(ПРОДОЛЖЕНИЕ)
ТАКСИ ДО ОТЕЛЯ
Добравшись наконец до Каламаты, мы столкнулись на вокзале… с полным отсутствием такси. Как потом выяснилось, до нашей ночлежки можно было бы доехать и на местном автобусе скотовозного типа (по 1.20 с носа), но мы тогда еще там плохо ориентировались, и высматривать «наш» отель из числа прочих, проезжая мимо на автобусе, как-то не было особого желания. Поэтому я решил позвонить в гостиницу и попросить их вызвать нам такси на вокзал. Однако в тот же самый момент подъехал таксист, и я сказал служащему отеля, что вызывать уже никого не нужно. Таксист, как потом выяснилось, оказался молдоном, а следовательно, говорил по-русски. Он еще сетовал на то, что там по-русски и поговорить-то не с кем: из всех, кого он там знает, есть только один русский и один хохол (господа украинцы, не обижайтесь, это он так выразился, а не я). Дорога до отеля нам стоила около 6.5 и заняла примерно столько же минут.
КОЕ-ЧТО О КРЕПКИХ НАПИТКАХ
Во время нашей поездки в отель в какой-то момент речь зашла о бухаре, и этот молдон предупредил нас, чтобы мы не пили узо чистоганом, а обязательно разбавляли его водой со льдом. А то сам он, говорит, как-то попил этого напитка чистоганом, а потом 2 дня болел. Но я все же считаю, что дело здесь не в концентрации, а в количестве выпитого алкоголя. Просто в разбавленном виде его вряд ли так же много выпьешь, как в неразбавленном. Кстати, в жару бухара действительно переносится довольно тяжело, что мне довелось ощутить и на себе. Причем раньше у меня такого не было при прочих равных условиях. А ведь я был 3 раза на Крите, 3 раза в Испании, пару раз в Тунисе и везде пил примерно одинаково. Видать, старею. А может, на этот раз было просто очень жарко: температура порой доходила до 35° C в тени.
ЗАСЕЛЕНИЕ В ОТЕЛЬ PHARAE PALACE 4*
В отель нас заселили моментально, выдав ключ-карточку (правда, на этот раз только одну). Как и в прошлый раз, предоплаты с нас никто не требовал (кстати, я еще ни разу ни в одном греческом отеле не столкнулся с требованием оплаты вперед, как это сплошь и рядом происходит, например, в отелях Испании, Швеции, Латвии и пр. ). Правда, где-то за пару недель до заезда, на моей карте этим отелем была заблокирована сумма, равная стоимости одной ночи проживания. На 2-ой этаж (и здесь тоже) мы поднимались на лифте, но он был уже отнюдь не «скотовозным», а очень даже просторным (все-таки 4*).
НОМЕР В ОТЕЛЕ
И хотя номер на этот раз оказался однокомнатным, смотрелся он заметно культурнее, чем тот, что был на Родосе: мебелишка поприличнее, покрытая стеклом. Да и сантехника была не в пример круче: вместо какой-то занавесочной недокабинки стояла полноценная ванна. На стене висел довольно мощный фен швейцарского производства по имени «Валера». Сундук на этот раз был не халявно-ключевой, а халявно-кодовый (до 6 цифр) и стоял не на полу, а где-то на уровне 120 см, благодаря чему пользоваться им было намного удобнее. Освещение было более приятным и управлялось из нескольких мест. В качестве подсветки также можно было использовать панель над изголовьем кровати. Вместо вывешивания таблички «не беспокоить» можно было просто нажать соответствующую кнопку у двери номера. Кухни, правда, не было, но она была и не нужна, т. к. в этом отеле был предусмотрен завтрак. Был там еще и мини-бар с довольно кусачими ценами, который, впрочем, можно было при желании использовать и как обычный холодильник. Пульт кондюшника был встроен в стену, но это никак не влияло на эффективность его работы.
ОБ ОСОБЕННОСТЯХ МЕСТНЫХ РЫБНЫХ МИКС-ГРИЛЕЙ
Решив отужинать после столь долгого переезда, мы пошли в один из ресторанов под названием IL FORNO, где среди прочего предлагался рыбный микс-гриль, причем в трех вариантах: маленькая тарелка (13), средняя (20) и большая (25). Мы тогда что-то пожадничали и решили взять большую. От бадьи, которую нам потом принесли, мы просто охренели. Она состояла из каких-то хлебно-сырных пампушек, картошки-фри, помидоров, огурцов, оливок, королевских креветонов, колец кальмара, мелких осьминогов и бычков (в ихтиологическом смысле, разумеется, а не в сельскохозяйственном и уж тем более не в табачно-негигиеничном). Что ж, пришлось в первую очередь уплетать морпроды с овощами, а остатки пампушек оставить местным бобикам и шарикам. Только потом мы узнали, что маленькая тарелка рассчитана на одного-двух человек, средняя – на троих-четверых, а большая – на пятерых-шестерых.
День 12, четверг, 14.08. 14
ЗАВТРАК В ОТЕЛЕ
Куда в первую очередь на второй день своего пребывания в отеле идет каждый нормальный турист, уже было сказано севернее, так что и мы отправились на завтрак, который проходил в ресторане на 5-ом этаже (можно сказать, на крыше). Завтрак в меру разнообразный: яйца, зажаренные всмятку, на хлебе, просто яйца, сваренные всмятку, жареный бекон, жареные нарезанные сосиски, хлопья, круассаны и другая нехитрая выпечка, сыр (бычий, козлиный и бараний), огурцы, помидоры, дыни, арбузы, сок, лимонный и апельсиновый и пр. Кофе из резервуаров там не разливается – его при желании клиента приносят официанты в кофейниках (при этом нередко забывая принести чашки, которых, как назло, нет «в свободном доступе»). Трапезничать можно как внутри ресторана, так и на балконе, однако последний для этого мало пригоден, т. к. навесы там обычно убирают и столы находятся под солнцем (это официанты, видать, делают специально, чтобы бегать в пределах площади меньшего размера).
БЛИЖАЙШИЙ ПЛЯЖ
Как выяснилось, отель находится как раз напротив порта, поэтому до ближайшего (дикого) пляжа придется идти метров 300 – 400. А чтобы дойти до пляжа цивильного, то придется прошкандыбать около километра. Зато получить место на лежаках и под зонтиком будет стоить гораздо дешевле, чем на Родосе. Дело в том, что там лежаки и зонтики на пляжной линии принадлежат местным барам и предназначены для их клиентов. Иными словами, достаточно заказать в баре пару бутылок пива или минералки, чтобы получить в пользование на весь день два лежака и зонт. Причем зонты на том пляже, где мы обычно проводили время, очень широкие (где-то 2х2 м), так что не нужно ежиться таким образом, чтобы какая-то часть твоей тушки не оказалась на солнце. Единственный минус – если прийти туда очень рано (часов в 9 – 11), то свободных мест может не оказаться, зато в более позднее время проблем с местами не бывает. Официанты все время бегают по пляжу, и у них всегда можно заказать пиво или воду, причем по тем же ценам, что и у «негрофициантов» на Родосе.
МОРЕ В КАЛАМАТЕ
Вход в море песчано-галечный, вполне себе пологий, но вот само море не радует: такое впечатление, что все оно состоит из каких-то холодных течений. Вернее, если заплыть на глубину, то там еще более-менее нормально, но вот тем, кто любит барахтаться у берега, это занятие вряд ли доставит много удовольствия. В общем, море там не идет ни в какое сравнение с тем, что на северо-западном мысе Родоса. И это было в первые дни, когда на море был практически полный штиль. Когда же поднялись ветер и волны, лезть в воду не было уже ну совсем никакого желания.
ОБЕД В ТАВЕРНЕ «КОРАБЛЬ» (TO KARABI)
Именно так называлась таверна, на пляже которой мы обычно проводили время, т. к. , во-первых, она находилась ближе всех к нашей ночлежке, а во-вторых, там зонтики были качественнее. Нет, качественными они наверняка были не только там, но это ж сколько еще нужно было бы проходить каждый день, чтобы дойти до таких же! В общем, на обед заказали мы там рыбу дня, коей оказался лаврак (сибас). Рыбешка оказалась очень вкусной, но обошлась нам в сорокушник. Ну, что ж, иногда можно и пошиковать. Пивка, естественно, также заказали. В общем, солнце, пиво и вода – наши лучшие друзья! Вода, естественно, имеется в виду морская.
РАЗВЛЕЧЕНИЯ ДЛЯ ДЕТЕЙ В КАЛАМАТЕ
Прямо напротив нашей ночлежки располагался целый развлекательный комплекс для детей: надувные домики, горки, батуты – в общем, все 33 удовольствия.
ОСОБЕННОСТИ ОТДЫХА В КАЛАМАТЕ
Что касается моих предпочтений, то в лингвистическом плане я люблю «дикую природу». Т. е. когда никто не говорит даже по-английски (разумеется, если я хоть в какой-то степени знаю язык той страны). А то в некоторых районах Греции даже по-русски иногда говорят – это уже совсем неинтересно. Что же касается Каламаты, то природа в лингвистическом плане там не такая уж и дикая: хоть по-русски там никто не говорит (ну, разве что за исключением очень немногочисленных местных жителей из числа иммигрантов), по-английски говорят довольно многие (правда, меньшее количество народа, чем, скажем, на Родосе или Крите; один таксист мне даже признался, что английский он знает лишь на уровне «Hi – How are you? – Bye-bye»). А вот в плане туризма природа там действительно довольно дикая. Например, довольно проблематично взять напрокат машину: то условия неподходящие, то машин нет в наличии, то и то и другое сразу. Так что машину там очень рекомендуется бронировать заранее, т. к. съездить оттуда есть куда – например в Спарту, Пилос и другие окрестные города. И вообще Каламата скорее подходит для отдыха познавательного, чем для пляжного (отели, как правило, далековато от пляжей находятся), ну а пляжный – это так, приятное приложение. А еще за то время, что мы там отдыхали, мы не увидели там ни одного русского туриста! Были там поляки, лягушатники, сапожники и даже чайники (а может, и джапэны), но вот русских не было, и все тут! Хотя надписи на русском там в некоторых местах встречались. А вообще подавляющее большинство туристов там (около 90%) составляли сами греки.
ПАРКОВКА В ПОРТУ
Как уже было сказано, рядом с нашей ночлежкой находился порт, при котором есть огромная парковка. Правда, уж извиняйте, так я и не выяснил ее статус: платная она, бесплатная или вообще частная. Скорее всего платная. В брони ночлежки было указано, что парковка рядом есть, но за нее могут содрать бабло. В общем, въезд туда осуществлялся через шлагбаум, а разметка там такая: вдоль машиномест идут белые пунктирные полосы, а спереди и сзади – сплошные желтые. На узких же улицах там вряд ли безнаказанно припаркуешься.
НОЧНАЯ ЖИЗНЬ В КАЛАМАТЕ
Ночная жизнь там довольно оживленная: очень много различных баров-ресторанов, что, впрочем, ночью спать не мешает, даже несмотря на далеко не идеальную звукоизоляцию ночлежки.
День 13, пятница, 15.08. 14
ДВОЙНОЙ ПРАЗДНИК
В тот день в Греции был праздник Пресвятой Богородицы, в связи с чем многие заведения были закрыты, поэтому прокатные конторы мы решили даже не искать (тогда еще эта надежда не была оставлена), а просто пойти развлекаться на пляж. А поскольку в тот день был не только греческий национальный праздник, но и наш личный (годовщина свадьбы), мы это дело неплохо отметили вечером в ресторане. Можно было, впрочем, отметить и получше, но об этом южнее.
День 14, суббота, 16.08. 14
ЖЕЛЕЗНОДОРОЖНЫЙ ПАРК
Обойдя с утра несколько прокатных контор и круто обломавшись, мы решили забить на это дело и отправиться в железнодорожный парк, находившийся поблизости, где представлены поезда прошлого и позапрошлого веков. Порадовали паровозы, в кабины которых можно забраться и посмотреть, что там внутри. А не порадовало то, что кабины некоторых из них использовались какими-то негодяями в качестве сортиров.
РЕСТОРАН ПРИ ОТЕЛЕ
В тот вечер мы решили посидеть в том самом ресторане, где мы по утрам завтракали. Неплохой, надо сказать, ресторанчик, да и цены там вполне демократичные. Я взял себе бутылочку узо на 200 мл (7.50), к которой мне принесли воды и кубиков льда (по стаканчику воды там, кстати, в ресторанах всегда приносят, причем на халяву), жена пила Маргариту (7), не отличавшуюся, впрочем, хорошим качеством. Тем не менее все равно неплохо посидели: довольно неплохо оттуда смотрится ночная освещенная и оживленная улица, огни домов в горах… Сидели мы, правда, на балконе, где дул довольно сильный ветерок, но при желании можно было переместиться и внутрь.
О КОКТЕЙЛЯХ В КАЛАМАТЕ
В Каламате почему-то вообще коктейли готовить не умеют. Что касается уже упомянутой Маргариты, там везде (ну или почти везде) под ее видом могут подать нечто довольно непривлекательное на вид и не очень приятное на вкус, по словам жены (сам я такие коктейли не пью). Мохито – напиток для рахита – на пляже также не отличался хорошим качеством.
День 15, воскресенье, 17.08. 14
ПОЕЗДКА В ГОРОД ПИЛОС (???? ? )
Поскольку с корытешником мы обломались, решили мы съездить хоть на автобусе в один из окрестных городов. В Спарту почему-то никакие автобусы не ходят, в некоторые другие города тоже, тогда мы решили съездить в Пилос (???? ? ), который, благодаря его гористому рельефу и характерным домикам, прозвали «маленькой Швейцарией». До автовокзала мы доехали на обыкновенном «скотовозе» (билеты по 1.20 продает водитель, который их сам же сразу и компостирует). На вывешенном на вокзале расписании автобусов висели объявления на грецком и англиканском, что расписание это неверное, обращать внимание на него не нужно, а всю информацию надо спрашивать в кассах. Там-то мы и выяснили, что нужного нам автобуса придется ждать часа 2. Это время мы, впрочем, скоротали, прогулявшись по старому городу, который находится как раз рядом с вокзалом. Автобус наш отходил, кажется, в 13.20, и время в пути должно было составить 1 час 15 мин. Обратные же автобусы шли в 16 с чем-то и в 22.00. Обратно мы решили ехать в 22.00, чтобы толком посмотреть город, искупаться там, потусить. Однако, на наше счастье, билеты на этот автобус нужно было покупать не в кассах, а прямо в самом автобусе. Почему на наше счастье – об этом южнее. В общем, ехали мы, ехали, и наконец приехали в славный город Пилос. Ну, что тут можно сказать? В Швейцарии мы никогда не были, но домики там и впрямь были такие, своеобразные, да и местность вполне гористая. Так что хек с ним, пусть будет и впрямь «маленькой Швейцарией». Правда, к нашему сожалению, мы заметили, что в этом городке, хоть и находится он у моря, нет пляжей! Нет, места для купания там, конечно, есть, но именно МЕСТА ДЛЯ КУПАНИЯ, т. к. пляжами их назвать язык не поворачивается.
КРЕПОСТЬ В Г. ПИЛОС
А вот крепость там была, и мы, разумеется, тут же решились на ее штурм. Однако, подойдя к воротам, мы увидели, что открыта она всего лишь до 15.00, а на часах было уже где-то 14.45. Вход в крепость стоил не то 3, не то 4. А крепость была довольно большая, за 15 минут ее не обойдешь. Но я все же спросил у тетки в кассе, можно ли нам еще пройти, и она мне сказала, что да, причем за бесплатник, но только к 15.00 мы должны были вернуться к входу. Впрочем, и 15-ти минут нам хватило, чтобы обойти бОльшую часть крепости, сфотографировать валявшиеся там пушки с ядрами и пофотографироваться самим на фоне великолепного вида на море.
ВОЗВРАЩЕНИЕ В КАЛАМАТУ
После посещения крепости мы заметили, что делать в городе больше особенно-то и нечего, а потому решили возвращаться на 16-часовом автобусе (вот почему это к счастью, что мы не купили билеты на 22.00). Поскольку время у нас еще оставалось, мы заказали в одной из местных забегаловок пиццу на двоих и по полкило красного винишка (жидкости в Греции также принято измерять в килограммах, а не в литрах) – кстати, всего по 1.5 за полкило – поели-попили и отправились восвояси.
ПОЛЕЗНОЕ ЗНАКОМСТВО
По возвращении в Каламату мы отправились на пляж, где я, естественно, сразу же заказал нам по бутылке пива FIX (обычно мы там именно это пиво пили, т. к. этот сорт нам казался чуть поприятнее всех остальных) у официанта по имени Христос (с ударением на первый слог). Одна тетка, отдыхающая на пляже, услышав, что мы говорим с женой по-русски, решила заговорить с нами. Как выяснилось, она сама в совковые времена жила в Волгограде, потом в силу определенных причин перебралась в столицу Болгарии, а потом и в Грецию. Поинтересовавшись, откуда мы и выяснив, что из Москвы, она спросила у меня, откуда я знаю греческий, ведь все-таки для жителя России это довольно нехарактерно. Я, как водится, ей ответил, что мне просто нравится изучать иностранные языки. Далее мы говорили о том о сем, а когда речь зашла о ресторанах, она порекомендовала нам посетить один отличный ресторан, находящийся в замке на горе. Как она сказала, называется он Кастро. В переводе с греческого это означает «зАмок», «крепость».
ПОЕЗДКА В РЕСТОРАН КАСТРАКИ (??????? ? )
Поскольку отпуск наш уже подходил к концу, мы решили посетить тот ресторан в замке прямо в тот же вечер. Подойдя к первому попавшемуся таксисту, я спросил его, отвезет ли он нас в Кастро. Он ответил утвердительно, но уточнил: Кастро или Кастраки? Мы сказали Кастро, и он повез нас туда. Однако мы тут же заметили, что дорога идет совсем не туда, куда надо, и сказали ему об этом. Тогда он сказал, что нам, по всей видимости, нужно все-таки в Кастраки, а после того как я объяснил ему, что именно нам нужно, все сомнения отпали. Через несколько минут мы уже были на месте, и таксист содрал с нас 8.70. Мы еще поинтересовались у него, «водятся» ли таксисты там, у замка. Он ответил, что нет, но официанты запросто могут вызвать такси.
РЕСТОРАН КАСТРАКИ
Ресторан этот находится прямо в замке, расположенном на вершине горы, что создает очень романтичную обстакановку. Замок этот, естественно, не древний, а построенный недавно специально под ресторан, но романтики это не убавляет. С горы внизу видны огни города, что просто завораживает своим видом. Если приехать к заходу солнца, то можно посмотреть закат, который также радует глаз. Открывается ресторан не то в 21.30, не то в 22.00, но если есть желание насладиться закатом, то до его открытия можно посидеть в одном из многочисленных баров, находящихся на открытом воздухе, как и сам ресторан, попить пива, узо или коктейлей, а также при желании съесть какой-нибудь десертец. Когда мы приехали в ресторан в первый раз, он был уже открыт и свободные столики там были. Официант там был один на весь ресторан и, несмотря на то что я все время делал заказы на греческом языке, он все время выеживался на английском. Ну да ладно, хек с ним, английский я тоже знаю. Взяли там спагеттоны с морпродами (что-то очень они мне стали нравиться в последнее время), стейк из телятины, бутылку розового вина “????? ? ? ???? ? ”, что в переводе означает «Горное солнце», потом еще одну, а потом еще и десертец. В итоге ужин нам обошелся в 61. Вот, кстати, куда нужно было идти отмечать нашу годовщину свадьбы, жаль, ранее об этом не знали! Потом мы попросили официанта вызвать такси, что он и сделал, и обратно таксист нас довез уже за 17. То ли это был ночной тариф, то ли он нас попросту надул. Надо было у него чек потребовать. У них там во всех машинах такси висит надпись на греческом и английском, что если тебе не дают чека, ты имеешь право вообще не платить. Кстати, такое же объявление висело и на ресепшне гостиницы.
День 16, понедельник, 18.08. 14
ПОПЫТКА ПОПАСТЬ В КРЕПОСТЬ В ЦЕНТРЕ КАЛАМАТЫ
Это был практически наш последний день пребывания в Каламате, а мы так и не посетили местную крепость. В то утро сей изъянец мы решили исправить. Довольно долго нам пришлось подниматься в гору, и в конце концов мы набрели на закрытые ворота, на которых красовались цена (трояк, кажись) и расписание, гласящее о том, что по понедельникам сия цитадель закрыта. Так и ушли не солоно хлебавши. Зато сфотографировали много кошек, которые бегают там повсюду, ну и, конечно же, не оставили без внимания виды сверху. Затем мы спустились в центр города и немного погуляли по нему. Были там также 2 музея: археологический и солдафонский, но что-то нам в тот день было как-то в падлу по музеям мотаться, поэтому мы решили отправиться на пляж. Но там дул очень сильный ветрило, и купаться было довольно холодно.
РЕСТОРАН КАСТРАКИ, ДУБЛЬ 2
В тот день мы снова захотели посетить так понравившийся нам ресторан, но решили поехать туда пораньше, чтобы сфотографировать и заролить закат. Таксист на этот раз попался разговорчивый, и мы с ним вели разговор об охоте. По приезде он содрал с нас ровно 8 местных тугриков и оставил телефон, пообещав доставить нас обратно за чирик.
НЕБО, ОБЛАКА, СОЛНЦЕ, ЗАКАТ
Заход солнца в тот день был назначен примерно на 20.30. Кем назначен? Небесной канцелярией, конечно! Мы же приехали чуть раньше. Ресторан был еще закрыт, его только готовил к работе официант, причем уже другой, не имевший привычки выеживаться на английском. Он нам сказал, что мы пока можем посидеть в баре и чего-нибудь попить, а когда ресторан откроется, он нас позовет. Я спросил его, нельзя ли забронировать столик в углу, откуда открывался наилучший обзор, но он ответил, что тот столик уже забронирован. Пришлось бронировать столик с несколько меньшим обзором. Потом мы пошли в бар, пили там узо, вино и коктейли, фотографировали и ролили заход солнца, а также облака после его захода. Не обошли вниманием и огни города, конечно.
ВОТ ТАК ВСТРЕЧА!
Когда наконец ресторан открылся и мы сели за столик, кого бы вы думали, мы увидели за угловым столиком, который изначально хотели забронировать? Английскую королеву? Нет. Президента Греции? О5 мимо. Дану Борисову? Снова не угадали. Ладно, не буду вас томить: мы увидели того самого официанта, который накануне выеживался на английском, сидевшего там вместе со своей подругой. Он еще спросил у меня все на том же английском, помню ли я его. Я ответил, что не очень. Тогда он мне ответил, что он тот самый официант, который обслуживал нас накануне. При этом было видно, что вся эта болтовня ведется лишь для того, чтобы похвастаться перед подружкой своим английским. Однако он не учел того, что я его невольно обломаю: когда к нам подошел принимать заказ его коллега, я сделал этот заказ на чистом греческом, и подруга того хвастуна это четко слышала. Спрашивается, какой смысл был разговаривать на английском именно со мной? Ну да ладно, оставим эту парочку в покое. В общем, в тот раз мы посидели там ничуть не хуже, чем в первый раз, правда, ограничились лишь одной бутылкой вина, т. к. нам нужно было еще собирать вещи, чтобы на следующее утро дуть в Афины.
ОБРАТНЫЙ ПУТЬ В ОТЕЛЬ
Я дал официанту бумажку с номером телефона Такиса (так звали того самого таксиста, который привез нас туда в тот вечер) и попросил вызвать его, что тот и сделал. Такис подъехал минут через чирик. А пока мы его ждали, один из официантов спросил нас, на машине ли мы. Услышав, что нет, он предложил вызвать такси, однако мы, поблагодарив его, ответили, что такси уже вызвано. Все-таки заботятся там о клиентах! Такис в итоге довез нас обратно за ту же цену, что и туда, то есть всего за 8. Иными словами, путь туда и обратно нам обошелся дешевле, чем путь только обратно накануне! Так что спрашивайте чеки у таксистов, дорогие граждане, не стесняйтесь!
День 17, вторник, 19.08. 14
РЕГИСТРАЦИЯ НА РЕЙС
В гостиницу мы вернулись уже 19.08. 14 где-то в 0.30. А поскольку летели мы Аэрофлотом, а рейс у нас был 20.08. 14 в 0.20, уже можно было на него региться, что мы и сделали. В вестиблюе ночлежки стояли 2 компа, на одном из которых мы и прошли регистрацию. А так как Аэрофлот почему-то не предложил нам прислать ссылки на посталоны на мобильники, я спросил у служащего ночлежки, есть ли у них принтер, чтобы эти самые талоны распечатать. Он мне ответил, что принтер к этим компам не подключен, и предложил прислать файл ему на мыло. После того как мы это сделали, он без проблем распринтил нам посталоны.
БОльшая часть вещей у нас уже была, в общем-то, собрана, оставалось собрать лишь самую малость, что мы и сделали частично перед сном, частично после. Утром, позавтракав и собрав последние вещи, мы пошли выселяться из отеля. Служащий у меня спросил:
- Вы вчера пользовались мини-баром?
- Только в предыдущие дни?
А в предыдущие дни я и впрямь пользовался холодильничком. По моим расчетам с меня за это должны были содрать 38. Но с меня содрали только 32.50. Ну, я особенно скандалить по этому поводу не стал. За 2 недели до нашего заезда на моей карте заблокировали 95 – сумму за один день проживания. Поскольку налика у нас оставалось еще довольно много, я сказал служащему, чтобы он снимал с карты эти 95, а разницу я оплатил наликом. Затем я попросил его вызвать такси, которое подъехало минуты через 2 – 3, служащие пожелали нам счастливого пути, и мы отправились на вокзал. Стоимость поездки составила всего 4 (даже меньше, но «копейки» я брать не стал).
ПОЕЗДКА ОТ КАЛАМАТЫ ДО АФИН
Ехали мы на экспрессе, места на который забронировали еще за пару дней до этого – когда ездили в Пилос (если помните, обратные билеты мы покупали с открытой датой). Места нам достались через ряд от задней стенки: те, что впереди, уже успели занять до этого. Но ничего, все равно доехали с комфортом. Я еще на телефоне пару серий одного сериала про ментов посмотрел, когда мне наскучили виды природы, мелькавшие за окнами автобуса.
(ОКОНЧАНИЕ СЛЕДУЕТ)
(KONTYNUACJA)
TAKSÓ WKA DO HOTELU
Po dotarciu w koń cu do Kalamaty napotkaliś my na dworcu… z cał kowitym brakiem taksó wek. Jak się pó ź niej okazał o, do naszego pensjonatu dał oby się dojechać lokalnym autobusem typu bydlę cego (na 1.20 od nosa), ale myś my tam jeszcze sł abo orientowali się i szukaliś my „naszego” hotelu spoś ró d inni, przejeż dż ają cy autobusem, jakoś nie mieli szczegó lnego pragnienia. Postanowił em wię c zadzwonić do hotelu i poprosić o wezwanie taksó wki na dworzec. Jednak w tym samym momencie przyjechał taksó wkarz i powiedział em recepcjonistce hotelowej, ż e nie ma potrzeby do nikogo dzwonić . Taksó wkarz, jak się pó ź niej okazał o, okazał się Maldonem i dlatego mó wił po rosyjsku. Narzekał też , ż e nie ma nikogo po rosyjsku i nie ma z kim rozmawiać : ze wszystkich, któ rych tam zna, jest tylko jeden Rosjanin i jeden herb (panowie, Ukraiń cy, nie obraż ajcie się , tak to ują ł , nie ja) . Droga do hotelu kosztował a nas okoł o 6.5 i zaję ł a mniej wię cej tyle samo minut.
COŚ O MOCNYM NAPOJU
Podczas naszej wycieczki do hotelu w pewnym momencie rozmawialiś my o Bucharze, a ten pleś ń ostrzegał nas, abyś my nie pili ouzo z chistoganem, ale koniecznie rozcień cz je lodowatą wodą . A potem on sam, mó wi, jakoś wypił ten napó j z czystym, a potem był chory przez 2 dni. Ale nadal uważ am, ż e nie chodzi tu o koncentrację , ale o iloś ć wypijanego alkoholu. Tylko w postaci rozcień czonej jest mał o prawdopodobne, ż e wypijesz tyle samo, co w postaci nierozcień czonej. Swoją drogą Buchara jest naprawdę cię ż ka do zniesienia w upale, któ rego sam miał em okazję doś wiadczyć . A wcześ niej u mnie takie nie był o ceteris paribus. Ale był em 3 razy na Krecie, 3 razy w Hiszpanii, kilka razy w Tunezji i wszę dzie pił em mniej wię cej to samo. Widzisz, starzeję się . A moż e tym razem był o po prostu bardzo gorą co: temperatury czasami się gał y 35°C w cieniu.
ZAMELDOWANIE W HOTELU PHARAE PALACE 4*
Zostaliś my osiedleni w hotelu natychmiast, wydają c kartę dostę pu (choć tym razem tylko jedną ).
Tak jak ostatnio nikt nie zaż ą dał od nas przedpł aty (swoją drogą nigdy nie spotkał em się z ż ą daniem zapł aty z gó ry w ż adnym greckim hotelu, jak to czę sto bywa np. w hotelach w Hiszpanii, Szwecji, Ł otwie itp. ) . To prawda, ż e gdzieś na kilka tygodni przed przyjazdem kwota ró wna kosztowi jednego noclegu został a zablokowana na mojej karcie przez ten hotel. Wjechaliś my windą na 2 pię tro (i tutaj też ), ale bynajmniej nie był a to „zwierzę ta”, tylko bardzo przestronna (w koń cu 4*).
POKÓ J HOTELOWY
I choć tym razem numer okazał się jednopokojowy, wyglą dał wyraź nie bardziej kulturalnie niż ten, któ ry był na Rodos: porzą dniejsze meble, pokryte szkł em. Tak, a instalacja wodno-kanalizacyjna nie był a przykł adem chł odniejszej: zamiast jakiejś zakrytej zasł oną podziemnej kabiny był a peł noprawna wanna. Na ś cianie wisiał a doś ć potę ż na suszarka do wł osó w szwajcarskiej produkcji o nazwie „Valera”.
Tym razem skrzynia nie był a „darmowa”, ale zakodowana (do 6 cyfr) i stał a nie na podł odze, a gdzieś na poziomie 120 cm, co znacznie uł atwiał o jej uż ytkowanie. Oś wietlenie był o przyjemniejsze i sterowane z wielu miejsc. Panel nad wezgł owiem ł ó ż ka mó gł by ró wnież sł uż yć jako podś wietlenie. Zamiast wywieszać napis „nie przeszkadzać ”, moż na był o po prostu nacisną ć odpowiedni przycisk przy drzwiach pokoju. Co prawda nie był o kuchni, ale nie był a potrzebna, ponieważ w tym hotelu był o ś niadanie. Był też mini-bar z doś ć gryzą cymi cenami, któ ry jednak w razie potrzeby mó gł sł uż yć jako zwykł a lodó wka. Konsola klimatyzatora został a wbudowana w ś cianę , ale nie wpł ynę ł o to w ż aden sposó b na jej wydajnoś ć.
O FUNKCJACH LOKALNYCH GRILLÓ W RYBNYCH
Decydują c się na obiad po tak dł ugiej jeź dzie udaliś my się do jednej z restauracji o nazwie IL FORNO, któ ra oferował a m. in. fish mix grill, i to w trzech wersjach: mał y talerz (13), ś redni (20) i duż y ( 25). Zrobiliś my wtedy coś chciwego i postanowiliś my wzią ć duż ego. Z wanny, któ rą nam pó ź niej przynieś li, po prostu zwariowaliś my. W jej skł ad wchodził o trochę pą czkó w chlebowo-serowych, frytki, pomidory, ogó rki, oliwki, krewetki kró lewskie, krą ż ki kalmaró w, mał e oś miornice i babki (oczywiś cie w sensie ichtiologicznym, a nie rolniczym, a tym bardziej nie w tytoń - niehigieniczny). Có ż , przede wszystkim musiał am poż reć owoce morza z warzywami, a resztę pierogó w zostawić na lokalne bobsleje i kulki. Dopiero pó ź niej dowiedzieliś my się , ż e mał y talerz jest przeznaczony dla jednej lub dwó ch osó b, ś redni dla trzech lub czterech, a duż y dla pię ciu lub sześ ciu.
Dzień.12, czwartek, 14.08. czternaś cie
Ś NIADANIE W HOTELU
Doką d każ dy normalny turysta jedzie przede wszystkim drugiego dnia swojego pobytu w hotelu był o już powiedziane na pó ł noc, wię c poszliś my na ś niadanie, któ re odbył o się w restauracji na 5 pię trze (moż na powiedzieć , na dachu ). Ś niadania umiarkowanie urozmaicone: jajka na mię kko na chlebie, tylko jajka na mię kko, smaż ony boczek, smaż one siekane kieł baski, pł atki ś niadaniowe, rogaliki i inne proste wypieki, sery (woł owe, kozie i baranie), ogó rki, pomidory, melony, arbuzy, sok, cytryna, pomarań cza itp. Kawa ze zbiornikó w nie jest tam nalewana – jeś li klient sobie tego ż yczy, kelnerzy przynoszą ją w dzbankach (czę sto zapominają c o filiż ankach, któ re niestety nie są „w domenie publicznej”). Posił ek moż na zjeś ć zaró wno w restauracji, jak i na balkonie, ale ten ostatni nie nadaje się do tego, ponieważ.
markizy tam zwykle są zdejmowane, a stoł y są wystawione na sł oń ce (to są kelnerzy, widzicie, robią to celowo, ż eby biegać po mniejszym obszarze).
NAJBLIŻ SZA PLAŻ A
Jak się okazał o, hotel znajduje się naprzeciwko portu, wię c do najbliż szej (dzikiej) plaż y trzeba bę dzie przejś ć.300-400 metró w, a na plaż ę cywilną trzeba bę dzie przejś ć okoł o kilometra. Ale miejsce na leż akach i pod parasolem bę dzie kosztować znacznie mniej niż na Rodos. Faktem jest, ż e tam leż aki i parasole na linii plaż y należ ą do lokalnych baró w i są przeznaczone dla ich klientó w. Innymi sł owy, wystarczy zamó wić kilka butelek piwa lub wody mineralnej w barze, aby otrzymać dwa leż aki i parasol do uż ytku przez cał y dzień . Co wię cej, parasole na plaż y, na któ rej zwykle spę dzaliś my czas, są bardzo szerokie (gdzieś.2x2 m), wię c nie trzeba się wiercić w taki sposó b, ż eby jakaś czę ś ć naszego tuszy nie był a na sł oń cu.
Jedynym minusem jest to, ż e jeś li przyjdziesz tam bardzo wcześ nie (na 9-11), to moż e nie bę dzie wolnych miejsc, ale pó ź niej nie ma problemó w z miejscami. Kelnerzy biegają cał y czas po plaż y i zawsze moż na u nich zamó wić piwo lub wodę i to w tych samych cenach co „czarni kelnerzy” na Rodos.
MORZE W KALAMATA
Wejś cie do morza jest piaszczyste i kamieniste, doś ć ł agodne, ale samo morze nie podoba: wydaje się , ż e to wszystko skł ada się z jakichś zimnych prą dó w. A raczej, jeś li pł ywasz do gł ę bi, to jest tam jeszcze mniej wię cej normalnie, ale dla tych, któ rzy lubią bł ą kać się przy brzegu, ta aktywnoś ć raczej nie przyniesie wiele przyjemnoś ci. Ogó lnie rzecz biorą c, morza nie moż na poró wnać z tym na pó ł nocno-zachodnim przylą dku Rodos. I to był o na począ tku, kiedy morze był o prawie cał kowicie spokojne. Kiedy wiatr i fale się podniosł y, nie był o już ochoty wchodzić do wody.
OBIAD W TAWERNIE STATKU (DO KARABI)
Tak nazywał a się tawerna, na któ rej plaż y zwykle spę dzaliś my czas, bo po pierwsze był a najbliż ej naszego pensjonatu, a po drugie parasole był y tam lepsze. Nie, z pewnoś cią był y wysokiej jakoś ci nie tylko tam, ale o ile wię cej trzeba by przejś ć każ dego dnia, aby dotrzeć do tych samych! Generalnie na obiad zamó wiliś my tam rybę dnia, któ rą okazał się wawrzyn (okoń morski). Ryba okazał a się bardzo smaczna, ale kosztował a nas czterdzieś ci dolaró w. No có ż , czasami moż na się popisać . Zamó wiono też oczywiś cie piwo. Ogó lnie sł oń ce, piwo i woda to nasi najlepsi przyjaciele! Woda oczywiś cie odnosi się do morza.
ROZRYWKA DLA DZIECI W KALAMATA
Na wprost naszego pensjonatu znajdował się cał y kompleks rozrywkowy dla dzieci: dmuchane domki, zjeż dż alnie, trampoliny - w sumie wszystkie 33 przyjemnoś ci.
WAKACJE W KALAMATA
Jeś li chodzi o moje preferencje, ję zykowo kocham „dziką przyrodę ”. tj.
kiedy nikt nawet nie mó wi po angielsku (oczywiś cie, jeś li do pewnego stopnia znam ję zyk tego kraju). A w niektó rych czę ś ciach Grecji czasami mó wi się nawet po rosyjsku - to zupeł nie nieciekawe. Jeś li chodzi o Kalamatę , to przyroda nie jest tam taka dzika: choć nikt tam nie mó wi po rosyjsku (no, moż e poza bardzo nielicznymi mieszkań cami spoś ró d imigrantó w), to sporo osó b mó wi po angielsku (choć mniej niż , powiedzmy, na Rodos czy na Krecie, jeden taksó wkarz przyznał mi się nawet, ż e zna angielski tylko na poziomie „Cześ ć – Jak się masz? – Bye-bye”). Ale jeś li chodzi o turystykę , przyroda jest tam naprawdę doś ć dzika. Na przykł ad wynaję cie samochodu jest doś ć problematyczne: albo warunki nie są odpowiednie, albo samochody nie są dostę pne, albo jedno i drugie naraz. Zaleca się wię c, aby zarezerwować tam samochó d z wyprzedzeniem, ponieważ.
są miejsca, do któ rych moż na się udać - na przykł ad do Sparty, Pylos i innych okolicznych miast. Ogó lnie Kalamata jest bardziej odpowiednia na wakacje edukacyjne niż na plaż y (hotele są zwykle daleko od plaż ), ale plaż a jest fajną aplikacją . A w czasie, kiedy tam odpoczywaliś my, nie widzieliś my tam ani jednego rosyjskiego turysty! Byli Polacy, brodziki, szewcy, a nawet czajniki (a moż e japonia), ale Rosjan nie był o i tyle! Chociaż w niektó rych miejscach był y napisy w ję zyku rosyjskim. Generalnie zdecydowaną wię kszoś ć turystó w (okoł o 90%) stanowili sami Grecy.
PARKING PRZY PORCIE
Jak już wspomnieliś my obok naszego pensjonatu znajdował się port, przy któ rym znajduje się ogromny parking. To prawda, przepraszam, wię c nie dowiedział em się o jego statusie: czy jest pł atny, bezpł atny, czy ogó lnie prywatny. Najprawdopodobniej zapł acone. W rezerwacji pensjonatu wskazano, ż e w pobliż u jest parking, ale moż na za to wyrwać ł up.
Generalnie wjazd odbywał się tam przez szlaban, a oznaczenia są nastę pują ce: biał e kropkowane pasy biegną wzdł uż miejsc parkingowych, a stał e ż ó ł te pasy z przodu iz tył u. Na wą skich uliczkach trudno bezkarnie parkować.
Ż YCIE NOCNE W KALAMACIE
Ż ycie nocne jest tam doś ć oż ywione: jest wiele ró ż nych baró w-restauracji, któ re jednak nie przeszkadzają w spaniu w nocy, nawet pomimo dalekiej od idealnej izolacji akustycznej pensjonatu.
Dzień.13, pią tek, 15.08. czternaś cie
PODWÓ JNE WAKACJE
Tego dnia w Grecji był o ś wię to Najś wię tszej Marii Panny, w zwią zku z któ rym wiele placó wek został o zamknię tych, wię c postanowiliś my nawet nie szukać wypoż yczalni (wtedy ta nadzieja nie został a porzucona), tylko pojechać pobawić się na plaż a. A ż e dzień ten był nie tylko greckim ś wię tem narodowym, ale i naszym osobistym (rocznica ś lubu), dobrze uczciliś my ten biznes wieczorem w restauracji. Moż na to jednak zauważ yć lepiej, ale bardziej na poł udniu.
Dzień.14, sobota, 16.08. czternaś cie
PARK KOLEJOWY
Objeż dż ają c rano kilka wypoż yczalni i nagle się zrywają c, postanowiliś my zrezygnować z tej sprawy i udać się do poł oż onego nieopodal parku kolejowego, gdzie prezentowane są pocią gi z przeszł oś ci i sprzed wieku. Byliś my zadowoleni z parowozó w, w któ rych kabinach moż na się wspią ć i zobaczyć , co jest w ś rodku. I nie podobał o mi się , ż e kabiny niektó rych z nich był y uż ywane przez niektó rych ł ajdakó w jako toalety.
RESTAURACJA W HOTELU
Tego wieczoru postanowiliś my usią ś ć w tej samej restauracji, w któ rej rano jedliś my ś niadanie. Muszę przyznać , ż e restauracja nie jest zł a, a ceny są doś ć przystę pne. Wzią ł em sobie 200 ml butelkę ouzo (7.50), do któ rej przynieś li mi wodę i kostki lodu (swoją drogą zawsze przynoszą szklankę wody w restauracjach i za darmo), moja ż ona pił a Margaritę (7), któ re jednak nie ró ż nił y się dobrą jakoś cią.
Mimo to i tak dobrze się bawiliś my: nocą oś wietlona i ruchliwa ulica wyglą da stamtą d cał kiem nieź le, ś wiatł a domó w w gó rach...To prawda, siedzieliś my na balkonie, gdzie wiał doś ć silny wiatr, ale jeś li chciał em, ż ebyś mó gł się przenieś ć do ś rodka.
O KOKTAJLACH W KALAMATA
W Kalamacie z jakiegoś powodu w ogó le nie wiedzą , jak gotować koktajle. Jeś li chodzi o wspomnianą już Margaritę , wszę dzie (no, prawie wszę dzie), pod jej postacią mogą serwować coś raczej nieatrakcyjnego z wyglą du i niezbyt przyjemnego w smaku, wedł ug mojej ż ony (ja sam nie piję takich koktajli). Mojito - napó j na krzywicę - na plaż y ró wnież nie był dobrej jakoś ci.
Dzień.15, niedziela, 17.08. czternaś cie
WYCIECZKA DO MIASTA PYLOS (??? ? ? )
Ponieważ zerwaliś my z korytem, postanowiliś my pojechać przynajmniej autobusem do jednego z okolicznych miast. Z jakiegoś powodu ż adne autobusy nie jeż dż ą do Sparty, a do niektó rych innych miast też , wtedy zdecydowaliś my się pojechać do Pylos (??? ? ?
), któ ra ze wzglę du na swoje gó rzyste ukształ towanie terenu i charakterystyczne domy zyskał a przydomek „mał a Szwajcaria”. Na dworzec autobusowy pojechaliś my zwykł ą „cię ż aró wką do przewozu bydł a” (bilety za 1.20 sprzedaje kierowca, któ ry od razu je kompostuje). Na rozkł adzie jazdy autobusó w wywieszonym na dworcu pojawił y się ogł oszenia w ję zyku greckim i anglikań skim, ż e rozkł ad jazdy jest nieprawidł owy, nie trzeba na niego zwracać uwagi, ao wszelkie informacje należ y pytać w kasie. Tam dowiedzieliś my się , ż e na autobus bę dziemy musieli czekać.2 godziny, ale minę liś my ten czas spacerują c po staró wce, któ ra znajduje się tuż obok dworca. Nasz autobus odjechał chyba o 13.20, a czas przejazdu miał wynosić.1 godzinę i 15 minut. Autobusy powrotne jechał y o 16 io 22.00. Zdecydowaliś my się wró cić o 22.00, aby naprawdę zobaczyć miasto, popł ywać tam, pobyć . Jednak na szczę ś cie dla nas bilety na ten autobus trzeba był o kupić nie w kasie, ale bezpoś rednio w samym autobusie.
Dlaczego na szczę ś cie dla nas - o tym na poł udnie. Ogó lnie rzecz biorą c, pojechaliś my, pojechaliś my i w koń cu dotarliś my do wspaniał ego miasta Pylos. Có ż mogę powiedzieć ? Nigdy nie byliś my w Szwajcarii, ale domy tam naprawdę był y takie, osobliwe, a okolica doś ć gó rzysta. Wię c do licha, niech to naprawdę bę dzie „mał a Szwajcaria”. To prawda, z naszym ż alem zauważ yliś my, ż e w tym mieś cie, mimo ż e leż y nad morzem, nie ma plaż ! Nie, są tam oczywiś cie miejsca do ką pieli, ale są to MIEJSCA NA KĄ PIEL, bo ję zyk nie ś mie nazywać ich plaż ami.
TWIERDZA W PYLOS
Ale twierdza tam był a, a my oczywiś cie od razu postanowiliś my ją szturmować . Jednak zbliż ają c się do bramy zobaczyliś my, ż e był a otwarta tylko do 15.00, a zegar był już gdzieś okoł o 14.45. Wejś cie do twierdzy kosztował o 3 lub 4. A forteca był a doś ć duż a, nie obejdziesz jej w 15 minut. Ale wcią ż pytał em ciotkę w kasie, czy moż emy jeszcze przejś ć , a ona powiedział a mi, ż e tak, i za darmo, ale dopiero o 15.
00 musieliś my wró cić do wejś cia. Jednak nawet 15 minut wystarczył o, abyś my obejrzeli wię kszoś ć twierdzy, sfotografowali leż ą ce tam armaty z kulami armatnimi i sami zrobili zdję cia na tle wspaniał ego widoku na morze.
POWRÓ T DO KALAMATY
Po zwiedzeniu twierdzy zauważ yliś my, ż e w mieś cie tak naprawdę nie ma nic innego do roboty, dlatego postanowiliś my wró cić.16-godzinnym autobusem (dlatego na szczę ś cie nie kupiliś my biletó w na 22.00). Ponieważ mieliś my jeszcze czas, zamó wiliś my pizzę po dwie i pó ł kilo czerwonego wina (w Grecji zwyczajowo też odmierza się pł yny w kilogramach, a nie w litrach) w jednej z tutejszych jadł odajni – notabene tylko 1.5 za funt – jedliś my, piliś my i wracaliś my do domu.
PRZYDATNE WPROWADZENIE
Po powrocie do Kalamaty poszliś my na plaż ę , gdzie oczywiś cie od razu zamó wił am nam butelkę piwa FIX (zwykle piliś my tam to piwo, bo.
Ponieważ nasze wakacje dobiegał y już koń ca, postanowiliś my jeszcze tego samego wieczoru odwiedzić tę restaurację na zamku. Zbliż ają c się do pierwszego taksó wkarza, któ rego spotkał em, zapytał em go, czy zabierze nas do Castro. Odpowiedział twierdzą co, ale sprecyzował : Castro czy Kastraki? Powiedzieliś my Castro i on nas tam zabrał . Jednak od razu zauważ yliś my, ż e droga nie idzie w dobrym kierunku i powiedzieliś my mu o tym. Potem powiedział , ż e najwyraź niej nadal musimy jechać do Kastraki, a kiedy wyjaś nił em mu, czego dokł adnie potrzebujemy, wszystkie wą tpliwoś ci zniknę ł y. Kilka minut pó ź niej byliś my już na miejscu, a taksó wkarz naliczył nam 8.70. Zapytaliś my go też , czy w pobliż u zamku są taksó wkarze. Powiedział , ż e nie, ale kelnerzy mogli z ł atwoś cią wezwać taksó wkę.
RESTAURACJA KASTRAKI
Ta restauracja znajduje się w samym zamku, poł oż onym na szczycie gó ry, co tworzy bardzo romantyczną oprawę.
Ten zamek oczywiś cie nie jest stary, ale został niedawno zbudowany specjalnie dla restauracji, ale to nie umniejsza romantyzmu. Z gó ry poniż ej widać ś wiatł a miasta, któ re po prostu hipnotyzuje swoim widokiem. Jeś li przyjedziesz o zachodzie sł oń ca, moż esz oglą dać zachó d sł oń ca, co ró wnież jest mił e dla oka. Restauracja otwiera się albo o 21.30, albo o 22.00, ale jeś li chcesz cieszyć się zachodem sł oń ca, to przed otwarciem moż esz usią ś ć w jednym z wielu baró w na ś wież ym powietrzu, jak sama restauracja, napić się piwa, ouzo lub koktajli jakbyś chciał zjeś ć jakiś deser. Kiedy po raz pierwszy dotarliś my do restauracji, był a już otwarta i był y wolne stoliki. Na cał ą restaurację był tylko jeden kelner i pomimo tego, ż e cał y czas robił am zamó wienia po grecku, zawsze mó wił po angielsku. No dobra, do licha, znam też angielski.
Zabrali tam spaghettony z owocami morza (coś mi się ostatnio bardzo podobał o), stek z cielę ciny, butelkę wina ró ż anego „???? ? ? ? ??? ? ? ”, co oznacza „Gó rskie sł oń ce”, potem kolejny, a potem kolejny deser. W efekcie kolacja kosztował a nas 61. Swoją drogą , doką d musieliś my pojechać , aby ś wię tować naszą rocznicę ś lubu, szkoda, ż e wcześ niej o tym nie wiedzieliś my! Potem poprosiliś my kelnera, ż eby wezwał taksó wkę , co zrobił , a taksó wkarz odwió zł nas już za 17. Albo był a to stawka za noc, albo po prostu nas oszukał . Powinienem był poprosić go o czek. We wszystkich taksó wkach mają napis w ję zyku greckim i angielskim, ż e jeś li nie dadzą ci czeku, masz prawo w ogó le nie pł acić . Nawiasem mó wią c, to samo ogł oszenie zawisł o w recepcji hotelu.
Dzień.16, poniedział ek, 18.08. czternaś cie
PRÓ BA WEJŚ CIA DO TWIERDZY W CENTRUM KALAMATA
To był prawie nasz ostatni dzień w Kalamacie i nigdy nie odwiedziliś my tutejszej fortecy.
Tego ranka postanowiliś my naprawić tę usterkę . Przez doś ć dł ugi czas musieliś my wspinać się na gó rę , a w koń cu natknę liś my się na zamknię tą bramę , na któ rej był a cena (wydaje się , ż e trzy gwiazdki) oraz harmonogram mó wią cy, ż e cytadela jest zamknię ta w poniedział ki. Wię c wyszli bez sł onego siorbania. Ale zrobiliś my zdję cia wielu kotom, któ re tam biegają i oczywiś cie nie lekceważ yliś my widokó w z gó ry. Potem zeszliś my do centrum miasta i trochę pospacerowaliś my. Był y tam też.2 muzea: archeologiczne i soldafonowe, ale tego dnia jakoś mieliś my bę karta do wę drowania po muzeach, wię c postanowiliś my wybrać się na plaż ę . Ale był tam bardzo mocny ż agiel i był o doś ć zimno do pł ywania.
RESTAURACJA KASTRAKI, PODWÓ JNE 2
Tego dnia znowu chcieliś my odwiedzić restaurację , któ ra tak bardzo nam się podobał a, ale postanowiliś my udać się tam wcześ nie, aby sfotografować i przesł onić zachó d sł oń ca.
Tym razem taksó wkarz został przył apany na rozmownym i rozmawialiś my z nim o polowaniu. Po przyjeź dzie oderwał od nas dokł adnie 8 lokalnych tugrikó w i zostawił telefon, obiecują c, ż e zabierze nas z powrotem na ć wierkanie.
NIEBO, CHMURY, SŁ OŃ CE, ZACHÓ D
Zachó d sł oń ca tego dnia zaplanowano na okoł o 20.30. Kto jest mianowany? Oczywiś cie niebiań skie biuro! Przyjechaliś my trochę wcześ niej. Restauracja był a jeszcze zamknię ta, do pracy przygotowywał ją tylko kelner, i to inny, któ ry nie miał zwyczaju rywalizować po angielsku. Powiedział nam, ż e moż emy chwilę posiedzieć przy barze i napić się czegoś , a gdy restauracja się otworzy, zadzwoni do nas. Zapytał em go, czy moż na zarezerwować stolik w rogu z najlepszym widokiem, ale odpowiedział , ż e ten stolik jest już zarezerwowany. Musiał em zarezerwować stolik z nieco mniejszym widokiem. Potem poszliś my do baru, napiliś my się tam ouzo, wina i koktajli, fotografowaliś my i filmowaliś my zachó d sł oń ca, a takż e chmury po nim.
Oczywiś cie nie oszczę dzono ś wiateł miasta.
TO JEST SPOTKANIE!
Kiedy restauracja w koń cu się otworzył a i usiedliś my przy stole, jak myś lisz, kogo widzieliś my przy naroż nym stoliku, któ ry pierwotnie chcieliś my zarezerwować ? Angielska kró lowa? Nie. Prezydent Grecji? O5 wg. Dan Borysow? Nie zgadli ponownie. Dobra, nie bę dę cię nudzić : widzieliś my tego samego kelnera, któ ry dzień wcześ niej piszczał po angielsku, siedzą cego tam ze swoją dziewczyną . Zapytał mnie też tym samym angielskim, czy go pamię tam. Odpowiedział em, ż e nie bardzo. Potem odpowiedział mi, ż e to ten sam kelner, któ ry obsł ugiwał nas dzień wcześ niej. Jednocześ nie był o jasne, ż e cał a ta paplanina był a prowadzona tylko po to, by pochwalić się swoim angielskim przed dziewczyną . Nie wzią ł jednak pod uwagę tego, ż e mimowolnie go zerwał em: kiedy jego kolega podszedł do nas po zamó wienie, zrobił em to zamó wienie po grecku, a dziewczyna tego przechwał ki wyraź nie to usł yszał a.
Poproś wię c taksó wkarzy o czeki, drodzy obywatele, nie wstydź cie się!
Dzień.17, wtorek, 19.08. czternaś cie
ZAMELDOWAĆ SIĘ
Do hotelu wró ciliś my 19.08. 14 okoł o 0.30. A ponieważ lecieliś my Aeroflotem, a nasz lot był.20. 08.14 o godzinie 0.20 moż na był o już się na nim zarejestrować , co zrobiliś my. W holu ubikacji znajdował y się.2 komputery, na jednym z któ rych byliś my zarejestrowani. A ponieważ Aeroflot z jakiegoś powodu nie proponował nam wysył ania linkó w do kuponó w pocztowych na telefony komó rkowe, zapytał em pracownika pensjonatu, czy mają drukarkę do wydrukowania tych samych kuponó w. Odpowiedział mi, ż e drukarka nie jest podł ą czona do tych komputeró w i zaproponował , ż e wyś le mu plik na mydle. Po wykonaniu tej czynnoś ci bez problemu wydrukował dla nas pocztó wki.
Wię kszoś ć rzeczy, któ re już w ogó le mieliś my zebrane, pozostał o tylko trochę zebrać , co zrobiliś my czę ś ciowo przed pó jś ciem spać , czę ś ciowo po. Rano po ś niadaniu i zebraniu ostatnich rzeczy poszliś my wymeldować się z hotelu.
Urzę dnik zapytał mnie:
- Czy wczoraj korzystał eś z mini-baru?
- Tylko w poprzednich dniach?
A w poprzednich dniach naprawdę korzystał em z lodó wki. Wedł ug moich obliczeń powinienem był zostać za to obcią ż ony 38. Ale został em obcią ż ony tylko 32.50. Có ż , nie robił em zamieszania z tego powodu. 2 tygodnie przed naszym przyjazdem na mojej karcie zablokowano 95 - kwota za jeden dzień pobytu. Ponieważ został o nam jeszcze sporo gotó wki, kazał em urzę dnikowi wypł acić.95 z karty, a ró ż nicę zapł acił em gotó wką . Nastę pnie poprosił em go, aby wezwał taksó wkę , któ ra przyjechał a za 2-3 minuty, pracownicy ż yczyli nam szczę ś liwej podró ż y i pojechaliś my na dworzec. Koszt wyjazdu to tylko 4 (jeszcze mniej, ale nie wzią ł em ani grosza).
WYCIECZKA Z KALAMATY DO ATEN
Pojechaliś my pocią giem pospiesznym, do miejsc, na któ re zarezerwowaliś my kilka dni wcześ niej - kiedy pojechaliś my do Pylos (jeś li pamię tacie, kupiliś my bilety powrotne z otwartą datą ).
Zaję liś my miejsca po drugiej stronie rzę du od tylnej ś ciany: te z przodu był y już zaję te. Ale nic, i tak dojechaliś my wygodnie. Obejrzał em też na telefonie kilka odcinkó w jednego serialu o glinach, kiedy znudził y mi się widoki natury, któ re migotał y za oknami autobusu.
(KONIEC BYCIA)
