Идея поехать в Таиланд зародилась еще за 2 года до самой поездки из восторженных рассказов, побывавших там знакомых, но стала оформляться во что-то конкретное в июне, когда, пробегая глазами по очередной рекламной рассылке, я наткнулась на предложение по билетам Киев-Бангкок. И тут я поняла, ну уж в этом году надо точно поехать именно в Таиланд!
Билеты взяли Киев-Бангкок в МАУ+Эмирейтс с пересадкой в Дубаи за 692дол. /чел. Стыковки не очень удобные (в одну сторону 6 часов ночью и обратно 3.5 часа). Прекрасный вариант прямой рейс Аэросвита, но он уже стоит 1 000дол. Турки летают через Стамбул, но опять-таки не дешево, зато прямо из Одессы. Обидно было, когда за пару недель до выезда наткнулась на билеты Одессы-Бангкок и всего за 750дол. , вроде Аэрофлотовская акция была. Пакетные предложения обычно завязаны на Туркменских авиалиниях, но я поняла, что индивидуальному путешественнику их практически невозможно достать, да и на эту авиакомпанию довольно много жалоб. В общем, есть из чего выбрать, исходя из своих желаний и возможностей.
В Борисполь доехали Автолюксом. Предварительно теплые вещи запихнули в чемоданы и сдали в багаж, правда, немного померзли в автобусе до самолета, зато таскаться с ними не пришлось. До Дубая летели МАУ, на этот раз без особых нареканий. В аэропорту пришлось провести 6 часов, съела там печальный бутерброд с сыром и чай за 10дол. (в общем, как и во всех аэропортах все в несколько раз дороже и не очень съедобное). Прилечь не удалось, т. к. все лежаки были заняты, некоторые бедняги устраивались спать прямо на ковролине в вестибюлях. Мне повезло, что я как раз перед поездкой взяла себе интернет-планшет, так что было чем заняться (в аэропортах есть свободный вай-фай), к тому же он нас еще неоднократно выручал впоследствии. Из Дубая в Бангкок летели Эмирейтс, конечно в сравнении с нашим МАУ это небо и земля – Боинги 777 (больше и комфортнее 737), вежливый отзывчивый персонал, видеопанели в спинках кресел (правда на русском только 2 фильма и паршивенькие), подушечки-пледики, хотя питание такое же паршивое как у нас, но зато есть рыба на выбор и приличный алкоголь (по-моему, только шампанское платное). Аэропорт Бангкока тоже довольно большой, но конечно поменьше и поскромнее дубайского. Все таможенные формальности прошли довольно быстро, оплатили визу (1 200бат, причем обменники тут же рядом).
В Таиланде все платежи принимаются только в батах (1дол. примерно 30бат, причем курс на банкноты ниже 50дол. немного ниже). В Паттайе обменников пруд пруди, в Бангкоке несколько меньше, на Ко Чанге мы жили в малонаселенной части острова, поэтому запаслись местной валютой заранее.
В аэропорту спустились на Левел 1 и возле Гейт 8 купили билеты на автобус до Паттайи за 134бат/чел. Отправляются вроде бы каждый час до 22.00. Вышли мы не на конечной, а на Южной улице, которая ведет практически прямо в наш отель Baywalk Residence Pattaya (депозит при заселении 500бат). До отеля добрались на тук-туке (по 10бат), а потом немного прошлись пешком. Тут жарко (даже ночью градусов 30 и влажность большая), куча народа (что неудивительно, учитывая наше расположение неподалеку от Вокинг стрит), на первых этажах сплошные магазинчики, перемежающиеся с кафе и массажными салонами, воняет (впрочем к этому уже на второй день привыкаешь и не замечаешь). Учитывая то, что мы еще при этом перли сумки, нам конечно же Паттайя сразу не понравилась и в дальнейшем наше мнение не поменялось.
Все отели я бронировала через Букинг. Сервис мне их очень понравился, особенно служба поддержки, которая решала возникающие проблемы (то у меня на карточке денег не хватало, просили подождать отель пару дней, пока я денег закину; то не могли произвести транзакцию из-за того, что в паспорте и на карточке по-разному написано имя, т. к. в нашем ОВИРе родилась своя собственная грамматика перевода имен, которая отличается в корне от английской).
При заселении нас ждал ужасный «сюрприз»: при переезде мы положили кулек из дубайского дьюти-фри с алкашкой на верхнюю полку и при выходе забыли его, а по роковому стечению обстоятельств там находились наши паспорта Так что всех отдыхающих хочу предупредить заранее – берегите документы! ! ! На всякий пожарный также не помешает иметь с собой копии и хранить их отдельно.
Персонал в отеле очень приятный и отзывчивый. Поселили нас без паспортов, только попросили любой документ с фотографией (в кошельке как раз валялось удостоверение с работы). Такое «приятное» начало конечно же немного нас расстроило.
Хочу сразу написать, как себя вести и что делать в подобной ситуации, чтобы сэкономить время и потратить на то, ради чего приехали, т. е. непосредственно на отдых. Если у кого-то есть возможность, то разместите эту информацию по другим сайтам.
Если вы гражданин Украины и потеряли паспорт в Таиланде, то для обратного возвращения вам нужно:
1) пойти в полицию и получить справку об утере паспорта (на момент вашего пребывания она и будет являться удостоверением вашей личности),
2) иметь пару фото 3.5*4.5, копии украинского паспорта и идентификационного кода,
3) поехать в украинское посольство в Бангкоке и за 55дол. получить удостоверение личности на возвращение в Украину,
4) обязательно взять в посольстве официальное письмо об утере документов, чтобы в нем были указаны номера утерянного паспорта и полученного удостоверения,
5) пойти в эмиграционный офис и получить копию визы.
К сожалению полной информации в интернете (вот тут то и очень кстати был интернет-планшет) не было и мы потратили на все порядка 3-х дней, хотя реально можно было бы уложиться в 1.5 дня. А теперь поподробнее о наших злоключениях по восстановлению документов.
На следующий день мы пошли в полицию (минут 15-20 пешком от нашего отеля по Бич роад). Бесплатные карты есть в отелях, некоторых магазинах, т. е. с ориентированием проблем не возникает. В полиции нас направили к преприятнейшему дедуле, который говорил по-английски.
Немного отвлекусь, на русском тут не говорят (не считая пару слов уличных торговцев), на английском редко и плохо (т. е. я со своим школьным легко находила общий язык с тайцами), так что хотя бы начальным уровнем английского надо обладать, если вы собираетесь ехать в Тай самостоятельными туристами.
Дедуля нас выслушал, связался с транспортной компанией и непосредственно стюардессой и водителем автобуса. Они сказали, что нас помнят, но в автобусе никакого пакета не находили. Грешу на соседних русо туристо (прихватили заманчивый бесхозный пакет из дубайского дьютика, алкашку впотребили, документы выбросили), т. к. тайцам было бы гораздо выгоднее вернуть нам документы за вознаграждение. Составили протокол об утере документов и выдали нам справки. Дедуля с нас денег не взял, хотя мы ему сували 500 бат в качестве «рашн традишн».
При этом дедуля дал нам телефон какого-то местного тайца Мити, который говорил на русском, и посоветовал обратиться к нему. Нам так показалось, что это какой-то местный мошенник. Этот Митя внимательно вчитывался в наши справки, видимо перебирал в уме, есть ли у него такие документы, и сказал, что нам надо ехать в посольство в Бангкок. Тут же потащил на остановку, а мы были в такой растерянности и так поскорее хотели от него отвязаться, что послушно туда покатили, хотя лучше бы остались в Паттайе и разузнали, с какими документами нам надо было туда ехать. В итоге съездили напрасно, разве что сфотографировались в торговом центре, возле паттайского эмигрэйшн офиса тоже можно сделать фотографии.
В Бангкок из Паттайи ездят по 100бат маршрутки, время в пути 2-2.5часа. Остановка на Южной улице в нескольких метрах наверх от Вокинг стрит, а в Бангкок приезжает к Виктори моньюмент (до посольства ехали на такси, предварительно попросив на ресепшене, чтобы нам написали адрес по тайски, т. к. написанное на инглиш вообще вряд ли поймут). Причем лучше садиться обратно на маршрутку в Паттайю там же, т. к. с другой стороны здания тоже есть другая контора, но везет через какие-то чигири (чуть ли не вдвое дольше дорога получается). По Паттайе дешевле всего перемещаться на тук-туках по маршруту (10-20бат); если он будет везти только вас, то стоить это уже будет как такси (в среднем 100бат); такси не много и по счетчику везти отказываются (расстояния небольшие, невыгодно), надо сразу договариваться о цене.
В посольстве провели часа 3, благодаря «расторопности» нашего консула и секретарши – пожилой тайки. Так что в этот день больше никуда не успели. К тому же нам не выдали справку об утерянных документах, хотя я так поняла, что это стандартное требование, вследствие чего мы имели немало проблем в эмигрейшн офисе (в Бангкоке находится центральный, но можно обращаться в любой, который ближе всего к вам расположен, так что мы уже в местный в Паттайе ездили). После непродолжительной ругани нам из посольства выслали справку по факсу, но не указали номера утерянных документов (я так поняла, что по нему ищется в базе номер визы; хорошо что у нас были сканы утерянных паспортов), а дело уже было вечер пятницы перед закрытием, причем на выходных мы должны были уезжать на Ко Чанг. В итоге после непродолжительных рыданий нас пожалели и впечатали визы. С этого момента, можно сказать, начался наш нормальный отдых.
Паттайя нам не понравилась. Шумный, грязный город, нет нормального пляжа (конечно мы одесситы в этом плане немного избалованны, так что купались только в бассейне). Сюда мы поехали исключительно ради обещанной серьезной экскурссионки, поэтому и взяли отель попроще, т. к. планировали там только ночевать, но чтобы находился в центре (удобная транспортная развязка, до всего рукой подать).
На соседнюю Вокинг стрит пошли разок посмотреть – напоминает сцену из фильма «Звездные войны» в межгалактическом кабаке; впечатление, что инопланетяне там тоже где-то были ))) Куча народу, шумно, много ресторанов, которые предлагают серьезные морепродукты, но с такими плачевными условиями, что пропадает всякий аппетит. Понравилось только пару барчиков с живой музыкой (исполняли в основном рок-хиты), но уровень громкости и несметное количество проституток не придали нам желания там присесть. Не меньшее наличие проституции находится и на нашей Бич роуд, так что мы похихикивали с иностранных дедов в моменты торга, это их главные клиенты. Пенсии наших дедов конечно на такой отдых не хватит, так что основной контингент наших туристов в Паттайе это пары среднего возраста из холодных регионов России, которые видимо очень сожалеют о наличии жен на отдыхе (вывод из услышанных комментариев на улицах). Нам было удобно, находясь в Паттайе, заниматься восстановлением документов, но другим бы туристам я однозначно посоветовала не включать этот город в маршрут своего отдыха. До сих пор в голове не укладывается, откуда берутся восторженные отзывы отдыхающих там.
Теперь немного про наш отель Baywalk Residence Pattaya. Естественно сыро, как везде, но к этому быстро привыкаешь, номера нормальные, идеальная чистота, очень приятный персонал, приличные завтраки (шведский стол), тишина, несмотря на расположение рядом с оживленными местами, отличный бассейн на крыше, единственный минус – удручающий вид из окна, но это компенсируется наличием прекрасной веранды на 5 этаже. Основной контингент одинокие немолодые мужчины, видимо нацеленные на отдых на Волкинг стрит. Русских не обнаружено. Слабоватый вай-фай (у нас лучше всего ловил в туалете). В общем по соотношению цена-качество очень даже нормальный отельчик, если уж вас угораздило попасть в такую дыру как Паттайя.
Для связи с Украиной использовали в основном скайп. Для того чтобы не разориться на входящих (в случае каких-то форс-мажоров на работе), подключили услугу «Бон вояж» от МТС. На месте взяли первую попавшуюся симку в «7 Элевен» и звонили по ней (оператор Хеппи).
Хочу сразу предупредить всех самостоятельных туристов – если вы хотите попасть на нормальную экскурсию, позаботьтесь об этом заблаговременно. Остановлюсь поподробнее. В интернете полно фирм, предлагающих экскурсии из Паттайи. Больше всего мы мечтали попасть в Камбоджу в Ангкор Ват, но из-за утери документов понятное дело пролетели. В интернете нашли сайт вроде бы нормального туроператора, по приезду неоднократно попытались с ним связаться, но телефон молчал. Наткнулись на одно агентство с русской вывеской, там нам дали рекламку и ткнули в табличку, где было написано, что русский гид будет на месте после 18.00. Потом наткнулись на другое турагентство возле отеля LK The Empress (очень кстати симпатичный отель, поэтому и разметают его очень быстро, по крайней мере за полгода до поездки свободных номеров уже не было; мне он больше нашего понравился). Там русская барышня очень мило с нами пообщалась и загнала нам 3 типа экскурсии. Сперва мы поехали на шок-шоу – за нами приехало такси, нас отвезли, провели, подождали, пока мы вернулись назад. То что не было русскоязычного сопровождающего нас в данном случае не особо волновало, т. к. рассказывать тут ничего не нужно ))) Это шок-шоу проходило в каком-то здании типа цирка, расположенного в каких-то чигирях. Зрелище, честно говоря, убогое и печальное (600бат). Жалко этих бедолаг, которые в нем участвуют.
Следующей нашей Экскурсией был сад Нонг Нуч (800бат). Опять за нами приехал таксист, наполовину знаками объяснил, во сколько и где мы встречаемся, вручил билеты. Этот сад пожалуй самое красивое, что можно увидеть в Паттайе. Все за полдня не успели обойти.
Последней нашей экскурсией в Паттайе был Ват Ян (900бат, в т. ч. 250 за деревню длинношеих женщин). Как не тяжело было догадаться, за нами опять приехал таксист, который говорил только по-тайски, и повозил по стандартному маршруту. Так что мы уже позже в интернете смогли почитать что есть что. У меня даже в голове не укладывается, что заказывая культурно-исторической экскурсию, я могла такое получить. Походили-пофоткались возле скалы с золотым изображением Будды, заехали в деревню длинношеих (вот это вообще лишняя остановка, делать там совершенно нечего, а фотографировать посторонних людей как каких-нибудь обезьянок диковинных тоже как-то неприлично), посетили китайский храм-музей (вот где очень был бы полезен нормальный русскоговорящий гид) и наконец сам храмовый комплекс Ват Ян (здесь мы опять таки не знали что делать и что это такое без гида, а в довершение ко всему попали под дождь и поэтому поскорее уехали оттуда).
Погода нас вообще не баловала. Нам сказали, что в этом году на удивление долго затянулся сезон дождей. Практически все время было облачно или пасмурно, раза 3 за 2 недели попадали под дождь, хорошо хоть они здесь не затяжные. Температура даже ночью сильно не опускается и была около 30 градусов. Поэтому вещей надо брать по минимуму – шлепки, тапочки/сандали, парео, шорты, пару футболок, купальник. На экскурсии в храмы просят не одевать сильно открытую одежду (мини или декольте), но особо к внешнему виду не цепляются. С такой погодой крем от солнца нам не очень пригодился, но мы им пользовались на случай внезапного появления солнца, поэтому в конце концов совершенно не загорели.
Попробовали всяческих экзотических фруктов, многие не впечатлили. Их тут можно купить на набережной уже разделанные (30бат подложка), на базаре естественно все это будет стоить дешевле. Самые вкусные как по мне мангустин, ананас, манго и рамбутан, остальные в большей массе после дегутации отправились в мусорное ведро. Замечательный мандариновый сок, который на каждом углу в тележках продается (20-30бат). Еда здесь вообще не вкусная – без специй пресная, со специями острая или с неприятным привкусом. Тайцы едят острое, так что в большинстве случаев лучше не рисковать и не забывать предупреждать «ноу спайси». Кузнечиков, скорпиончиков, тараканчивать не рискнули попробовать. Лобстера заказали на летней площадке ресторана вышеупомянутого отеля LK The Empress, тоже было совершенно невкусно (1 500бат), хотя я так мечтала их накушаться до одури после вкуснейших лобстеров в ливанском ресторане Дубая. В пользу невкусной еды указывает и то, что за 2 недели отпуска мне не удалось поправиться.
Закончив наши дела по восстановлению документов и посетив так называемые «экскурсии» с удовольствием покинули Паттайю и отправились на Ко Чанг. Трансфер заказывали в 35grouppattaya, у них офис на Южной улице немного не доезжая до Сукхумвита. В офисе лапушная собачка ши-тцу живет очень игривая. Микроавтобус был чрезвычайно комфортный. Вообще у них маршрутки замечательные тойоты, которые производятся здесь же, поэтому модельный ряд у них пошире нашего. Такси тоже все сплошные тойоты, в основном королы всевозможных ярких цветов (очень нарядные пробки получаются). За нами заехали в отель, дорога до парома занимает часа 4.5-5 (400бат с билетами на паром). На острове сели на тук-тук, который тут называют сонгтео, до конечной остановки цена 120бат, а чтобы довезти нас прямо к отелю скачали еще по 80бат.
Отель у нас на острове был просто фантастический Nirvana Resort Koh Chang. Я бы порекомендовала наш отель молодым парам для проведения медового месяца. Расположен в малолюдной части острова на небольшом перешейке. Домики утопают в тропической зелени, которая у нас растет только в горшках и то проблематично. Номер довольно просторный, в эко-стиле, серьезный мини-бар, прямо на берегу моря, но там такой вход, что не покупаешься, только любоваться можно. На море смотрят панорамные окна вовсю стену, на веранде кресла качалки, внизу гамаки вывешивают. В общем весьма красиво. На территории отеля 2 бассейна. На другую сторону выходит деревянная дорога, которая заканчивается верандой, на которой разбрасывают вечером подушки для встречи заката и подают напитки. Кругом красивые газоны и цветники, но тутже и джунгли начинаются. На территории экзотический ресторан-веранда прямо на воде в окружении мангровых зарослей, правда завтраки не фонтан (всевозможные комбинации из 2-х яиц, хлеб, арбуз-банан-ананас).
Пляжа нормального рядом нет, в итоге искупались в море за 2 недели только 1 раз. Вода кстати очень теплая, градусов 28-30, да и погода, как я писала выше, пляжному отдыху не способствовала. Зато возле бассейна просто замечательно, тут же можно было и перекусить (причем за услуги в отеле расплачиваешься при выселении, несмотря на отсутствие депозита). В тени под навесом можно заказать массаж (мы взяли по классическому тайскому 300бат час).
На территорию отеля приходили обезьянки, возле верхнего бассейна видели змею, поэтому больше туда не ходили. Пару раз ночью вскакивали от дикого грохота при падении кокоса. Несмотря на очень удобные кровати, хорошее постельное и невероятно удобные подушки, спалось плохо.
Недалеко находится деревушка Банг Бао, куда можно дойти пешком или воспользоваться бесплатным вечерним трансфером от отеля (в 18.00 увозят, в 21.00 забирают). Деревушка расположена по бокам длиннющего пирса на сваях над водой где-то до его середины, дальше причаливают лодки и в конце маяк. Там много лавочек, магазинчиков, турбюро, предоставляющих экскурсии по соседним островам, дайвинг центров и конечно же ресторанчиков.
Мы здесь заказали катание на слонах (500бат 1час), в первые пару минут пожалели, что поперлись на такое развлечение и порадовались, что не заказали 2 часа. Трясет мама не горюй, по дорожкам, где нас водили, слоники не первый раз гуляли, а соответственно и гадили, периодически ветки хлещут. Так что второй раз кататься на слонике я бы не поперлась.
Из ресторанчиков мне больше всего понравился Будда Вью. Там и интерьер какой-то присутствует и все более цивильно, чем в других местах. Правда и цены выше и порции меньше. Там есть столики стеклянные низенькие, а под ними нет пола – сидишь на краю и море видишь. Лежачки удобные, на которых можно после еды поваляться и в интернете полазить (практически везде есть вай-фай, но в отеле частенько с ним проблемы были). Ужинали еще в 2 ресторанчиках, так там порции были просто огромные.
В общем на острове нам понравилось больше всего – валялись как медузы и ничего не делали, хорошо отдохнули. Это были самые приятные дни в нашем путешествии (любители пассивного отдыха меня поймут).
Трансфер в Бангкок заказали по телефону в том же 35grouppattaya (600бат из отеля до отеля). Водитель попался на редкость бестолковый – за нами заехал рано, потом ждали других туристов, 3 раза заправлялись в дороге, периодически пропускали нужные повороты, потом возвращались, еле плелись, заблудились в Бангкоке. В итоге вместо 5 часов ехали 10.5.
В Бангкок после такого тяжелого переезда мы попали поздно и совершенно измученные. Заселились в Amari Residences Sukhumvit (депозит 1 000бат). Отель неплохой, номер был скорее похож на отдельную квартиру (кухонька со всем необходимым, гостиная с мягким уголком и телеком, спальня , санузел с ванной, коридор с большим встроенным шкафом, даже доска для глажки, утюг и сушилка есть). Сам отель городского типа, в переулке недалеко от Сукхумвит роад и станции скай-трейна (это надземка), метро тут тоже есть. Нормальные завтраки (шведский стол).
В Бангкоке с экскурсией нас ждало практически то же самое, что и раньше (3 400бат между прочим). Наш гид отличался от обычного таксиста лишь тем, что немного разговаривал по-русски, но кроме названий посещаемых мест никакой другой информации нам сообщить не мог. Повез нас в историческую часть города (Дворец короля и пару соседних храмов), покатали на лодочке по каналам (очень понравилось кормить сомов хлебом), потом повез нас в Байок-скай (самое высокое здание-гостиница) на обед и обзорную площадку (в эту дыру по-моему только русских и тянут – еда отвратительная, с обзорной площадки смотреть не на что, особенно после Бурж Халифа ни в какое сравнение не лезет). Самым оптимальным было бы самим поехать и пошариться – и кучу денег сэкономили бы и не перлись бы в этот дурацкий Байок-скай. Гиду видимо самому было немного неудобно за такую куцую экскурсию, и он по дороге в отель отвез нас, как мы хотели, в океанариум (находится в торговом центре Сиам-Парагон) и взял билеты со скидкой (по 700бат, а так взрослый билет стоит 900бат). Океанариум хороший, много красивых рыб, оформлен красиво, в общем есть на что посмотреть. В самом же торговом центре такое невероятное количество народа, что хочется поскорей оттуда вырваться.
Цены кстати в Таиланде где-то на уровне наших (что-то дешевле, что-то дороже). Средний ужин на двоих около 600бат. В Паттайе куча всякого барахла, в Бангкоке серьезные торговые центры (до дубайских конечно же далеко), где представлены в основном брендовые вещи (от лакшери до бюджетных), есть и жуткие торговые квартальчики (чуть в стороне от центральных улиц). В последний день нашего отдыха мы поехали на рынок выходного дня Чатучак за сувенирами (всю эту дребедень можно было бы купить и в Паттайе, но не хотелось в начале отдыха обрастать лишним грузом). Рынок находится на конечной станции скай-трейна Мочит, метро туда тоже идет. Там много-премного всего, самое интересное на мой взгляд предметы декора, но и стоит что-то интересное прилично. Очень понравились работы по дереву (нисколько не уступают увиденным образцам в музее).
Бангкок сам по себе жуткий мегаполис. Огромный, грязный, вонючий – в общем еще хуже Паттайи. Историческая часть очень красивая, но невероятно много туристов. Самое оптимальное провести здесь 1 полный день и посетить все самое интересное, а на следующий день спокойно улететь. Дороги в Бангкоке как и по всей стране шикарные, хайвеи платные, но зато на них практически отсутствуют пробки. Такси в Бангкоке ездят по счетчику, за проезд по хайвею с вас попросят дополнительную плату.
Последний день в Таиланде прошел на базаре, заехали в отель перекусили, забрали вещи и поехали в аэропорт. В аэропорту оделись потеплее (в самолетах прохладно), но теплые вещи не стали доставать до Борисполя. До Дубая долетели хорошо, а из Дубая немного напряжно (все старались по максимуму затащить вещей в ручной клади, поэтому не всем хватало места попрятать барахло, из-за чего возникали конфликтные ситуации).
В Борисполе наш ждал очередной «сурприз» со стороны Автолюкса – т. к. у нас не было чеков (остались вместе с паспортами), то на наши места оформили неявку и заставили нас покупать билеты по второму разу. Было совсем обидно и неприятно – за тридевять земель в Таиланде с нас ни копеечки не скачали в связи с утерей документов, даже отказывались принять деньги в качестве благодарности, а у нас на Украине это лишний повод заработать на чужом несчастье.
В целом, пусть и с некоторыми нежелательными приключениями, поездка удалась, хотя второй раз вернуться в Таиланд желания не возникает.
Pomysł wyjazdu do Tajlandii zrodził się.2 lata przed samą podró ż ą z entuzjastycznych opowieś ci znajomych, któ rzy tam byli, ale zaczą ł nabierać konkretó w w czerwcu, kiedy przeglą dają c kolejny mailing reklamowy, natkną ł em się na oferta na bilety Kijó w-Bangkok. I wtedy zdał em sobie sprawę , ż e w tym roku zdecydowanie muszę pojechać do Tajlandii!
Bilety został y zabrane z Kijowa-Bangkoku do UIA + Emirates z transferem w Dubaju za 692 dolary. /osoba Poł ą czenia nie są zbyt wygodne (w jedną stronę.6 godzin w nocy iz powrotem 3.5 godziny). Ś wietną opcją jest bezpoś redni lot Aerosvit, ale już kosztuje 1000 USD. Turcy latają przez Stambuł , ale znowu nie tanio, ale bezpoś rednio z Odessy. Szkoda, gdy na kilka tygodni przed wyjazdem natkną ł em się na bilety Odessa-Bangkok i to za jedyne 750 dolaró w. , jak akcja Aeroflotu.
Oferty pakietowe są zwykle powią zane z liniami Turkmenistan Airlines, ale zdał em sobie sprawę , ż e zdobycie ich przez podró ż ują cego samotnie jest prawie niemoż liwe i jest sporo skarg na tę linię lotniczą . Ogó lnie jest z czego wybierać , w zależ noś ci od twoich pragnień i moż liwoś ci.
Do Boryspola przyjechaliś my autoluxem. Ciepł e rzeczy wepchnię to do walizek i odprawiono do bagaż u, jednak w autobusie do samolotu trochę się zmarzł y, ale nie musiał am się nimi taszczyć . UIA poleciał a do Dubaju, tym razem bez ż adnych skarg. Musiał em spę dzić.6 godzin na lotnisku, zjadł em tam smutną kanapkę z serem i herbatą za 10 dolaró w. (ogó lnie jak na wszystkich lotniskach wszystko jest kilkakrotnie droż sze i mał o jadalne). Nie moż na był o się poł oż yć , bo wszystkie leż aki był y zaję te, jacyś biedni ludzie usiedli do spania na dywanie w holach.
Miał em szczę ś cie, ż e tuż przed wyjazdem wzią ł em tablet z internetem, wię c był o co robić (na lotniskach jest darmowe Wi-Fi), poza tym nieraz pó ź niej nam pomagał . Emirates poleciał y z Dubaju do Bangkoku oczywiś cie w poró wnaniu z naszym UIA to niebo i ziemia - Boeing 777 (wię kszy i wygodniejszy 737), uprzejma pomocna obsł uga, panele wideo w oparciach siedzeń (choć po rosyjsku są tylko 2 filmy i kiepskie), poduszki, pledy, co prawda jedzenie kiepskie jak u nas, ale do wyboru ryby i przyzwoity alkohol (moim zdaniem pł atny jest tylko szampan). Lotnisko w Bangkoku też jest doś ć duż e, ale oczywiś cie mniejsze i skromniejsze niż Dubaj. Wszystkie formalnoś ci celne poszł y doś ć szybko, zapł acili za wizę (1200 bahtó w, a wymienniki są tuż obok).
W Tajlandii wszystkie pł atnoś ci przyjmowane są tylko w bahtach (1 dolar to okoł o 30 bahtó w, a stawka dla banknotó w poniż ej 50 dolaró w jest nieco niż sza).
W Pattaya jest kilkanaś cie wymiennikó w, w Bangkoku jest ich kilka mniej, na Koh Chang mieszkaliś my w sł abo zaludnionej czę ś ci wyspy, wię c z wyprzedzeniem zaopatrywaliś my się w lokalną walutę.
Na lotnisku zeszliś my na poziom 1 i w pobliż u bramki 8 kupiliś my bilety autobusowe do Pattaya za 134 baht / osobę . Wyjazd wydaje się odbywać co godzinę do 22.00. Wysiedliś my nie w finale, ale na South Street, któ ra prowadzi prawie bezpoś rednio do naszego hotelu Baywalk Residence Pattaya (depozyt przy zameldowaniu 500 bahtó w). Do hotelu dotarliś my tuk-tukiem (10 bahtó w każ dy), a potem trochę poszliś my. Jest tu gorą co (nawet w nocy 30 stopni i wilgotnoś ć wysoka), duż o ludzi (co nie dziwi, biorą c pod uwagę naszą lokalizację w pobliż u Walking Street), na pierwszych pię trach solidne sklepy, przeplatane kawiarniami i gabinetami masaż u , ś mierdzi (jednak przyzwyczaisz się do tego drugiego dnia i nie zauważ ysz). Biorą c pod uwagę , ż e wcią ż nosiliś my torby, oczywiś cie Pattaya nam się od razu nie spodobał a i w przyszł oś ci nasza opinia się nie zmienił a.
Zarezerwował em wszystkie hotele przez Booking. com. Bardzo podobał a mi się ich usł uga, zwł aszcza usł uga wsparcia, któ ra rozwią zywał a pojawiają ce się problemy (wtedy nie miał em wystarczają cej iloś ci pienię dzy na karcie, poprosili mnie, abym poczekał na hotel przez kilka dni, aż wpł acę pienią dze; potem nie mó gł dokonać transakcji ze wzglę du na to, ż e w paszporcie i na nazwisku jest inaczej napisane na karcie, ponieważ nasz OVIR ma swoją wł asną gramatykę do tł umaczenia nazwisk, któ ra zasadniczo ró ż ni się od angielskiej).
Kiedy się odprawiliś my, czekał a nas straszna „niespodzianka”: przy przeprowadzce postawiliś my na gó rnej pó ł ce torbę z dubajskiego bezcł owego z alkoholikiem i zapomnieliś my o niej wychodzą c, a fatalnym zbiegiem okolicznoś ci był y tam nasze paszporty Dlatego chcę wcześ niej ostrzec wszystkich wczasowiczó w - zadbajcie o swoje dokumenty! ! ! Każ demu straż akowi nie zaszkodzi też mieć przy sobie kopie i przechowywać je osobno.
Pracownicy hotelu są bardzo mili i przychylnie nastawieni.
Osiedlili nas bez paszportó w, poprosili tylko o jakikolwiek dokument ze zdję ciem (w portfelu był o zaś wiadczenie z pracy). Taki „przyjemny” począ tek oczywiś cie trochę nas zdenerwował.
Chcę od razu napisać , jak się zachować i co zrobić w podobnej sytuacji, aby zaoszczę dzić czas i przeznaczyć go na to, po co przyjechał eś , czyli bezpoś rednio na wakacje. Jeś li ktoś ma taką moż liwoś ć , to umieś ć tę informację na innych stronach.
Jeś li jesteś obywatelem Ukrainy i zgubił eś paszport w Tajlandii, do powrotu potrzebujesz:
1) udać się na policję i uzyskać zaś wiadczenie o zgubieniu paszportu (w czasie pobytu bę dzie to Twó j dokument toż samoś ci),
2) posiadać kilka zdję ć.3, 5*4.5, kopie ukraiń skiego paszportu i kod identyfikacyjny,
3) udaj się do ambasady Ukrainy w Bangkoku i za 55 dolaró w. uzyskać dowó d osobisty na powró t na Ukrainę,
4) koniecznie zabrać ze sobą pismo urzę dowe z ambasady o utracie dokumentó w, tak aby zawierał o numery zgubionego paszportu i otrzymanego zaś wiadczenia,
5) udać się do urzę du imigracyjnego i otrzymać kopię wizy.
Niestety w Internecie nie był o peł nych informacji (tutaj tablet internetowy bardzo się przydał ) i na wszystko spę dziliś my okoł o 3 dni, choć tak naprawdę mogł o to być w cią gu 1.5 dnia. A teraz bardziej szczegó ł owo o naszych nieszczę ś ciach w przywracaniu dokumentó w.
Nastę pnego dnia udaliś my się na policję (15-20 minut spacerem od naszego hotelu wzdł uż Beach Road). W hotelach są darmowe mapy, w niektó rych sklepach, czyli nie ma problemó w z orientacją . Policja wysł ał a nas do przemił ego dziadka, któ ry mó wił po angielsku.
Trochę dygresję , tutaj nie mó wią po rosyjsku (opró cz kilku sł ó w od ulicznych sprzedawcó w), angielski jest rzadki i zł y (tj.
Ten Mitya dokł adnie przeczytał nasze certyfikaty, najwyraź niej zastanawiają c się , czy ma takie dokumenty, i powiedział , ż e musimy jechać do ambasady w Bangkoku. Natychmiast go zatrzymał , a my byliś my tak zdezorientowani i chcieliś my się go pozbyć tak szybko, ż e posł usznie tam pojechaliś my, chociaż lepiej by był o, gdybyś my zostali w Pattaya i dowiedzieliś my się , jakie dokumenty potrzebujemy, aby tam pojechać . W rezultacie poszliś my na pró ż no, poza tym, ż e robiliś my zdję cia w centrum handlowym, moż na też zrobić zdję cia w pobliż u urzę du imigracyjnego Pattaya.
Minibusy jeż dż ą do Bangkoku z Pattaya za 100 bahtó w, czas podró ż y to 2-2.5 godziny. Zatrzymaj się na South Street kilka metró w w gó rę od Walking Street, a w Bangkoku dochodzi się do Victory Monument (pojechaliś my taksó wką do ambasady, proszą c wcześ niej w recepcji o napisanie nam adresu po tajsku, bo raczej nie zrozumieją napisany w ję zyku angielskim). I lepiej wró cić minibusem do Pattaya w to samo miejsce, bo.
po drugiej stronie budynku jest jeszcze jedno biuro, ale masz szczę ś cie przez kilka chigiri (prawie dwa razy dł uż sza droga). W Pattaya najtań szym sposobem podró ż owania są tuk-tuki na trasie (10-20 bahtó w); jeś li przewiezie tylko ciebie, to już bę dzie kosztować jak taksó wka (ś rednio 100 bahtó w); nie ma zbyt wielu taksó wek i odmawiają wzię cia ich wedł ug licznika (odległ oś ci są kró tkie, nieopł acalne), trzeba od razu uzgodnić cenę.
W ambasadzie spę dziliś my 3 godziny, dzię ki „szybkoś ci” naszego konsula i sekretarki – starszej Tajki. Wię c nigdzie nie dotarliś my tego dnia. Dodatkowo nie dostaliś my zaś wiadczenia o zagubionych dokumentach, chociaż zrozumiał em, ż e jest to standardowy wymó g, w wyniku czego mieliś my wiele problemó w w urzę dzie imigracyjnym (w Bangkoku jest centrala, ale moż na skontaktować się z każ dym któ ry jest najbliż ej ciebie, wię c pojechaliś my już do lokalnego w Pattaya).
Ambasada po kró tkiej ł ajaniu wysł ał a nam zaś wiadczenie faksem, ale nie wskazał a numeru zagubionych dokumentó w (z tego co rozumiem szuka w bazie numeru wizy; dobrze, ż e mieliś my skany zgubionych dokumentó w paszportó w), a był już pią tek wieczorem przed zamknię ciem, a na weekend musieliś my wyjechać na Koh Chang. W rezultacie, po kró tkich szlochach, ulitowali się nad nami i wydrukowali wizy. Od tego momentu moż emy powiedzieć , ż e rozpoczę ł y się nasze normalne wakacje.
Nie lubiliś my Pattayi. Gł oś ne, brudne miasto, nie ma normalnej plaż y (oczywiś cie my Odessy jesteś my pod tym wzglę dem trochę rozpieszczeni, wię c pł ywaliś my tylko w basenie). Wybraliś my się tu wył ą cznie na obiecaną poważ ną wycieczkę , dlatego wybraliś my prostszy hotel, bo planowaliś my tylko tam spę dzić noc, ale być w centrum (dogodny wę zeł komunikacyjny, wszystko jest w zasię gu rę ki).
Poszliś my na są siednią Walking Street, ż eby zajrzeć - przypomina mi scenę z filmu "Gwiezdne wojny" w mię dzygalaktycznej tawernie; wraż enie, ż e kosmici też tam byli))) Duż o ludzi, hał aś liwych, wiele restauracji, któ re oferują poważ ne owoce morza, ale w tak opł akanych warunkach, ż e cał y apetyt znika. Podobał o mi się tylko kilka baró w z muzyką na ż ywo (grali gł ó wnie przeboje rockowe), ale poziom gł oś noś ci i mnó stwo prostytutek nie dawał y nam ochoty tam siedzieć . Na naszej Beach Road nie ma mniej prostytucji, wię c chichotaliś my z zagranicznych dziadkó w w momentach targowania się , to są ich gł ó wni klienci. Oczywiś cie emerytury naszych dziadkó w nie wystarczą na takie wakacje, wię c gł ó wnym kontyngentem naszych turystó w w Pattaya są pary w ś rednim wieku z zimnych regionó w Rosji, któ re najwyraź niej naprawdę ż ał ują , ż e mają ż ony na wakacjach (wniosek z komentarze sł yszane na ulicach).
Wygodnie był o dla nas, bę dą c w Pattaya, przywró cić dokumenty, ale zdecydowanie radził bym innym turystom, aby nie wł ą czali tego miasta do swojej wakacyjnej trasy. Do tej pory nie przyszł o mi do gł owy, ską d pochodzą entuzjastyczne recenzje wczasowiczó w.
Teraz trochę o naszym hotelu Baywalk Residence Pattaya. Naturalnie wilgotno jak wszę dzie, ale szybko się do tego przyzwyczaisz, pokoje w normie, idealna czystoś ć , bardzo mił a obsł uga, przyzwoite ś niadania (bufet), cisza mimo lokalizacji obok ruchliwych miejsc, rewelacyjny basen na dachu, jedyny minus jest przygnę biają cy widok z okien, ale jest to ró wnoważ one obecnoś cią pię knej werandy na 5 pię trze. Gł ó wny kontyngent to samotni mę ż czyź ni w ś rednim wieku, najwyraź niej mają cy na celu relaks na Walking Street. Rosjan nie znaleziono. Sł abe wi-fi (najlepiej zł apaliś my je w toalecie).
Ogó lnie rzecz biorą c, pod wzglę dem stosunku ceny do jakoś ci, bardzo normalny hotel, jeś li już udał o ci się dostać do takiej dziury jak Pattaya.
Skype sł uż ył gł ó wnie do komunikacji z Ukrainą . Aby nie zbankrutować przy poł ą czeniach przychodzą cych (na wypadek wystą pienia sił y wyż szej w pracy), podł ą czyliś my usł ugę Bon Voyage od MTS. Na miejscu wzię li pierwszą kartę SIM, któ ra natknę ł a się na 7 Eleven i nazwali ją (Happy operator).
Chcę od razu ostrzec wszystkich niezależ nych turystó w - jeś li chcesz dostać się na normalną wycieczkę , zadbaj o to wcześ niej. Zatrzymam się bardziej szczegó ł owo. Internet jest peł en firm oferują cych wycieczki z Pattaya. Przede wszystkim marzyliś my o dotarciu do Kambodż y w Angkor Wat, ale z powodu utraty dokumentó w oczywiś cie przelecieli. W Internecie znaleź li stronę pozornie normalnego organizatora wycieczek, po przyjeź dzie wielokrotnie pró bowali się z nim skontaktować , ale telefon milczał.
Natknę liś my się na jedną agencję z rosyjskim szyldem, dali nam reklamę i wskazali na tabliczkę z informacją , ż e rosyjski przewodnik bę dzie tam po 18.00. Potem natknę liś my się na kolejne biuro podró ż y w pobliż u hotelu LK The Empress (swoją drogą bardzo fajny hotel, dlatego rozrzucają go bardzo szybko, przynajmniej pó ł roku przed wyjazdem nie był o już wolnych pokoi; podobał o mi się bardziej niż nasz). Tam mł oda Rosjanka bardzo ł adnie z nami rozmawiał a i dał a nam 3 rodzaje wycieczek. Najpierw poszliś my na szokują cy pokaz - przyjechał a po nas taksó wka, zabrali nas, odprowadzili, poczekali, aż wró cimy. Fakt, ż e w tym przypadku nie był o rosyjskoję zycznej eskorty, tak naprawdę nam nie przeszkadzał , bo nie ma tu nic do powiedzenia))) Ten szokują cy pokaz odbył się w jakimś budynku typu cyrkowego zlokalizowanym w niektó rych chigirach. Spektakl, szczerze mó wią c, jest ż ał osny i smutny (600 bahtó w). Szkoda tych biednych ludzi, któ rzy w nim uczestniczą.
Naszą kolejną wycieczką był Nong Nooch Garden (800 bahtó w).
Znowu przyjechał po nas taksó wkarz, pó ł znaki wyjaś nił y o któ rej godzinie i gdzie się spotykamy, wrę czył bilety. Ten ogró d jest prawdopodobnie najpię kniejszą rzeczą do zobaczenia w Pattaya. Wszyscy przez pó ł dnia nie mieli czasu na poruszanie się.
Naszą ostatnią wycieczką w Pattaya był Wat Yan (900 bahtó w, w tym 250 na wioskę kobiet o dł ugich szyjach). Jak nietrudno się domyś lić , ponownie przyjechał po nas taksó wkarz, któ ry mó wił tylko po tajsku i jechał standardową trasą . Wię c mogliś my pó ź niej poczytać w Internecie, co jest czym. Nie mieś ci mi się nawet w gł owie, ż e zamawiają c wycieczkę kulturalno-historyczną , mogł am to zdobyć.
Przeszliś my się i zrobiliś my zdję cia w pobliż u skał y ze zł otym wizerunkiem Buddy, wjechaliś my do wioski dł ugoszyich (jest to generalnie dodatkowy przystanek, nie ma tam absolutnie nic do roboty, a takż e fotografowanie nieznajomych jako jakieś dziwaczne mał py jakoś nieprzyzwoite), zwiedziliś my chiń ską ś wią tynię -muzeum (tutaj przydał by się normalny rosyjskoję zyczny przewodnik) i wreszcie sam kompleks ś wią tynny Wat Yan (tu znowu nie wiedzieliś my co robić i jak to jest bez przewodnika, a na dodatek zł apał nas deszcz i dlatego jak najszybciej wyjechaliś my).
Pogoda nas nie rozpieszczał a. Powiedziano nam, ż e pora deszczowa był a w tym roku zaskakują co dł uga. Prawie cał y czas był o pochmurno lub pochmurno, padał o 3 razy w cią gu 2 tygodni, dobrze, ż e nie są tu dł ugo. Temperatura nawet w nocy nie spada bardzo i wynosił a okoł o 30 stopni. Dlatego rzeczy należ y ograniczyć do minimum – klapki, kapcie/sandał y, pareo, spodenki, kilka koszulek, kostium ką pielowy.
Na wycieczkach do ś wią tyń prosi się ich, aby nie nosili bardzo otwartych ubrań (mini lub dekoltu), ale nie trzymają się swojego wyglą du. Przy takiej pogodzie krem do opalania nie był dla nas zbyt przydatny, ale uż ywaliś my go w przypadku nagł ego pojawienia się sł oń ca, wię c ostatecznie w ogó le się nie opaliliś my.
Pró bowaliś my wszelkiego rodzaju egzotycznych owocó w, wielu nie był o pod wraż eniem. Moż na je kupić tutaj na już przycię tym nasypie (30 bahtó w podł oż a), na bazarze oczywiś cie wszystko to bę dzie kosztować mniej. Najsmaczniejsze jak dla mnie to mangostan, ananas, mango i rambutan, reszta w wię kszej masie po degustacji trafił a do kosza na ś mieci. Cudowny sok z mandarynki, któ ry jest sprzedawany na każ dym rogu w wó zkach (20-30 bahtó w). Jedzenie tutaj wcale nie jest smaczne - ś wież e bez przypraw, pikantne z przyprawami lub z nieprzyjemnym posmakiem. Tajowie jedzą na ostro, wię c w wię kszoś ci przypadkó w lepiej nie ryzykować i pamię taj, aby ostrzec „znaj ostre”.
Koniki polne, skorpiony, karaluchy nie odważ ył y się spró bować . Homar zamó wiony został na letnim tarasie restauracji wspomnianego wcześ niej hotelu LK The Empress, był też zupeł nie bez smaku (1500 bahtó w), choć tak marzył em o zjedzeniu ich do osł upienia po pysznych homarach w libań skiej restauracji w Dubaju. Na korzyś ć jedzenia bez smaku ś wiadczy ró wnież fakt, ż e nie udał o mi się wyzdrowieć podczas 2 tygodni urlopu.
Po zakoń czeniu naszej pracy nad restauracją dokumentó w i odwiedzeniu tak zwanych „wycieczek”, z przyjemnoś cią opuś ciliś my Pattaya i pojechaliś my na Koh Chang. Transfer został zarezerwowany w 35grouppattaya, mają biuro na South Street trochę przed dotarciem do Sukhumvit. W biurze pies Shih Tzu ż yje bardzo wesoł o. Minibus był bardzo wygodny. Ogó lnie rzecz biorą c, mają wspaniał e minibusy Toyoty, któ re są tutaj produkowane, wię c ich gama modeli jest szersza niż nasza.
Taksó wki to takż e wszystkie solidne Toyoty, gł ó wnie kró lowie wszelkiego rodzaju jasnych koloró w (uzyskuje się bardzo eleganckie korki). Zostaliś my odebrani z hotelu, droga na prom zajmuje 4.5-5 godzin (400 bahtó w z biletami na prom). Na wyspie wsiedli do tuk-tuka, któ ry nazywają songteo, do ostatniego przystanku cena wynosi 120 bahtó w, a ż eby zawieź ć nas bezpoś rednio do hotelu pobrali kolejne 80 bahtó w.
Hotel, któ ry mieliś my na wyspie, był po prostu fantastyczny Nirvana Resort Koh Chang. Polecam nasz hotel mł odym parom na miesią c miodowy. Znajduje się w sł abo zaludnionej czę ś ci wyspy na niewielkim przesmyku. Domy są zasypane tropikalną zielenią , któ rą uprawiamy tylko w doniczkach i to jest problematyczne. Pokó j doś ć przestronny, w stylu eko, poważ ny mini-bar, tuż nad brzegiem morza, ale jest takie wejś cie, ż e nie moż na go kupić , moż na go tylko podziwiać . Panoramiczne okna wychodzą na morze z potę ż nym i gł ó wnym murem, bujane fotele na werandzie, hamaki wiszą poniż ej. Ogó lnie bardzo pię kne. Hotel posiada 2 baseny.
Mał py przybył y na teren hotelu, zobaczył y wę ż a w pobliż u gó rnego basenu, wię c już tam nie chodził y. Kilka razy w nocy zerwaliś my się z dzikiego ryku, gdy spadł kokos. Mimo bardzo wygodnych ł ó ż ek, dobrej poś cieli i niesamowicie wygodnych poduszek, nie spał am dobrze.
W pobliż u znajduje się wioska Bang Bao, gdzie moż na spacerować lub skorzystać z bezpł atnego wieczornego transferu z hotelu (wywó z o 18.00, odbió r o 21.00). Wieś poł oż ona jest po bokach dł ugiego molo na palach nad wodą gdzieś do jego poł owy, potem cumują ł odzie i na koń cu latarni morskiej. Istnieje wiele sklepó w, sklepó w, biur podró ż y oferują cych wycieczki na są siednie wyspy, centró w nurkowych i oczywiś cie restauracji.
Zamó wiliś my tutaj jazdę na sł oniu (500 bahtó w za godzinę ), przez pierwsze kilka minut ż ał owaliś my, ż e wpadliś my na taką rozrywkę i cieszyliś my się , ż e nie zamó wiliś my 2 godzin.
Mama się trzę sie, nie martw się , wzdł uż ś cież ek, któ rymi nas zabrano, sł onie nie chodził y po raz pierwszy i odpowiednio srają , okresowo biją gał ę zie. Wię c drugi raz, aby jeź dzić na sł oniu, nie deptał bym.
Z restauracji najbardziej podobał mi się widok Buddy. Tam i jakieś wnę trze jest obecne i bardziej cywilizowane niż w innych miejscach. Ceny są wyż sze, a porcje mniejsze. Stoją niskie szklane stoliki, a pod nimi nie ma podł ogi - siadasz na krawę dzi i widzisz morze. Leż aki są wygodne, na któ rych moż na poł oż yć się po jedzeniu i surfować po internecie (prawie wszę dzie jest Wi-Fi, ale hotel czę sto miał z tym problemy). Zjedliś my kolację w 2 restauracjach, wię c porcje był y po prostu ogromne.
Ogó lnie wyspa nam się najbardziej podobał a - leż eliś my jak meduzy i nic nie robiliś my, dobrze wypoczę liś my. To był y najprzyjemniejsze dni naszej wyprawy (mił oś nicy biernego wypoczynku mnie zrozumieją ).
Transfer do Bangkoku zamó wiony telefonicznie w tej samej 35grouppattaya (600 bahtó w od hotelu do hotelu). Kierowca był wyją tkowo gł upi – odebrał nas wcześ nie, potem czekali na innych turystó w, 3 razy tankowali w trasie, co jakiś czas omijali niezbę dne zakrę ty, potem wracali, ledwo brnę li, zgubili się w Bangkoku. W efekcie zamiast 5 godzin jazdy 10.5.
Po tak trudnej podró ż y do Bangkoku dotarliś my pó ź no i kompletnie wyczerpani. Osiedliliś my się w Amari Residences Sukhumvit (depozyt 1000 bahtó w). Hotel nie jest zł y, pokó j bardziej przypominał osobny apartament (aneks kuchenny ze wszystkim, co potrzebne, salon z czę ś cią wypoczynkową i telewizorem, sypialnia, ł azienka z wanną , korytarz z duż ą zabudową ). w szafie jest nawet deska do prasowania, ż elazko i suszarka). Sam hotel jest miejski, w bocznej uliczce niedaleko Sukhumvit Road i podniebnej stacji kolejowej (jest to pocią g na podwyż szeniu), jest tu też metro. Normalne ś niadanie w formie bufetu.
W Bangkoku, z wycieczką , czekał o nas prawie to samo, co wcześ niej (3400 bahtó w, nawiasem mó wią c). Nasz przewodnik ró ż nił się od zwykł ego taksó wkarza tylko tym, ż e mó wił trochę po rosyjsku, ale poza nazwami odwiedzanych miejsc nie mó gł nam przekazać ż adnych innych informacji. Zabrał nas do historycznej czę ś ci miasta (Pał ac Kró lewski i kilka są siednich ś wią tyń ), przepł yną ł ł odzią po kanał ach (bardzo lubił em karmić suma chlebem), a nastę pnie zawió zł nas na Bayok-sky (najwyż szy budynek hotelu) na obiad i taras widokowy (do tego moim zdaniem dziurę cią gną tylko Rosjanie - jedzenie jest obrzydliwe, nie ma na co patrzeć z tarasu widokowego, zwł aszcza po Burdż Chalifa nie moż na tego poró wnać ). Najbardziej optymalną rzeczą był oby pó jś cie i poszperanie wokó ł siebie - a zaoszczę dził byś duż o pienię dzy i nie szedł do tego gł upiego Baiok-sky.
W ostatni dzień wakacji wybraliś my się na weekendowy targ Chatuchak po pamią tki (wszystkie te ś mieci moż na był o kupić w Pattaya, ale nie chcieliś my przytyć na począ tku wakacji). Rynek znajduje się na koń cowej stacji kolejki podniebnej Mochit, jeź dzi tam ró wnież metro. Wszystkich jest duż o, moim zdaniem najciekawsze są elementy wystroju, ale coś ciekawego jest tego warte. Bardzo podobał a mi się stolarka (w niczym nie ustę pują pró bkom widzianym w muzeum).
Sam Bangkok to przeraż ają ca metropolia. Ogromny, brudny, ś mierdzą cy - w ogó le gorzej niż Pattaya. Czę ś ć historyczna jest bardzo pię kna, ale niesamowicie duż o turystó w. Najlepiej spę dzić tutaj 1 cał y dzień i zwiedzić wszystkie najciekawsze rzeczy, a nastę pnego dnia moż na spokojnie odlecieć . Drogi w Bangkoku, podobnie jak w cał ym kraju, są eleganckie, autostrady są pł atne, ale korkó w praktycznie nie ma na nich.
Taksó wki w Bangkoku jeż dż ą na metr, zostaniesz poproszony o uiszczenie dodatkowej opł aty za przejazd autostradą.
Ostatni dzień w Tajlandii spę dziliś my na bazarze, zatrzymaliś my się w hotelu, zjedliś my coś , zabraliś my swoje rzeczy i pojechaliś my na lotnisko. Na lotnisku ubrali się ciepł o (w samolotach jest fajnie), ale ciepł e ubrania nie dotarł y do Boryspola. Lot do Dubaju był dobry, ale z Dubaju był o trochę stresują ce (wszyscy starali się maksymalnie zacią gać rzeczy w bagaż u podrę cznym, wię c nie był o wystarczają co duż o miejsca, aby wszyscy mogli schować ś mieci, co powodował o sytuacje konfliktowe).
W Boryspolu czekał a na nas kolejna „niespodzianka” od Autoluxu – ponieważ nie mieliś my czekó w (został y nam paszporty), wystawili u nas niepojawienie się i zmusili nas do zakupu biletó w po raz drugi.
To był o kompletnie obraź liwe i nieprzyjemne - na dalekie kraje w Tajlandii nie ś cią gnę li od nas ani grosza z powodu utraty dokumentó w, nawet odmó wili przyję cia pienię dzy w podzię kowaniu, a na Ukrainie to kolejny powó d do zarabiania na czyjeś nieszczę ś cie.
Ogó lnie rzecz biorą c, choć z pewnymi niechcianymi przygodami, podró ż zakoń czył a się sukcesem, chociaż nie ma ochoty wracać do Tajlandii po raz drugi.
