Рождество в Европе, часть 2.
«Заправские» сосиски, «логово» из куртки и чужие ноги под шубкой
...ОТДЫХ у меня всегда начинаются уже в пути, хотя до пункта назначения еще далеко. Но ведь позади – Киев, офис, редакция, сдача номера, не против ночи будет упомянуто))) Ты на своем законном местечке, впереди – обмечтанная страна. Место у окна и без всякой противной перегораживающей видимость рамы!!
Наш автобусик «прямує» в направлении границы, и вот уже позади огни Львова, но спать рааано. Наш сопровождающий гид Наташа Кузьмин сразу задает правильный тон – сдружить разношерстный коллектив. Знакомимся «в микрофон». Под смех туристов предупреждаю, что в путешествиях меня выгоднее потерять, чем прокормить))) По дороге подтверждаю это на практике, скупая тощие сосиски на заправках))) За скромный «бутик» и чаек 17 гривен – немало (заправки все таки!), но все мои бутерброды-орешки-шоколадки в салоне закончились еще до пересечения границы. Урок: тащите в салон провианта побольше – это не ручная кладь в самолете, ограничений нет))) В моем чемодане куча съестного, но чемодан – в недрах автобуса.
...Львов встретил дождем, но Карпаты не подкачали: снег! Туристы по-домашнему храпят, я же, любопытная, таращусь в ночное окно – красотааа! Знаменитых карпатских тоннелей, о которых писал Sergey_7979 в отчете, не помню. Или меня на том отрезке пути уже убаюкало?
...Сооружаю на законных двух креслах «логово» (Моя «грудастая» сумочка не только вместительная, но, оказывается,и удобная, чтобы вместо подушки под голову в дороге подсунуть). А ноги куда деть? Свесить в проход? Галя (та, благодаря которой мне достался бонус – отельный сингл) со смехом рассказывает, что в одном туре туристы чуть не подрались за лежачье местечко в... проходе))) В проход слабО – протягиваю уставшие лапки через него на противоположную сторону. Видимо, во сне ногами залажу соседке под теплейшую шубку. Галя сонно поднимает голову, лениво смотрит одним полуоткрытым глазом и... укрывает меня получше: спи, брат-турист!
Последний привал перед границей. Чоп где-то рядом. Запамятовала заправку, где в пункте обмена кое-кого из нас, сонных, пытаются надурить! Вобщем, если едете через Закарпатье в Венгрию – такие остапы бендеры орудуют на последей заправке. Но гривны на форинты, включив бдительность, поменять тут стоит, - утром после посещения Эгера сразу везут в эгерсалокские купальни.
...Будят – Шенген за десяток метров))) Границу проходим быстро, шо одну, шо другую – аж скучно! Наташа предупреждает: таможенники могут рыться в чемоданах. Таки роются – под раздачу попадают чумаданы... водителей и Наташи. Проверка паспортов. Я вооружена листиком с венгерскими словами. Венгерский таможенник старательно прячет улыбку в усы, когда по слогам, как приготовишка, читаю по-ихнему: «Доб-рой ночи! Как-де-ла?» (Вобщем ихний язык – пардон за тавтологию, свой язык можно свернуть))) Но! Сверните, а скажите пару слов – дружба народов обезпечена!).
Первые мои венгерские шажки
...Что это? Где я? Где мое домашнее одеялко? Я одетая спала?! Сначала действительно ничего «второпати» не могу – потом тьма в голове проясняется: я же в туристическом автобусе. Который, оказывается, стоит уже 20 минут под венгерским «Теско», при чем Наташа громко (!!) в микрофон несколько раз (!!) объявляла о привале, и вся моя группа уже по мегамаркету бегает – а я в это время, как медведь, храпела и посему отстала от реальной жизни!
Мегамаркет таки огромный. Шесть утра – а венгры уже снуют с тележками. «Мои» тоже скупаются – блин, я не выступаю по шоппингу в такую рань. Продрать окончательно глазки (Ксю, ты еще не поняла? В Венгрии ты уже!!), пальцем (зубную щетку бессовестно забыла в сумочке) почистить зубы в «тесовской» дамской комнате, хватнуть с полки венгерский йогур – на этом просыпаюсь окончательно. И начинаю щелкать фотоаппаратом из автобуса уже по дороге в Эгер.
Все люди спят – одни туристы рыскают по Эгеру)))
Этот городок не зря называют шкатулкой с драгоценностями – таким он и кажется. Домики, улочки – чисто-чисто и тихо-тихо! Снега – ноль, но витрины разукрашены по-рождественски, всюду шопки, гирлянды. В центре возле...эээ... по-нашему горсовета, кроме нарядной елки, стоят натурального размера сани... Санты. А еще – просто праздничные арочки, фигурки из сена в виде конусов, там прянички всякие висят (фотки подтвердят, что не вру!). На улицах практически не видно людей – воскресенье, спят еще, в то время когда заезжие туристы рыскают по городку, осматривая (экскурсовод – в качестве бэк-граунда) Ратушу, местную обсерваторию, крепость (кстати, тут против навалившихся турков сражались и женщины – поливали не то смолой, не то кипятком, чтобы турецкая голова не болела ;))) ). В память о «навале» тут даже специально здание креативное соорудили: огромная стрела протыкает крышу. Первый культурный шок: зима – а в Эгере зацвели фиалки))))) Нас отрывают от фиалок и садят в автобус: пора на купци-ляпци в эгерсалокские купальни.
Декабрь – а я купаюсь, оло-ло)))
Эгерсалок еще называют венгерским Памуккале: вот вам похожие известняковые холмы по типу знаменитых турецких. Хотя на фотках выглядит, как снег – грех не соврать тем, кто будет в Украине фотки смотреть ;) А то! Голяком (купальник не считается) чуть ли не в проруби купалась, и снег вот рядышком лежит!))) Платим за купальни по 2500 форинтов (курс – 1 эуро=около 300 форинтов) – и залазим на три часа в благословенную воду. Она пахнет... испорченными яйцами – купальни-то сероводородные, лечебные. Кстати, в стоимость входят процедуры СПА – например, массаж, но я до массажа и в Украине доберусь, посему жертвую им в пользу водички. Плескаться можно как внутри – там имеется несколько бассейнов (в том числе и мелкий детский), всякие «примочки» в виде горок, джакузи, «ванной» с крупными каменьями (я чуть ногу не подвернула – будьте осторожны!) – и снаружи. «На улицу» выплываете через специальные проходы («выплывать» - громко обо мне сказано, я пару месяцев назад только как плавать научилась в Болгарии, после соленой морской воды сероводородная ленится меня держать). Во внешних бассейнах вода даже горяченькая – голова хоть и высунутая над поверхностью, но все равно не мерзнет: комфортно всему телу. Ах, жаль, что снега не было. А мне же так заманчиво расписали прелесть купания в снег: ты в бассейне, а снежинки даже не долетают до головы – танут над горячей гладью.
А теперь волшебное слово: «Кушать!»))) Везут в Долину красавиц – сначала же по программе несколько сортов винчика продегустировать, а потом и до гуляшика можно приступить. Ксю довольно потирает ручки))) Конец купальной части)))
Долина красавиц
...таковой зовется, оказывается, не потому, что там писаные модельки проживают, как я себе ошибочно напредставляла. Просто после шестого вида продегустированного вина некрасивых женщин уже нет))) А что, таковые в природе вообще разве существуют? ;)
В Долине с нами разыгрывают небольшой спектакль – вернее, конкурс. Не, вру, сначала дают попробовать под рассказ бойкой венгерки те самые шесть сортов и в седьмой раз – вино, которое понравилось. А вот и спектакль! Венгерка, хитро сощурившись, говорит, что хочет научиться считать по-русски – но во время нашего счета будут лить вино конкурсантам. Кто из конкурсантов дольше продержится – тому и бутылочка в подарок! Короче, вроде до двадцати досчитали – победитель, глотнув, только довольно облизнулся))) Я облизнусь уже в Киеве – покупаю 2 литра самого знаменитого местного вина, то бишь, «Бычьей крови», в пластмасовой интересной такой сплюснутой емкости (и не бутлик! Блин, напомните беспамятной старушке название!))) ). Цена вопроса – 6 евро. За всем винам вино! Настоящее! Венгерское! Не порошковое!
В Долине красавиц обед в этом туре – за отдельную плату. Кафешечка симпатичная такая – в центре...дерево растет, и не прутик какой-то, а ствол нормальной такой. Помним европейские прайсы – и 7 евро за отменный гуляш, второе (картошечка с мяском), хлебчик это же не цена (я вам позже расскажу о венском супчике и шницеле за 16,5 евро!). Эх, вот что значит вовремя подготовить людей к своей дорожной прожорливости!))) Тарелка мигом опустошена мною от гуляша – туристы участливо подсовывают вторую порцию))) И че, легко укладаю «в копи»))) Игорь из Херсона участливо говорит: «Ты зря это – щас еще второе будет» И тут же, подозреваю, мысленно забирает свои слова назад, когда мое второе без особого напряга следует за гуляшом)))
После такого обеда – в Будапешт хоть пешком! Но нет – едем все таки))))) А по дороге, каждый, заныкавшись с соседом в креслах, занимаемся одним интересным и полезным делом ;)
Boż e Narodzenie w Europie, czę ś ć.2.
"Tankowanie" kieł basek, "jaskini" z kurtki i cudzych stó p pod futrem
...WAKACJE Zawsze zaczynam w trasie, choć do celu jeszcze daleko. Ale z tył u - Kijó w, biuro, redakcja, wynaję cie pokoju, nie pod noc bę dzie wspomniana))) Jesteś w swoim legalnym mieś cie, z przodu - wytyczony kraj. Miejsce przy oknie i bez brzydkiej ramy, któ ra ogranicza widocznoś ć ! !!
Nasz autobus „jedzie” w kierunku granicy, a tu są ś wiatł a Lwowa, ale ś pią raaano. Nasz towarzyszą cy przewodnik Natasha Kuzmin od razu nadaje wł aś ciwy ton - zaprzyjaź nić się z ró ż norodnym zespoł em. Spotkajmy się „w mikrofonie”. Ku ś miechowi turystó w ostrzegam, ż e bardziej opł aca się zgubić mnie w podró ż y niż nakarmić ))) Swoją drogą potwierdzam to w praktyce, kupują c chude kieł baski na stacjach benzynowych))) Za skromny „butik” i mewy 17 hrywien - duż o!
), ale wszystkie moje kanapki-orzechy-czekolady w domku skoń czył y się przed przekroczeniem granicy. Lekcja: wcią gnij wię cej do kabiny - to nie bagaż podrę czny w samolocie, ż adnych ograniczeń ))) W mojej walizce duż o jedzenia, ale walizka - w trzewiach autobusu.
...Lwó w spotkał deszcz, ale Karpaty nie pompował y: ś nieg! Turyś ci chrapią w domu, jestem ciekawa, gapią c się przez nocne okno - pię knie! Nie pamię tam sł ynnych karpackich tuneli, o któ rych pisał w raporcie Siergiej_7979. Czy uś piono mnie na tym odcinku drogi?
. A gdzie iś ć ? Wisić w przejś ciu? Galya (dzię ki któ remu dostał em bonus - hotelowy singiel) mó wi ze ś miechem, ż e w jednej rundzie turyś ci prawie walczyli o leż ą ce miasteczko.
pass))) W przejś ciu jest sł aby - wycią gam zmę czone nogi na przeciwną stronę.
Podobno we ś nie wkł adam stopy pod ciepł y pł aszcz. Galya sennie unosi gł owę , patrzy leniwie z jednym na wpó ł otwartym okiem i...zakrywa mnie lepiej: ś pij, bracie-turyś cie!
Ostatni przystanek przed granicą . Posiekaj gdzieś w pobliż u. Zapomniał em o stacji benzynowej, gdzie niektó rzy z nas zaspanych pró bują oszukiwać w kantorze! Jeś li jednak jedzie się przez Zakarpacie na Wę gry – takie pozostał oś ci po Benderze są wykorzystywane na kolejnej stacji benzynowej. Ale hrywna za forint, w tym czujnoś ć , należ y tutaj zmienić - rano po wizycie w Egerze natychmiast zabrany do ł aź ni Egersalok.
...Bę dzie - Schengen za dziesię ć metró w))) Granicę przekraczamy szybko, jedno i drugie - nudno! Natasza ostrzega: celnicy mogą kopać w walizkach. Tacy ludzie kopią - chumadans ...kierowcy i Natasha są rozdawane. Weryfikacja paszportu. Jestem uzbrojony w ulotkę z wę gierskimi sł owami.
Wę gierski celnik skrzę tnie ukrywa uś miech w wą sach, gdy w ramach przygotowań czytam na swó j sposó b: „Dobranoc! Jak się masz?
"(Jednak ich ję zyk - przepraszam za tautologię , moż esz zł oż yć swó j ję zyk))) Ale! Zwró ć uwagę i powiedz kilka sł ó w - przyjaź ń narodó w gwarantowana! ).
Moje pierwsze wę gierskie kroki
...Co to jest? Gdzie ja jestem? Gdzie jest mó j domowy koc? Czy ś pię ubrana? ! ! Na począ tku naprawdę nic nie mogę zrobić w poś piechu - potem rozjaś nia się ciemnoś ć w mojej gł owie: jestem w autobusie turystycznym. Któ ry, jak się okazuje, stoi od 20 minut pod wę gierskim „Tesco”, a Natasza gł oś no (!! ) W mikrofonie kilka razy (!! ) Zapowiadał postó j, a cał a moja grupa już biega po megamarkecie - i jestem w tym czasie, jak niedź wiedź , chrapał i dlatego pozostaje w tyle w prawdziwym ż yciu!
Megamarket jest wcią ż ogromny. Szó sta rano - a Wę grzy już biegają z wozami. Kupię też "Moje" - naleś niki, na zakupy nie chodzę o tak wczesnej godzinie. Idealnie ł zawij oczy (Xu, jeszcze nie rozumiesz?
Jesteś już na Wę grzech! !!
), palec (szczoteczka niewą tpliwie zapomniana w torebce) umyć zę by w damskiej toalecie „Tesov”, porwać wę gierski jogurt z pó ł ki – oto co budzę się na dobre. I zaczynam klikać kamerę z autobusu w drodze do Egeru.
Wszyscy ś pią - niektó rzy turyś ci przetrzą sają Eger)))
Nie bez powodu to miasto nazywa się szkatuł ką z biż uterią - tak się wydaje. Domy, ulice - bardzo czysto i bardzo cicho! Ś nieg - zero, ale okna udekorowane ś wią tecznie, wszę dzie sklepy, girlandy. W centrum koł o...eee...naszym zdaniem Rady Miejskiej, poza elegancką choinką , stoją naturalnej wielkoś ci sanie...Mikoł aja. A jednak - tylko ś wią teczne ł uki, figurki z siana w formie szyszek, wisi przeró ż ne pierniki (zdję cia potwierdzą , ż e nie kł amię! ).
Na ulicach prawie nie ma ludzi - niedziela, oni jeszcze ś pią , gdy zwiedzają cy turyś ci grzebią po mieś cie, rozglą dają się (przewodnik - w tle) Ratusz, lokalne obserwatorium, forteca (swoją drogą , tu przed Turkami kto napadał , walczył i kobiety - podlewał y ż ywicą lub wrzą tkiem, ż eby gł owa turecka nie bolał a; )))). Na pamią tkę „inwazji” zbudowano tu nawet kreatywny budynek: ogromna strzał a przebija dach. Pierwszy szok kulturowy: zima - aw Egerze kwitł y fioł ki))))) Odrywamy się od fioł kó w i wsadzamy do autobusu: czas na kupiecką wpadkę w ł aź niach Egerszalok.
Grudzień - a ja pł ywam, olo-lo)))
Egerszaló k jest ró wnież nazywany wę gierskim Pamukkale: tutaj wyglą dasz jak wapienne wzgó rza, jak sł ynna turecka. Choć na zdję ciach wyglą da jak ś nieg – grzechem jest nie okł amywać tych, któ rzy bę dą oglą dać zdję cia na Ukrainie; ) I to! Nago (nie bierze się pod uwagę kostiumu ką pielowego) prawie ską pane w lodowej dziurze, a ś nieg jest w pobliż u!
A mnie tak zafascynował o pię kno pł ywania w ś niegu: jesteś w basenie, a pł atki ś niegu nawet nie docierają do Twojej gł owy - rozpł ywają się na gorą cej powierzchni.
A teraz magiczne sł owo: „Jedz! »))) Powodzenia w Dolinie Pię knoś ci - najpierw, zgodnie z programem, wypró buj kilka odmian corolli, a potem moż esz zaczą ć gulasz. Xu ś ciera wystarczają cą iloś ć uchwytó w))) Koniec czę ś ci ką pielowej)))
Dolina pię knoś ci
...to się nazywa, jak się okazuje, nie dlatego, ż e napisane tam modele ż yją , jak bł ę dnie sobie wyobraż ał em. Zaraz po szó stym rodzaju degustowanego wina odchodzą brzydkie kobiety))) A co, takie w naturze istnieją ? ; )
W Dolinie grają z nami mał ą zabawę - a dokł adniej zawody. Nie, kł amię , najpierw pozwolili mi spró bować tych samych sześ ciu odmian, a ó smego - wina, któ re mi się podobał o. A oto gra!
Ugorka chytrze mruż ą c oczy, mó wi, ż e chce nauczyć się liczyć po rosyjsku - ale podczas naszej relacji naleję uczestnikom wino.
Któ ra z uczestniczek wytrzyma dł uż ej - dlatego butelka w prezencie! Kró tko mó wią c, jakby liczyć do dwudziestu - zwycię zca, poł ykanie, wystarczy polizać ))) Wyliż ę w Kijowie - kupię.2 litry najsł ynniejszego lokalnego wina, czyli "Byczej krwi", w ciekawym plastikowym spł aszczonym pojemniku ( a nie butelki! Cholera, pamię taj bezimienne imię staruszki! ))))). Cena wywoł awcza to 6 euro. Wino do wszystkich win! Prawdziwy! Ję zyk wę gierski! Nie proszek!
Lunch w Dolinie Pię knoś ci na tej trasie - za opł atą . Kawiarnia jest ł adna - poś rodku...roś nie drzewo, a nie gał ą zka, ale normalny pień . Pamię tamy europejskie ceny - i 7 euro za doskonał y gulasz, drugi (ziemniaki z mię sem), chleb nie jest ceną (o wiedeń skiej zupie i sznycla za 16.5 euro opowiem wam pó ź niej! ).
Och, to wł aś nie oznacza przygotowanie ludzi na czas na ich chciwoś ć drogową!
))) Talerz jest przeze mnie natychmiast zdewastowany z gulaszu - turyś ci sympatycznie wsuwają drugą porcję ))) A Che, ł atwo wkł ada się "w stosy"))) Igor z Chersonia wspó ł czuje: "Jesteś na pró ż no - teraz tam bę dzie kolejny” I wł aś nie tam podejrzewam, cofa się w myś lach, gdy mó j przyjaciel bez wię kszego wysił ku podą ż a za gulaszem)))
Po takiej kolacji - przynajmniej na piechotę do Budapesztu! Ale nie - nadal jedziemy))))) A po drodze wszyscy zanurzeni w krześ le z są siadem, robią c jedną interesują cą i poż yteczną rzecz; )
CIĄ G DALSZY NASTĄ PI
