Skraj zamków i twierdz. Część 2
Cią g dalszy. Zacznij tutaj:
Peł na trasa: Kijó w - Medzihibiż - Zbaraż - Tarnopol - Terebovlya - Buczacz - Jazlovets - Czortkó w - Sidoriv - Husiatyn - Satanó w - Letychiv - Kijó w
Tarnopol okazał się bardzo ł adnym i przytulnym miastem. Leż y nad brzegiem malowniczego stawu, otoczonego pię kną i zadbaną promenadą . W odległ oś ci spaceru w historycznym centrum znajduje się majestatyczny barokowy klasztor dominikanó w (1749 - 1779), zamek (1540), choć mocno przebudowany przez pó ź niejsze przebudowy, obronny kamienny koś ció ł Narodzenia Pań skiego (1602 - 16) La Scala, ukochana w wykonaniu Giuseppe Verdiego Solomiyi Kruszelnickiej. Miasto posiada ró wnież ogromny park, w któ rym goś cie i miejscowi spę dzają weekendy.
Z Tarnopola do staroż ytnej Terebovlii okoł o godziny jazdy. W mieś cie zachował się zamek (1631), obronny koś ció ł ś w. Mikoł aja (koniec XVI wieku).
), Karmelitań ski Klasztor Obronny (1635)
), a takż e klasztor-twierdza w Podhorcach (XVI - XVII w. ). Kronika opowiada przeraż ają cą historię o wł aś cicielu Trebovlii, księ ciu Wasilko. Aby uchronić się przed wojowniczoś cią księ cia, rywale w walce o wł adzę zwabili ich w puł apkę i oś lepili. A ksią ż ę , nawet ś lepiec, poszedł z nimi na wojnę i okrutnie się zemś cił . Teraz tylko wzgó rze zamkowe, któ re wznosi się nad miastem, przypomina czasy ksią ż ę ce w Terebovlia, z któ rych otwiera się przyjemna panorama okolicy. Pod murami zamku, zbudowanego w 1631 roku, kryją się fundamenty Twierdzy Wasilka i pó ź niejsze obwarowania. Cechą charakterystyczną budowli jest potę ż na wież a rondowa. W cał ej Europie zachował o się bardzo niewiele fortyfikacji tego typu. W XVI - XVII wieku. Terebovlya był a typowym miastem fortecznym, wię c wszystkie budynki, któ re przetrwał y do dziś , mają wyraź ne cechy obronne.
I mał y koś ció ł ek ś w.
Mikoł aja z otworami strzelniczymi w oł tarzu oraz silnie ufortyfikowany klasztor Karmelitó w odegrał znaczą cą rolę w obronie miasta. Niedaleko Terebovlii na wysokim wzgó rzu znajduje się podhorski klasztor-twierdza. Potę ż ne mury i wież e klasztornej fortecy idealnie wpasowują się w majestatyczny krajobraz.
Jeszcze pó ł torej godziny na polach Tenopolszczyzny i wreszcie docieramy do miasta XV - XVII wieku. (obecnie wieś ) Jazł owiec. Niegdyś Jazł owiec był bogatym miastem kupieckim, któ re nazywano Palmirą Podolu, jego potę ż ne fortyfikacje poró wnywano do fortyfikacji Kamieniec Podolski. Miasto w duż ej mierze zawdzię cza swó j dobrobyt wpł ywowej społ ecznoś ci ormiań skiej, chociaż Ukraiń cy, Polacy i Ż ydzi ró wnież zarobili pienią dze i starali się prosperować i bronić tego malowniczego zaką tka Podolu. Jazł owiec stał się wsią pod koniec XVII wieku.
po dwó ch niszczycielskich napadach: najpierw miasto zdobył y wojska tureckie, a kilka lat pó ź niej wojska Rzeczypospolitej pod wodzą kró la Jana Sobieskiego ostatecznie je zniszczył y. Katastrofę przetrwał o jednak kilka budynkó w. Nad miastem wznosi się ogromny zamek, zał oż ony przez ksią ż ą t z rodu Buczaczó w, podobnie jak stary. Koś ció ł obronny, któ ry wytrzymał wię cej niż jeden atak, jest silny. W dawnej dzielnicy ormiań skiej domy zbudowano na staroż ytnych fundamentach – w tych samych miejscach, co kamienne domy kupcó w i rzeź biarzy w ś redniowieczu. Nawet unikalna w Europie Ś rodkowo-Wschodniej konstrukcja hydrauliczna – kamienna podziemna cysterna do przechowywania kluczowej wody – nadal dział a, dostarczają c wodę do okolicznych domó w i lokalnych szkó ł . W Yazlovce otwarto wspaniał ą restaurację „Askold”, któ ra jest bardzo mił a i niedroga, aby odpoczą ć po dł ugiej podró ż y.
Wzmacniają c nasze sił y, udaliś my się do Buczacza, miasta, któ re sł uż ył o jako fortyfikacja graniczna księ stwa galicyjsko-woł yń skiego. Pierwsza wzmianka o nim pojawia się w dokumentach z XIV wieku. A osada został a uznana za peł noprawne miasto dopiero w 1515 roku, kiedy Buczacz otrzymał prawo magdeburskie. Najstarsza budowla w mieś cie - zamek, w czasie swojego istnienia przechodził liczne przebudowy. Twierdza wznosi się na gó rze, ale z najstarszej czę ś ci zachował y się tylko fundamenty, a mury i wież e, któ re przetrwał y do naszych czasó w, został y zbudowane w XVI wieku. Na przeciwległ ym brzegu rzeki Strypy, jako odbicie Wzgó rza Zamkowego, wznosi się Gó ra Fedor, na któ rej wzniesiono przepię kny barokowy zespó ł klasztoru bazylianó w. A w zagł ę bieniu mię dzy gó rami wzdł uż rzeki i miasta znajduje się . Jej centralny plac zdobi ratusz, zaprojektowany przez sł ynnego architekta Bernarda Meretina, któ ry zbudował katedrę ś w.
Jura we Lwowie i wiele innych pię knych barokowych budowli.
Genialny rzeź biarz Johann Georg Pinzel wspó ł pracował z Meretinem w wielu miejscach, tworzą c monumentalną rzeź bę do wnę trz. Mistrzowie duż o podró ż owali w poszukiwaniu zamó wień , ale w Buczaczu Pinzel przebywał na dł ugo, a nawet pobrali się . Koś ció ł wstawiennictwa (1755 - 1764) jest dobrze zachowany w mieś cie. ) oraz zespó ł klasztoru bazylianó w (1735 - 1770)
Mimo niesprzyjają cej pogody postanowiliś my odwiedzić kolejny punkt orientacyjny, znajdują cy się obok hotelu „Mandry”, w któ rym odzyskaliś my sił y po dł ugim dniu. Zamek Potockich (1600) w Podzamoczce był podmiejską fortyfikacją strzegą cą podjazdó w do Buczacza.
W Podzamochce ł atwo sobie wyobrazić , jak obroń cy zamku udekorowani herbem Potockich postrzegali otaczają cą przestrzeń – bo wspó ł czesna architektura nie zasł ania horyzontu, a majestatyczne wzgó rza pomię dzy któ rymi wije się rzeka są takie same jak 400 lat temu . Potę ż ne ruiny zamku są nie mniej imponują ce niż urzekają cy krajobraz.
