Pogańska świątynia Garni, zbudowana w 77 roku za króla Trdata I, została poświęcona bogu słońca i czystości – Mitrze i jest jedynym zabytkiem epoki hellenistycznej w Armenii. Znajduje się 28 km od Erewania w pobliżu wsi Garni.
Samą fortecę Garni zaczęto budować w II wieku p.n.e. Strategicznie była to niezwykle szczęśliwa lokalizacja, a twierdza służyła jako rezydencja królów i siedziba ich wojsk. Cały kompleks pałacowy składał się z kilku osobno położonych budynków: świątyni, sali frontowej i kolumnowej, budynku mieszkalnego, łaźni itp. Po północnej stronie placu znajdował się budynek łaźni, w skład którego wchodziło co najmniej pięć pomieszczeń o różnym przeznaczeniu: pierwsze pomieszczenie wschodnie służyło jako garderoba, drugie - zimna kąpiel, trzecie - z ciepłą, a czwarte - z gorąca woda.
Pogańska świątynia została zbudowana z bazaltu, do głównego wejścia prowadzą szerokie schody. Jest to perypeta, otoczona z zewnątrz kolumnami.
Po ogłoszeniu w Armenii religii państwowej – chrześcijaństwa (301) świątynia nie uległa zniszczeniu, w przeciwieństwie do innych świątyń pogańskich, gdyż była ulubionym miejscem spoczynku siostry cara Trdat III.
W 1679 r. świątynia zawaliła się po trzęsieniu ziemi, jej fragmenty można było znaleźć w całym wąwozie rzeki Azat. Jednak dzięki pracy doświadczonych konserwatorów i okolicznych mieszkańców, którzy przez wiele lat zbierali rozrzucone fragmenty budowli świątynnej wzdłuż okolicznych zboczy, w latach 1966-1976 sanktuarium zostało odrestaurowane.
Teraz kompleks Garni to ruiny fortecy z niegdyś potężnymi murami, pozostałościami kompleksu pałacowego, typowymi rzymskimi łaźniami z cudownie zachowanymi antycznymi mozaikami na podłodze i oczywiście świątynią, w której czczono boga słońca Mitry.
Ponieważ Garni znajduje się na tej samej drodze, co
klasztor Geghard, wygodnie jest odwiedzić te zabytki podczas jednej podróży.
