И вновь я рад приветствовать любителей туризма!
В этом году, как и в прошлом, мы с супругой, в силу различных причин, решили поехать о5 на Крит, но на этот раз – в сам город Ретимно, а не в его окрестности: там и ресторанов побольше, и прочих развлечений, и по набережной ночью прогуляться можно при желании. Ехать решили самостоятельно – без участия турагентства, т. к. визы у нас уже были: их нам в конце прошлого года выдало эстонское посольство сроком аж на год и, естественно, мульти. Отдыхали с 11 по 25 августа 2011 г.
ВЫБОР ОТЕЛЯ
Отель выбирали через Booking, и больше всех нам понравился Cosmos: и по расположению, и по фоткам, и по отзывам. Правда, потом мы решили прикинуть, сколько бы стоила поездка в этот отель через турагентство, и в том турагентстве, куда мы обычно обращаемся, нам сказали, что этого отеля у них просто нет. Позвонили еще в пару-тройку агентств – то же самое. А те отельчики, которые нам там предлагали, нам как-то не очень понравились. В итоге забронировали Cosmos на 14 ночей за 1050 евреев (далее цены в этой валюте буду обозначать просто цифрами в скобках) с возможностью бесплатной отмены бронирования не менее чем за 7 дней до предполагаемого приезда. Отмена бронирования за 4 – 6 дней обошлась бы в стоимость одного дня пребывания, а перед отменой менее чем за 4 дня пришлось бы «терять» и блокировать кредкарту, т. к. в этом случае взимается вся сумма (1050 в данном случае).
МЕДСТРАХОВКА
Все просто: я зашел в ближайший продуктовый магаз сети «Пятерочка» и в будке Росгосстраха за несколько минут оформил страховку на двоих на 15 дней меньше чем за косарь родных деревянных.
Билеты сначала решили брать через Chartex. Нашли на их сайте билеты всего по 430 (Сайра) и даже попытались их заказать, но не тут-то было: Chartex мне по мылу сообщил, что таких билетов у них нет, но зато есть билеты на регулярные рейсы той же Сайры, но уже по 550 и Аэрофлота (525). Билеты оплачивать нужно было сразу же кредкартой онлайн либо наличными, приехав к ним в офис. Сами же билеты, по их словам, они выписывают за два дня до вылета. При этом манера общения по телефону у них оставляет желать лучше, но все же, справедливости ради надо сказать, будет немного покультурнее, чем в регистратуре рядовой совковой поликлиники. Более-менее толковых отзывов об этой компании в инете также нарыть не удалось, поэтому, учитывая все вышеизложенное, мы решили не рисковать и воспользоваться сайтом aviasales. ru. Там мы нашли билеты по 464 на нужные нам даты, правда, с пересадкой в том городе, который, по мнению одного древнегреческого писателя, «если ты не видел, то ты чурбан, если видел и не восторгался – ты осел, а если добровольно покинул – ты верблюд». Да-да, вы правильно поняли – речь идет о столице Греции. Билеты оплатили кредкартой и распечатали их копии (которые, впрочем, впоследствии и не пригодились), так что даже никуда не пришлось ехать. Да, билеты эти были авиакомпаний Aegean (она же Эгейские авиалинии) и Olympic (от Москвы до Афин летели Иджианом, а от Афин до Ирака (здесь и далее имеется в виду столица Крита, а не ближневосточное государство) – Олимпиком, обратно же оба сегмента перелета – Иджианом). Еще при заказе билетов можно указать свои предпочтения в питании, и мы решили выбрать морпроды, которые на поверку оказались обыкновенной рыбой. Но все равно вкусно.
Кстати, как вариант – билеты можно было купить у компании Музенидис-Трэвел (450 – 500), но там не оказалось билетов на удобные нам даты.
Долетели без каких-либо существенных задержек рейсов и прочих неприятных неожиданностей. Самолеты A320 или А321 – не помню уже точно, но телевизоры перед каждой четверкой сидений имеются. Сиденья комфортные и расположены довольно свободно – не то что в самолетах некоторых российских авиакомпаний, где чуть ли не колени к подбородку подтягивать приходится. Правда, для кого-то минусом может быть то, что стюардессы не говорят по-русски, но лично мне это по барабану – я с ними и по-грецки без проблем общался. Впрочем, если вы владеете языком Байрона (или Чейза, если так больше нравится), то проблем не будет даже в том случае, если вы свято верите в то, что вторая буква греческого алфавита называется «бета», а седьмая – «дзета», а двенадцатая – «мю» (по учебникам физики надо учить физику, а не греческий алфавит). Кстати, инструкцию о том, как вести себя в чрезвычайной ситуации, дублируют также на русском – есть у них и такая аудиозапись.
ПРИЛЕТ В АФИНЫ, ИЛИ КОЕ-ЧТО О ПОСАДОЧНЫХ ТАЛОНАХ
При регистрации в аэропорту «Домодедово» нам были выданы посадочные талоны лишь до Афин (наверное, потому что авиакомпании разные, т. к. при вылете из Ирака талоны были выданы сразу на оба сегмента перелета), талоны же до Ирака, сказали, нужно получать по прилете в Афины на стойке Transfer Desk. Так вот, учтите, что стойка эта расположена сразу при входе в аэропорт для прилетевших – до пункта прохождения паспортного контроля. Тетка за этой стойкой, узнав, что наш самолет в Ирак вылетает менее чем через час (по расписанию время между рейсами должно было составлять ровно час, однако самолет минут на 10 – 15 опоздал), сказала, что на этот самолет нужно бежать (а бежать там чуть ли не марафон, т. к. аэропорт огромный), и, выдав нам посадочные талоны, повела нас на паспортный контроль и быстренько договорилась, чтобы нас пропустили без очереди. Далее мы так же быстро прошли очередной предполетный шмон, где у нас отобрали початую бутылку минералки, приобретенную перед самым вылетам из «Домодедово», и благополучно вылетели в Ирак.
ПРИЛЕТ НА КРИТ
Прилетев в аэропорт Ирака, быстренько получили багаж и вышли из здания аэропорта. Далее нужно было как-то добираться до Ретимно, причем желательно прямо до отеля. На площадке прямо напротив выхода из аэропорта стояли туристические автобусы, и я попытался договориться с водилами, которые ехали в Ретимно, чтобы они подбросили туда и нас по сходной цене, но они отказывались, мотивируя это тем, что работают от фирмы, а там с перевозкой посторонних строго. Потом подошел к таксистам и выяснил, что до иракского автовокзала можно доехать за чирик, а до Ретимно – за стольник (но вроде можно сторговаться до 80). На наш взгляд, оптимальный вариант – доехать до автовокзала на такси за чирик, далее на автобусе (7.60 с человека), потом о5 на такси от автовокзала Ретимно до гостиницы (5 – 6). Если вы выбрали именно этот вариант, то следующую главу можете смело пропустить.
ГЛАВА ДЛЯ СКУПЕРДЯЕВ И/ИЛИ ЭКСТРЕМАЛОВ
Мы все-таки ради эксперимента решили даже на чирик не разоряться, а пойти к автобусной остановке, которая расположена довольно близко. Короче, если, стоя спиной к выходу из аэропорта, посмотреть направо, то метрах в 50 будет видна такая остановка, расположенная на противоположной стороне дороги, но эта остановка в другую сторону. А чтобы попасть на нужную остановку, надо, дойдя до дороги, но не переходя ее, повернуть налево, и еще метрах в 50 будет нужная остановка. Там же расположен и киоск, где можно купить билеты на обычный городской и пригородный автобус (1.1 за штуку). Автобус нужен № 31, он идет в Ирак и там останавливается в т. ч. и у автовокзала. Ехать минут 30 – 40. При этом нужно не прозевать нужную остановку, т. к. автобус останавливается не прямо у автовокзала, а несколько в стороне – где-то метрах в 70 – 80 (справа, если по ходу автобуса). Рекомендуется постоянно смотреть на табло автобуса. Остановка называется что-то вроде (т. е. автовокзал), и, по-моему, название ее дублируется также на английском (BUS STATION). При выходе из автобуса дорогу переходить не нужно, а нужно, наоборот, от нее отдаляться примерно перпендикулярно ей. Или можете просто идти в сторону порта, следуя дорожным указателям, и вскоре увидите большую стоянку автобусов, где, собственно, и расположен автовокзал.
АВТОБУС ИРАКЛИОН – РЕТИМНО
Автобусы от Ирака до Ретимно отправляются каждый час (5.30 (в воскресенье первый в 6.30), 6.30, 7.30 … 18.30, 20.00, 21.00), время в пути где-то 1 час 15 мин, билет без проблем приобретается в кассе автовокзала. Билеты при входе в автобус проверяет водила, но по дороге может подсесть также чувак в голубой рубашке со значком «контролер». Автобус останавливается на остановках «по требованию» по пути и на городских автобусных остановках в самом Ретимно, в связи с чем полезно знать одну деталь: если вы едете до конца (т. е. до автовокзала в Ретимно), то багаж нужно класть в багажник слева (т. е. со стороны кабины водителя), если же вы собираетесь выйти где-то на промежуточной остановке, то только справа (т. е. со стороны дверей), т. к. на промежуточных остановках открывается только правый багажник, левый же водитель ни за что не откроет, так что придется или залезать в правый багажник и дотягиваться до левого (а это вряд ли будет очень легко), либо ехать до конца.
АВТОВОКЗАЛ – ОТЕЛЬ COSMOS
На привокзальной стоянке такси стояла только одна машина, но и ее перед нами кто-то перехватил, а следующие что-то не торопились приезжать. И даже мимо не проезжали.
Лишь минут через 10 – 15 подъехало еще одно такси, и мы на нем благополучно добрались до отеля всего за полчирика как по деньгам, так и по минутам.
Заселение в отель COSMOS осуществляется после 14:00, а освобождение номера – до 12:00. Т. к. добрались мы уже в 15 часов «с копейками», нас заселили без проблем, даже бланки никакие заполнять не пришлось – достаточно было предъявить лишь «краснокожую паспортину», как выразился бы один конкретный пацан начала XX века. Забегая вперед, скажу, что отель нам очень понравился, несмотря на небольшие минусы. Один из этих минусов – проблема найти рядом место для парковки автомобиля. Впрочем, минус этот небольшой, т. к. из восьми дней, на которые брали машину, семь припарковывались прямо рядом с отелем (однажды даже специально для этого служащий с ресепшена убрал в другое место свой мотоцикл), и лишь на одну ночь пришлось припарковать машину на стоянке метрах в 250 от отеля (стоянка там большая и до сих пор находится в процессе расширения – там укладывают асфальт). Как вариант – стоянка в порту, расположенная метрах в 100 от отеля, но она там платная. Еще один минус – очень маленький бассейн, причем туда помещается и бассейн детский. Вернее, я бы даже сказал, что это два детских бассейна, т. е. один для детей 3 – 5 лет, а другой где-то для младших школьников, только желательно умеющих плавать (максимальная глубина где-то 170 см). Взрослый же человек переплывет его в длину всего за пару взмахов руками. Расположен же бассейн в середине здания – в так называемом «колодце». При бассейне есть душ и сортир, так что сполоснуться, переодеться и прочее есть где, даже если номер уже сдан.
Есть в холле гостиницы и ноутбук, которым при желании можно воспользоваться для выхода в инет, а также бар. Последним, впрочем, мы ни разу не видели, чтобы кто-то пользовался, хотя в разной степени опустошенные красивые бутылочки там стояли.
НОМЕР В ОТЕЛЕ
Служащий с ресепшена проводил нас в номер, расположенный на третьем этаже (всего этажей там 4, а номеров 18), объяснил, как пользоваться замком и ознакомил еще с некоторыми прибамбасами. А замок там и впрямь немного сложноват для обычного пользователя: чтобы его открыть, нужно просто поднести к замку карточку (но это ладно), но при этом язык замка остается внутри, и, чтобы закрыть дверь, на этот язык нужно надавить пальцем – тогда он высунется. Это была одна небольшая проблема. Еще один мелкий изъянец – подушки довольно маленькие и не очень удобные, а кровать без спинки, так что тот, кто имеет привычку во сне засовывать руку под подушку, будет касаться рукой холодной стены, что не очень приятно. Впрочем, это, возможно, только я такой придирчивый, т. к. супруга на сей недостаток даже внимания не обратила. На этом, впрочем (не считая проблем с парковкой и довольно неинтересным бассейном), все минусы заканчиваются, и начинаются одни плюсы: номер просторный, светлый, с хорошим дизайном, в номере есть холодильник, бесплатно-кодовый сундук (правда, сняв заглушку на его дверце, я увидел там замок, который открывается четырехсторонним ключом, а такие замки, говорят, легко открываются также с помощью болванки такого ключа в сочетании со жвачкой), «лыжный» телевизор (под лыжами имеется в виду не спортивный инвентарь, а производитель) и кондюшник той же марки. Пульты и к телевизору, и к кондюшнику лежали там же в номере, и их не надо было брать под залог. Была в номере и мини-кухня с двумя электрическими конфорками, духовкой, кофеваркой, электрочайником, а также различной кухонной утварью, посудой и столовыми приборами. Была там и такая нужная вещь, как штопор.
На балконе имеется столик со стульями и даже раскладная сушилка для белья.
Санузел также порадовал: сантехника современная и в идеальном состоянии, раковина из стекла, с однорычажным смесителем причудливой конструкции, вполне приличный фен, а самое главное – гидромассажная душевая кабина, в которой имеется и дозатор с гелем для душа.
Если честно, то мы его так и не попробовали, т. к. посчитали нецелесообразным доплачивать по 7 в день на человека, тем более в номере есть кухня. Как показала практика, там можно взять пачку кофе (1.45) и сахара (1.3 за пачку в 1 кг, а может быть, сахар даже в меньшей расфасовке можно найти), плюс на чирик набрать масла, сырной нарезки, каких-нибудь круассанчиков и т. п. , чего на двоих должно хватить дня на 3. Как видите, экономия налицо.
Ну вот, с описанием отеля я вроде бы закончил. Сам же отдых на Крите я уже подробно описывал в прошлогоднем отчете:
Так что в этом буду описывать только то, чего в прошлогоднем не было. Итак, начнем.
ДЕНЬ 1 (четверг 11.08. 11)
ПЛЯЖ, НА КОТОРОМ НЕ БЫВАЕТ СОВКОВОГО ФЛАГА
Куда обычно отправляется турист, приехав на морской курорт? Правильно, на пляж. Вот и мы, переодевшись, хотели туда отправиться. Однако там были сильные волны и висел совковый флаг. Если кто-то не знает, что означают зеленый, желтый и совковый флаги, смотрите прошлогодний отчет. Конечно же, как всегда, находились те, кто купался и при таких условиях, но я на собственном опыте убедился, что это, по крайней мере, некомфортно, поэтому мы решили действовать другим путем, благо в Ретимно не в первый раз. Как я уже писал в прошлом году, рядом с портом есть отличный заливчик с песчаным берегом, куда волны просто не доходят, так что летом купаться там можно в любую погоду (ну, если она не совсем уж аномальная, конечно).
ДЕНЬ 2 (пятница 12.08. 11)
ВСЕ-ТАКИ ЕСТЬ В ЖИЗНИ СЧАСТЬЕ, А НА КРИТЕ – ФРАНЦИСКАНЕР
Второй день, как и первый, тоже бы ничем особенным не запомнился, если бы не то, о чем вы, дорогие читатели, уже наверняка догадались по названию заголовка. С утра мы пошли гулять по старому городу и зашли в археологический музей, что рядом с крепостью. Так, музейчик как музейчик, ничего особенного: горшки, статуи и прочая хрень, которой в музеях многих городов хватает, причем отнюдь не только в Греции. Потом заходили в различные турагентства и приценивались к экскурсиям. Особенно нас интересовала экскурсия на архипелаг Санторини, где я, впрочем, уже бывал в 2007 г. В конце концов купили такую экскурсию (240 на двоих), причем на русском языке.
Но самый приятный момент в тот день ждал нас во второй половине дня: проходя мимо одного ресторанчика, расположенного метрах в 150 от гостиницы, мы увидели на его стенах эмблемы различных сортов пива, среди которых были «Францисканер» и «Козёл». Кто читал мой прошлогодний отчет, тот, возможно, помнит, что я писал, что местное пиво там довольно аналитическое, причем что разливное, что баночно-бутылочное, а хорошее пиво там придется поискать. Так вот, еще не веря своему счастью, я спросил у официанта, правда ли у них есть Франц. И он мне ответил, что да! Я спросил: «Разливной? » - и вновь получил утвердительный ответ. Правда, Франц у них был только светлый, а мы с супругой обычно пьем темный, но это уже была такая мелочь! Мы сразу же заказали себе по 0.5 Франца (цена 5, примерно как и в Москве), однако у меня еще оставалось одно сомнение. Дело в том, что именно это пиво в Москве частенько подают уже в той или иной степени прокисшим (только в Старине Мюллере не припомню таких случаев – там вроде всегда свежее было; надеюсь, модераторы не сочтут за рекламу). Так вот, пивко принесли свежайшее! И в дальнейшем всегда приносили такое же, а обедали или ужинали мы у них после этого почти каждый день. Что же касается еды, то и она у них очень даже хорошая, по разумным ценам, выбор блюд довольно большой. Впрочем, еда и во многих других ресторанах и тавернах ничуть не хуже (тему жрачки я в данном отчете затрагивать не буду, т. к. уже достаточно подробно осветил ее в предыдущем), но вот хорошее пиво там уже вряд ли найдешь. Были в том ресторане и другие сорта пива, но из разливных только три: Франц, BECK’S и еще какие-то местные анализы, по-моему, Mythos. Остальные только в бутылках.
В конце трапезы нам, как водится во многих заведениях, приносили что-нибудь на десерт: шкалик (100 г) раки (причем в его распитии нам, как правило, составлял компанию какой-нибудь официант) с небольшим кусочком сладкой выпечки (неплохой закусон, кстати) или дыни/арбуза (тож сойдет). Бывало, приносили и по бонусному пол-литровому стакану Франца. Еще иногда предоставляли скидки, как бы случайно забыв посчитать нам стакан-другой пива. Я, как честный человек, указывал им на ошибки, но они мне отвечали типа забей, все нормально.
Таким же, как и я, любителям Франца найти этот ресторан будет довольно просто: если идти от порта по набережной (море при этом слева), то после въезда на портовую платную автостоянку этот ресторан будет находиться метрах в 100 – 150. Называется он Давариас (Δ Α Β Α Ρ Ι Α Σ ). Ориентиром могут служить эмблемы того же Франца, Козла и других сортов пива на стенах.
Кстати, в супермаркетах довольно распространен и бутылочный Франц, как светлый, так и темный, причем стоит в 1.5 – 2 раза
Сидим мы, значит, в очередной раз в этом кабаке, едим, пьем Франц, и тут я решил ознакомиться с рекламным флаером, торчащим из подставки на столе. Как нетрудно догадаться, рекламировалось там именно пиво. Но кое-что в том флаере показалось мне странным, и, когда к нам в очередной раз подошел официант, я у него спросил, как пишется слово «пиво»: через «йоту» или через «ипсилон». Он мне ответил, что через «ипсилон», т. е.
ДЕНЬ 3 (суббота 13.08. 11)
ПОЕЗДКА НА САНТОРИНИ
Рано утром (где-то в 7:30) пришли в порт, где уже стояла очередь на посадку на суперджет (это такой скоростной катамаран). Очередь была как в мавзолей, причем как по длине, так и по скорости продвижения, так что особенно долго стоять не пришлось. Какое-то определенное место за пассажиром не закреплено, садились кто куда хочет, но мест хватило всем даже с лихвой. Можно сесть внизу рядом с иллюминаторами, можно вверху в середине, а можно выйти и на открытую палубу (как вариант – с баночкой пива (3), приобретенной там же в буфете, правда, это будет уже не Франц и даже не Козёл : D ), что еще прикольнее: ветер, волны, расходящиеся от мотора, острова, встречающиеся по пути, ну и для страдающих кинетозом на свежем воздухе (а также благодаря тому, что есть возможность смотреть на отдаленные предметы, тем самым не давая поступать в мозг противоречивой информации от разных органов чувств) сей недуг легче переносится. Кстати, укачать на этом суперджете может довольно сильно, и таких «счастливчиков» было порядочно. Так что тем, кто подвержен такой напасти, рекомендуется за полчаса до поездки принять таблеточку-другую дименгидрината, более известного в народе как драмина или сиэль. Средство это, судя по отзывам, очень эффективное, правда, есть у него один побочный эффект: в сон от него тянет. Однако, я думаю, любой согласится, что лучше уж во время поездки спать, чем… сами понимаете. Кстати, в Греции оно продается под названием драмамин. Есть там у них еще таблетки с говорящим (для тех, кто знаком с греческим языком и/или медициной) названием «эметостоп», но там действующее вещество уже другое, так что о его эффективности ничего не могу сказать.
Плыли 3 часа. За несколько минут до прибытия по матюгальнику на нескольких языках (в т. ч. на русском) объявили, кому в какой автобус садиться в зависимости от выбранного языка экскурсии. По прибытии в порт мы сели в автобус и отправились в г. Ия. По дороге русская девушка-гид, проживающая в Афинах (и, по ее словам, никогда не бывавшая на Крите! ) рассказывала нам об острове Санторини, его жителях, особенностях местной природы, а также о всякой всячине – от местного прекрасного вина Vinsanto до тех самых таблеток от укачивания (а второе может понадобиться с большей долей вероятности, если перебрать первого : D ). О винишке, кстати, хочу рассказать отдельно.
ВИНО VINSANTO
Вино это производится там же, на Санторини, и по цвету напоминает портвейн совковых времен, однако на вкус куда благороднее даже того портвешка, что разливался в сопредельных республиках, я уж не говорю про московский разлив (старшее поколение наверняка помнит). Делается это вино из белого винограда определенного сорта (забыл), без малейших добавок сахара и спирта. Однако, несмотря на это, оно получается сладкое и довольно крепкое (15%). Местные продавцы (кстати, русскоязычные) дают всем попробовать этого вина. А мы что-то тупанули и взяли себе всего одну бутылку (17). А на Крите такая же бутылка стоила уже 21 – 25. В Москве же я такого вина вообще не встречал. Пытался пробить по инету – выдает что-то по 3000 р. за пузырь, да и этикетки уже какие-то другие, так что даже непонятно, то же самое это винище или нет. Примечательно, что гид предупреждала, чтобы этого вина много не набирали, т. к. с пузырями потом таскаться будет в лом, но, думаю, если взять с собой рюкзачок, то пузырей 5 не окажутся непосильной ношей.
САМ ОСТРОВ САНТОРИНИ
Погуляв по городу Ия, мы отправились в г. Фира. В обоих городах можно насладиться великолепными видами на море, горы, состоящие из разноцветных пород, скалы, дома, расположенные на склонах гор, белые церкви с синими куполами.
После часа-полутора пребывания в Фире можно было выбрать дальнейшую программу действий: остаться еще на пару часов там же потусоваться, походить по местным магазинам (последнее не рекомендуется, т. к. цены ломовые на все, за исключением того самого вина); поехать купаться на местный пляж с черным вулканическим песком; поплыть на яхте на расположенный рядом вулканический остров, принадлежащий единолично какому-то там отшельнику, и там также искупаться в море с лодки и при желании доплыть до берега (50 м) и искупаться еще и в теплых водах минеральных источников. Мы выбрали третье, и стоило это удовольствие по чирику с носа. Кстати, когда я был на Сантаре в 2007 году, купание в культурную программу не входило, его заменяло посещение еще одного города, поэтому мы не взяли с собой купальные костюмы. Так что пришлось мне покупать там же шорты (30), которые можно использовать как плавки (жена не любит купаться там, где глубоко), и полотенце (9). Может, конечно, и дешевле где-то можно было найти, но очень уж в ломину было ходить искать по жаре.
ВУЛКАНИЧЕСКИЙ ОСТРОВ
Где-то в 15.30 мы отправились на яхте на вулканический остров. По пути на остров гид (уже другая) рассказывала нам, когда и какие там извергались вулканы. Но это я уже и так знал, т. к. уже успел услышать эту инфу аж 3 раза от других гидов: на греческом, английском, французском и немецком языках (немецким я не владею, поэтому 3 : D ). Рассказывала она и про отшельника, который единолично приобрел этот остров и там поселился, при этом, подобно церкви в России, отделившись от государства. Когда подплыли к острову, пароход бросил якорь, и гид всем объяснила, что желающие могут искупнуться в море или сплавать к острову, но чтобы к третьему гудку парохода все были на судне. Иначе, говорит, мы поймем, что вам так понравился этот остров, что вы решили на нем поселиться вместе с тем самым отшельником, и не будем вам препятствовать.
Сплавал и я на тот самый остров. Водичка из минеральных источников действительно теплая и прикольная, вот только горная порода там на дне какая-то специфическая, в результате чего вода там приобретает цвет мелких естественных водоемов, встречающихся на неасфальтированных дорогах междеревеского сообщения после дождя. Ну и купальные костюмы, особенно светлого цвета, там очень даже здорово зачушковываются. Впрочем, расчушковать их потом особого труда не составит.
Желающих составить компанию отшельнику вроде не нашлось, все вернулись на корыто, и оно, снявшись с якоря, отправилось в порт.
ОБРАТНАЯ ДОРОГА
В тот же самый порт через несколько минут прибыл и наш катамаран, и на пристани уже образовалась целая толпа его будущих пассажиров. Однако местные менты стали свистеть и оттеснять всех назад и влево. При этом с правой стороны пристани на катамаран хлынула другая часть толпы, а первая ломанулась туда же. Но вроде особой давки избежать удалось. На суперджет, правда, пропускали всего через 2 прохода, проверяя билеты, так что пришлось вспомнить старые совковые навыки культурного прохода без очередей. Ну не люблю я очереди!
Обратно добрались без особых проблем, попили Франца в том самом ресторанчике и отправились в отель.
ДЕНЬ 4 (воскресенье 14.08. 11)
АРЕНДА КРУТОГО ГЕЛЕНДВАГЕНА
Еще во второй день (12.08. 11) мы прошлись по прокатным конторам, чтобы забронировать на понедельник (15.08. 11) крутой гелендваген. И хотя прокатных контор там достаточно, дело это оказалось не таким уж простым: в каких-то конторах цены не устраивали, в каких-то нам даже прайс-лист не могли показать, а вместо этого начинали кому-то долго и нудно названивать, какие-то были просто закрыты. Лишь в одной нам сказали, мол, не парьтесь, приходите завтра, будут какие угодно машины. В ту самую контору мы и пришли в воскресенье за крутым гелендвагеном, после того как повалялись на пляже, где волны уже немного утихли, а совковый флаг был заменен на желтый. Нам там их предложили несколько штук на выбор (причем прямо сразу, ждать не нужно было), но так как контор было много, мы решили еще по ним пройтись. И вот, когда мы рассматривали картинки крутых гелендвагенов у одной из контор, к нам подошел ее владелец, старенький дедушка по имени Михалис (далее – просто дядя Миша), как выяснилось через несколько минут разговора. Он рассказал, какие у него супер-пупер крутые гелендвагены, по каким низким ценам, с полной страховкой (ну, страховка там везде полная), угостил нас кофе, предлагал также раки (далее – самогонка: это как-то благозвучнее), которой сам, судя по всему, хлопнул в тот день уже не одну рюмашку. Супруга от самогонки отказалась, я, по понятным причинам, тоже. А так бы обязательно уважил дедушку.
В итоге взяли у дяди Миши крутой гелендваген… марки KIA Picanto. : D Зато бензина жрет мало! : ) Взяли за 250 на 8 дней + несколько часов бонуса: гелендваген мы у него взяли где-то полпятого, а вернуть мы его должны были в понедельник 22.08. 11 до 23.00 (т. е. к моменту закрытия конторы) или даже к 9.00 утра 23.08. 11. Заправлен геленд был лишь на четверть, и мы первым делом отправились на ближайшую заправку, где залили полный бак.
ГРЕКО-РИМСКИЙ МОСТ В ДЕРЕВНЕ ВРИСОС
Далее мы поехали в деревню Врисос в сторону Ханий (в греческом языке название Ханья представляет собой множественное число, так же как и Матала, а вот Афины, наоборот, единственное –
НЕБЕЗОПАСНЫЙ (КАК ПОТОМ ВЫЯСНИЛОСЬ) ПУТЬ «ДОМОЙ»
По дороге обратно мы заехали на очень понравившийся нам пляж, что рядом с отелем Anerla Apts (я описывал этот пляжак в предыдущем отчете), искупались и немного позагорали (хотя, это громко сказано: солнце к тому времени уже скрывалось, так что мы скорее просто отдыхали и обсыхали), после чего поехали домой, когда сумерки уже довольно прилично сгустились, а потом и вообще стемнело. По дороге я заметил, что у гелендвагена фары как-то плоховато светят, но не придал этому значения. Потом, когда мы вернулись в отель, я нашел место для парковки сбоку от отеля рядом с заборчиком, где в ряд уже были припаркованы другие машины. Чтобы не мешать проезду, гелендваген пришлось парковать пассажирской дверью вплотную к забору, для чего, естественно, моей дорогой половине пришлось предварительно выйти. И когда она вышла, она заметила, что с моей стороны не горит фара! Хорошо, что на ночной трассе нас не принял за мотоциклиста какой-нибудь любитель обгона по встречке!
Я попробовал включить дальний свет – всё работает, переключаю на ближний – о5 то же самое. А так как дальним светом все время пользоваться запрещается, мы пошли скандалить к дяде Мише. Дядя Миша стоял возле своего офиса, причем уже хороший, однако на ногах еще держался. Я ему высказал свое фи. Он ответил, мол, бывает, лампочка там просто перегорела, привозите, говорит, завтра с утра машину, я, говорит, лампочку заменю. А еще в качестве альтернативы предложил нам немедленную замену геленда на аналогичный (только другого цвета: новый геленд был синего цвета, а старый – рыжего). Выбрали второе. Дядя Миша в таком состоянии сел за руль, и мы тоже рискнули сесть вместе с ним, благо было недалеко и разогнаться особо негде. Он нас без происшествий довез до места, где был припаркован рыжий геленд, дал мне ключи от синего, а рыжий потом отогнал назад. Да, еще синий геленд был заправлен только на 3/4, а рыжий мы сами уже успели заправить на столько же, о чем сразу же и сказали дяди Мише, и он отвалил мне 20-ник в качестве компенсации. Еще я у него спросил, как быть с контрактом, в котором прописан номер рыжего геленда, на что он мне ответил, мол, просто зачеркни этот номер и впиши номер синего. Я спросил, не повяжут ли меня за это менты, если остановят, он ответил, что нет, можно не беспокоиться.
А вообще дедушка этот хороший: потом одолжил мне даже электронасос, работающий от прикуривателя (у нового геленда была одна шина немного спущена).
ДЕНЬ 5 (понедельник 15.08. 11)
В тот день мы решили съездить в Матала, которые нам очень понравились красивым пляжем с водой очень приятного синего цвета (но чтобы насладиться этим цветом, нужно отплыть хотя бы метров 50 от берега), по дороге заехав в Фестос на развалины дворца. Фестос менее известен, чем Кносс, но, думаю, будет ничуть не менее впечатляющим для любителей развалин. А еще он наверняка любому понравится больше Кносса тем, что там нет таких толп: так, по одному-двое туристы туда ездят, но стадами, да еще и многочисленными, по нему не бродят, что в Кноссе встречается сплошь и рядом. Поскольку 15 августа был праздничный день, вход туда был свободный, в обычные же дни вход платный (4).
Кстати, в этом Фестосе я уже был в 2007 г. , даже скажу точнее: 18.08. 07, и это была суббота. Тогда вход вроде был тоже платный, но я туда хитро прошел сквозь соседний сувенирный магазин (где, кстати, расположены и сортиры, причем бесплатные). Но сейчас эту халяву вроде прикрыли: «КПП» находится уже за магазином.
Потом мы уже поехали собственно в Матала, где отлично провели время (об этом замечательном городке я уже писал подробнее в прошлом году).
ДЕНЬ 6 (вторник 16.08. 11)
ДОРОГА В ЭЛАФОНИСИ
Это город, расположенный в крайней юго-западной точке Крита и известный своими красивыми пляжами. Ехать туда можно по самому краю острова, проехав Kissamos (он же Kasteli), далее на юг. Однако лучше, не доезжая несколько км до Киссамоса, свернуть на второстепенную дорогу в р-не городов Drapanias и Kaloudiana, т. к. она менее серпантинистая. Там, кстати, должен быть указатель и на Elafonisi. Ну а кто не хочет ехать сам, тот всегда может взять туда экскурсию и поехать на автобусе.
По пути придется проезжать через узкий тоннель лишь с одной полосой для движения, так что разъезд встречных потоков регулируется светофорами, и в этом месте, особенно на пути туда, могут образовываться довольно большие пробки. Перед въездом в тоннель на пути туда имеется смотровая площадка, где местный семейный кооператив продает с лотка мед (8 за 250 г), самогонку с медом (5 за 250 мл), просто самогонку (3 за 250 мл), оливковое масло (4 за 350 мл) и еще какую-то хрень. А перед светофором на въезд в обе стороны ударно трудятся с ведром и шваброй приезжие из ближневосточных стран, предлагая всем помыть лобовое стекло за сколько не жалко.
А вообще дорога туда оказалась на удивление хорошая, без козлиных троп.
СОБСТВЕННО ЭЛАФОНИСИ
По приезде в Элафониси выяснились 2 новости: хорошая и не очень. Хорошая – мест для парковки очень много, не очень хорошая – машин отнюдь не намного меньше. Но место в итоге удалось найти, причем даже рядом, можно сказать, с пляжем. Пляж этот был своеобразный: обширное углубление в песке, куда заливалась морская вода. Максимальная глубина там была по пояс взрослому человеку, но по большей части лишь от щиколотки до колена. Эдакий естественный детский бассейн. Мы решили эту «лужу» обойти и пойти купаться непосредственно в море, что, как потом выяснилось, было не самой лучшей идеей: в море там, как только заходишь по шею, начинаются скользкие камни, покрытые водорослями, но в принципе купаться можно. Но все же особую прелесть представляют собой именно «лужи», коих там несколько. Благодаря их небольшой глубине вода в них довольно хорошо прогревается и меняет свою температуру в зависимости от глубины, так что там можно кайфовать, как в термальных источниках, при желании время от времени окунаясь в более прохладную воду. Некоторые загорали, лежа прямо в воде. В общем, никогда не думал, что взрослому мужику, умеющему плавать, может быть так приятно барахтаться на мелководье. Ну и сам пейзаж, конечно же, впечатляет. «Красота-то какая, лепота! » – сказал бы известный русский царь в динамовском костюме.
ДЕНЬ 7 (среда 17.08. 11)
На 7-ой день нашего пребывания мы решили съездить в Аргируполи – город водопадов, что находится недалеко от Ретимно. Там когда-то находились водяные мельницы, от которых там даже еще что-то осталось. Есть там и естественные источники питьевой воды, один из которых расположен в местной таверне, и там ее литровыми кувшинами наливают посетителям на халяву. Там же висит вывеска «ЖИВАЯ ФОРЕЛЬ» (на греческом, английском и русском), и действительно, эти рыбки различного калибра у них там плавают в специальном «загончике», куда тоже сливается вода.
ГЕОРГИУПОЛИ
Потом мы решили поехать на пляж и отправились в г. Георгиуполи, расположенный между Ретимно и Ханьями в том месте, где остров начинает делать «ступеньку». Однако не то в силу каких-то хитрых течений, не то еще хз почему, но вода в том месте была не очень намного теплее, чем в проруби. Поэтому мы решили перебраться наверх «ступеньки» - в г. Каливес.
На верху «ступеньки» имеется «углубление», в котором этот город и находится. Так, ничего особенного, пляжик, правда, неплохой, причем по большей части тем, что он там почти совсем пустой, хотя лежаки-зонтики там стоят. Ну и водичка там куда теплее, чем в предыдущем месте.
ДЕНЬ 8 (четверг 18.08. 11)
По четвергам в центре Ретимно устраивают базар (не в смысле задушевный разговор, а в смысле место для торговли). По-грецки он называется т. е. «народный рынок», а на всех остальных языках, как и по-русски, «базар». Продают там шмотье, а также продовольственные товары: фрукты-овощи, молочные продукты, мед, всякие варенья-соленья и т. п. Были там еще и живые крупные виноградные улитки (раковина 3 – 4 см в диаметре). Продается там и бухара домашнего производства: самогонка (с медом или без такового) и вино. Но вообще мы туда пошли в надежде, что нам там удастся купить свежевыловленных деликатесных морских гадов типа омара, лангуста или гигантской креветки. Однако с морпродами мы круто обломались.
Местные жители, особенно стесненные в средствах, любят там отовариваться ввиду более низких, чем в супермаркетах, цен, причем те, у кого с финансами совсем все плохо, стараются прийти к закрытию рынка, когда цены падают еще ниже. В итоге взяли себе 1 кг помидоров черри (1), небольшой, но очень красный и сладкий арбузец (0.95), полуторалитровую пластиковую бутылку вина (3), чекушку самогонки с медом (4) и такую же, только без меда (2.5). Как видите, бухара обошлась несколько дешевле, чем на пути в Элафониси.
ГОНЧАРНЫЙ ГОРОДОК THRAPSANO
После рынка мы поехали в этот городок, славящийся созданием домов диогенской серии (т. е. большими глиняными амфорами), а также горшков поменьше. К нему ведет дорога от Ирака через Кносс, деревню Пеза, славящуюся своим виноделием и являющуюся местом разводилова для туристов (см. прошлогодний отчет) и т. д. Он будет слева от дороги, если ехать из Ирака. Короче, истинные фанаты гончарного ремесла найдут.
Купили там себе на память кувшинчик с 6-ю подвесными кружечками (22). Вот только не могли придумать, что туда наливать: водку как-то пошловато, для вина кружечки маловаты будут, вискарь тоже как-то не катит… Однако уже по приезде вылили туда бутылочку критской самого
I znowu mił o mi powitać mił oś nikó w turystyki!
W tym roku, podobnie jak w przeszł oś ci, moja ż ona i ja, z ró ż nych powodó w, zdecydowaliś my się pojechać na Kretę , ale tym razem - do samego miasta Rethymno, a nie w jego okolice: jest wię cej restauracji i innych rozrywek, a Moż esz spacerować po nasypie nocą , jeś li chcesz. Zdecydowaliś my się pojechać na wł asną rę kę - bez udział u biura podró ż y, bo wizy już mieliś my: wydał a nam je pod koniec zeszł ego roku ambasada Estonii na okres roku i oczywiś cie wielokrotne. Odpoczę ł o od 11 do 25 sierpnia 2011 r.
WYBÓ R HOTELI
Wybraliś my hotel przez Rezerwację , a Kosmos podobał nam się najbardziej: po lokalizacji, po zdję ciach i opiniach. To prawda, ż e wtedy postanowiliś my dowiedzieć się , ile kosztuje podró ż do tego hotelu za poś rednictwem biura podró ż y, a w biurze podró ż y, do któ rego zwykle jeź dzimy, powiedziano nam, ż e po prostu nie mają tego hotelu. Zadzwoniliś my do kilku innych agencji - to samo.
A te hotele, któ re nam tam zaoferowano, jakoś nam się nie podobał y. W efekcie zarezerwowaliś my Cosmos na 14 noclegó w dla 1050 Ż ydó w (dalej ceny w tej walucie bę dą po prostu podane cyframi w nawiasie) z moż liwoś cią bezpł atnej anulacji co najmniej 7 dni przed planowanym przyjazdem. Rezygnacja z 4 - 6 dniowym wyprzedzeniem kosztował aby jedną dobę pobytu, a przed anulowaniem z mniej niż.4 dniowym wyprzedzeniem trzeba by „zgubić ” i zablokować kartę kredytową , ponieważ w tym przypadku zostanie obcią ż ona cał a kwota (1050 w tym przypadku).
UBEZPIECZENIE MEDYCZNE
To proste: poszedł em do najbliż szego sklepu spoż ywczego sieci Pyaterochka iw budce Rosgosstrakh w kilka minut wykupił em ubezpieczenie na dwie osoby na 15 dni mniej niż w przypadku kosiarek drewnianych mojej rodziny.
BILETY POWIETRZNE
Począ tkowo postanowili wzią ć bilety przez Chartex.
Znaleź liś my bilety na ich stronie internetowej za jedyne 430 (Saury) i nawet pró bowaliś my je zamó wić , ale to nie zadział ał o: Chartex powiedział mi, ż e nie mają takich biletó w, ale mają bilety na regularne loty tej samej Sairy, ale już po 550 i Aeroflot (525). Bilety musiał y zostać opł acone natychmiast kartą kredytową online lub gotó wką po przybyciu do biura. Same bilety, wedł ug nich, wypisują na dwa dni przed wyjazdem. Jednocześ nie ich sposó b komunikowania się przez telefon pozostawia wiele do ż yczenia, ale uczciwie muszę przyznać , ż e bę dzie trochę bardziej kulturalny niż w rejestrze zwykł ej sowieckiej polikliniki. Nie znaleź liś my ró wnież mniej lub bardziej sensownych opinii na temat tej firmy w Internecie, dlatego biorą c pod uwagę wszystkie powyż sze, postanowiliś my nie ryzykować i skorzystać z serwisu aviasales. ru.
Tam znaleź liś my bilety na 464 na terminy, któ rych potrzebowaliś my, jednak ze zmianą miasta, któ re wedł ug jednego staroż ytnego greckiego pisarza „jeś li nie widział eś , to jesteś gł upcem, jeś li widział eś i nie podziwiał eś , jesteś osł em, a jeś li dobrowolnie odszedł eś „Jesteś wielbł ą dem”. Tak, tak, dobrze zrozumiał eś - mó wimy o stolicy Grecji. Bilety był y opł acane kartą kredytową i ich wydrukowane kopie (któ re jednak pó ź niej się nie przydał y), tak ż e nawet nigdzie nie musiał em jechać . Tak, tymi biletami był y linie lotnicze Aegean (aka Aegean Airlines) i Olympic (Ijian latał z Moskwy do Aten, a z Aten do Iraku (dalej mamy na myś li stolicę Krety, a nie pań stwo Bliskiego Wschodu) - Olympic, z powrotem oba segmenty lotu - Ijian). Nawet przy zamawianiu biletó w moż na wskazać swoje preferencje w ż ywieniu, a my postanowiliś my wybrać owoce morza, któ re okazał y się zwyczajną rybą . Ale wcią ż pyszne.
Swoją drogą , jako opcja - bilety moż na był o kupić w Mouzenidis-Travel (450 - 500), ale nie był o biletó w na dogodne dla nas terminy.
Przybył bez znaczą cych opó ź nień lotó w i innych nieprzyjemnych niespodzianek. Samoloty A320 lub A321 - nie pamię tam dokł adnie, ale przed każ dym z czterech siedzeń są telewizory. Fotele są wygodne i rozmieszczone doś ć swobodnie – nie jak w samolotach niektó rych rosyjskich linii lotniczych, gdzie prawie trzeba podcią gną ć kolana pod brodę . Co prawda dla niektó rych minusem moż e być to, ż e stewardesy nie mó wią po rosyjsku, ale mnie to osobiś cie nie obchodzi - bez problemu porozumiewał am się z nimi po grecku.
Jeś li jednak mó wisz ję zykiem Byrona (lub Chase, jeś li ci się bardziej podoba), nie bę dzie problemó w, nawet jeś li mocno wierzysz, ż e druga litera alfabetu greckiego nazywa się „beta”, a sió dma nazywa się „zeta”, a dwunasta to „mu” (podrę czniki fizyki powinny uczyć fizyki, a nie alfabetu greckiego). Nawiasem mó wią c, instrukcje, jak zachować się w nagł ych wypadkach, są ró wnież powielane w ję zyku rosyjskim - mają też takie nagranie audio.
PRZYJAZD DO ATEN, CZYLI COŚ O KARTACH POKŁ ADOWYCH
Przy odprawie na lotnisku Domodiedowo dostaliś my karty pokł adowe tylko do Aten (prawdopodobnie dlatego, ż e linie lotnicze są inne, bo przy wylocie z Iraku karty pokł adowe został y wydane natychmiast na oba segmenty lotu), ale powiedzieli, ż e potrzebujemy otrzymać karty pokł adowe do Iraku po przybyciu do Aten na stanowisku transferowym. Należ y wię c pamię tać , ż e stanowisko to znajduje się bezpoś rednio przy wejś ciu na lotnisko dla przylotó w - przed punktem kontroli paszportowej.
Ciotka za tym biurkiem, dowiedziawszy się , ż e nasz samolot do Iraku odlatuje za niecał ą godzinę (wedł ug rozkł adu, czas mię dzy lotami miał wynosić dokł adnie godzinę , ale samolot spó ź nił się.10-15 minut), powiedział a ż e musimy dobiec do tego samolotu (a tam biegnie prawie maraton, bo lotnisko jest ogromne), a po przekazaniu nam kart pokł adowych zabrał a nas do kontroli paszportowej i szybko zaaranż ował a, ż e pozwoli nam ominą ć kolejkę . Potem ró wnie szybko przeszliś my kolejne rewizje przed lotem, gdzie zabrali otwartą butelkę wody mineralnej, kupioną tuż przed wylotem z Domodiedowa i bezpiecznie polecieli do Iraku.
PRZYJAZD NA KRETĘ
Przybywają c na irackie lotnisko, szybko odebraliś my bagaż e i opuś ciliś my budynek lotniska. Potem trzeba był o jakoś dojechać do Rethymno, a najlepiej bezpoś rednio do hotelu.
Na miejscu naprzeciwko wyjś cia z lotniska był y autobusy turystyczne i pró bował em negocjować z kierowcami, któ rzy jechali do Rethymnonu, ż eby nas tam podwieź li za rozsą dną cenę , ale odmó wili, powoł ują c się na fakt, ż e pracują w firmie , a tam ś ciś le z osobami z zewną trz. Potem podszedł do taksó wkarzy i dowiedział się , ż e na iracki dworzec autobusowy moż na dostać się na ć wierkanie, a do Rethymno - na stolnika (ale wydaje się , ż e moż na się targować do 80). Naszym zdaniem najlepszą opcją jest dostanie się na dworzec autobusowy taksó wką dla chirika, potem autobusem (7.60 na osobę ), potem taksó wką o5 z dworca autobusowego w Rethymnonie do hotelu (5 - 6). Jeś li wybrał eś tę opcję , moż esz spokojnie pominą ć nastę pny rozdział.
ROZDZIAŁ DLA MISNEERS I/LUB OSÓ B EKSTREMALNYCH
Jednak ze wzglę du na eksperyment postanowiliś my nie zbankrutować nawet na ć wierkanie, ale udać się na przystanek autobusowy, któ ry znajduje się doś ć blisko.
Kró tko mó wią c, jeś li stoją c plecami do wyjś cia z lotniska, spó jrz w prawo, to 50 metró w dalej zobaczysz taki przystanek znajdują cy się po przeciwnej stronie drogi, ale ten przystanek jest w przeciwnym kierunku. A ż eby dostać się na prawy przystanek, trzeba dojechać do drogi, ale bez jej przechodzenia należ y skrę cić w lewo, a kolejne 50 metró w bę dzie wł aś ciwym przystankiem. Jest też kiosk, w któ rym moż na kupić bilety na autobus miejski i podmiejski (1.1 za sztukę ). Potrzebny jest autobus numer 31, jedzie do Iraku i tam się zatrzymuje, m. in. na dworcu autobusowym. Jazda zajmuje 30-40 minut, jednocześ nie nie musisz przegapić wymarzonego przystanku, ponieważ autobus nie zatrzymuje się tuż przy dworcu, ale trochę z boku - okoł o 70-80 metró w (po prawej stronie , jeś li w autobusie). Zaleca się cią gł e patrzenie na tablicę wynikó w autobusu. Przystanek nazywa się coś w stylu (czyli dworzec autobusowy) i moim zdaniem jego nazwa jest ró wnież powielona w ję zyku angielskim (BUS STATION).
Wychodzą c z autobusu, nie musisz przechodzić przez ulicę , ale wrę cz przeciwnie, musisz oddalić się od niej mniej wię cej prostopadle do niej. Albo moż esz po prostu iś ć w kierunku portu, kierują c się znakami drogowymi, a wkró tce zobaczysz duż y przystanek autobusowy, gdzie w rzeczywistoś ci znajduje się dworzec autobusowy.
AUTOBUS HERAKLION - RETHYMNO
Autobusy z Iraku do Rethymno odjeż dż ają co godzinę (5.30 (w niedzielę pierwsza o 6.30), 6.30, 7.30... 18.30, 20.00, 21.00), czas przejazdu to okoł o 1 godziny i 15 minut, bilet moż na kupić w autobusie kasa dworcowa bez ż adnych problemó w. Bilety przy wejś ciu do autobusu są sprawdzane przez przewoź nika, ale po drodze moż e się też wcią gną ć koleś w niebieskiej koszuli z odznaką „kontrolera”. Autobus zatrzymuje się na przystankach „na ż ą danie” po drodze i na przystankach autobusó w miejskich w samym Rethymno, dlatego warto znać jeden szczegó ł : jeś li jedziesz do koń ca (tj. na dworzec autobusowy w Rethymno), to trzeba wł oż yć bagaż do bagaż nika po lewej stronie (np.
od strony kabiny kierowcy), ale jeś li zamierzasz gdzieś wysią ś ć na przystanku poś rednim, to tylko w prawo (czyli od strony drzwi), bo na przystankach poś rednich otwiera się tylko prawy bagaż nik, natomiast lewy kierowca nigdy się nie otworzy, wię c albo bę dziesz musiał wsią ś ć do prawego bagaż nika i się gną ć po lewy (a raczej nie bę dzie to bardzo ł atwe), albo udać się do koń ca.
DWORZEC AUTOBUSOWY - HOTEL COSMOS
Na postoju taksó wek na dworcu był tylko jeden samochó d, ale ktoś przechwycił go przed nami, a kolejnym nie spieszył o się z przybyciem. I nawet nie przeszli.
Dopiero po 10 - 15 minutach podjechał a kolejna taksó wka i bezpiecznie dojechaliś my nią do hotelu za zaledwie pó ł ż etonu zaró wno w pienią dzach, jak iw kilka minut.
Zameldowanie w hotelu COSMOS odbywa się po godzinie 14:00, a wymeldowanie do godziny 12:00. T. do.
dotarliś my tam o godzinie 15 „z groszem”, bez problemó w osiedliliś my się , nie musieliś my nawet wypeł niać ż adnych formularzy - wystarczył o przedstawić tylko „czerwonoskó ry paszport”, jako jeden konkretny dzieciak z począ tku XX wieku. Patrzą c w przyszł oś ć powiem, ż e hotel bardzo nam się podobał , pomimo drobnych wad. Jednym z tych minusó w jest problem ze znalezieniem miejsca do zaparkowania samochodu w pobliż u. Jednak ten minus jest niewielki, bo z oś miu dni, na któ re samochó d był wynaję ty, siedem parkował o tuż obok hotelu (kiedyś nawet w tym celu recepcjonista zabierał motocykl w inne miejsce), a tylko na jeden noc musiał em zaparkować samochó d na parkingu 250 metró w od hotelu (parking tam jest duż y i nadal jest w trakcie rozbudowy - ukł adany jest tam asfalt). Opcjonalnie - parking w porcie, znajdują cym się.100 metró w od hotelu, ale tam jest pł atny.
Kolejnym minusem jest bardzo mał y basen, a takż e znajduje się tam brodzik. Raczej powiedział bym nawet, ż e są to dwa baseny dla dzieci, czyli jeden dla dzieci w wieku 3-5 lat, a drugi gdzieś dla mł odszych ucznió w, tylko najlepiej potrafią cych pł ywać (maksymalna gł ę bokoś ć to ok. 170 cm). Dorosł a osoba przepł ynie go na cał ej dł ugoś ci w zaledwie kilku machają cych dł oniach. Basen znajduje się na ś rodku budynku - w tzw. "studni". Przy basenie jest prysznic i toaleta, wię c jest gdzie się umyć , przebrać i inne rzeczy, nawet jeś li pokó j jest już wynaję ty.
W holu hotelu znajduje się ró wnież laptop, któ ry w razie potrzeby moż na wykorzystać do poł ą czenia z Internetem, a takż e bar. Nigdy jednak nie widzieliś my, ż eby ktoś uż ywał tych ostatnich, chociaż pię kne butelki, w ró ż nym stopniu, był y tam puste.
POKÓ J HOTELOWY
Recepcjonistka zabrał a nas do pokoju znajdują cego się na trzecim pię trze (w sumie są.4 pię tra, a jest 18 pokoi), wyjaś nił a, jak korzystać z zamka i wprowadził a wię cej dzwonkó w i gwizdkó w. A zamek rzeczywiś cie jest trochę skomplikowany dla przecię tnego uż ytkownika: aby go otworzyć , wystarczy przynieś ć kartę do zamka (ale to jest w porzą dku), ale ję zyk zamka pozostaje w ś rodku, a aby zamkną ć drzwi, ty trzeba nacisną ć ten ję zyk palcem - wtedy się wychyla. To był jeden mał y problem. Kolejna drobna wada - poduszki są raczej mał e i niezbyt wygodne, a ł ó ż ko bez oparcia, aby ktoś , kto ma zwyczaj wkł adania rę ki pod poduszkę podczas snu, dotykał rę ką zimnej ś ciany, co nie jest bardzo przyjemny. Jednak moż e to być tylko ja tak wybredna, bo moja ż ona nawet nie zwró cił a uwagi na ten mankament.
Na tym jednak (nie liczą c problemó w z parkowaniem i raczej nieciekawym basenem) koń czą się wszystkie minusy, a zaczynają się niektó re plusy: pokó j przestronny, jasny, z dobrym wystrojem, w pokoju jest lodó wka, darmowy kod skrzynia (jednak po wyję ciu zatyczki na jej drzwiach zobaczył em tam zamek otwierany czterostronnym kluczem, a takie zamki podobno da się też bez problemu otworzyć za pomocą zaś lepki takiego klucza w kombinacji z gumą do ż ucia), telewizor „narciarski” (przez narty nie mamy na myś li sprzę tu sportowego, ale producenta) i odż ywkę tej samej marki. Piloty do telewizora i klimatyzatora znajdował y się w tym samym miejscu w pokoju i nie trzeba był o ich brać za kaucją . W pokoju był też aneks kuchenny z dwoma palnikami elektrycznymi, piekarnikiem, ekspresem do kawy, czajnikiem elektrycznym, a takż e ró ż nymi przyborami kuchennymi, naczyniami i sztuć cami. Był a też taka potrzebna rzecz jak korkocią g.
Na balkonie jest stó ł z krzesł ami, a nawet rozkł adana suszarka na ubrania.
Ł azienka też zadowolona: hydraulika jest nowoczesna i w idealnym stanie, szklana umywalka z dziwaczną jednouchwytową baterią , porzą dna suszarka do wł osó w, a co najważ niejsze kabina prysznicowa z hydromasaż em, któ ra ma ró wnież dozownik z ż elem pod prysznic.
Szczerze mó wią c nigdy tego nie pró bowaliś my, ponieważ uznaliś my za niestosowne dopł acanie 7 za osobę za dzień , zwł aszcza, ż e w pokoju jest kuchnia. Jak pokazał a praktyka, moż na tam wzią ć paczkę kawy (1.45) i cukier (1.3 na opakowanie 1 kg, a moż e cukier moż na znaleź ć nawet w mniejszych opakowaniach), a takż e podnieś ć masł o, plastry sera, trochę rogalikó w itp. , co powinno wystarczyć na dwie osoby na 3 dni Jak widać oszczę dnoś ci są oczywiste.
Có ż , wydaje mi się , ż e skoń czył em już opis hotelu. Resztę na Krecie szczegó ł owo opisał em już w zeszł orocznym raporcie:
Wię c w tym opiszę tylko to, czego nie był o w zeszł ym roku. Wię c zacznijmy.
DZIEŃ.1 (czwartek 11.08. 11)
PLAŻ A BEZ FLAGI SOVKOVO
Doką d zazwyczaj udaje się turysta, gdy przyjeż dż a do nadmorskiego kurortu? Zgadza się , plaż a. Wię c my, przebrawszy się , chcieliś my tam pojechać . Był y jednak silne fale i wisiał a sowiecka flaga. Jeś li ktoś nie wie, co oznaczają flagi zielona, ż ó ł ta i sowiecka, zobacz zeszł oroczny raport. Oczywiś cie, jak zawsze, byli i tacy, któ rzy pł ywali w takich warunkach, ale ja z wł asnego doś wiadczenia przekonał em się , ż e jest to co najmniej niewygodne, wię c postanowiliś my postą pić inaczej, bo to nie pierwszy raz w Rethymnonie. Jak pisał em w zeszł ym roku obok portu znajduje się znakomita zatoka z piaszczystym brzegiem, gdzie fale po prostu nie docierają , wię c latem moż na tam pł ywać w każ dą pogodę (no, jeś li nie jest to do koń ca anomalne, oczywiś cie ).
DZIEŃ.2 (pią tek 12.08. 11)
WSZYSTKO JEST SZCZĘ Ś CIE W Ż YCIU, ALE FRANCISZKANER JEST NA KRECIE
Drugi dzień , podobnie jak pierwszy, ró wnież nie został by zapamię tany za nic szczegó lnego, gdyby nie to, co wy, drodzy czytelnicy, zapewne już domyś liliś cie się z tytuł u tytuł u. Rano wybraliś my się na spacer po starym mieś cie i poszliś my do muzeum archeologicznego, któ re znajduje się obok twierdzy. Czyli muzealnik jest jak muzealnik, nic specjalnego: garnki, posą gi i inne badziewie, któ re wystarczają w muzeach wielu miast, i to nie tylko w Grecji. Nastę pnie udaliś my się do ró ż nych biur podró ż y i zapytaliś my o ceny wycieczek. Szczegó lnie zainteresował a nas wycieczka na archipelag Santorini, gdzie jednak był am już w 2007 roku. W koń cu kupiliś my taką wycieczkę (240 na dwie) i po rosyjsku.
Jednak najprzyjemniejszy moment tego dnia czekał nas po poł udniu: przechodzą c obok restauracji znajdują cej się.150 metró w od hotelu, zobaczyliś my na jej ś cianach emblematy ró ż nych gatunkó w piwa, wś ró d któ rych był Franciszkanin i Kozel. Ci, któ rzy czytali mó j zeszł oroczny raport, zapewne pamię tają , ż e napisał em, ż e tutejsze piwo jest doś ć analityczne, zaró wno beczkowe, jak i butelkowe, a dobrego piwa trzeba bę dzie tam poszukać . Wię c nadal nie wierzą c w swoje szczę ś cie, zapytał em kelnera, czy naprawdę mają Franza. A on odpowiedział mi tak! Zapytał em: „Szkic? „- i ponownie otrzymał odpowiedź twierdzą cą . Co prawda mieli tylko lekkiego Franza, a ja i moja ż ona zwykle pijemy ciemno, ale to już był taki drobiazg! Od razu zamó wiliś my dla siebie 0.5 Franza (cena 5, mniej wię cej taka sama jak w Moskwie), ale nadal miał am jedną wą tpliwoś ć.
Faktem jest, ż e to konkretne piwo w Moskwie jest czę sto podawane już w pewnym stopniu kwaś ne (tylko w Starin Muller nie pamię tam takich przypadkó w - tam wydawał o się , ż e zawsze jest ś wież e; mam nadzieję , ż e moderatorzy nie uznają tego za reklamę ). Wię c przynieś li najś wież sze piwo! A w przyszł oś ci zawsze przynosili to samo, a potem jedliś my lub jedliś my z nimi prawie codziennie. Jeś li chodzi o jedzenie, mają bardzo dobre, w rozsą dnych cenach, wybó r dań jest spory. Jednak jedzenie w wielu innych restauracjach i tawernach nie jest gorsze (nie bę dę poruszał tematu jedzenia w tym reportaż u, bo już wystarczają co szczegó ł owo omó wił em go w poprzednim), ale trudno tam znaleź ć dobre piwo . W tej restauracji był y inne rodzaje piwa, ale tylko trzy z beczek: Franz, BECK’S i kilka innych lokalnych analiz, moim zdaniem Mythos. Reszta jest w butelkach.
Na zakoń czenie posił ku, jak zwykle w wielu lokalach, przynieś li nam coś na deser: wagę (100 g) raki (a piją c ją z reguł y dotrzymywał nam jakiś kelner) z mał ym kawał kiem sł odyczy ciastka (przy okazji, dobra przeką ska) lub melon / arbuz (toż samoś ć wystarczy). Czasami przynosili bonusowy pó ł litrowy kieliszek Franza. Czasami udzielali też rabató w, jakby przypadkiem zapominają c policzyć nam szklankę lub dwa piwa. Ja, jako uczciwa osoba, wskazał em ich bł ę dy, ale odpowiedzieli mi, ż e zapomnij, wszystko jest w porzą dku.
Mił oś nikom Franza bę dzie doś ć ł atwo znaleź ć tę restaurację , tak jak ja: jeś li idziesz z portu wzdł uż nabrzeż a (po lewej stronie morze), to po wejś ciu na pł atny parking portowy ta restauracja bę dzie 100 - 150 metró w dalej i nazywa się Davarias ( Δ Α Β Α Ρ Ι Α Σ ). Punktem odniesienia mogą być emblematy tego samego Franza, Kozla i innych gatunkó w piwa na ś cianach.
Nawiasem mó wią c, butelkowany Franz jest doś ć powszechny w supermarketach, zaró wno jasnych, jak i ciemnych, i kosztuje 1.5 - 2 razy
Siedzimy wię c jeszcze raz w tej karczmie, jedzą c i piją c Franza, a potem postanowił em zapoznać się z ulotką reklamową wystają cą ze stojaka na stole. Jak moż na się domyś lić , reklamowano tam piwo. Ale coś w tej ulotce wydał o mi się dziwne i kiedy kelner ponownie podszedł do nas, zapytał em go, jak pisze się sł owo „piwo”: przez „jota” czy przez „upsilon”. Odpowiedział mi, ż e przez „epsilon”, czyli
DZIEŃ.3 (sobota 13.08. 11)
WYCIECZKA NA SANTORINI
Wczesnym rankiem (okoł o 7:30) dotarliś my do portu, gdzie był a już kolejka do superjeta (to taki szybki katamaran). Kolejka był a jak mauzoleum, zaró wno pod wzglę dem dł ugoś ci, jak i szybkoś ci, wię c nie musieliś my stać zbyt dł ugo.
Nie był o stał ego miejsca dla pasaż era, siedzieli tam, gdzie chcieli, ale miejsc był o wystarczają co dla wszystkich, nawet wię cej niż wystarczają co. Moż esz usią ś ć przy iluminatorach, moż esz usią ś ć na gó rze poś rodku lub wyjś ć na otwarty pokł ad (opcjonalnie - z kupioną tam puszką piwa (3) w bufecie nie bę dzie już Franzem ani nawet Kozą : D ), co jest jeszcze fajniejsze: wiatr, fale odbiegają ce od silnika, wyspy, któ re spotykasz po drodze, có ż , dla cierpią cych na kinetozę na ś wież ym powietrzu (i ró wnież ze wzglę du na to, ż e moż na patrzeć na odległ e przedmioty, zapobiegają c tym samym przedostawaniu się do mó zgu sprzecznych informacji z ró ż nych zmysł ó w) choroba ta jest ł atwiej tolerowana. Nawiasem mó wią c, ten superodrzutowiec moż e cię doś ć mocno koł ysać , a takich „szczę ś liwych” był o wiele.
Tym, któ rzy mają wię c skł onnoś ć do takich nieszczę ś ć , na pó ł godziny przed wyjazdem zaleca się zaż ycie jednej lub dwó ch tabletek dimenhydrynianu, lepiej znanego wś ró d ludzi jako dramin lub ciel. To narzę dzie, są dzą c po recenzjach, jest bardzo skuteczne, ma jednak jeden efekt uboczny: wcią ga do snu. Myś lę jednak, ż e wszyscy się zgodzą , ż e lepiej spać podczas wyjazdu niż … wiesz. Nawiasem mó wią c, w Grecji sprzedawany jest pod nazwą Dramamine. Mają też tabletki z mó wią cą (dla osó b znają cych ję zyk grecki i/lub medycynę ) nazwą „emetostop”, ale tam aktywny skł adnik jest już inny, wię c nie mogę nic powiedzieć o jego skutecznoś ci.
Pł ynę liś my przez 3 godziny. Na kilka minut przed przyjazdem, uż ywają c przekleń stwa w kilku ję zykach (w tym rosyjskim), ogł osili, kto powinien wsią ś ć do któ rego autobusu, w zależ noś ci od wybranego ję zyka wycieczki. Po przybyciu do portu wsiedliś my do autobusu i pojechaliś my do Oia.
Po drodze mieszkają ca w Atenach rosyjska przewodniczka (i wedł ug niej nigdy nie był a na Krecie! ) opowiedział a nam o wyspie Santorini, jej mieszkań cach, cechach tutejszej przyrody, a takż e wszelakich rzeczy - od lokalnego dobrego wina Vinsanto po te same tabletki na chorobę lokomocyjną (a druga moż e być bardziej potrzebna, jeś li przejdziesz przez pierwszą : D ). Nawiasem mó wią c, o winie chcę porozmawiać osobno.
WINO VINSANTO
Wino to produkowane jest w tym samym miejscu, na Santorini, a kolorem przypomina porto z czasó w sowieckich, ale smakuje znacznie szlachetniej niż nawet porto, któ re był o butelkowane w są siednich republikach, nie mó wią c już o moskiewskim wycieku starsze pokolenie pewnie pamię ta). To wino z biał ych winogron pewnej odmiany (zapomniał em), bez najmniejszego dodatku cukru i alkoholu. Jednak mimo to okazuje się sł odki i doś ć mocny (15%). Lokalni sprzedawcy (nawiasem mó wią c, rosyjskoję zyczni) dają każ demu smak tego wina.
A my coś pomyliliś my i wzię liś my tylko jedną butelkę dla siebie (17). A na Krecie ta sama butelka kosztował a już.21 – 25. W Moskwie takiego wina w ogó le nie widział em. Pró bował em przebić się przez Internet - daje coś za 3000 rubli. dla bań ki, a etykiety są już inne, wię c nie jest nawet jasne, czy to to samo wino, czy nie. Warto zauważ yć , ż e przewodnik ostrzegał , aby nie brać za duż o tego wina, bo z bą belkami to by się zł omował o, ale myś lę , ż e jeś li weź miecie ze sobą plecak, to 5 bą belkó w nie bę dzie cię ż arem nie do zniesienia.
WYSPA SANTORINI
Po spacerze po mieś cie Oia udaliś my się do miasta Fira. W obu miastach moż na podziwiać wspaniał e widoki na morze, gó ry, skł adają ce się z ró ż nokolorowych skał , skał , domy poł oż one na zboczach gó r, biał e koś cioł y z niebieskimi kopuł ami.
Po pó ł toragodzinnym pobycie w Firze moż na był o wybrać dalszy program dział ań : zostać tam jeszcze kilka godzin, ż eby posiedzieć , pó jś ć do lokalnych sklepó w (to drugie nie jest zalecane, bo ceny na wszystko są wygó rowane, z wyją tkiem tego samego wina); popł ywać na lokalnej plaż y z czarnym wulkanicznym piaskiem; pł yniemy jachtem na pobliską wyspę wulkaniczną , należ ą cą wył ą cznie do jakiegoś pustelnika, a tam też pł ywamy w morzu z ł ó dki i w razie potrzeby dopł ywamy do brzegu (50 m), a takż e pł ywamy w ciepł ych wodach ź ró deł mineralnych. My wybraliś my trzecią i ta przyjemnoś ć był a warta ć wierkania z nosa. Swoją drogą , kiedy był em na Santarze w 2007 roku, pł ywanie nie był o obję te programem kulturalnym, został o zastą pione wizytą w innym mieś cie, wię c nie zabraliś my ze sobą strojó w ką pielowych.
Musiał em wię c kupić tam spodenki (30), któ re mogą sł uż yć jako ką pieló wki (moja ż ona nie lubi pł ywać tam, gdzie jest gł ę boko) i rę cznik (9). Moż e oczywiś cie moż na by go gdzieś znaleź ć taniej, ale był o za gorą co, ż eby szukać w upale.
WYSPA WULKAN
Gdzieś o 15.30 popł ynę liś my jachtem na wulkaniczną wyspę . W drodze na wyspę przewodnik (już inny) opowiedział nam, kiedy i jakie wulkany tam wybuchł y. Ale już to wiedział em, bo już.3 razy sł yszał em tę informację od innych przewodnikó w: po grecku, angielsku, francusku i niemiecku (nie mó wię po niemiecku, wię c 3 : D ). Mó wił a też o pustelniku, któ ry wł asnorę cznie nabył tę wyspę i osiedlił się na niej, jednocześ nie, podobnie jak koś ció ł w Rosji, oddzielony od pań stwa. Kiedy zbliż yli się do wyspy, parowiec rzucił kotwicę , a przewodnik wyjaś nił wszystkim, ż e ci, któ rzy chcą , mogą pł ywać w morzu lub dopł yną ć na wyspę , ale wszyscy powinni być na statku do trzeciego gwizdka parowca.
W przeciwnym razie, mó wi, zrozumiemy, ż e podobał a ci się ta wyspa tak bardzo, ż e postanowił eś osiedlić się na niej z tym samym pustelnikiem, a my nie bę dziemy ci przeszkadzać.
Popł yną ł em na tę samą wyspę . Woda ze ź ró deł mineralnych jest naprawdę ciepł a i chł odna, ale na dnie znajduje się jakaś specyficzna skał a, dzię ki któ rej woda nabiera tam po deszczu koloru mał ych naturalnych zbiornikó w wodnych znajdują cych się na nieutwardzonych drogach komunikacyjnych mię dzy drzewami. Có ż , kostiumy ką pielowe, zwł aszcza te w jasnych kolorach, są tam bardzo fajne. Jednak nie bę dzie trudno je rozerwać.
Wydawał o się , ż e nikt nie chce dotrzymać towarzystwa pustelnikowi, wszyscy wró cili do koryta i po podniesieniu kotwicy udali się do portu.
DROGA POWROTNA
Kilka minut pó ź niej do tego samego portu zawiną ł ró wnież nasz katamaran, a na molo uformował się już cał y tł um jego przyszł ych pasaż eró w.
Tylko w jednym powiedzieli nam, mó wią , nie martw się , przyjedź jutro, bę dzie jakiś samochó d. Przyjechaliś my w niedzielę do tego samego biura na fajny Gelendvagen, po wylegiwaniu się na plaż y, gdzie fale już nieco się uspokoił y, a sowiecką flagę zastą piono ż ó ł tą . Zaoferowano nam kilka z nich do wyboru (i od razu nie musieliś my czekać ), ale ponieważ urzę dó w był o duż o, postanowiliś my przez nie przejś ć . I tak, gdy oglą daliś my zdję cia fajnych Gelendvagenó w w jednym z biur, podszedł do nas jego wł aś ciciel, stary dziadek o imieniu Michalis (dalej – po prostu wujek Misza), jak się okazał o po kilku minutach rozmowy. Opowiedział nam jakie super-duper fajne gelendvagens miał , w jakich niskich cenach, z peł nym ubezpieczeniem (no, ubezpieczenie jest peł ne wszę dzie), czę stował nas kawą , oferował takż e raki (zwane dalej bimberem: to jest jakoś bardziej harmonijne) , któ ry sam podobno trzasną ł wię cej niż jedną szklanką tego dnia.
Moja ż ona odmó wił a bimbru, ja też z oczywistych powodó w. A wię c zdecydowanie szanuję mojego dziadka.
W rezultacie zabrali fajnego Gelendvagen od wujka Misha… marki KIA Picanto. : D Ale benzyna zjada mał o! : ) Wzię liś my go za 250 na 8 dni + kilka godzin premii: odebraliś my od niego Gelendvagen okoł o wpó ł do czwartej i musieliś my go zwró cić w poniedział ek 22.08. 11 do 23.00 (czyli do czasu zamknię cia biura) lub nawet do 9.00 rano w dniu 23.08. 11. Gelend był napeł niony tylko w jednej czwartej, a pierwszą rzeczą , któ rą zrobiliś my, był o udanie się na najbliż szą stację benzynową , gdzie nalaliś my peł ny bak.
MOST GRECKO-RZYMSKI W WIOSCE VRYSOS
Nastę pnie udaliś my się do wioski Vrysos w kierunku Chanii (po grecku Chania jest w liczbie mnogiej, podobnie jak Matala, ale Ateny wrę cz przeciwnie, są jedyne -
NIEBEZPIECZNY (JAK SIĘ SKOŃ CZYŁ ) DROGA „DOM”
W drodze powrotnej zatrzymaliś my się na plaż y, któ ra nam się bardzo podobał a, któ ra znajduje się obok hotelu Anerla Apts (opisał em tę plaż ę w poprzednim reportaż u), popł ywaliś my i trochę się opaliliś my (choć to się mó wi gł oś no: sł oń ce już był o ukrywanie się do tego czasu, wię c raczej tylko odpoczę liś my i wyschliś my), po czym wró ciliś my do domu, gdy zmierzch już cał kiem gę stnieje, a potem w ogó le się ś ciemnił o. Po drodze zauważ ył em, ż e reflektory Gelendvagen jakoś nie ś wiecił y dobrze, ale nie przywią zywał em do tego ż adnej wagi. Potem, kiedy wró ciliś my do hotelu, znalazł em miejsce parkingowe z boku hotelu obok ogrodzenia, gdzie inne samochody był y już zaparkowane w rzę dzie. Aby nie przeszkadzać w przejś ciu, gelendvagen musiał być zaparkowany z drzwiami pasaż era blisko ogrodzenia, dla któ rego moja droga poł owa musiał a oczywiś cie najpierw wyjś ć . A kiedy wysiadł a, zauważ ył a, ż e reflektor po mojej stronie nie jest wł ą czony!
Dobrze, ż e na nocnym torze nie pomylił nas jakiś mił oś nik wyprzedzania na nadjeż dż ają cym pasie za motocyklistę!
Pró bował em wł ą czyć ś wiatł a drogowe - wszystko dział a, przeł ą czam na ś wiatł a mijania - o5 to samo. A ponieważ nie wolno cał y czas uż ywać ś wiateł drogowych, poszliś my robić kł opoty z wujkiem Mishą . Wujek Misha stał w pobliż u swojego biura i był już dobry, ale nadal trzymał się na nogach. Powiedział em mu mó j fi. Odpowiedział , mó wią , zdarza się , ż e ż aró wka tam wł aś nie się przepalił a, przynieś ją , mó wi, jutro rano samochó d, jak mó wi, wymienię ż aró wkę . A jako alternatywę zaproponował nam natychmiastową wymianę ż elu na podobny (tylko w innym kolorze: nowy ż elend był niebieski, a stary czerwony). Wybraliś my drugą . Wujek Misha usiadł za kierownicą w takim stanie, a my też odważ yliś my się usią ś ć z nim, ponieważ nie był o daleko i nie był o gdzie przyspieszać.
Dowió zł nas bez ż adnych incydentó w do miejsca, gdzie zaparkował czerwony gelend, dał mi kluczyki do niebieskiego, a potem czerwony odwió zł nas z powrotem. Tak, nawet niebieski gelend był wypeł niony tylko w 3/4, a nam już udał o się wypeł nić czerwoną taką samą iloś cią , o czym od razu powiedział mi wujek Misha i zapomniał mi 20-nick jako rekompensatę . Zapytał em go też , co zrobić z umową , w któ rej zarejestrowany jest numer czerwonego gelenda, na któ ry mi odpowiedział , mó wią , wystarczy skreś lić ten numer i wpisać numer niebieskiego. Zapytał em, czy gliniarze mnie za to zwią ż ą , jeś li mnie zatrzymają , odpowiedział , ż e nie, nie musisz się martwić.
Generalnie ten dziadek jest dobry: wtedy nawet poż yczył mi pompkę elektryczną zasilaną zapalniczką (nowy Gelend miał jedną oponę trochę przebitą ).
DZIEŃ.5 (poniedział ek 15.08. 11)
Ale teraz wydaje się , ż e ta gratisowa został a zatuszowana: punkt kontrolny jest już za sklepem.
Nastę pnie pojechaliś my do samej Matali, gdzie ś wietnie się bawiliś my (o tym cudownym miasteczku pisał am już bardziej szczegó ł owo w zeszł ym roku).
DZIEŃ.6 (wtorek 16.08. 11)
DROGA DO ELAFONISI
Jest to miasto poł oż one w skrajnie poł udniowo-zachodnim punkcie Krety i znane jest z pię knych plaż . Moż na się tam udać samym brzegiem wyspy, mijają c Kissamos (aka Kasteli), dalej na poł udnie. Lepiej jednak, zanim dojedziemy kilka kilometró w do Kissamos, skrę cić w drugorzę dną drogę w pobliż u miast Drapanias i Kaloudiana, bo jest mniej serpentynowa. Nawiasem mó wią c, powinna być też wskazó wka do Elafonisi. Có ż , kto nie chce jechać sam, zawsze moż e się tam wybrać na wycieczkę i pojechać autobusem.
Po drodze trzeba bę dzie przejechać przez wą ski tunel z tylko jednym pasem dla ruchu, wię c mijanie nadjeż dż ają cych pojazdó w jest regulowane przez sygnalizację ś wietlną , a w tym miejscu, szczegó lnie po drodze, mogą tworzyć się doś ć duż e korki.
Przed wejś ciem do tunelu po drodze znajduje się taras widokowy, na któ rym miejscowa rodzinna spó ł dzielnia sprzedaje mió d (8 za 250 g), bimber z miodem (5 za 250 ml), sam bimber (3 za 250 ml), oliwę z oliwek (4 na 350 ml) i jakieś inne badziewie. A przed sygnalizacją ś wietlną przy wejś ciu w obu kierunkach goś cie z Bliskiego Wschodu cię ż ko pracują z wiadrem i mopem, proponują c każ demu umycie przedniej szyby bez wzglę du na to, jak bardzo szkoda.
Ogó lnie droga okazał a się zaskakują co dobra, bez kozich ś cież ek.
ELAFONISI PRAWIDŁ OWO
Po przybyciu do Elafonisi pojawił y się.2 wiadomoś ci: dobre i niezbyt dobre. Dobrze - jest duż o miejsc parkingowych, niezbyt dobrze - aut bynajmniej nie jest znacznie mniej. Ale w koń cu udał o nam się znaleź ć miejsce, a nawet blisko, moż na by rzec, plaż y. Ta plaż a był a osobliwa: rozległ e zagł ę bienie w piasku, gdzie lał a się woda morska. Maksymalna gł ę bokoś ć dochodził a do pasa osoby dorosł ej, ale w wię kszoś ci tylko od kostki do kolan.
Rodzaj naturalnego basenu dla dzieci. Postanowiliś my ominą ć tę „kał uż ę ” i popł ywać bezpoś rednio w morzu, co, jak się pó ź niej okazał o, nie był o najlepszym pomysł em: jak tylko podejdziesz do szyi, ś liskie kamienie pokryte glonami zaczynają pł ywać w morze, ale w zasadzie moż na pł ywać . Mimo to „kał uż e”, któ rych jest kilka, mają szczegó lny urok. Ze wzglę du na pł ytką gł ę bokoś ć woda w nich doś ć dobrze się nagrzewa i zmienia temperaturę w zależ noś ci od gł ę bokoś ci, dzię ki czemu moż na się tam dostać wysoko, jak w ź ró dł ach termalnych, jeś li chcesz, zanurzają c się od czasu do czasu do chł odniejszej wody. Niektó rzy opalali się leż ą c bezpoś rednio w wodzie. Generalnie nigdy nie są dził em, ż e moż e być tak przyjemnie dla dorosł ego mę ż czyzny, któ ry umie pł ywać , aby flą cić w pł ytkiej wodzie. Có ż , sam krajobraz oczywiś cie robi wraż enie. „Co za pię kno, co za pię kno! „- powiedział by sł ynny rosyjski car w garniturze Dynamo.
DZIEŃ.7 (ś roda 17.08. 11)
ARGIROUPOLI
Na szczycie „schodka” znajduje się „wnę ka”, w któ rej znajduje się to miasto. Wię c nic specjalnego, plaż a jednak nie jest zł a i w wię kszoś ci dlatego, ż e jest tam prawie zupeł nie pusta, chociaż są tam parasole. Có ż , woda jest tam znacznie cieplejsza niż w poprzednim miejscu.
DZIEŃ.8 (czwartek 18.08. 11)
W czwartki w centrum Rethymno odbywa się targ (nie w sensie szczerej rozmowy, ale w sensie miejsca do handlu). W ję zyku greckim nazywa się to „rynkiem ludowym”, a we wszystkich innych ję zykach, tak jak w rosyjskim, „bazarem”. Sprzedaje się tam odzież , a takż e artykuł y spoż ywcze: owoce i warzywa, nabiał , mió d, wszelkiego rodzaju dż emy, marynaty itp. Był y też ż ywe duż e ś limaki winogronowe (ł uska o ś rednicy 3-4 cm). Sprzedaje się tam ró wnież domową bucharę : bimber (z miodem lub bez) i wino.
Moż na do niego dojechać drogą z Iraku przez Knossos, wioskę Peza, sł yną cą z produkcji wina i wylę garni dla turystó w (patrz raport z zeszł ego roku) itp. Jeś li jedziesz z Iraku, bę dzie po lewej stronie drogi. Kró tko mó wią c, znajdą się prawdziwi mił oś nicy ceramiki.
Kupiliś my tam na pamią tkę dzbanek z 6 wiszą cymi kubkami (22). Po prostu nie mogli wymyś lić , co tam wlać : wó dka był a jakoś wulgarna, kubki był yby za mał e na wino, whisky jakoś też się nie toczył a ...Jednak po przyjeź dzie nalali butelkę kreteń skiego
