Отель Hilton Tokyo Япония
Отель Ayodya Resort Bali (ex. Bali Hilton International) остров Бали Индонезии
Фотоотчет выложен здесь
http://foto. mail. ru/mail/7004182/
Полная версия отзыва здесь
http://blogs. mail. ru/mail/4683831/
Общий расчет тура на ДВОИХ человек –
перелеты – 80.000 рублей;
Токио – 66.000 рублей;
Бали – 90.000 рублей.
Итого – 240.000 рублей (около 8.000 $).
Токийский аэропорт
http://www. narita-airport. jp/en/
Narita – современный и комфортабельный аэропорт с очень приветливым и любезным персоналом. Предостаточно информации (вплоть до планов этажей и расписания автобусов) в Интернете. Много бесплатных справочных и информационных брошюр со схемами аэропорта и транспорта. Много туалетных комнат, прекрасно оборудованных и чистых. Обменный пункт валюты удобно расположен в месте, которое никто не минует – у платформы Shuttle Bus (внутреннего беспилотного автоматического автобуса между терминалами аэропорта), вот только неудачно было время его работы с 09 до 20 часов.
Еще дома из множества способов добраться до отеля мы выбрали автобус Limousine bus, отправляющийся каждые 15 минут до центра Токио и заезжающий прямо в центральные отели. Стоимость проезда по 3.000 Y (100 Y ~ 1 $) за каждого человека. Пробок в дороге не было благодаря многочисленным и многоуровневым развязкам. Автобус въехал в зону парковки нашего отеля и высадил нас прямо у входа.
Японская столица
Литературы по Японии для туристов не так уж и много, перед поездкой мы нашли и прочли всего несколько книг – «Япония: нестандартный путеводитель» Ксении Головиной и Елены Кожуриной издательства КАРО Санкт-Петербург 2006 год, «Инструкция по применению: Япония» Герхарда Дамбмана издательства Аякс-Пресс Москва 2006 год и пару книг Харуки Мураками “Подземка. Слепой кошмар” и “Подземка. Сокрушительное насилие” (о газовой атаке секты Аум Сенрикё) издательства Эксмо Москва 2007 год.
А в Интернете встетили забавный японский разговорник –
Угостите сигаретой – Чюся дайдзёбу
Коммунальная квартира – Нахирата хата.
Работаю на заводе – Допота куюгайку.
Вы любознательны – Носиро суёте.
Везде сплошной обман – Такитити атамавата.
Выпить бы – Хоца негасимо.
Угощайся – Накатика.
Скорая помощь – Комуто куяка.
На добрую память – Иккай омене.
Японцы запомнились исключительно добродушными и приветливыми людьми. С английским у них плоховато. Впрочем, как и у нас. Однажды замучились мы искать нужный нам вход в метро и обратились за помощью к полисмену. Нас услышал проходивший мимо молодой японец, который взялся нас проводить, показал где и как купить билеты, провел через турникеты, показал дальнейшее направление нашего движения и только после этого распрощался.
В основном город застроен 2 и 3-х этажными домиками, небоскребы же кучкуются в основном вместе в нескольких столичных районах.
В цокольной части многих домов на специальных до блеска надраенных щитах установлены до блеска надраенные заглушки (на фото) для присоединения чего-то (может – пожарных гидрантов? А может – электрокабелей? ).
В метро много бесплатных туристических карт города с указанием торговых центров и достопримечательностей.
Во всех общественных местах (магазинах, музеях, …) непременно есть общедоступные чистые туалеты.
Сотовые телефоны у японцев не напрягают и не видны! В общественном транспорте никаких истошных трелей япономобил, никаких тупых алеканий: «Ты чо, ты где? ».
Общее впечатление от Токио – приятный для проживания бездельников, не обремененных заботами, город.
Сундзюку
http://picturetokyo.com/en/city/shinjuku.htmlНаш отель Hilton Tokyo расположен в центральной деловой части столицы недалеко от одноименной станции Shinjuku всех наземных транспортных средств (авто, железной дороги, метро), рядом местный муниципалитет со знаменитой смотровой башней (здесь же туристический информационный центр с целым залом бесплатных карт страны и города, описаний маршрутов экскурсий, рекламных проспектов столичных достопримечательностей и другой путеводной полиграфии), куча других небоскребов. На многих перекрестках установлены стенды с планом района.
Рядом с отелем местная клиническая больница, в которой мы впервые увидели зонтикозакатывающую машину в действии. День выдался дождливым, посетители больницы заходили с улицы с мокрыми зонтами, складывали их и вставляли в специальное устройство с длинными и узкими полиэтиленовыми мешочками, упаковывая их. Быстро, оригинально, сухо, бесплатно.
На стендах больницы куча справочных сведений, рядом несколько информационных компьютеров, а у входа – регулировщик-распорядитель-парковщик.
Прямо у станции Shinjuku после службы клерки окуппируют забегаловки-рюмочные, где их потчуют наборами маленьких шашлычков из всех частей курицы и рыбы.
Отель Hilton Tokyo
http://www1.hilton.com/en_US/hi/hotel/TYOHITW-Hilton-Tokyo-hotel/index. do; jsessionid=BB552C1FDA4297423EF552411F62E221. etc11? brand_id=HI&brand_directory=/en/hi/&xch=69568289, Q2X03NJI1QUKKCSGBIXMVCQ
Изогнутое ~ здание отеля удачно вписывается в район небоскребов и окружено множеством кафешек и ресторанов, а в цокольной части расположен торговый центр с удивительно невысокими ценами. До станции Shinjuku постояльцев доставляет бесплатный шатл. В дождь выдают зонтики, которых нет в номерах. Входные двери нашего номера 2028 на 20 этаже оборудованы удобным карточным замком.
Обстановка и расположение мебели в номере традиционны для Hilton – кровать, диванчик, кресло, ТВ ЖК 81 см, тумбочка-комод с тремя большими выдвижными ящиками.
Из окна изумительный вид на район небоскребов. День приезда выдался дождливым и крыши небоскребов скрывались в тумане, а из близлежащего круглого здания торгового центра струился то ли пар, то ли этот самый туман. Центральный кондиционер в номере работал вполсилы.
Вместо штор на окне установлены раздвижные японские жалюзи.
Розетки в номере японского типа с двумя паралельными неравными пластинами (на фото), евророзетка оказалась в единственном числе и только в ванной комнате. Этого было явно недостаточно для наших электробритвы, двух фотоаппаратов, видеокамеры и мобильных телефонов. Переходники можно получить под расписку на отдельном Desk Kaptain Bell в холле отеля. Напряжение в электросети 100 В 50 Гц.
В ванной комнате тоже фирменная обстановка Hilton с большим во всю стену зеркалом, кучей ванно-санитарно-парфюмерно-косметических пакетико-тюбико-баночек и непременным телефоном. Унитаз реагирует на ваше к нему касание усиленным журчанием и иными радостно-утробными звуками.
В гардеробном отсеке – дежурная газета The Japan Times, халаты типа кимоно и тапочки, минибар и электрочайник с термосом. А вот ложек, вилок, ножа и открывашки – не было.
Завтраком кормили в холле отеля вкусно, разнообразно и много.
На четвертом этаже отеля был бассейн, которым мы не воспользовались.
При отъезде воспользовались услугами ресепшена отеля для заказа мест в автобус Limousine bus для выезда в аэропорт Narita. Начало маршрута было от нашего отеля, поэтому нам достались самые удобные первые места в салоне.
Boeing 747
Перелет из Токио в Денпасар рейсом JL 729 на самолете той же авиакомпании
http://www.jal.com/en/
продолжался 6 часов, которые мы перенесли гораздо легче, несмотря на менее комфортные условия – расстояние между креслами было чуть меньше, чем в предшествующем перелете. Подавляющее большинство пассажиров – японцы. Вместо ужина нас потчевали десертом с мороженым, которое пришлось нам весьма по вкусу.
Посадка была выполнена в аэропорту Ngurah Rai города Денпасар острова Бали по расписанию в 22.25 27 мая 2007 года. Встретил нас гид Гена (тел. 081-239-99-033), неплохо говоривший по русски, гирляндами свежих цветов.
Нуса Дуа острова Бали
Остров живописен, есть небольшие горы и некогда действовавший вулкан.
Большинство отелей сосредоточено в нескольких зонах Кута, Нуса Дуа и Санур на юге острова.
Правило буравчика (правого винта) из электродинамики (и правое направление вращения воды в воронке) здесь в южном полушарии планеты надо называть правилом левого винта, ибо вращение сливаемой через воронку жидкости будет против часовой стрелки.
Яйцеобразный полуостров Нуса Дуа южной оконечности Бали населен преимущественно пятизвездочными отелями с замечательными пляжами. В центральной его части западной зоны большой торгово-развлекательно-питательный центр Bali Collection. Жилье сосредоточено вдоль центральной дороги к столице острова Денпасару. Вдоль этой же дороги расположены кучи всевозможных лавочек, магазинчиков, массажных салонов, кафе и ресторанчиков.
Отель Ayodya Resort Bali (ex. Bali Hilton International)
P. O Box 46 Nusa Dua 80363, Bali, Indonesia, Tel: (62-361)771-102, Fax: (62-361)771-616
www. balihilton. com
http://www. ayodyaresortbali. com
Отель Ayodya Resort Bali расположен в центральной части Нуса Дуа, справа от него гольф-клуб, слева отели Inna Putry Bali и Grand Hyatt Bali.
У отеля большая зеленая территория средней запущенности с болотистой лагуной, где мы наблюдали аистов и водоплавающих игуан. Главный и некогда величавый ресепшн на ремонте, но в былые годы он, наверное, был самым помпезным – на пригорке с фонтанами, бассейном и многочисленными скульптурами. Сейчас ресепшн размещен сбоку в просторном холле первого этажа. Это общий для всего населения ресепшн.
Нас же повезли на ресепшн Ayodya Palace.
Ayodya Palace – отдельный пятиэтажный, ближайший к морю, корпус отеля с отдельным бассейном и выходом на общий пляж. Для проживающих в нем предусмотрены некоторые небольшие, но приятные, привилегии – отдельный холл для регистрации и иных услуг, отдельный обеденный зал (с террасой на открытом воздухе и видом на море), здесь же небольшая библиотека из нескольких шкафов с книгами, CD и DVD (одна из полок была с русскими книгами, которую при выезде из отеля мы пополнили привезенной нами исторической), два компьютера с выходом в Интернет (удобно после ужина отправить почту или просмотреть сделанные за день фотографии), свежая национальная газета Jakarta Post. В дополнение к непременному шведскому столу в Ayodya Palace бесплатно потчевали с 15.00 до 16.30 чаем-кофе, а с 17.00 до 19.30 разнообразным спиртным, коктейлями, пивом, канапе и иными мелкими закусками.
Сплошное причинение маленьких удовольствий!
Правда, наличие отдельного ресепшн Ayodya Palace вносило некоторую путаницу при выезде на экскурсии – не все знали о его наличии и ожидали нас на общем ресепшн. В этой ситуации нам помогали дружелюбные работники Ayodya Palace.
С другими корпусами наш Ayodya Palace соединял сплошной проход через атриумы зимних (если можно про них так сказать) садов с фонтанами.
Пляж отеля протяженностью порядка 300 м ничем от других не разграничен и имеет четкую границу зеленой лужайки (с грибками или фикусовыми деревьями вместо грибков) и песчаного схода к воде. Обрамляет залив и разбивает волны гряда коралловых рифов, обнажающихся при отливе. Первые три-четыре дня нашего пребывания купаться в море было возможно только до 14 часов, после чего отлив обнажал отмели и вода уходила метров на 100-150 вперед. После полнолуния отливы прекратились. Как и на всех курортах местные торговцы предлагали на пляже свои товары (платки, коврики, часы). Замечательные продавались воздушные змеи! Здесь же предлагали свои услуги агентства пляжных развлечений (водные лыжи, скутер, парашют, …). В темное время пляж подсвечивается двумя мощными прожекторами для ночных купаний.
На пляжной зоне были душ, переодевалка, массажный уголок, бар, два стола для настольного тенниса, две площадки наземных шахмат. Полотенца на пляже, как впрочем и у двух бассейнов, бесплатны.
Для поездки к скалам рядом расположенного мыса брали велосипеды по 4 $ за час с человека.
Большой общий бассейн был хорош в темное время суток.
Для переноса фото с фотоаппарата на флешку воспользовались бизнес-центром отеля на 2 этаже общего ресепшн, там же был копир, факс и опять же Интернет.
Персонал отеля крайне приветлив и очень болтлив. Охотно помогает в любых проблемах. Познакомились с одной из официанток Ayodya Palace по имени Сунарти. Мать двоих детей в свободное от работы время играет на дудочке и участвует в местной самодеятельности, которая готовит коллектив для участия в конкурсе в Денпасаре.
Номер 1487
Наш номер Ayodya Ocean View 56 кв. м. был на четвертом этаже и с его лоджии был изумительный вид на море, пляж, лагуну и бассейн отеля.
От солнечного света номер защищали двое плотных штор, что при хорошо работающем центральном кондиционере сохраняло прохладу.
Обстановка номера типична для отелей Hilton (коим он и был до прошлого года) – большая кровать, диванчик с подушками, стол письменный и столик для фруктов, комод с большими ящиками, подставка под чемоданы, стенка с ТВ ЖК, видео и аудио CD-DVD проигрывателем, два напольных бра.
Традиционно удобная система управления светом на прикроватной тумбочке. Пластиковая карточка кодового замка входной двери при выходе автоматически выключает электропитание всех электроприборов, за исключением холодильника минибара. Розетки европейского типа, но свободных для зарядки наших видео и фотокамер была всего одна. Предусмотрен разъем для подключения Интернета.
В гардеробном отсеке прихожей номера расположен сейф с электронным кодовым замком, зонтик (дважды были кратковременные дожди), гладильная доска, утюг, холодильник и минибар, достаточное количество плечиков для одежды, халаты махровые и тапочки. В шкафу для подушек нам были пожалованы две трикотажные рубашки Ayodya Palace.
Ванная соединялась с комнатой окном с деревянными ставнями. В ванной комнате находились собственно ванна, две (редко встречается! ) раковины, отдельная душевая кабина, фен, унитаз и непременный телефон. Здесь же висела еще одна пара (вафельных) халатов, три пары различных полотенец и была расставлена в затейливых шкатулках и бутылочках куча различных ароматных причиндалов (мыло, шампунь, кондиционер, крем, соль для ванны, …).
На нашей большой лоджии, открытой на три стороны и ближайшей среди всех к морю, было по два средних дивана с подушками и валиками (по утрам было здорово выползать на них и досыпать на открытом воздухе). Здесь же размещался столик с двумя деревянными креслами, сушилка для купальных принадлежностей и куча цветов. Все остатки фруктов на столике за ночь подъедали летучие мыши, которые вечерами совершали плотоядные круги. Пол лоджии, в отличие от паркетного в комнате, был каменным.
Солнце вставало над горизонтом прямо перед нами в 06.00-06.15, после обеда на лоджии была приятная тень.
Толстая книга правил внутреннего распорядка, видимо в связи с преобладающим количеством японцев, была продублирована японскими иероглифами.
Услуги прачечной (стирка джинсов) обошлась нам в 24.000 местных рупий, что при курсе 8.000 рупий за доллар будет 75 рублей.
Минимум дважды в день в номере была уборка (или, как мы ее называли, нанесение порядка), совмещаемая с пополнением минибара, пополнением запаса воды, вазы с фруктами, банных причиндалов, раскладкой на подушках цветочков и крохотных пирожных.
Поездки по острову и развлечения
Принимающей нас турфирмой была местная Visi Tur Bali (Tragia Shopping Arcade block E2 и 3, Nusa Dua 80361 Bali Indonesia tel. +62-361-772-955, fax +62-361-774-808, e-mail: visi@dps. centrin. net. id, www. visiturbali. com.
Из всех возможных экскурсий приобрели у Visi Tur Bali несколько.
Обзорная экскурсия к вулкану Batur на берегу одноименного озера с заездами в Денпасар, деревню мастеров Убуд, на театрализованное представление Baturbulan и лес обезьян на минивэне с кондиционером стоила 100 $ на двоих. На одном из перекрестков Денпасара уличный разносчик газет предлагал «Комсомольскую правду» двух недельной давности за 100 рублей. Цену замечательных деревянных композиций у ресторанчика на берегу озера с изумительным видом на вулкан можно сбить до 10 $. Во всех торговых точках всех деревень и городов обязательно находился хотя бы один русскоговорящий продавец, что было очень здорово. В деревне мастеров Убуд договорились о доставке отобранных деревянных будд и композиций нам в отель вечером следующего дня, где мы с ними и расплатились. В лесу обезьян – куча наглых и шустрых семейств всех возрастов быстро у нас отобрали и сожрали купленные для них бананы.
Половину одного из дней провели в поездке (www. seebaliadventures. com) стоимостью 130 $ на двоих на квадроциклах по некоему подобию джунглей, местной деревне, горной реке, рисовым чекам, зарослям какао. Перед выездом одели в предусмотрительно выданные нам резиновые сапоги и длинные штаны (двигатель багги пышет жаром, особенно при форсировании водных преград и можно обжечь ноги). Катание вызвало у всей группы из 6 человек бурный восторг. Накормили обедом, показали в режиме слайдов наши фото и за 40 $ записали их нам на CD.
Следующая поездка была поспокойнее – на лошадях по Saba Beach с черным песком. Выдали гетры на липучках, представили лошадям и в сопровождении местных жокее на берег. Поездка обошлась нам в 100 $.
Интересную прогулку провели по морскому дну недалеко от пляжа Санур за 138 $. На отдалении от берега над песчаной отмелью со специальной водолазной платформы нас опустили по лестнице на дно глубиной метров 5-6 в специальных тяжелых шлемах со шлангами для подачи воздуха. Провели мимо искуственного кораллового рифа в окружении облепивших со всех сторон рыбок, которых мы подкармливали сухим кормом. Взять под воду свой Pentax Wpi с указанной в инструкции предельной глубиной погружения в 1.5 метра я побоялся и пришлось довольствоваться фотографиями местных акванавтов. А поснимать было что!
Из пляжных развлечений понравился парашют (20 $ за человека), гонки на скутере и водные лыжи 15 мин за 25 $ и летающий матрас за 30 $. Скорость и высота притягивают!
Побывали в местечке Кута, представляющем собой один большой базар с кучей разноликого авто и гужевого транспорта и огромным хорошим песчаным пляжем.
В местечке Джимбаран поужинали морепродуктами в ресторанчике Measti Kedonganan за столиком прямо на песчаном берегу на 52.000 индорупий, провожая взглядами садящиеся и взлетающие в темноте самолеты в аэропорту Денпасар.
Общепита, как и на всех курортах, множество. Кормят весьма недорого. А вот местный балийский кофе невкусен – ну нет аромата! Старые американские доллары в кафешках не принимают или принимают очень неохотно.
Таймшер!
В один из дней на вечерней прогулке к нам подлетел некий местный житель и начал горячо в чем-то убеждать на всех доступных для него языках, размахивая какими-то рекламными проспектами. При подробном допросе аборигена выяснилось, что он впаривает приглашения и зазывает на завтрашнюю презентацию какого-то отеля, обещая бесплатную поездку в отель из Нуса Дуа до Куты и обратно с подарками.
Решили посмотреть и оставили ему наши координаты. Следующим утром были удивлены его пунктуальному звонку в наш номер. Пришлось ехать. На джипе нас доставили в некий офис, где постепенно стала ясна суть этого мероприятия – вербовка новых клиентов таймшеров.
В небольшом зале этим занималось порядка трех-четырех агентов, с нами общались две русские девушки – менеджер Татьяна из Красноярска и старший менеджер (с ее слов – финансовый директор) Ольга из Питера. При всей непринужденности разговора Татьяна строго следовала методике и для отчета о своей работе иллюстрировала рассказ схемами и эскизами.
О таймшерах мы слышали и читали ранее, примерно представляли его схему и возможности и решили использовать появившуюся возможность узнать все подробности у первоисточника. Этим первоисточником была клубная австралийская компания Royal resorts (
http://www. royalresorts. com. au/), предлагающая клубные курорты в Индии, Индонезии, Тайланде и обещающая расширение своей сферы деятельности на всю юго-восточную Азию.
Сама идея таймшера – приобретение права недельной аренды номера в одном из отелей и обмен ее на другие отели и время отдыха – великолепная, но ведь, как известно, дьявол кроется в мелочах. Эти мелочи мы и решили проверить.
Одним из удачных доводов в пользу таймшера Татьяна правильно выбрала финансовое сравнение. Мы потратили на поездку порядка 6 000 $, а вступительный взнос в их клуб почти на всю оставшуюся жизнь – всего 1.000 $. Последняя упомянутая цифра, конечно, не все расходы на будущий отдых (потребуются еще ежегодный взнос, доплаты в связи с изменением условий отдыха, авиабилеты, …), но впечатляет дешевизной ежегодного беспечного отдыха на вечные времена. А вот продолжительность этих вечных времен почему-то вызывает вопросы. Обслуживать (эксплуатация, ремонт, …) клубные отели только за счет членских взносов 300-400 $? Большой вопрос! Лет через 7-8 эти деньги иссякнут, а постоянная вербовка новых членов будет невозможна. Значит – двойные, тройные продажи одного и того же времени, а такие сценарии мы уже проходили …
Самый главный недостаток – претензии предъявить не к кому, подавать исковое заявление в суд и участвовать в судебных заседаниях придется в Австралии. Вся схема тайшера выстроена таким образом, чтобы никто и никогда не смог посягнуть на недвижимость и иные активы клубной компании. Таймшер продает третье звено в цепочке и для предьявления претензий самому клубу нужно знать содержание договоров между ними, чтобы определить права и обязанности всех звеньев цепочки. Договоры между этими тремя юридическими лицами нам посмотреть не дали и, думается, Татьяна с Ольгой их тоже не видели.
Для проверки хотя бы последнего звена попросили взглянуть на учредительные документы фирмы– продавца таймшеров, работниками которой являются Татьяна и Ольга. Нам их не выдали, сославшись на их хранение (в целях нашего же спокойствия! ) в другой компании – депозитарии. Копий – не оказалось у них под рукой.
Попросили взглянуть проект договора с нами, чтобы узнать условия оплаты и гарантии нашего возможного отдыха. Сначала его тоже не дали, но взяли наши паспортные данные, сославшись на необходимость его подготовки юристами компании и пообещав завершить ее минут через 40. А пока продолжили с нами беседу и огласили вышеуказанную цифру нашего взноса в свой безмятежный будущий отдых. Цифра не очень уж большая, но веру в предстоящий отдых хотелось укрепить хотя бы какими-то знаниями реальных юридических документов.
Наше упорство в длительных расспросах Татьяны с Ольгой завершилось приемом у некоего Owner Relations Manager голландца Ricardo Coppena. Общаться с ним пришлось через Ольгу. Подтверждения каких-либо полномочий на подписание им договора, кроме энергичных пассов руками, у него не было. Паспорт или иной удостоверяющий его личность документ предьявить не смог.
Итак, в ходе нашего пребывания в компании РТ Permata Bahari Mandiri учредительных документов хотя бы одного из задействованных в организации нашего будущего отдыха юридического лица нам не предьявили, личность заключающего договор и его полномочия на его подписания установить не удалось.
Предъявленные нам документы (вернее, нежелание их раскрывать! ) нас не удовлетворили и договор подписывать мы не стали. Нас отвезли посмотреть ближайшие апартаменты, они действительно были отличны. По завершении нашего общения с этой невнятной компанией мы получили по утешительному подарку – по фирменной их футболке.
Но! Все здесь изложенное не свидетельствует о заведомых попытках мошенничества. Просто надо понимать, что возможности члена клубного отдыха по защите своих прав и предъявлению каких-либо претензий очень и очень ограничены.
Мы получили сертификат выигрыша (1 бонусная неделя на Бали или 2 недели в Гоа), действующий 24 месяца. Есть возможность попробовать этого таймшера. Продолжение следует!
Обратный перелет
Рейс JL 720 Денпасар-Токио вылетел точно по расписанию в 23.55 10 июня 2007 года из аэропорта Денпасар и совершил посадку в 07.55 11 июня 2007 года в аэропорту Нарита столицы Японии.
В этом аэропорту предстояло провести два часа, поэтому быстренько зарегистрировавшись, пошли осваивать обширную транзитную зону.
В одном из секторов были установлены кресла-массажеры, которые мы опробовали в действии. За 200 йен механические ролики пожмут ноги и хорошенько проедутся по спине. Замечательные ощущения.
Успели купить бадейку сакэ и сувениров.
Рейс JL 441 Токио-Москва задержался минут на 40. В этом полете японцы были в меньшинстве.
Наблюдение взлета с помощью внешних видеокамер, удобная одежда, обед, интересная книжка, иллюминатор, …
Шереметьево встретило нас солнышком. С трепетом ждали выдачи багажа, который сдали еще в Денпасаре – вдруг азиаты чего перепутают! Ан нет, все прибыло по назначению.
Вечерним поездом № 054 “Гранд Экспресс” Москва -Санкт-Петербург выехали домой.
В этот раз билеты предусмотрительно взяли купе в вагоне Гранд де Люкс, где кроме ЖК телевизора и уже знакомых нам удобств был и необходимый нам после длительных перелетов душ.
В таком купе замечательно было бы ехать минимум дня 3-4!
Фото
За период отпуска отснято:
.140 минут видео на 7 miniDVD камерой Sony DCR-DVD105E;
.278 снимка цифровым аппаратом Olimpus;
.1564 снимка фотомыльницей Pentax Optio Wpi (карта памяти 1 Гб), способной снимать в воде без специального бокса. Уже третий год не подводит – аккумулятор заряжается около часа, емкости его вполне хватает на длинный фотодень.
Hotel Hilton Tokio Japonia
Hotel Ayodya Resort Bali (ex. Bali Hilton International) Bali Indonezja
Fotoreportaż znajduje się tutaj
http://foto. Poczta. ru/poczta/7004182/
Peł na recenzja tutaj
http://blogs. Poczta. ru/poczta/4683831/
Cał kowita kalkulacja wycieczki dla DWÓ CH osó b -
loty – 8.000 rubli;
Tokio – 6.000 rubli;
Bali - 9.000 rubli.
Ł ą cznie - 24.000 rubli (okoł o 8 000 USD).
lotnisko w Tokio
http://www. Lotnisko Narita. jp/pl/
Narita to nowoczesne i komfortowe lotnisko z bardzo przyjazną i pomocną obsł ugą . W Internecie jest mnó stwo informacji (dotyczą cych planó w pię ter i rozkł adó w jazdy autobusó w). Wiele bezpł atnych broszur informacyjnych i informacyjnych z mapami lotnisk i transportu. Wiele toalet, dobrze wyposaż onych i czystych. Kantor jest dogodnie zlokalizowany w miejscu, któ rego nikt nie przejdzie - na peronie Shuttle Bus (wewnę trzny bezzał ogowy automatyczny autobus mię dzy terminalami lotniskowymi), ale jego dział anie od 09 do 20 godzin był o niefortunne.
Wracają c do domu, z wielu sposobó w, aby dostać się do hotelu, wybraliś my autobus Limousine, któ ry odjeż dż a co 15 minut do centrum Tokio i dzwoni bezpoś rednio do centralnych hoteli. Opł ata wynosi 3.000 Y (100 Y ~ 1 USD) na osobę . Nie był o korkó w dzię ki licznym i wielopoziomowym wę zł om. Autobus wjechał na parking naszego hotelu i wysadził nas tuż przy wejś ciu.
Stolica Japonii
Literatury o Japonii dla turystó w jest niewiele, przed wyjazdem znaleź liś my i przeczytaliś my tylko kilka ksią ż ek - „Japonia: niestandardowy przewodnik” Kseni Golovina i Elena Kozhurina, wydawnictwo KARO St. Petersburg 2006, „Instrukcje dla uż yj: Japonia” Gerharda Dambmana, wydawnictwo Ajax-Press Moskwa 2006 oraz kilka ksią ż ek Haruki Murakamiego „Underground. Ś lepy koszmar” i „Podziemia. Miaż dż ą ca przemoc ”(o ataku gazowym sekty Aum Senrikyo) Wydawnictwo Eksmo Moscow 2007.
A w Internecie spotkaliś my zabawny japoń ski rozmó wki -
Daj mi papierosa - Chusha Daijobu
Mieszkanie komunalne - chata Nahirata.
Pracuję w fabryce - Dopota kuyugayku.
Jesteś dociekliwy - Noshiro jest wybredny.
Wszę dzie jest kompletne oszustwo - Takitichi atamawata.
Do picia był oby - Hotsa jest nie do ugaszenia.
Pomó ż sobie - Nakatika.
Karetka pogotowia - Komuto kuyaka.
Na dobrą pamię ć - Ikkai omene.
Japoń czycy są pamię tani jako ludzie wyją tkowo dobroduszni i przyjaź ni. Ich angielski nie jest dobry. Jednak jak my. Kiedy byliś my wykoń czeni, szukają c wejś cia do metra, któ rego potrzebowaliś my, zwró ciliś my się o pomoc do policjanta. Usł yszał nas przechodzą cy obok mł ody Japoń czyk, któ ry zobowią zał się nas poż egnać , pokazał gdzie i jak kupić bilety, poprowadził przez bramki, wskazał dalszy kierunek naszego ruchu, a dopiero potem się poż egnał.
Zasadniczo miasto jest zabudowane dwu- i trzypię trowymi domami, podczas gdy drapacze chmur są w wię kszoś ci skupione w kilku obszarach metropolitalnych.
W piwnicach wielu domó w, na specjalnych wypolerowanych do poł ysku osł onach, montuje się wypolerowane na poł ysk wtyczki (na zdję ciu) do podł ą czenia czegoś (moż e hydranty? A moż e kable elektryczne? ).
W metrze znajduje się wiele bezpł atnych map turystycznych miasta, wskazują cych centra handlowe i atrakcje.
We wszystkich miejscach publicznych (sklepy, muzea, ... ) są z pewnoś cią publiczne czyste toalety.
Japoń skie telefony komó rkowe nie obcią ż ają się i nie są widoczne! W transporcie publicznym nie ma rozdzierają cych serca tryli o japoń skim samochodzie, nie ma gł upich wiwató w: „Kim jesteś , gdzie jesteś ? ”.
Ogó lne wraż enie Tokio jest takie, ż e jest to przyjemne miasto dla nieobcią ż onych troskami mokasynó w.
Sunjuku
http://picturetokyo. com/en/city/shinjuku.html
Nasz hotel Hilton Tokyo znajduje się w centralnej biznesowej czę ś ci stolicy niedaleko stacji Shinjuku o tej samej nazwie wszystkich pojazdó w lą dowych (samochó d, kolej, metro), w pobliż u lokalnej gminy ze sł ynną wież ą widokową (jest tam ró wnież centrum informacji turystycznej z cał ą salą bezpł atnych map kraju i miasta, opisó w tras wycieczek, folderó w z atrakcjami stolicy i innych drukó w przewodnich), kilka innych drapaczy chmur. Na wielu skrzyż owaniach znajdują się stoiska z planem terenu.
Obok hotelu znajduje się lokalny szpital kliniczny, w któ rym po raz pierwszy zobaczyliś my w akcji zwijarkę do parasoli. Dzień okazał się deszczowy, goś cie szpitala przychodzili z ulicy z mokrymi parasolami, skł adali je i wkł adali do specjalnego urzą dzenia z dł ugimi i wą skimi plastikowymi torbami, pakują c je. Szybko, oryginalnie, sucho, za darmo.
Na trybunach szpitala jest duż o informacji referencyjnych, w pobliż u kilka komputeró w informacyjnych, a przy wejś ciu jest kontroler ruchu-kierownik-obsł uga parkingu.
Tuż przed stacją Shinjuku, po naboż eń stwie, urzę dnicy zapeł niają sklepy z winami, gdzie czę stują ich zestawami mał ych szaszł ykó w zrobionych ze wszystkich czę ś ci kurczaka i ryb.
Hilton Tokio Hotel
http://www1. hilton. com/en_US/hi/hotel/TYOHITW-Hilton-Tokyo-hotel/index. robić ; jsessionid=BB552C1FDA4297423EF552411F62E221. etc11? brand_id=HI&brand_directory=/pl/hi/&xch=69568289, Q2X03NJI1QUKKCSGBIXMVCQ
Zakrzywiony budynek hotelu dobrze wpisuje się w teren drapaczy chmur i jest otoczony licznymi kawiarniami i restauracjami, a w podziemiach znajduje się centrum handlowe z zaskakują co niskimi cenami. Goś cie mogą skorzystać z bezpł atnego transferu na dworzec Shinjuku. Kiedy pada deszcz, zapewnione są parasole, któ rych nie ma w pokojach. Drzwi wejś ciowe naszego pokoju 2028 na 20 pię trze wyposaż one są w wygodny zamek na kartę.
Wystró j i ukł ad mebli w pokoju jest tradycyjny dla Hiltona - ł ó ż ko, sofa, fotel, telewizor LCD 81 cm, szafka nocna z trzema duż ymi szufladami.
Z okna rozcią ga się niesamowity widok na okolicę drapaczy chmur.
Dzień przyjazdu okazał się deszczowy i dachy drapaczy chmur skrywał a mgł a, a albo para, albo wł aś nie ta mgł a pł ynę ł a z pobliskiego okrą gł ego budynku centrum handlowego. Centralny klimatyzator w pokoju dział ał bez przekonania.
Zamiast zasł on na oknie instalowane są przesuwne japoń skie ż aluzje.
Gniazda w pokoju są typu japoń skiego z dwoma ró wnoległ ymi nieró wnymi pł ytkami (na zdję ciu), gniazdko euro okazał o się być pojedyncze i tylko w ł azience. To zdecydowanie za mał o dla naszej golarki elektrycznej, dwó ch aparató w, kamery i telefonó w komó rkowych. Adaptery moż na otrzymać za pokwitowaniem w oddzielnym Biurku Kaptain Bell w hotelowym lobby. Napię cie sieciowe 100 V 50 Hz.
W ł azience ró wnież znajdują się meble marki Hilton z duż ym lustrem od ś ciany do ś ciany, kilka torebek ką pielowych-sanitarnych-perfumowo-kosmetycznych, tuby, sł oiki i niezbę dny telefon.
Muszla klozetowa reaguje na Twó j dotyk zwię kszonym szmerem i innymi radosnymi dź wię kami macicy.
W szafie znajduje się dyż urna gazeta The Japan Times, szlafroki typu kimono i kapcie, minibar oraz czajnik elektryczny z termosem. Ale nie był o ł yż ek, widelcó w, noż a i otwieracza.
Ś niadania serwowane w holu hotelu są pyszne, urozmaicone i obfite.
Na czwartym pię trze hotelu był basen, z któ rego nie korzystaliś my.
Po wyjeź dzie skorzystaliś my z usł ug recepcji hotelowej, aby zamó wić miejsca w autobusie Limousine na lotnisko Narita. Począ tek trasy był z naszego hotelu, wię c zaję liś my najwygodniejsze pierwsze miejsca w kabinie.
Boeing 747
Lot z Tokio do Denpasar z JL 729 tą samą linią lotniczą
http://www. jal. com/en/
trwał o 6 godzin, któ re znosiliś my znacznie ł atwiej, mimo mniej komfortowych warunkó w – odległ oś ć mię dzy siedzeniami był a nieco mniejsza niż w poprzednim locie. Zdecydowana wię kszoś ć pasaż eró w to Japoń czycy.
Zamiast obiadu poczę stowano nas deserem z lodami, któ ry bardzo nam się spodobał.
Lą dowanie odbył o się na lotnisku Ngurah Rai w Denpasar na Bali, zgodnie z harmonogramem o godzinie 22.25 w dniu 27 maja 2007 r. Spotkał a nas nasza przewodniczka Gena (tel. 081-239-99-033), któ ra mó wił a dobrze po rosyjsku, z girlandami ze ś wież ych kwiató w.
Nusa Dua Bali
Wyspa jest malownicza, ma mał e gó ry i czynny niegdyś wulkan.
Wię kszoś ć hoteli jest skoncentrowana w kilku rejonach Kuta, Nusa Dua i Sanur na poł udniu wyspy.
Reguł ę ś widra (prawej ś ruby) od elektrodynamiki (i wł aś ciwego kierunku obrotu wody w lejku) tu na pó ł kuli poł udniowej planety nazwać należ y reguł ą lewej ś ruby, ponieważ rotacja odprowadzanej przez nią cieczy lejek bę dzie przeciwny do ruchu wskazó wek zegara.
Pó ł wysep Nusa Dua w kształ cie jajka na poł udniowym krań cu Bali jest zamieszkany gł ó wnie przez pię ciogwiazdkowe hotele ze wspaniał ymi plaż ami.
W jego centralnej czę ś ci strefy zachodniej znajduje się duż e centrum handlowo-rozrywkowo-ż ywieniowe Bali Collection. Osiedle jest skoncentrowane wzdł uż gł ó wnej drogi prowadzą cej do stolicy wyspy, Denpasaru. Wzdł uż tej samej drogi znajduje się mnó stwo ró ż nych sklepó w, sklepó w, gabinetó w masaż u, kawiarni i restauracji.
Ayodya Resort Bali (dawniej Bali Hilton International)
P. O Box 46 Nusa Dua 80363, Bali, Indonezja, Tel: (62-361)771-102, Faks: (62-361)771-616
www. Balihilton. com
http://www. ayodyaresortbali. com
Hotel Ayodya Resort Bali poł oż ony jest w centralnej czę ś ci Nusa Dua, na prawo od klubu golfowego, na lewo od hoteli Inna Putry Bali i Grand Hyatt Bali.
Hotel posiada duż y teren zielony o ś rednim zaniedbaniu z bagnistą laguną , na któ rej obserwowaliś my bociany i ptactwo wodne. Recepcja gł ó wna i niegdyś okazał a jest w remoncie, ale kiedyś był a chyba najbardziej pompatyczna - na wzniesieniu z fontannami, basenem i licznymi rzeź bami. Obecnie recepcja znajduje się z boku w przestronnym holu na pię trze. To powszechny odbió r dla cał ej populacji.
Zabrano nas na recepcję Pał acu Ayodya.
Pał ac Ayodya to oddzielny pię ciopię trowy, poł oż ony najbliż ej morza budynek hotelowy z prywatnym basenem i dostę pem do wspó lnej plaż y. Dla tych, któ rzy tam mieszkają , przewidziano drobne, ale przyjemne przywileje - oddzielna sala do rejestracji i innych usł ug, osobna jadalnia (z zewnę trznym tarasem i widokiem na morze), jest też mał a biblioteka kilku regał ó w z ksią ż kami, CD i DVD (na jednej z pó ł ek stał y rosyjskie ksią ż ki, któ re przywieź liś my z hotelu przywiezionymi z hotelu historycznymi ksią ż kami), dwa komputery z dostę pem do internetu (wygodnie wysł ać maila po obiedzie lub obejrzeć zdję cia zrobione w cią gu dnia), najnowsza ogó lnokrajowa gazeta Jakarta Post. Poza niezbę dnym bufetem, Ayodya Palace serwował a darmową herbatę i kawę od 15.00 do 16.30, a od 17.00 do 19.30 ró ż norodne alkohole, koktajle, piwo, kanapki i inne drobne przeką ski.
Wszystkie mał e przyjemnoś ci!
To prawda, ż e obecnoś ć osobnej recepcji Pał acu Ayodya wprowadzał a pewne zamieszanie przy wyjeź dzie na wycieczki - nie wszyscy wiedzieli o jego obecnoś ci i oczekiwali nas na ogó lnym przyję ciu. W tej sytuacji pomogli nam sympatyczni pracownicy Pał acu Ayodya.
Nasz Pał ac Ayodya był poł ą czony z innymi budynkami cią gł ym przejś ciem przez atrium zimowych (jeś li mogę tak o nich powiedzieć ) ogrody z fontannami.
Plaż a hotelowa o dł ugoś ci okoł o 300 m nie jest niczym odgraniczona od pozostał ych i posiada wyraź ną granicę zielonego trawnika (zamiast grzybó w z grzybami lub fikusami) oraz piaszczyste zejś cie do wody. Obramowanie zatoki i zał amanie fal to grzbiet raf koralowych, któ re są odsł onię te podczas odpł ywu. Przez pierwsze trzy lub cztery dni naszego pobytu w morzu moż na był o pł ywać tylko do godziny 14, po czym odpł yw odsł onił pł yciznę i woda poszł a 100-150 metró w do przodu. Po peł ni księ ż yca przypł ywy ustał y. Jak we wszystkich kurortach, miejscowi kupcy oferowali na plaż y swoje towary (chusty, dywaniki, zegarki).
Ś wietne latawce na sprzedaż ! Swoje usł ugi oferował y tu ró wnież agencje rozrywki na plaż y (narty wodne, skutery, spadochrony,... ). W nocy plaż a jest oś wietlona dwoma potę ż nymi reflektorami do nocnego pł ywania.
Na plaż y znajdował się prysznic, garderoba, ką cik do masaż u, bar, dwa stoł y do tenisa stoł owego, dwa naziemne boiska do gry w szachy. Rę czniki na plaż y oraz przy dwó ch basenach są bezpł atne.
Na wycieczkę na skał y pobliskiego przylą dka zabrali rowery za 4 dolary za godzinę od osoby.
Duż y wspó lny basen był mił y w nocy.
Do przeniesienia zdję ć z aparatu na pendrive'a skorzystaliś my z hotelowego centrum biznesowego na 2 pię trze recepcji ogó lnej, był a też kserokopiarka, faks i ponownie Internet.
Personel hotelu jest bardzo przyjazny i bardzo rozmowny. Chę tnie pomaga w wszelkich problemach. Spotkaliś my jedną z kelnerek Pał acu Ayodya o imieniu Sunarti.
Mama dwó jki dzieci w wolnych chwilach gra na flecie i bierze udział w lokalnych amatorskich przedstawieniach, co przygotowuje druż ynę do udział u w zawodach w Denpasar.
Pokó j 1487
Nasz pokó j Ayodya Ocean View ma powierzchnię.56 m2. m. znajdował się na czwartym pię trze iz jego loggi rozcią gał się niesamowity widok na morze, plaż ę , lagunę i hotelowy basen.
Pomieszczenie był o chronione przed sł oń cem przez dwie grube zasł ony, któ re przy dobrze dział ają cej centralnej klimatyzacji utrzymywał y chł ó d.
Wyposaż enie pokoju typowe dla hoteli Hilton (tak był o do zeszł ego roku) - duż e ł ó ż ko, sofa z poduszkami, biurko i stolik z owocami, komoda z duż ymi szufladami, stojak na walizkę , ś ciana z telewizorem LCD , gramofon wideo i audio CD-DVD, dwa kinkiety podł ogowe.
Tradycyjnie wygodny system sterowania oś wietleniem na stoliku nocnym.
Plastikowa karta do zamka szyfrowego w drzwiach wejś ciowych automatycznie wył ą cza zasilanie wszystkich urzą dzeń elektrycznych przy wyjś ciu, z wyją tkiem lodó wki-minibaru. Gniazda typu europejskiego, ale był o tylko jedno wolne do ł adowania naszych filmó w i kamer. Zapewnione jest poł ą czenie z Internetem.
W schowku na ubrania w przedpokoju znajduje się sejf z elektronicznym zamkiem szyfrowym, parasol (dwa razy padał y kró tkie deszcze), deska do prasowania, ż elazko, lodó wka i minibar, wystarczają ca iloś ć wieszakó w na ubrania , szlafroki frotte i kapcie. W szafie na poduszki dostaliś my dwie koszulki Ayodya Palace.
Ł azienka był a poł ą czona z pokojem oknem z drewnianymi okiennicami. W ł azience był a sama wanna, dwie (rzadko spotykane! ) umywalki, osobny prysznic, suszarka do wł osó w, toaleta i niezbę dny telefon.
Był a też kolejna para (gofrowanych) szlafrokó w, trzy pary ró ż nych rę cznikó w i kilka pachną cych rzeczy osobistych (mydł o, szampon, odż ywka, krem, só l do ką pieli, ... ) w misternych pudeł kach i butelkach.
Na naszej duż ej loggii, otwartej z trzech stron i poł oż onej najbliż ej morza, stał y dwie ś rednie sofy z poduszkami i poduszkami (rano fajnie był o się po nich wyczoł gać i zapeł nić na ś wież ym powietrzu). Był też stó ł z dwoma drewnianymi krzesł ami, suszarka na przybory ką pielowe i bukiet kwiató w. W nocy wszystkie resztki owocó w na stole zjadał y nietoperze, któ re wieczorami zataczał y krę gi mię soż erne. Podł oga loggi, w przeciwień stwie do parkietu w pokoju, był a kamienna.
Sł oń ce wzeszł o nad horyzontem tuż przed nami w godzinach 06:00-06:15, po obiedzie na loggii pojawił się przyjemny cień.
Gruba księ ga przepisó w wewnę trznych, najwyraź niej ze wzglę du na przeważ ają cą liczbę Japoń czykó w, został a powielona w japoń skich znakach.
Usł ugi pralnicze (pranie dż insó w) kosztował y nas 2.000 lokalnych rupii, co przy stawce 8 000 rupii za dolara wyniesie 75 rubli.
Co najmniej dwa razy dziennie sprzą tano pokó j (lub jak to nazywaliś my sprzą tanie), poł ą czone z uzupeł nieniem minibaru, uzupeł nieniem wody, miską owocó w, pł ynami do ką pieli, ukł adaniem kwiató w i ciasteczek na poduszkach.
Wycieczki na wyspę i rozrywka
Naszym gospodarzem był lokalny Visi Tur Bali (Tragia Shopping Arcade blok E2 i 3, Nusa Dua 80361 Bali Indonesia tel. +62-361-772-955, fax +62-361-774-808, e-mail: visi@dps . centrin. net. id, www. visiturbali. com.
Ze wszystkich moż liwych wycieczek kupiliś my kilka z Visi Tur Bali.
Wycieczka krajoznawcza do wulkanu Batur nad brzegiem jeziora o tej samej nazwie z przystankami w Denpasar, wiosce mistrzó w Ubud, spektaklu teatralnym Baturbulan i mał pim lesie w klimatyzowanym minivanie kosztował.100 USD za dwoje.
Na jednym ze skrzyż owań w Denpasarze uliczny handlarz gazet zaoferował za 100 rubli dwutygodniową Komsomolską Prawdę . Cenę cudownych drewnianych kompozycji w restauracji nad jeziorem z niesamowitym widokiem na wulkan moż na obniż yć do 10 USD. We wszystkich punktach sprzedaż y we wszystkich wsiach i miastach zawsze był co najmniej jeden sprzedawca rosyjskoję zyczny, co był o bardzo fajne. W wiosce rzemieś lnikó w Ubud umó wili się na dostawę wybranych drewnianych buddó w i kompozycji do naszego hotelu wieczorem nastę pnego dnia, gdzie je spł aciliś my. W mał pim lesie grupa bezczelnych i zwinnych rodzin w każ dym wieku szybko odebrał a nam i zjadł a banany, któ re dla nich kupiliś my.
Poł owę jednego dnia spę dziliś my na wycieczce (www. seebaliadventures. com) wartej 130 dolaró w dla dwó ch osó b na quadach przez jaką ś dż unglę , lokalną wioskę , gó rską rzekę , pola ryż owe, zaroś la kakaowe.
Przed wyjazdem ubraliś my się w ostroż nie podane nam kalosze i dł ugie spodnie (silnik buggy jest gorą cy, zwł aszcza przy przekraczaniu barier wodnych i moż na poparzyć nogi). Jazda na ł yż wach wywoł ał a burzę zachwytu w cał ej 6-osobowej grupie. Nakarmiliś my obiad, pokazaliś my nasze zdję cia w trybie slajdó w i za 40 dolaró w nagrali je dla nas na pł ytę CD.
Kolejna wyprawa był a spokojniejsza - konno po czarnym piasku Saba Beach. Wydano getry na rzepy, wprowadzono koniom i w towarzystwie miejscowych dż okejó w na brzeg. Podró ż kosztował a nas 100 dolaró w.
Ciekawy spacer odbył się wzdł uż dna morskiego w pobliż u plaż y Sanur za 138 USD. W pewnej odległ oś ci od brzegu nad mierzeją , ze specjalnej platformy do nurkowania, spuszczono nas po schodach na dno na gł ę bokoś ć.5-6 metró w w specjalnych cię ż kich heł mach z wę ż ami do dopł ywu powietrza. Minę liś my sztuczną rafę koralową , otoczoną ze wszystkich stron rybami, któ re karmiliś my suchą karmą.
Bał am się zabrać swojego Pentaxa Wpi pod wodę z maksymalną gł ę bokoś cią nurkowania 1.5 metra wskazaną w instrukcji i musiał em zadowolić się zdję ciami lokalnych akwanautó w. A był o do czego strzelać!
Z zaję ć na plaż y podobał mi się spadochron (20 USD za osobę ), wyś cigi na skuterach i jazda na nartach wodnych przez 15 minut za 25 USD i latają cy materac za 30 USD. Prę dkoś ć i wysokoś ć przycią gają!
Odwiedziliś my miejsce Kuta, któ re jest jednym wielkim bazarem z mnó stwem ró ż nych samochodó w i pojazdó w konnych oraz ogromną dobrą piaszczystą plaż ą.
W mieś cie Jimbaran zjedliś my kolację z owocami morza w restauracji Measti Kedonganan przy stoliku tuż przy piaszczystej plaż y za 5.000 rupii indore, obserwują c lą dują ce i startują ce w ciemnoś ci samoloty na lotnisku Denpasar.
Wyż ywienie, jak we wszystkich oś rodkach, duż o. Jedzenie jest bardzo tanie. Ale lokalna kawa balijska jest bez smaku - có ż , nie ma aromatu! Stare dolary amerykań skie w kawiarniach nie są akceptowane lub przyjmowane bardzo niechę tnie.
W oznaczonym czasie!
Pewnego dnia na wieczornym spacerze podleciał do nas miejscowy mieszkaniec i zaczą ł ż arliwie przekonywać nas o czymś we wszystkich dostę pnych dla niego ję zykach, machają c jakimś rodzajem broszur reklamowych. Podczas szczegó ł owego przesł uchania aborygena okazał o się , ż e sprzedaje zaproszenia i zaprasza go na jutrzejszą prezentację jakiegoś hotelu, obiecują c darmową wycieczkę do hotelu z Nusa Dua do Kuty iz powrotem z prezentami.
Postanowiliś my rzucić okiem i zostawić mu nasze wspó ł rzę dne. Nastę pnego ranka byliś my zaskoczeni jego punktualnym telefonem do naszego pokoju. Muszę iś ć . Zawieziono nas jeepem do pewnego biura, gdzie stopniowo wyszł a na jaw istota tego wydarzenia - rekrutacja nowych klientó w timeshare.
W mał ym pokoju zaję ł o się tym okoł o trzech lub czterech agentó w, komunikował y się z nami dwie Rosjanki - menedż er Tatiana z Krasnojarska i starszy menedż er (w jej sł owach - dyrektor finansowy) Olga z Petersburga.
Aby uł atwić rozmowę , Tatiana ś ciś le przestrzegał a metodologii i, aby zrelacjonować swoją pracę , zilustrował a historię diagramami i szkicami.
Sł yszeliś my i czytaliś my o timeshare już wcześ niej, z grubsza wyobraż aliś my sobie jego schemat i moż liwoś ci i postanowiliś my skorzystać z okazji, aby dowiedzieć się wszystkich szczegó ł ó w z oryginalnego ź ró dł a. Tym gł ó wnym ź ró dł em był a australijska firma klubowa Royal resorts (
http://www. royalresorts. com. au/), któ ra oferuje oś rodki klubowe w Indiach, Indonezji, Tajlandii i obiecuje rozszerzyć zakres swojej dział alnoś ci na cał ą Azję Poł udniowo-Wschodnią.
Sam pomysł timeshare – nabycie prawa do wynaję cia pokoju w jednym z hoteli na tydzień i zamiana go na inne hotele i czas wakacji – jest ś wietny, ale jak wiadomo diabeł tkwi w szczegó ł ach. Te drobiazgi postanowiliś my sprawdzić.
Jeden z dobrych argumentó w przemawiają cych za uż ytkowaniem nieruchomoś ci w oznaczonym czasie Tatiana sł usznie wybrał a poró wnanie finansowe.
Wydaliś my na podró ż okoł o 6000 dolaró w, a opł ata za wstę p do ich klubu przez prawie resztę naszego ż ycia wynosi tylko 1000 dolaró w. Ostatnia wymieniona liczba to oczywiś cie nie wszystkie wydatki na przyszł e wakacje (wymagana bę dzie opł ata roczna, dopł aty ze wzglę du na zmiany warunkó w urlopowych, bilety lotnicze,... ), ale imponuje tanioś cią rocznego beztroskiego wakacje na wiecznoś ć . Ale czas trwania tych wiecznych czasó w z jakiegoś powodu rodzi pytania. Obsł uga (konserwacja, naprawa, ... ) hoteli klubowych tylko kosztem skł adek czł onkowskich w wysokoś ci 300-400 $? Wielkie pytanie! Za 7-8 lat te pienią dze się skoń czą , a cią gł a rekrutacja nowych czł onkó w bę dzie niemoż liwa. A wię c - podwó jna, potró jna sprzedaż w tym samym czasie, a takie scenariusze już przeszliś my...
Gł ó wną wadą jest to, ż e nie ma nikogo, z kim moż na zł oż yć pozew, bę dziesz musiał zł oż yć pozew w są dzie i uczestniczyć w rozprawach są dowych w Australii.
Cał y plan taisher jest zbudowany w taki sposó b, aby nikt nigdy nie wkraczał na nieruchomoś ci i inne aktywa klubu. Timeshare sprzedaje trzecie ogniwo w ł ań cuchu, a aby mó c wysuwać roszczenia, sam klub musi znać treś ć zawartych mię dzy nimi umó w, aby okreś lić prawa i obowią zki wszystkich ogniw w ł ań cuchu. Nie pozwolono nam zobaczyć umó w mię dzy tymi trzema podmiotami prawnymi i myś lę , ż e Tatiana i Olga też ich nie widział y.
Aby sprawdzić przynajmniej ostatni link, poprosili o zapoznanie się z dokumentami zał oż ycielskimi firmy sprzedają cej nieruchomoś ci w oznaczonym czasie, któ rej pracownikami są Tatiana i Olga. Nie otrzymaliś my ich, odnoszą c się do ich przechowywania (dla naszego wł asnego spokoju! ) w innej firmie - depozycie. Kopie - nie mieli pod rę ką.
Poprosili nas o zapoznanie się z projektem umowy z nami w celu ustalenia warunkó w pł atnoś ci i gwarancji naszego ewentualnego urlopu.
Na począ tku też jej nie podali, ale zabrali nam dane paszportowe, powoł ują c się na koniecznoś ć ich przygotowania przez prawnikó w firmy i obiecują c, ż e wypeł ni je w 40 minut. W mię dzyczasie kontynuowali z nami rozmowę i zapowiedzieli powyż sza liczba naszego wkł adu w ich pogodne przyszł e wakacje. Liczba nie jest zbyt duż a, ale chciał em wzmocnić swoją wiarę w nadchodzą ce wakacje przynajmniej pewną znajomoś cią prawdziwych dokumentó w prawnych.
Nasza wytrwał oś ć w dł ugich zapytaniach Tatiany i Olgi zakoń czył a się spotkaniem z pewnym holenderskim Menadż erem ds. Relacji z Wł aś cicielami, Ricardo Coppena. Musiał em się z nim komunikować przez Olgę . Nie miał potwierdzenia jakiegokolwiek upoważ nienia do podpisania traktatu, z wyją tkiem energetycznych podań rę kami. Nie mogł em przedstawić paszportu ani innego dokumentu potwierdzają cego jego toż samoś ć.
Tak wię c podczas naszego pobytu w firmie RT Permata Bahari Mandiri nie przedstawiono nam dokumentó w zał oż ycielskich co najmniej jednego z podmiotó w prawnych zaangaż owanych w organizację naszych przyszł ych wakacji, toż samoś ci osoby zawierają cej umowę i jej upoważ nienia do jej podpisania nie udał o się ustalić.
Przedstawione nam dokumenty (a raczej niechę ć do ich ujawnienia! ) nie zadowolił y nas i nie przystą piliś my do podpisywania umowy. Zabrano nas do najbliż szych mieszkań , był y naprawdę ś wietne. Na koniec naszej komunikacji z tą niewyraź ną firmą otrzymaliś my każ dy prezent pocieszenia - ich markową koszulkę.
Ale! Wszystko to nie wskazuje na celowe pró by oszustwa. Musisz tylko zrozumieć , ż e zdolnoś ć czł onka klubu rekreacyjnego do ochrony swoich praw i wnoszenia jakichkolwiek roszczeń jest bardzo, bardzo ograniczona.
Otrzymaliś my zwycię ski certyfikat (1 bonusowy tydzień na Bali lub 2 tygodnie na Goa) waż ny przez 24 miesią ce.
Istnieje moż liwoś ć wypró bowania tego timeshare. Cią g dalszy nastą pi!
Lot powrotny
Lot JL 720 Denpasar-Tokio wystartował zgodnie z rozkł adem o 23:5.10 czerwca 2007 r. z lotniska Denpasar i wylą dował o 07:5.11 czerwca 2007 r. na lotnisku Narita w stolicy Japonii.
Na tym lotnisku musieliś my spę dzić dwie godziny, wię c po szybkiej rejestracji ruszyliś my na zwiedzanie rozległ ej strefy tranzytowej.
Fotele masują ce został y zainstalowane w jednym z sektoró w, któ re testowaliś my w dział aniu. Za 200 jenó w mechaniczne rolki wzruszą nogami i zapewnią dobrą jazdę na plecach. Wspaniał e uczucie.
Udał o się kupić wiadro sake i pamią tki.
Lot JL 441 Tokio-Moskwa był opó ź niony o 40 minut, podczas któ rego Japoń czycy stanowili mniejszoś ć.
Obserwacja startu za pomocą zewnę trznych kamer wideo, wygodne ubranie, obiad, ciekawa ksią ż ka, iluminator, …
Szeremietiewo przywitał o nas sł oń cem.
Z niepokojem czekali na bagaż , któ ry oddali z powrotem w Denpasar – a jeś li Azjaci coś pomieszają ! Ale nie, wszystko dotarł o zgodnie z przeznaczeniem.
Wieczorny pocią g numer 054 „Grand Express” Moskwa-Sankt Petersburg odjechał do domu.
Tym razem bilety rozsą dnie zabrał przedział w wagonie Grand de Luxe, gdzie opró cz telewizora LCD i udogodnień , któ re już znaliś my, był też prysznic, któ rego potrzebowaliś my po dł ugich lotach.
Fajnie był oby jeź dzić w takim przedziale przynajmniej 3-4 dni!
Zdję cie
Nakrę cony podczas wakacji:
. 140 minut wideo na 7 miniDVD kamera Sony DCR-DVD105E;
.278 zdję ć aparatem cyfrowym Olimpu;
.1564 zdję ć aparatem Pentax Optio Wpi (karta pamię ci 1 GB), zdolnym do robienia zdję ć w wodzie bez specjalnego pudeł ka. Już trzeci rok nie zawió dł – akumulator jest ł adowany przez okoł o godzinę , jego pojemnoś ć wystarcza na dł ugi dzień fotograficzny.