Поехать в горное село в степь? Это не шутка. Как не странно, в степях Северного Причерноморья действительно существуют горы . Вот только на них надо не подниматься, а спускаться.
От добра добра не ищут. Опытные путешественники это правило хорошо знают. И остаются верными своей фирме на долгие годы. Данный случай не исключение. Николаевская туристическая компания Лидер-Тур предлагает обширный выбор пляжных туров. Также в ассортименте интересные автобусные путешествия по Европе.
Но изюминкой несомненно являются эксклюзивные маршруты по Украине. В том числе и для индивидуальных путешественников. Зачем морочить себе голову, когда все уже за вас продумано и решено. Разработана программа, заказана гостиница и экскурсии. И главное везде вас будут встречать внимательные и гостеприимные люди.
Эх, дороги...
Чтобы уехать подальше приходится встать пораньше. Это аксиома. Но, принимая умом, тело сопротивляется. Встать в четыре часов утра и выехать в пять? Такое насилие над плотью изрядно напрягает. Хотя организм быстро приспосабливается. Раз надо значит надо.
Некоторые, особо оптимистически настроенные индивидуумы считают одесскую трассу едва ли не автобаном. Спорить бесполезно. Легче всего оставить это смелое утверждение на их совести. Остальным приготовиться к приключениям.
Ведь не зря даже программа “ яндекс-пробки” настоятельно рекомендует объехать участок от Киева до Белой Церкви. И предлагает вариант через Обухов, Кагарлык и далее с возвращением на ту самую “ одессу” . Тихие спокойные межрайонные дороги. Но, ведь данный путь так банален. Истинные любители экстрима не боятся трудностей.
И сюрпризы начинаются буквально за околицей столицы. Следующие один за другим знаки, предупреждающие о ремонте дороги, вначале напрягают, затем надоедают. И в конце концов переводятся в категорию неизбежной сущности. Бесконечные сужения и переходы на встречную полосу чем-то напоминают парк развлечений. Только растянутый во времени и пространстве.
Окружная вокруг города Белая Церковь приносит некоторое облегчение. Потому, что вскоре за Жашковом все возвращается на круги свои. Отличие в том, что нет никакого ремонта. Недолгая остановка на заправку в районе Умани приносите еще одно открытие. Оказывается на дороге образовался ледок. Маленький такой, еле заметный. Но все же....
Граница с Кировоградской областью говорит о том, что стоит удвоить внимание. Поворот на Николаевскую трассу очень легко пропустить. Надежным ориентиром служит комплекс питейно-едейных заведений некоего поющего ректора.
Далее нонсенс. Чтобы свернуть налево приходится вначале перед путепроводом поворачивать направо. Причем этот хитрый поворот возникает совершенно неожиданно. И многие пропускают его. А потом пытаются восстановить ситуацию пятясь задним ходом. Разумеется вопреки всем правилам. А доблестные стражи правопорядка тут как тут.
Удивительно, но эта дорога более низкого уровня в гораздо лучшем состоянии. Конечно, периодически встречаются небольшие выбоины, рытвины и волны. Но все же здесь можно спокойно ехать. И даже обращать внимание за тем, что происходит за окном автомобиля.
Например настойчивые предложения повернуть в районный центр Голованевск. Чем удосужился такой чести этот городок неизвестно. Буквально на границе с Николаевской областью стоит указатель на весьма интересный объект. В нескольких километрах от трассы находится музей ракетных войск. Та самая подземная шахта с легендарной ракетой. Одного взгляда на нее достаточно, чтобы понять, почему она получила имя Сатана.
Проезд через Первомайск изрядно напрягает. Петляющая дорога и кольцевые развязки не дают расслабиться. Зато выезд из него означает, что почти приехали. До точки назначения осталось всего лишь около десятка километров.
Моя земля
Именно так переводится с греческого название села Мигея. Это место, где равнинный и спокойный на большей части своего течения Южный Буг превращается в горную речку. Зажатый в крутых каменистых берегах образует узкую каньоноподобную долину с величественными гранитными скалами, порожистым руслом, водоворотами и островами. .
Древнегреческий философ Геродот называл его - Гипанис. Древние славяне, восхищенные величием и красотой, называли его Богом. Еще пятнадцать тысяч лет на этих землях жили люди. Сменяя один другого, здесь селились племена трипольской культуры, киммерийцы, савроматы, скифы, ольвиополиты, давние славяне, римляне, греки...
Почти от самого начала села начинается длинный спуск. И здесь главное не прозевать поворот. Ориентиром служит мост через небольшую речушку. Перед ним направо. Еще около километра и вот перед глазами вырастают мощные стены. Здесь же в небольшом тупике удобно оставить машину. Потому, что на этом месте заканчивается асфальт и начинается совершенно разбитая брусчатка.
Идти недалеко, всего лишь обогнуть строение. История бывшей старой мельницы и гидроэлектростанции тесно связана с семьей Скаржинских. Родоначальником фамилии в Херсонсонской губернии является герой штурма Очакова и обороны крепости Кинбурн Петр Михайлович Скаржинский.
Со временем дело отца продолжил сын Виктор Петрович. А потом его внук Иосиф Петрович Скаржинский. Который и построил данный объект.
Здание состоит из пятиэтажного главного корпуса с мансардами и возвышающейся над ним на два этажа башни. Механизмы приводились в действие от турбины Кекка мощностью в 225 лошадиных сил. Для обеспечения ее работы очень пригодилась подпорная плотина, возведенная раньше. Уже в советское время Мигейская ГЭС была включена в ленинский план электрофикации ГОЭЛРО. Она работала еще несколько назад. Но пришедшие смутные времена остановили течение времени. И теперь здесь слышится только шум реки.
Свыше 60 миллионов лет возвышаются над Южным Бугом реликтовые скалы. От села Мигеи до Александровки, почти на протяжении 40 километров, Буг течет в крутых каменистых берегах. Это один из самых старых участков суши Евроазийского континента. И один из самых беспокойных участков реки. Многочисленные пороги мешают судоходству. Но, в то же время являются Меккой водного туризма.
Вот и сейчас на берегу разгружаются около десятка машин с самыми разнообразными плавательными средствами. И кто-то особо нетерпеливый стремится попробовать воду. А выглядит она весьма недружественно. При приближении шум превращается в настоящий рев. Здесь река буквально прорывается между огромными валунами. Все это похоже на огромные жернова. Не зря этот порог получил название “ мельничный” .
И пройти на маленьком пластмассовом суденышке по кипящей воде выглядит настоящим подвигом. Но, смельчаки находятся. И приезжают сюда издалека. Чтобы помериться силой с грозной силой природы. Кстати, для желающих повторить подвиг можно воспользоваться услугами фирмы Рафтинг Мигея Тур, партнера компании Лидер-Тур.
Но, пора снова отправляться в путь. Хотя до следующей точки всего лишь пара километров. Проехать два моста и перед подъемом повернуть направо. А далее попытаться вскарабкаться по крутому каменному спуску. Для хорошего внедорожника это вполне посильная задача. Для остальных же приходиться спешиваться и топать пешком. Недалеко, от силы метров триста.
Неожиданно перед глазами предстает замкнутая горная цепь. А там внизу раскинулась спокойная гладь воды. Его называют голубым или радоновым озером. Проще говоря это бывший гранитный карьер. После прекращения добычи камня он заполнился изумительно чистой и прозрачной родниковой водой. Прекрасное место для купание.
Вот только особо увлекаться не стоит. Небольшое превышение уровня радиоактивности все-таки присутствует. И здесь действительно выделяется и накапливается радон. Кстати полюбоваться этим зрелищем можно немного съехав с трассы на самом верху. Недавно там сделана специальная площадка обозрения для туристов.
А еще стоит забраться на гору, стоящую у реки. И с высоты взглянуть на окрестности. Странно все это выглядит. Гора внизу, окруженная горами. И ревущие воды реки. Знаменитый порог “ интеграл” . Он действительно так выглядит. Хотя по сложности уступает своему грозному собрату. А чтобы попасть в него приходится прокатиться по стиральной доске. В общем гигантский природный аттракцион. И чудесное место отдыха.
История из глубины веков
Село Семеновка расположено от Мигеи совсем недалеко. Километров тридцать. Не более. Но попасть в него весьма непросто. Во-первых традиционно не пропустить нужный поворот. Он скрывается среди деревьев.
А потом попытаться проехать по тому, что дорогой назвать просто язык не поворачивается. Десятка полтора километров сплошной цепочки ям и прочего удовольствия. Не зря ведь местные жители при сухой погоде предпочитают ездить напрямик. Через поле. Говорят, что так гораздо комфортнее. Но, прошедший накануне дождь вносит свои коррективы.
Стоит ли говорить, что процесс доезда растягивается на достаточно продолжительный период времени. И, соответственно, опозданием на праздник. Который для местных зрителей похоже настоящее событие. Все таки, как не крути, а сегодня этому населенному пункту исполнилось 235 лет.
Хотя, если честно сказать, люди здесь жили задолго до этой даты. Во время проведения археологических экспедиций были обнаружены следы поселений еще бронзового века. Но, юридически датой основания села Семеновка считается именно 1781 год. Именно тогда 670 десятин земли и поселение на месте бывшего запорожского зимовника были пожалованы царским правительством прапорщику Семенову. Немного позже сюда, на казенную землю переселились семьи однодворцев из Курской и украинских казаков из Полтавской губерний. Со временем оба поселения слились.
Сегодня Семеновка представляет собой большое село, вытянувшееся вдоль реки Южный Буг. В самом центре раскинулся прекрасный парк и площадь. На которой и происходит действо. Для детворы главное - огромная надувная горка. Для тех, кто постарше концерт на импровизированной сцене. Который сменяется театральным представлением. Ведь в селе вот уже который год действует народный театр.
Традиционно заканчивается праздник грандиозным застольем. Как на улице, так и в помещении местного кафе. А после официальной части экскурсия для гостей по селу и окрестностям. До сих пор на берегу реки стоят стены бывшей старой мельницы. Рядом огромный, хотя и немного заросший пляж. А еще пройдя вдоль реки можно найти родники с удивительно вкусной водой.
Надо отметить, что местность словно специально создана для комфортного отдыха. Удобно поставить палатку. И наслаждаться размеренным шумом реки. Кстати, у местных властей есть планы по созданию на этом месте кемпинга. Так что, возможно уже в следующем году сюда можно будет приезжать на отдых. Если, конечно что-то решится с местной дорогой. По которой приходится возвращаться на трассу.
Город, светящийся в ночи
Еще каких-то двадцать минут и вот за окном начинают выростать современные дома Южноукраинска. Сам город молодой, его начали возводить в 1975 году. И в начале он назывался совсем по другому - Константиновка-2.
Такая секретность связана с главным объектом, ради которого и строился этот населенный пункт - атомная станция. Причем Южно-Украинская АЭС уникальная в своем роде. Потому, что она входит в состав энергетического комплекса. Который включает, кроме АЭС еще Александровскую ГЭС и Ташлыкскую ГАЭС.
Последние две с трассы не увидишь. А вот огромные ярко красные атомные бочонки прекрасно смотрятся на фоне пруда охладителя. Поразительно, что по его берегам сидят со своими удочками рыболовы. Их по видимому слово радиация не очень то и пугает.
Интересно, что выглядит все это столпотворение очень даже органично и можно сказать даже красиво. Может быть из-за уникального ландшафта. Здесь неспешно несущая свои воды река с яростью прогрызается сквозь гранитный кряж. Огромные валуны посреди русла, пороги и скалы высотой под сотню метров привлекают любопытных туристов. А через несколько километров опять все тихо и спокойно.
Но уже время подумать о ночлеге. Хотя все уже решено компанией Лидер-Тур. Гостиница “ Добробут” находится возле трассы рядом с автозаправкой. Очень удобно. Решаются сразу несколько проблем. Если честно больше она похожа на загородную виллу. Огромный холл с широченной лестницей на второй этаж. Внизу два зала ресторана. Вверху номера. С видом на АЭС в качестве бесплатного приложения.
Aby pojechać do gó rskiej wioski na stepie? To nie ż art. Moż e się to wydawać dziwne, ale na stepach pó ł nocnego regionu Morza Czarnego istnieją gó ry. Ale nie musisz się na nie wspinać , tylko schodzić .
Nie szukają dobrego od dobrego. Doś wiadczeni podró ż nicy dobrze znają tę zasadę . I pozostań wierny swojej firmie przez wiele lat. Ten przypadek nie jest wyją tkiem. Mikoł ajowskie biuro podró ż y Leader-Tour oferuje szeroką gamę wycieczek na plaż ę . Ró wnież w zakresie ciekawych wycieczek autokarowych po Europie.
Ale gł ó wną atrakcją są niewą tpliwie ekskluzywne trasy na Ukrainie. W tym dla osó b podró ż ują cych indywidualnie. Po co się oszukiwać , kiedy wszystko jest już przemyś lane i zdecydowane za Ciebie. Opracowano program, zarezerwowano hotel i wycieczki. A co najważ niejsze, uważ ni i goś cinni ludzie spotkają Cię wszę dzie.
Och kochanie. . .
Aby uciec daleko, musisz wcześ nie wstać . To jest aksjomat. Ale akceptują c umysł em, ciał o opiera się . Wstać o czwartej rano i wyjś ć o pią tej? Taka przemoc wobec ciał a jest doś ć irytują ca. Chociaż ciał o szybko się dostosowuje. Jeś li tego potrzebujesz, to potrzebujesz.
Niektó rzy szczegó lnie optymistyczni ludzie uważ ają , ż e autostrada w Odessie jest prawie autostradą . Nie ma sensu się kł ó cić . Najł atwiej zostawić to ś miał e stwierdzenie ich sumieniu. Reszta z was przygotowuje się na przygodę .
W koń cu nie na pró ż no nawet program „Korek Yandex” zdecydowanie zaleca obejś cie odcinka od Kijowa do Biał ej Cerkwi. I oferuje opcję przez Obuchowa, Kagarlyka i dalej z powrotem do tej wł aś nie „Odessy”. Ciche spokojne drogi mię dzy dzielnicami. Ale przecież ta droga jest taka banalna. Prawdziwi mił oś nicy sportó w ekstremalnych nie boją się trudnoś ci.
A niespodzianki zaczynają się dosł ownie poza stolicą . Znaki nastę pują jeden po drugim, ostrzegają o naprawie drogi, najpierw przecią ż ają , potem przeszkadzają . I w koń cu zostają przeniesione do kategorii nieuniknionej esencji. Niekoń czą ce się zwę ż enia i przejś cia na nadjeż dż ają cy pas przypominają nieco park rozrywki. Tylko rozcią gnię ty w czasie i przestrzeni.
Ulgę przynosi otaczają ca miasto Bił a Cerkiew. Ponieważ wkró tce po Ż aszkowie wszystko wraca do normy. Ró ż nica polega na tym, ż e nie ma naprawy. Kró tki postó j na stację benzynową w regionie Humania przynosi kolejne odkrycie. Okazuje się , ż e na drodze był ló d. Mał y, ledwo zauważ alny. Ale nadal. . .
Granica z regionem Kirowogradu sugeruje, ż e warto podwoić uwagę . Bardzo ł atwo przegapić skrę t na autostradę Nikolaev. Wiarygodnym punktem odniesienia jest zespó ł lokali gastronomicznych pewnego ś piewają cego rektora.
Dalsze bzdury. Aby skrę cić w lewo, musisz najpierw skrę cić w prawo przed wiaduktem. I ten przebiegł y zwrot nastę puje doś ć nieoczekiwanie. I wiele osó b to pomija. A potem pró bują przywró cić sytuację , cofają c się . Oczywiś cie wbrew wszelkim zasadom. A dzielni funkcjonariusze organó w ś cigania są wł aś nie tam.
Co zaskakują ce, ta droga na niż szym poziomie jest w znacznie lepszym stanie. Oczywiś cie od czasu do czasu pojawiają się mał e dziury, koleiny i fale. Ale nadal moż esz tu jeź dzić . A nawet zwracaj uwagę na to, co dzieje się za oknem samochodu.
Na przykł ad uporczywe propozycje, aby zwró cić się do regionalnego centrum Golovanevsk. Nie wiadomo, co przeszkodził o temu miastu w takim zaszczycie. Dosł ownie na granicy z regionem Nikolaev znajduje się wskaź nik do bardzo interesują cego obiektu. Kilka kilometró w od autostrady znajduje się muzeum sił rakietowych. Ta sama podziemna kopalnia z legendarną rakietą . Wystarczy jedno spojrzenie na nią , aby zrozumieć , dlaczego otrzymał a imię Szatan.
Podró ż owanie przez Pervomaisk jest doś ć irytują ce. Krę te drogi i ronda nie pozwalają na relaks. Ale opuszczenie go oznacza, ż e prawie dotarliś my. Do celu został o tylko kilkanaś cie kilometró w.
Moja ziemia
W ten sposó b przetł umaczona jest z greckiego nazwa wioski Migeia. W tym miejscu poł udniowy Bug, przez wię kszoś ć swego biegu pł aski i spokojny, zamienia się w gó rską rzekę . Zaklinowany w stromych skalistych brzegach, tworzy wą ską dolinę przypominają cą kanion z majestatycznymi granitowymi skał ami, bystrzami, wirami i wyspami. .
Staroż ytny grecki filozof Herodot nazwał go Hypanis. Staroż ytni Sł owianie, podziwiają c wielkoś ć i pię kno, nazywali go Bogiem. Przez kolejne pię tnaś cie tysię cy lat ludzie ż yli na tych ziemiach. Zastę pują ce się nawzajem plemiona kultury Trypolisu, Cymeryjczycy, Savromatowie, Scytowie, Olbiopolici, staroż ytni Sł owianie, Rzymianie, Grecy osiedlali się tutaj. . .
Niemal od samego począ tku wsi zaczyna się dł ugie zejś cie. I tutaj najważ niejsze jest, aby nie przegapić zakrę tu. Punktem orientacyjnym jest most nad mał ą rzeką . Tuż przed nim. Okoł o kilometra wię cej i teraz na naszych oczach rosną potę ż ne mury. Tutaj, w mał ym ś lepym zauł ku, wygodnie jest zostawić samochó d. Bo w tym miejscu koń czy się asfalt i zaczyna się kompletnie poł amana kostka brukowa.
Nie idź daleko, po prostu obejdź budynek. Historia dawnego mł yna i elektrowni wodnej jest ś ciś le zwią zana z rodziną Skarż yń skich. Przodkiem nazwiska w obwodzie chersoń skim jest bohater ataku na Oczakó w i obrony twierdzy Kinburn, Piotr Michajł owicz Skarż yń ski.
Z czasem dzieł o ojca kontynuował jego syn Wiktor Pietrowicz. A potem jego wnuk Iosif Pietrowicz Skarż yń ski. Któ ry zbudował ten obiekt.
Budynek skł ada się z pię ciokondygnacyjnego budynku gł ó wnego z poddaszem uż ytkowym oraz wież y, któ ra gó ruje nad nim dwa pię tra. Mechanizmy napę dzał a turbina Kekka o mocy 225 koni mechanicznych. Do jego funkcjonowania bardzo przydał a się wzniesiona wcześ niej zapora oporowa. Już w czasach sowieckich Migeyskaya HPP został a uwzglę dniona w leninowskim planie elektryfikacji GOELRO. Pracował a kilka lat temu. Ale niespokojne czasy nadeszł y, aby zatrzymać upł yw czasu. A teraz sł ychać tu tylko szum rzeki.
Od ponad 60 milionó w lat reliktowe skał y wznoszą się nad poł udniowym Bugiem. Od wsi Migei do Aleksandrovki przez prawie 40 kilometró w Bug pł ynie stromymi skalistymi brzegami. To jeden z najstarszych obszaró w lą dowych kontynentu euroazjatyckiego. I jeden z najbardziej niespokojnych odcinkó w rzeki. Liczne bystrza utrudniają nawigację . Ale jednocześ nie są mekką turystyki wodnej.
A teraz na brzeg rozł adowuje się kilkanaś cie samochodó w z ró ż norodnymi obiektami pł ywackimi. A ktoś szczegó lnie niecierpliwy pró buje posmakować wody. Wyglą da bardzo nieprzyjaź nie. Gdy się zbliż ysz, hał as zamienia się w prawdziwy ryk. Tutaj rzeka dosł ownie przebija się mię dzy ogromnymi gł azami. Wszystko to wyglą da jak ogromne kamienie mł yń skie. Nie bez powodu ten pró g nazywa się „mł ynem”.
A pó jś cie na mał ą plastikową ł ó dkę przez wrzą cą wodę wyglą da jak prawdziwy wyczyn. Ale ś miał kowie są . I przychodzą tu z daleka. Mierzyć sił ę z niesamowitą sił ą natury. Przy okazji, dla tych, któ rzy chcą powtó rzyć wyczyn, moż na skorzystać z usł ug Rafting Migeya Tour, partnera firmy Leader-Tour.
Ale nadszedł czas, aby ponownie ruszyć w drogę . Chociaż nastę pny punkt to tylko kilka kilometró w. Miń dwa mosty i skrę ć w prawo przed podejś ciem. A potem spró buj wspią ć się po stromym, kamiennym zejś ciu. Jak na dobry SUV jest to cał kiem wykonalne zadanie. Resztę trzeba zsią ś ć i tupać na piechotę . Niedaleko, trzysta metró w dalej.
Wieś Semyonovka znajduje się niedaleko Migeya. Trzydzieś ci kilometró w. Już nie. Ale wejś cie w to jest bardzo trudne. Po pierwsze, tradycyjnie nie przegap poż ą danej tury. Ukrywa się wś ró d drzew.
A potem spró buj jechać po tak zwanej po prostu drodze, ję zyk się nie zmienia. Dziesię ć i pó ł kilometra cią gł ego ł ań cucha dziur i innych przyjemnoś ci. Nie bez powodu miejscowi wolą jechać prosto przy suchej pogodzie. Przez pole Mó wią , ż e jest o wiele wygodniejszy. Ale deszcz, któ ry miną ł dzień wcześ niej, sam się zmienia.
Nie trzeba dodawać , ż e proces przybycia trwa doś ć dł ugo. I odpowiednio spó ź niony na wakacje. Co dla lokalnych widzó w wyglą da jak prawdziwe wydarzenie. Zresztą , cokolwiek by powiedzieć , dziś ta osada ma 235 lat.
Chociaż , szczerze mó wią c, ludzie mieszkali tu na dł ugo przed tą datą . Podczas wypraw archeologicznych odkryto ś lady osadnictwa z epoki brą zu. Ale prawnie rok 1781 jest uważ any za datę zał oż enia wsi Semenovka. Wtedy to rzą d carski podarował chorą ż emu Siemionowowi 670 akró w ziemi i osadę na terenie dawnego obozu zimowego w Zaporoż u. Nieco pó ź niej przeniosł y się tutaj, na grunty pań stwowe, rodziny tych samych pał acó w z Kurskiego i ukraiń skich Kozakó w z prowincji poł tawskiej. Z biegiem czasu obie osady poł ą czył y się .
Dziś Semenovka jest duż ą wsią rozcią gają cą się wzdł uż poł udniowego Bugu. W ś cisł ym centrum znajduje się pię kny park i skwer. Gdzie rozgrywa się akcja. Dla dzieci najważ niejsza jest ogromna dmuchana zjeż dż alnia. Dla starszych koncert na zaimprowizowanej scenie. Któ ry zostaje zastą piony spektaklem teatralnym. Przecież we wsi już od wielu lat dział a teatr ludowy.
Ś wię to tradycyjnie koń czy się huczną ucztą . Zaró wno na ulicy, jak iw lokalu lokalnej kawiarni. A po czę ś ci oficjalnej wycieczka dla goś ci po wsi i jej okolicach. Mury dawnego starego mł yna do dziś stoją nad brzegiem rzeki. W pobliż u znajduje się ogromna, choć nieco zaroś nię ta plaż a. A spacerują c wzdł uż rzeki moż na znaleź ć ź ró dł a z niesamowicie smaczną wodą .
Należ y zauważ yć , ż e teren wydaje się być specjalnie stworzony do komfortowego pobytu. Ł atwy do rozbicia namiotu. I ciesz się miarowym dź wię kiem rzeki. Nawiasem mó wią c, lokalne wł adze planują stworzyć w tym miejscu pole namiotowe. Moż e wię c w przyszł ym roku uda się tu przyjechać na wakacje. O ile oczywiś cie z drogą lokalną coś się nie zdecyduje. Na któ rym musisz wró cić na tor.
Miasto ś wiecą ce w nocy
Jeszcze dwadzieś cia minut i teraz za oknem zaczynają wyrastać nowoczesne domy Już noukrainska. Samo miasto jest mł ode, zaczę to je budować w 1975 roku. I na począ tku nazywano ją zupeł nie inaczej - Konstantinovka-2.
Taka tajemnica zwią zana jest z gł ó wnym obiektem, dla któ rego zbudowano tę osadę – elektrownią atomową . Ponadto elektrownia ją drowa na poł udniu Ukrainy jest wyją tkowa w swoim rodzaju. Ponieważ jest czę ś cią kompleksu energetycznego. Obejmuje to, opró cz elektrowni ją drowej, elektrownię wodną Aleksandrowskaja i elektrownię szczytowo-pompową Tashlykskaya.
Nie zobaczysz dwó ch ostatnich z toru. Ale ogromne jaskrawoczerwone beczki z atomami ś wietnie prezentują się na tle chł odniejszego stawu. To zdumiewają ce, ż e wzdł uż jego brzegó w siedzą rybacy z wę dkami. Najwyraź niej sł owo promieniowanie nie przeraż a ich zbytnio.
Ciekawe, ż e cał e to pandemonium wyglą da bardzo ekologicznie, a nawet moż na powiedzieć , ż e pię knie. Moż e ze wzglę du na wyją tkowy krajobraz. Tutaj rzeka powoli niosą ca swoje wody wś ciekle wgryza się w granitowy grzbiet. Ogromne gł azy na ś rodku kanał u, bystrza i stumetrowe skał y przycią gają ciekawskich turystó w. A po kilku kilometrach znó w jest cicho i spokojnie.
Ale teraz czas pomyś leć o noclegu. Chociaż o wszystkim zdecydował już Leader-Tour. Hotel "Dobrobut" poł oż ony jest w pobliż u autostrady obok stacji benzynowej. Bardzo wygodnie. Kilka problemó w jest rozwią zywanych jednocześ nie. Szczerze mó wią c, bardziej przypomina wiejską willę . Ogromny hol z szerokimi schodami na pię tro. Na dole znajdują się dwie restauracje. Liczby powyż ej. Z myś lą o elektrowni ją drowej jako bezpł atnej aplikacji.
