Ten luksusowy kompleks nosi imię boga świtu, Aruny. Za panowania księcia Taksina (1767-1782) Wat Arun był głównym klasztorem królewskim w kraju. Za panowania królów Ramy I i Ramy II klasztor został znacznie rozbudowany. Centralna prang (stupa), zbudowana w XVIII wieku, nadal uważana jest za najwyższą w Tajlandii. Symbolizuje górę Meru, a jej poziomy symbolizują wielość światów. W XIX wieku prang został ozdobiony porcelanowymi i ceramicznymi mozaikami. Strome zewnętrzne schody centralnego prang symbolizują trudności w osiągnięciu wyższych poziomów bytu.

Wokół centralnego prang znajdują się cztery małe prang (reprezentujące cztery kontynenty oceanu świata), a między nimi mondops zorientowane na punkty kardynalne. W niszach małych bąk znajdują się konne posągi boga wiatru Waju. A wejść na taras strzegą posągi strażników.

Wejście do świątyni jest płatne.