Когда неймется, всегда можно найти приключения на свою жжж. Это жжжжжж, неспроста....
Бог любит троицу и на Троицу мы в третий раз решили поехать по стране на автобусе. В Яремче были. В Одессе были. Претерпели различные неудобства и остались довольны поездками, значит — опять в дорогу!Теперь решили посетить Луцк и Шацкие озера. Поездка была не дикая, а с организаторами прямо из города, т.е без пересадок. План простой — едем в ночь на пятницу. Утром Тоннель Лубви, потом экскурсия по Луцку и осмотр крепости. Остаток выходных — на озера.
Так как фирма местаня, был возможен диалог с уточнением расписания в поездке, но так как это первые туры, многое было не продумано.
Автобус хоть и мерс, но самопально переделанный из грузового. Сделанные седушки — высокие, ноги до пола не достают. Сверху типа полки — все пару раз стукнулись о нее бошкой. Проходы — невообразимо узкие. Ноги пристроить некуда.... Кондюка, конечно нет.... не зил, конечно, не картахена, а что-то рядом... :) Трясло как при землетрясении.
В итоге, после мучительной ночи нас сразу поволокли в этот тоннель. Мы думали только о туалете, душе и еде. Так как приехали рано — ничего этого там сделать не смогли. Даже кофе негде было хлебнуть — местные еще не подтянулись. А когда из тоннеля выехал поезд...уууу.... чуть не случилось непоправимое :). Надо захватить ленточки — завязать на сбычу мечт. Нас не предупредили....но, я завязала туалетную бумагу, которой не согла воспользоваться... В общем потные, вонючие, голодные и усталые помчались на Луцк.
Луцк, это что-то на полпути до Львова и полпути до еврейского местечка. Имеется в виду — микс обычного обласного центра+ немного польского и еврейского налета. 4-х часовая экскурсия по солнцу после переезда — не нужна однозначно: смотреть столько времени нечего.
Нас таскали по городу и жарили на солнце. В начале — типа кофейку... Затащила нас экскурсавод в кафе, где из еды в основном... кофе. Боялась, что мы потравимся в других местах.... тетки-барменши как увидели нас (2 полных автобуса) пришли в шок. Мы тоже пришли в шок от отсутствия еды и очереди в туалет. Выпили кофе и спросили у местных — где можно поесть? Так вот же рядом “Театральное”... помчались туда без группы. И реально — именно общепитовское заведение типа “2-х гусей” с салатами, супами, закусками и вторыми блюдами. Поели как люди на террасе, без очереди... насладились WC. Все стало казаться оптимистичнее.
Но, только казаться.... первый раз в жизни я не слушала экскурсовода.... может тяжелый перезд и неудобства, может жара.... а может просто — не интресно. Тетя видимо училка (причем совковой закалки + новоявленый патриотизм + религиозный уклон). Это жуткая смесь для экскурсовода — ни чувства юмора, тільки про злидні та страждання, та про братства. Ничего познавательного, одна школьная программа. Ну мы ж не учиться приехали. Мы приехали увидеть город, услышать байки и легенды, посмеяться в конце-концов. А тут одны страждання та братерства. Она эти братства подвязывала вообще про все о чем говорила.... даже и к замку. Как подойду ....жжжж.... братерства.... жжжж.... страждання.... Короче, чуть не побили нашего сопровождающего — ну нельзя же так.... а им видите ли рекомендовали.... потом был класный дядька в замке — так наши сами сбросились, чтобы с ним ходить по замку... надо отметить, его телефон записали на будущее, так что может следующей группе повезет.
В общем, если бы я организовала, то сразу (после еды, конечно) отправилась бы в Замок Любарта и там все осмотрела под гида. Потом — свободное время по городу — пешеходная улочка от площади с памятником Лесе и дом с Химерами (Дом Скульптора) — Лютеранская 9. До обеда все можно самостоятельно осмотреть. Кста. Местный скульптор — выходил с нами общаться, было интересно. Сбросились ему на цемент.
А так после мучений “прогулки”, замок не очень воспринимался. Хотя реально — посетить нужно: все хорошо продумано и устроено. Очень красиво. Много интересных сувениров прямо в замке — на любой кошелек и вкус. А потом — сразу бы на озера!
В итоге — в обед мы были свободны и нам сказали делайте что хотите.... мы хотели есть... :) кафешек по улице Леси Украинки (около 700 м.) полно... выбрали Дядю Пиццу и отвели душу. Купили макароны (пардон, пасту) их прозводства как сувенир. В общем — убивали время. Споровождающий сказал — чтобы потом никто не сказал, что что-то не успел. Теперь я знаю, что мы не успели — зайти в местный ЦУМ “Луцк”, где по словам другого местного скупаются киевлянки :). Об этом мы узнали на следующий день.... но в местном стоке, выбор и цены реально порадовали... Так что учтите это — рядом граница и тряпочки тут есть не так дорого, как в центрах.
Ночевали не в Луцке, а в Ковеле. Прекрасный мотель — “Реноме” (Брестська 157)! Спасибо что спали лежа, за прохладные и чистые номера, за полотенца, мыло, шампунь и фен! Спасибо за санузел с душем! За вкусный завтрак! За чистую и ухоженную территорию! За гостеприимство! Мы ожили и были готовы опять в путь!
В беседе с водителем уточнили — ездил ли он на заднем сиденье своего мерса? Он сказал — да! Но, пьяным. Мы сказали — трясет жутко... он посоветовал — надо больше пить! Тогда мы пошли в кафе мотеля и выпили кофе... с бальзамом... Утро удалось — был культурный шок: несколько видов бальзамов! Взяли “Рижский” и день удался!
Даже не смотря на то, что наш водитель не знал дороги... поэтому мы не плохо осмотрели Волынь, сворачивая не там и не туда.... как только мы отрывались от первого автобусы — мы терялись... но до озер таки доехали.
О Свитязь! Самое прекрасное и глубокое озеро страны (глубже Азовского моря)! Оно нежно омыло наши измученные тела... и охладило... Мы решили — остаемся на весь день! Нафиг нам еще одна экскурсия с очередным занудой-гидом? Тут так классно - сосновый лес, какая-то инфраструктура.... прекрасный пляж.... и долгий мелкий заход в воду по чистому песочку (и никакой мути!)... Но, нас так все освежило, что мы решились — едем смотреть и другие озера! Гид — Петр в вышиванке и джинсах прекрасно провел экскурсию по озерам. Они все разные и интересные. Лесное — порадовало черникой. Люцимер — своими лебедями и историей. Песочное — санаторием в лесу. Потом был Свитязський мужской монастырь Петра и Павла. Опять не предупредили (мы не захватили косынки и деньги)... но, все же наскребли как раз каждому по свечечке и на молитву. У них начала мироточить икона Божьей Матери. Как раз закончили Царские ворота (в той церкви что в монашеских помещениях). Мы немного ознакомились с бытом монахов (для сравнения, у нас бы и на территорию не пустили). Священник был просто душа-человек, с чувством юмора, хороший рассказчик — осталось прекрасное впечатление. Мы не пожалели что посетили и эту экскурсию.
Кончено, я бы доплатила, чтобы ночевать не в Ковеле, а где-то около озера Свитязь, чтобы поплавать и в первый и второй день. Реально полно пансионатов и в каждом доме сдается жилье.
А так после экскурсии все решили с подачи водителя — сидим у озера до 9 вечера, чтобы домой приехать не в 3 ночи, а в 6 утра.
О Свитязь! Прекрасное озеро с утра до позднего вечера.... Мы таки сгорели....мы уже купались в другом месте — сельский пляж, где нет туалетов, а вместо них — переодевалки. Очень тут похоже на Лазурное.... как мне сказали — быковня. Но, все же.... Мы влюбились в это озеро и рады что увидели его.... на память очередной магнитик... хотя выбор сувениров замечательный.
Конечно, не дикарем, нет такой свободы перемещения — выбирать что хочешь посмотреть, когда и как... но пока, можно увидеть мир хоть так, то не будем грустить.... тем более — водитель заплатил нам за неудобство: дал каждому “потерпевшему” по 100 белорусских рублей и таки довез до дома с шутками и прибаутками. Целый понедельник мы отходили...от духоты и тряски.... и думали.... впереди же еще праздники.... куда? А не куда.... и у нас есть достопримечательности и свои пляжи... переварим впечатления.... а там... увидим! Тогда и посмотрим!
Kiedy jesteś odrę twiał y, zawsze moż esz znaleź ć przygody na cał e ż ycie. To jest zhzhzhzhzh, nic dziwnego ....
Bó g kocha Tró jcę Ś wię tą i po raz trzeci zdecydowaliś my się pojechać do kraju autobusem. Byli w Jaremcze. Byli w Odessie. Doś wiadczyliś my ró ż nych niedogodnoś ci i byliś my zadowoleni z podró ż y, wię c wracamy w drogę ! Teraz postanowiliś my odwiedzić jeziora Ł uck i Shatsky. Wyjazd nie był dziki, ale z organizatorami prosto z miasta, czyli bez przesiadek. Plan jest prosty – jedziemy w pią tek wieczorem. Rano tunel Lubvi, nastę pnie zwiedzanie Ł ucka i zwiedzanie twierdzy. Reszta weekendu - nad jeziora.
Ponieważ firma jest lokalna, moż na był o nawią zać dialog w celu wyjaś nienia harmonogramu wyjazdu, ale ponieważ są to pierwsze objazdy, wiele nie został o przemyś lane.
Chociaż autobus to mercedes, został przerobiony z cię ż aró wki. Wykonane siedzenia - wysokie, stopy nie się gają podł ogi. Na szczycie pó ł ki wszyscy uderzyli ją kilka razy.
Przejś cia są niesamowicie wą skie. Nogi nigdzie nie pasują....
Klimatyzacja oczywiś cie nie....nie dzwonił a oczywiś cie nie Cartagena, ale coś w pobliż u...: ) Trzę sł o się jak trzę sienie ziemi.
W rezultacie, po bolesnej nocy, od razu zostaliś my wcią gnię ci do tego tunelu. Myś leliś my tylko o toalecie, prysznicu i jedzeniu. Ponieważ przybyli wcześ nie, nie mogli tam nic zrobić . Nawet kawy nie był o gdzie popijać - miejscowi jeszcze nie podjechali. A kiedy pocią g wyjechał z tunelu...uuuu....stał o się prawie nie do naprawienia : ). Musisz zł apać wstą ż ki - przywią zać się do speł nienia marzeń . Nie ostrzegano nas...ale zawią zał am papier toaletowy, któ rego nie zgodził am się uż yć...W ogó le spocona, ś mierdzą ca, gł odna i zmę czona pognał a do Ł ucka.
Ł uck, to coś w poł owie drogi do Lwowa i w poł owie drogi do ż ydowskiego miasta. Oznacza to mieszankę zwykł ego centrum regionalnego + trochę nalotó w polskich i ż ydowskich.
4-godzinna wycieczka na sł oń ce po przeprowadzce zdecydowanie nie jest konieczna: tak dł ugo nie ma co oglą dać .
Przecią gano nas przez miasto i smaż yliś my na sł oń cu.
Na począ tku - jak kawa...Zostaliś my zacią gnię ci przez przewodnika do kawiarni, gdzie jedzenie to gł ó wnie...kawa. Bał am się , ż e zjemy w innych miejscach.... ciocie-barmanki jak nas zobaczył y (2 peł ne autobusy) był y w szoku. Byliś my też zszokowani brakiem jedzenia i kolejką w toalecie. Pili kawę i pytali miejscowych - gdzie zjeś ć ? Wię c obok "Teatru"...pospieszył em tam bez grupy. A tak naprawdę – jest to instytucja publiczna typu „2 gę si” z sał atkami, zupami, przeką skami i innymi potrawami. Jedliś my jak ludzie na tarasie, bez kolejek...podobał a nam się toaleta. Wszystko wydawał o się bardziej optymistyczne.
Ale po prostu się poddaj.... pierwszy raz w ż yciu nie posł uchał em przewodnika....moż e cię ż ka chwila i niedogodnoś ć , moż e upał....a moż e po prostu - nieciekawie .
Moja ciocia jest prawdopodobnie nauczycielką (i temperament sovkovy + nowy patriotyzm + uprzedzenia religijne). To ś wietna mieszanka jak na przewodnika - bez poczucia humoru, tylko o biedzie i cierpieniu, o braterstwie.
Nic poznawczego, jeden program szkolny. Có ż , nie przyjechaliś my na studia. Przyjechaliś my zobaczyć miasto, posł uchać bajek i legend, wreszcie się poś miać . A oto niektó re cierpienia i braterstwa. Zwią zał a te bractwa w ogó le o wszystkim, o czym mó wił a...nawet z zamkiem. Jak podchodzę ....zhzhzhzh ....braterstwo ....zhzhzhzh ....cierpienie ....Kró tko mó wią c, prawie pokonał em naszego towarzysza - có ż , nie moż esz tego zrobić ....i zobaczyli polecam...wtedy na zamku był fajny wujek - wię c nasz wł asny wypadł , ż eby z nim spacerować po zamku...trzeba zaznaczyć , jego telefon był nagrany na przyszł oś ć , wię c moż e nastę pna grupa bę dzie miał a szczę ś cie .
W ogó le gdybym organizował , to od razu pojechał bym (oczywiś cie po posił ku) do Zamku Lubarta i tam wszystko widział em pod okiem przewodnika.
Nastę pnie - czas wolny w mieś cie - deptak od placu z pomnikiem Lesji i dom z Chimerami (Dom Rzeź biarza) - luterań ski 9. Do poł udnia wszystko moż na zobaczyć samemu. Tak poza tym.
Miejscowy rzeź biarz wyszedł z nami porozmawiać , był o ciekawie. Rzucili się na niego po cement.
I tak po mę kach „spaceru” zamek nie został zbytnio przyję ty. Chociaż naprawdę - trzeba odwiedzić : wszystko jest przemyś lane i zaaranż owane. Bardzo dobrze. Wiele ciekawych pamią tek w samym zamku - na każ dy portfel i każ dy gust. A potem - od razu do jezior!
Na koniec - na obiedzie byliś my wolni i kazano nam robić co chcesz....chcieliś my zjeś ć....Makaron kupiony (przepraszam, makaron) ich produkcja na pamią tkę . Generalnie zabijali czas. Budowniczy powiedział - ż eby pó ź niej nikt nie powiedział , ż e coś się nie stał o.
Teraz wiem, ż e nie zdą ż yliś my pojechać do miejscowego Centralnego Domu Towarowego „Ł uck”, gdzie wedł ug innego miejscowego Kijowanie kupują : ). Dowiedzieliś my się o tym nastę pnego dnia.... ale w lokalnym spł ywie wybó r i ceny naprawdę się podobał y...Wię c miej to na uwadze - blisko granicy i szmaty nie są tu tak drogie jak w centrach.
Nocowaliś my nie w Ł ucku, ale w Kowlu.
Zdecydowaliś my - zostań na cał y dzień ! Czy potrzebujemy kolejnej wycieczki z innym nudnym przewodnikiem? Fajnie tu tu - las sosnowy, trochę infrastruktury...pię kna plaż a...i dł ugi mał y zachó d sł oń ca w wodzie na czystym piasku (i bez zmę tnienia! )...Ale byliś my tak odś wież eni, ż e zdecydowaliś my - idziemy zobaczyć i inne jeziora! Przewodnik - Peter w haftowanej koszuli i dż insach miał ś wietną wycieczkę po jeziorach. Wszystkie są ró ż ne i interesują ce. Las - zadowolony z jagó d. Lucymer - ze swoimi ł abę dziami i historią . Piasek - sanatorium w lesie.
Potem był klasztor ś w. Piotra i Pawł a. Znowu nie ostrzegali (my nie chwyciliś my szalikó w i pienię dzy)… ale i tak zeskrobali tylko dla wszystkich ś wiecę i modlitwę . Zaczę li namaszczać ikonę Matki Boż ej. Był to koniec Bram Kró lewskich (w koś ciele na terenie klasztornym). Zapoznaliś my się z ż yciem mnichó w (dla poró wnania nie wpuś ciliś my się na teren).
Ksią dz był po prostu czł owiekiem-duszą , z poczuciem humoru, dobrym gawę dziarzem – pozostawił wspaniał e wraż enie. Nie ż ał owaliś my, ż e odwiedziliś my tę wycieczkę .
Oczywiś cie zapł acił bym dodatkowo, aby spę dzić noc nie w Kowlu, ale gdzieś w pobliż u jeziora Ś witaź , aby popł ywać pierwszego i drugiego dnia. Naprawdę peł ne pensjonató w iw każ dym domu mieszkania do wynaję cia.
I tak po wycieczce wszystko został o rozstrzygnię te na proś bę kierowcy - siedzimy nad jeziorem do godziny 21:00, aby wró cić do domu nie o 3 nad ranem, ale o 6 rano.
O Ś witiaź!
Pię kne jezioro od rana do pó ź nego wieczora....Spł onę liś my się...już pł ywaliś my w innym miejscu - na wiejskiej plaż y, gdzie nie ma toalet, a zamiast tego - przebieramy się . Jest bardzo podobny do Azure… jak mi powiedziano – walka bykó w. Ale jednak…. Zakochaliś my się w tym jeziorze i cieszymy się , ż e je widzimy…. na pamią tkę kolejnego magnesu…chociaż wybó r pamią tek jest super.
Oczywiś cie nie dzikus, nie ma takiej swobody poruszania się – wybierz to, co chcesz zobaczyć , kiedy i jak…
ale na razie moż emy przynajmniej zobaczyć ś wiat, nie bę dzie nam smutno...zwł aszcza - kierowca zapł acił nam za niedogodnoś ci: dawał każ dej „ofiarze” 100 rubli biał oruskich i wcią ż jechał do domu z ż artami i powiedzeniami. Cał y poniedział ek wyjechaliś my... z duszenia się i drż enia.... i myś leliś my.... przed nami jeszcze wakacje.... gdzie? I nie gdzie.... a mamy atrakcje i wł asne plaż e... przetrawiajmy wraż enie.... i tam... zobaczymy! Zobaczmy!
