Идея посетить самую маленькую из федеральних земель Германии возникла в начале апреля, когда стало ясно что поездка в Литву на майские не состоится. Билеты авиакомпании WizzAir уже были куплены и встал вопрос об их переносе. Из предполагаемых вариантов на осень (по соответствующим бюджетным ценам) были Нюрнберг и Ханн. Хотя второй по величине город Баварии все еще манил к себе (ездили на 1 день из Фрпнкфурта в 2015 году, естественно, посмотрели не все), сделан был выбору в пользу второго варианта. Главный аеропорт земли Рейнланд-Пфальц казался болем перспективным, т. к. был близок к к некоторым интересным городам Франции, Бельгии, Люксембурга, да и сам юго-запад Германии не относился к широкоизвестным туристическим местам и от того был интересен вдвойне.
В качестве базового города был выбран Саарбрюккен, столица региона Саар (Saarland). Добраться до Саарбрюккена из аэропорта Франкфурт-Ханн можно автобусои автобусной компании «Intermezzo», стоимость поездки 20 евро OW. Конечно небюджетно, если учесть, что автабилеты Киев-Ханн стоили около 60 евро RT (без багажа, багаж оплачивался дополнительно). . Но с другой стороны, альтернативный способ добраться до Саарбрюккена – авиаперелет Киев-Берлин-Саарбрюккен (МАУ+Люфтганза) вообще стоил более 500 евро RT (цены на авиа и автобусные билеты приведены на одного, хотя ездили вдвоем, с жд билетами есть нюансы).
Итак, в искомый октябрьский день из полюбившегося нам аэропорта «Жуляны» (IEV) вылетели в Франкфурт-Ханн. Самолет был заполнен на 100%, чему наверняка способствовала проходившая в то время во Франкфурте-на-Майне ежегодная книжная выставка. Приземлились абсолютново время, аэропор был очень невелик, его используют в основном лоукост-авиакомпании (помимо Wizz, видели еще и много борто Ryanair). Таможню проходили неожиданно долго, чему способствовал нездоровый педантизм двух сотрудников местной таможенной службы, на калькуляторе (! ) пересчитывающих число дней, который каждый из прибывших пассажиров провел в Шенгене в предыдущем полугодии согласно своей визе или безвизового биопаспорта. Хорошо, что до нашого автобуса было 1ч 55 минут времени. Если на стыковку меньше часа времени – можете не успеть. С автобусными билетами был тот еще квест. При покупке билетов на сайте искомой автобусной компании все бы ничего, но когда доходил до формы ввода даннях платежной карты – нигде не было поля для ввода свого e-mail’a для получения и распечатки билета, потому закрались естественные подозрения, что билет может быть доступен только в мобильной версии, т. е только на экране телефона. Не желая рисковать 40 еврами, решил купить билеты на месте, у водителя/в кассе. Скажу сразу – это очень рисковый вариант, т. к. автобусная компания предоставляет транспорт вместимостью согласно числа проданных билетов (+/-). В нашем случае был микроавтобус на 12 мест, пассажиров на остановке, помимо нас было 10. Так что нам сильно повезло, что вообще уехали! Все пассажиры, кстати, показывали водителю билеты с экранов телефонов, нам же билеты водители продал с наценкой в 2 евро (по 22 евро вместо 20). На обратном пути билеты покупал в кассе на автостанции Саарбрюккена (удалось через плечо кассира рассмотреть, что билет становится доступным к печати сразу после оплаты – т. е. оплатил, распечатал и закрыл форму, сохранить невозможно, ну может разве что через “PrintScreen».
Но я отвлекся. День был солнечным, погода благоприятствовала отдыху и хорошому настроению. Сразу же за аэропортом начались леса, изредка перемежаемыми небольшими поселками или сельхозугодьями. Дорога была по-немецки качественной, хоть и не автобан, так что расстояние в 120 км мы преодолели за 1 ч 30 минут вместо декларируемых 2-х часов 00 минут. От автостанции в Саарбрюккене (находится на вьезде в город, представляет собой небольшой павильон с кассой и несколько столбов с вывесками) до нашего отеля «Saarbrucken City Hotel» идти было метров 400. Нетуристичность данного обласного центра Германии предполагала небольшое количество отелей и соответсвенно, небюджетность размещения. Из всех предлагаемых вариантов, указанный был самым оптимальным – близость к центру (400 м) и местному Хаубанхофу (500 метров), стоимость 67 евро/ночь/Твин/ВВ. Нас устраивало. Отель располагался в старом здании, но не над дорогой, а во дворе, так что не было очень шумно (в Саарбрюккене, кстати, достаточно большой старый центр, дома конца 19- начала 20 в. в. ). В 100 метрах – супермаркет «Netto» работает с 8 до 20, по воскресеньям закрыт. Данный супермаркет располагался на улице Dudweilerstrasse, в одну сторону от котрого был виден Почтамт (монументальное здание со шпилем на полом куполе, а в другую – «СаарОблЭнерго», офисное современное здание местной энергетической компании, в темное время суток, ярко освещенное и постоянко меняющее цвет подсветки. Саарбрюккен несмотря на сложную историю свого региона (несколько раз переходил от Германии к Франции, а 8 лет вообще был самостоятельным государством с 1947 го по 1955 год), удалось сохранить свой исторический облик и старинную архитектуру. Прежде всего, это Собор Святого Иоанна, Церковь Святого Якоба, Ратуша Святого Иоанна, Средневековый пешеходный мост «Altebrucke». Жемчужиной и главной достопримечательностью города является протестантская Церковь Святого Людвига (Людвигскирхе), монументальное сооружение из коричневого камня, со сторожевой «бельгийской» башней («бельгийская башня» - это сугубо мой термин, видел такие башни только в Бельгии, возможно есть и в других странах, как называется по-научному – не знаю), расположена на правом (холмистом) берегу реки Саар. Исторический центр, и наш отель, расположены на левом, пологом. На правом берегу из достопримечательностей находится также Саарский замок – очень красивое старинное здание белого цвета, в которое встроен современный фасад из стекла. Сейчас там музей и выставочный центр. Заслуживает также внимание и старинный мост из светло-коричневого камня через реку Саар. Такой цвет обеспечивается благодаря вкраплениям в камень железной руды, месторождения которой находятся в данном регионе. Именно наличие данного полезного ископаемого и производств по его переработке (металлургических комбинатов) и принесли благосостояние Саарскому региону. Всего в 15 километрах от города (по дороге на Люксембург), располагался металлургический комбинат «Volklingen» (Фольклинген). Данное предприятие было построено в середине 19-го века и очень длительное время было крупнейшим в Европе в своей сфере. Однако, когда в 1980-е годы в связи с развитием новых технологий, Фольклингенский металлургический комбинат стал морально устаревать, было принято экономически-обоснованное решение старый завод закрыть, а в непосредственной близости построить 2 новых. Это было целесообразнее, чем модернизировать старые мощности. Старый завод, естественно, на металлолом не порезали, а превратили в музей, который зарабатывает на туристах. Правда, , когда проезжали мимо, большого количества машин и туристических автобусов заметно не было. Естественно, в непосредственной близости от комбинатов построена вся необходимая сопутствующая инфраструктура (подъездные ж/д пути, склады), а также небольшая гидроэлектростанция на реке Саар. И последний штрих, подчеркивающий, важность данной отрасли для региона – в конце нашейулицы был обнаружен металлургический техникум (университет в Саарбрюккене, также, разумеется есть –как же без ВУЗа обласному центру. А вот Политеха замечено не было). Приграничное расположение Саарбрюккена предполагало возожность однодневных выездов с соседние страны, прежде всего во Францию и Люксембург. Для этих целей региональным подразделением Deutsche Bahn разработаны специальныt Saar-Lor-Lux ticket, Saar-Elzas ticket и Saar-Lorrain tariff. Позволяющие туристам –одиночкам и небольшим группам (2-5 человек) путешествовать в соседние государства. Не скажу, что тарифы очень удобны (действительны только в выходные и праздничные дни), и действительны только на определенные поезда, но все равно позволяют существенно сэкономить, по сравнению с покупкой билетов на сайте немецких или французьких железных дорог просто из пункта А в пункт Б на некую, пусть даже и сильно отдаленную дату. Все путешествия из Саарбрюккена начинались с Saarbrucken Hauptbanhof (откуда отправляются поезда Лотарингию) или привокзальной площади (откуда отправлялись автобусы в Люксембург и трамваи в Эльзас соответственно). Более подробно –будет в соответствующих отдельных рассказах.
А сейчас продолжим о местном транспорте. В столице Саара он представлен только автобусами, маршрутов много, ходять 3 раза в час в будни и 2 раза в часа в выходные, стоимость одной поездки 3 евро! . По моему, это самый дорогой автобусный билет из виденнных мною в Европе. Посоревноваться с транспортом Саарбрюккена в дороговизне может разве что Стокгольм, билет в метро которого я покупал в 2012 году за 36 шведских крон, что по тогдашнему курсу составляло 3 евро. Правда, курс гривны к EUR и SEK был несколько иным… Естественно, все местные ездят по проездным. Потому дабы посетить местные шоппинг-моллы на окраине (ReWe, LiDl, Kaufland и др. . ) можно совершить примерно полуторакилометровую пешеходную прогулку по улице Dudweilerstrasse, постепенно переходящую в шоссе. Что касается традициооного вещевого шоппинга, то самые интересныеунивермаги сосредоточены на пешеходной улице Bahnhofstrasse – C&A, H&M, P&K, Primark etc. , заканчивающейся ТЦ «Europa» у вокзала. Несомненным преимуществом большинства указанных выше магазинов является наличие у них 2-х входов – одного на пешеходную Банхофтрассе, другого на набережную р. Саар с кафе и барами. Обращает на себя внимание наличие большого количества обувных магазинов – помимо традиционных для Германии Deichmann’ов (2 шт. ) и Rieker’а, существуют также несколько мультибрендовых Shuhhause’ов. Кому интересен шоппинг по-дешевле – на противоположном берегу множество магазинов с турецко-китайским ассортиментом. В городе обнаружено 2 кинотеатра – один обычный UT-kinos, другой арт-хаусный (кино для не для всех), симпатичное современное здание городского Театра на Tbiliser-platz (Тбилиси и Саарбрюккен – города побратимы), несколько книжных магазинов (в т. ч. и сетевой Thalia). Если идти по Банхофштрассе в сторону от центра, то 5 тажная застройка 1950-1960-х годов сменяется 2-3 этажной начала века, а большим сетевым магазинам (забыл упомянуть еще и сетевой и супердорогой Karstadt с неизменным ReWe в подвале) маленькие магазинчики и булочные. В пятницу на месте окончания пешеходной зоны на площади St. Johanner Platz работал продуктовый рынок, цены абсолютно не дешевые, но все продукты, надо полагать, фермерские. Что еще бросилось в глаза в Саарбрюккене – это большое число банков (в других городах Германии попадались только Sparkasse и Commerzbank, здесь же еще были региональные Саарские – в названии в разных вариациях встречалось слово Saar) и, как ни странно, казино. Да, именно вывесок Casino я видел в Саарбрюккене минимум 4 – в других крупных городах Германии посещенных в разное время (Франкфурт-на-Майне, Мюнхен, Нюрнберг, Гамбург, Дюссельдорф) мне оные вообще не встречались, очевидно земельное законодательство не позволяет. Внутрь не заходил, но потому как помещения где они располагались визуально были очень небольшими (в двух метрах слева – дверь в парикмахерскую, в двух метрах справа – дверь в этническое кафе), рискну предположить что саарлендские казино представляют собой банальный зал с игровыми автоматами. Если ошибаюсь – поправьте. Еще одна достопримечательность Саарбрюккена (если можно так назвать) – это «транзитный трамвай». Он следует из городка Саарлуи (километрах в 10 на запад) до городка Саргемин, находящегося уже на территории Франции. Следует в Саарбрюккене от Bahnhofplatz по улице Kaiserstrasse, стоимостью билетов не интересовался, пользовались им всего 1 раз, когда ехали из Саарбрюккена в Страссбург с пересадкой в Саргемине, стоимость проезда в нем входила в «Саарско-Эльзасский билет», на территории Саарбрюккена трамвай делает примерно 7-8 остановок.
Тема питания. То что в центре много кафе, закусочних и просто булочных (в т. ч. и французских «буланжери») – думаю ни для кого не секрет. Несколько раз обедали в рыбном кафе «NordSea» (аналогичное видел в Вене полтора года назад, не думал, что это всеевропейски проект), все очень прилично и достаточно бюджетно. Главное блюдо именно саарской кухни – это блюда из картофеля вообще, и оладьи из картофеля в частности (их аналог наших дерунов). Кстати, слово «картофель» пришло к нам именно из немецкого языка – ибо в окрестностях Банхофштрассе видел заведение «Bitte sin Bit die Kartoffel». Меню и цены не уточнял.
Обратный путь до аэропорта Франкфурт-Ханн прошел без неожиданностей. Автобус отправлялся с автостанции в 10:45 с декларируемым временем прибытия в 12:45, вылет был в 15:30. На самом деле прибыл на полчаса раньше. Оставшееся время потратил на оформление такс-фри (по факту оформлял 4 минут, а более 40 – ожидал таможенника за стойкой ZOLL – их в аэропорту две – по одному в каждом из терминалов). Фактически таможенник только подписал и проштамповал чеки, выдал конверт с указанным адресом офиса «Global tax-free» - в Братиславе и рекомендацией опустить чеки в конверте в желтый почтовый ящик в самом центре аэропорта. Возмещение пришло на карту через 32 дня но с сильнейшей комиссией. : -(
Вылет нашого рейса задержался на 20 минут, не в последнюю очередь из-за того, что перед нами задержались несколько рейсов Райанов. Но по пути часть времени нагнали и приземлились в Жулянах с задеркой всего в 5 минут
Pomysł odwiedzenia najmniejszego kraju zwią zkowego w Niemczech zrodził się na począ tku kwietnia, kiedy stał o się jasne, ż e wycieczka na Litwę w maju nie odbę dzie się . Bilety WizzAir został y już zakupione i pojawił o się pytanie o ich transfer. Wś ró d proponowanych opcji na jesień (przy odpowiednich cenach budż etowych) znalazł y się Norymberga i Hann. Chociaż drugie co do wielkoś ci miasto w Bawarii wcią ż kusił o (pojechaliś my na 1 dzień z Frpnkfurtu w 2015 roku, oczywiś cie nie wszyscy to widzieli), wybó r padł na drugą opcję . Gł ó wne lotnisko Nadrenii-Palatynatu wydawał o się bardziej obiecują ce, ponieważ znajdował o się blisko ciekawych miast we Francji, Belgii, Luksemburgu, a same poł udniowo-zachodnie Niemcy nie należ ał y do znanych miejsc turystycznych i był y podwó jnie interesują ce.
Saarbrü cken, stolica regionu Saarland, został o wybrane jako miasto bazowe.
Z lotniska Frankfurt-Hann do Saarbrü cken moż na dojechać autobusem i autobusem firmy „Intermezzo”, koszt podró ż y to 20 euro OW. Oczywiś cie nie jest to budż et, biorą c pod uwagę , ż e bilety lotnicze Kijó w-Hann kosztują okoł o 60 euro RT (bez bagaż u, bagaż był dodatkowo pł atny) ponad 500 euro RT (ceny na bilety lotnicze i autobusowe podane są za jeden, mimo ż e podró ż owali razem są niuanse z biletami kolejowymi).
Tak wię c w upragniony paź dziernikowy dzień polecieliś my z uwielbianego przez nas lotniska Zhuliany (IEV) do Frankfurtu-Hann. Samolot był w 100% zapeł niony, co z pewnoś cią uł atwił y odbywają ce się wó wczas we Frankfurcie nad Menem doroczne targi ksią ż ki. Wylą dowaliś my absolutnie na czas, lotnisko był o bardzo mał e, korzystają z niego gł ó wnie tanie linie lotnicze (opró cz Wizza widzieliś my też sporo lotó w Ryanaira).
Nadspodziewanie duż o czasu zaję ł a odprawa celna, któ rą uł atwiał a niezdrowa pedanteria dwó ch pracownikó w miejscowej sł uż by celnej, na kalkulatorze (! ) przeliczają cym liczbę dni, któ re każ dy z przylatują cych pasaż eró w spę dził w strefie Schengen w poprzednim sześ ć miesię cy zgodnie z ich wizą lub biopaszportem bezwizowym. Dobrze, ż e przed naszym autobusem był a godzina 55 minut. Jeś li czas dokowania jest kró tszy niż godzina, moż esz nie zdą ż yć . Z biletami autobusowymi był o jeszcze jedno zadanie. Kupują c bilety na stronie firmy autobusowej, któ rej szukał eś , wszystko był oby dobrze, ale jeś li chodzi o formularz wprowadzania danych karty pł atniczej, nie był o nigdzie pola na wpisanie adresu e-mail, aby otrzymać i wydrukować bilet, wkradł y się wię c naturalne podejrzenia, ż e bilet moż e być dostę pny tylko w wersji mobilnej, czyli tylko na ekranie telefonu. Nie chcą c ryzykować.40 euro, zdecydował em się kupić bilety na miejscu, u kierowcy/w kasie. Powiem od razu - to bardzo ryzykowna opcja, ponieważ .
firma autobusowa zapewnia transport o pojemnoś ci zgodnej z liczbą sprzedanych biletó w (+/-). W naszym przypadku był minibus z 12 miejscami, opró cz nas na przystanku opró cz nas był o 10 pasaż eró w, wię c mieliś my szczę ś cie, ż e w ogó le wyjechaliś my! Nawiasem mó wią c, wszyscy pasaż erowie pokazywali kierowcy bilety z ekranó w telefonó w, ale kierowcy sprzedawali nam bilety za dopł atą.2 euro (22 euro zamiast 20). W drodze powrotnej kupił em bilety w kasie na dworcu autobusowym w Saarbrü cken (udał o mi się przez ramię kasjera zobaczyć , ż e bilet jest dostę pny do druku od razu po dokonaniu pł atnoś ci - czyli zapł acił em, wydrukował em i zamkną ł em formularz, to jest niemoż liwe do zapisania, có ż , moż e tylko przez „PrintScreen”.
Ale robię dygresję . Dzień był sł oneczny, pogoda sprzyjał a wypoczynkowi i dobrym nastrojom. Zaraz za lotniskiem zaczynał y się lasy, czasami przeplatane mał ymi wioskami lub polami uprawnymi.
Droga miał a niemiecką jakoś ć , choć nie był a autostradą , wię c 120 km pokonaliś my w 1 godzinę.30 minut zamiast deklarowanych 2 godzin 00 minut. 400 metró w od dworca autobusowego w Saarbrü cken (znajduje się przy wjeź dzie do miasta, jest to mał y pawilon z kasą i kilkoma sł upami z tablicami) do naszego hotelu Saarbrucken City. Ze wszystkich oferowanych opcji ta wskazana był a najbardziej optymalna - bliskoś ć centrum (400 m) i lokalnego Haubanhof (500 metró w), koszt 67 euro / noc / Twin / BB. To nam odpowiadał o. Hotel znajdował się w starym budynku, ale nie nad drogą , ale na dziedziń cu, wię c nie był o zbyt gł oś no (nawiasem mó wią c, w Saarbrü cken jest doś ć duż e stare centrum, domy z przeł omu XIX i XX wieku wiekó w). 100 metró w dalej - supermarket "Netto" czynny od 8 do 20, nieczynny w niedziele.
Ten supermarket mieś cił się przy Dudweilerstrasse, z jednej strony któ rej widoczny był Urzą d Pocztowy (monumentalny budynek z iglicą na wydrą ż onej kopule), a z drugiej - SaarOblEnergo, nowoczesny biurowiec lokalnej firmy energetycznej, nocą , jasno oś wietlone i stale zmieniają ce się kolory Saarbrü cken, mimo zł oż onej historii swojego regionu (kilka razy przechodził o z Niemiec do Francji, a przez 8 lat był o generalnie niepodległ ym pań stwem od 1947 do 1955), udał o się zachować swó j historyczny wyglą d i antyczną architekturę . Koś ció ł ś w. Jakuba, ratusz ś w. Jana, ś redniowieczna kł adka "Altebrucke".
Perł ą i gł ó wną atrakcją miasta jest ewangelicki koś ció ł ś w. Ludwika (Ludwigskirche), monumentalna budowla z brą zowego kamienia, z wież ą straż niczą „belgijską ” („wież a belgijska” – to czysto moje okreś lenie, widział em takie wież e tylko w Belgii, być moż e są w innych krajach, naukowo nazwane – nie wiem), znajdują się na prawym (pagó rkowatym) brzegu rzeki Saary. Historyczne centrum i nasz hotel znajdują się po lewej stronie pod baldachimem. Na prawym brzegu zabytkó w znajduje się ró wnież Zamek Saary – bardzo pię kny stary biał y budynek, w któ rym wbudowana jest nowoczesna szklana fasada. Teraz jest muzeum i centrum wystawowe. Na uwagę zasł uguje ró wnież stary most z jasnobrą zowego kamienia przez rzekę Saar. Ten kolor jest zapewniony dzię ki inkluzjom w kamieniu rudy ż elaza, któ rego zł oż a znajdują się w tym regionie.
Naturalnie w bezpoś rednim są siedztwie zakł adó w powstał a cał a niezbę dna infrastruktura towarzyszą ca (dojazdy kolejowe, magazyny) oraz mał a elektrownia wodna na Saarze. I ostatni szlif, podkreś lają cy znaczenie tego przemysł u dla regionu – na koń cu naszej ulicy odkryto technikum metalurgiczne (uniwersytet w Saarbrü cken oczywiś cie też istnieje – jak mogł oby być centrum regionalne bez uniwersytetu). Ale Politechnika nie został a zauważ ona). Przygraniczne poł oż enie Saarbrü cken sugerował o moż liwoś ć jednodniowych wycieczek z krajó w są siednich, przede wszystkim do Francji i Luksemburga. W tym celu regionalny oddział Deutsche Bahn opracował specjalny bilet Saar-Lor-Lux, bilet Saar-Elzas i taryfę Saar-Lorrain. Umoż liwienie podró ż om samotnym turystom i mał ym grupom (2-5 osó b) do są siednich stanó w.
Nie powiem, ż e taryfy są bardzo wygodne (obowią zują tylko w weekendy i ś wię ta) i obowią zują tylko na niektó re pocią gi, ale i tak pozwalają duż o zaoszczę dzić w poró wnaniu do kupowania biletó w na stronie kolei niemieckich lub francuskich wł aś nie od punktu A do punktu B niektó re, nawet jeś li bardzo odległ e daty. Wszystkie podró ż e z Saarbrü cken rozpoczynał y się od Saarbrucken Hauptbanhof (gdzie pocią gi odjeż dż ał y z Lotaryngii) lub placu dworcowego (z któ rego odjeż dż ał y odpowiednio autobusy do Luksemburga i tramwaje do Alzacji). Wię cej szczegó ł ó w bę dzie w odpowiednich osobnych artykuł ach.
A teraz przejdź my do transportu lokalnego. W stolicy Saary jest reprezentowana tylko przez autobusy, jest wiele tras, chodzenie 3 razy na godzinę w dni powszednie i 2 razy na godzinę w weekendy, koszt jednej wycieczki to 3 euro! . Moim zdaniem to najdroż szy bilet autobusowy, jaki kiedykolwiek widział em w Europie.
Jedynie Sztokholm moż e konkurować z transportem Saarbrü cken pod wzglę dem wysokich kosztó w, któ rego bilet metra kupił em w 2012 roku za 36 koron szwedzkich, co przy ó wczesnym kursie wymiany wynosił.3 euro. To prawda, ż e kurs wymiany hrywny w stosunku do EUR i SEK był nieco inny. . . Oczywiś cie wszyscy mieszkań cy podró ż ują na kartach podró ż nych. Dlatego, aby odwiedzić lokalne centra handlowe na obrzeż ach (ReWe, LiDl, Kaufland itp. ), moż na przejś ć okoł o pó ł torej mili wzdł uż Dudweilerstrasse, stopniowo zmieniają cej się w autostradę . Jeś li chodzi o zakupy odzież y tradycyjnej, najciekawsze domy towarowe skupiają się na deptaku Bahnhofstrasse - C&A, H&M, P&K, Primark itp. , koń czą c na centrum handlowym Europa przy dworcu. Niewą tpliwą zaletą wię kszoś ci powyż szych sklepó w jest to, ż e posiadają.2 wejś cia - jedno na deptak Bahnhoftrasse, drugie na nabrzeż e rzeki. Saar z kawiarniami i barami.
Na uwagę zasł uguje obecnoś ć duż ej liczby sklepó w obuwniczych – opró cz tradycyjnych niemieckich Deichmannó w (2 sztuki) i Riekera, istnieje ró wnież kilka multibrandowych Shuhhausó w. Kto jest zainteresowany zakupami w tań szy sposó b - na przeciwległ ym brzegu znajduje się wiele sklepó w z asortymentem turecko-chiń skim. W mieś cie znaleziono 2 kina - jedno to zwykł e kino UT, drugie to kino artystyczne (kino nie jest dla wszystkich), ł adny, nowoczesny budynek Teatru Miejskiego na Tbiliser-platz (Tbilisi i Saarbrü cken są siostrzane miast), kilka księ garń (m. in. i sieci Thalia). Jeś li idzie się Bahnhofstrasse z dala od centrum, to 5-pię trowe budynki z lat 50. -60. zastę pują.2-3-pię trowe budynki z począ tku wieku i duż e sieció wki (zapomniał em też o sieci i super drogie Karstadt z tym samym ReWe w piwnicy) mał e sklepy i piekarnie. W pią tek na koń cu deptaka na ul.
Johanner Platz miał sklep spoż ywczy, ceny absolutnie nie są tanie, ale wszystkie produkty są prawdopodobnie produktami rolnymi. To, co jeszcze przykuł o moją uwagę w Saarbrü cken, to duż a liczba bankó w (w innych miastach Niemiec trafił y tylko Sparkasse i Commerzbank, był y też regionalne banki Saar - sł owo Saar wystę pował o w nazwie w ró ż nych odmianach) i, co dziwne, , kasyno. Tak, to znaki Casino, któ re widział em w Saarbrü cken co najmniej 4 - w innych duż ych niemieckich miastach odwiedzanych w ró ż nym czasie (Frankfurt nad Menem, Monachium, Norymberga, Hamburg, Dusseldorf) w ogó le ich nie spotkał em, oczywiś cie ustawodawstwo gruntowe nie zezwala. Nie wchodził em do ś rodka, ale ponieważ pokoje, w któ rych był y wizualnie rozmieszczone, był y bardzo mał e (dwa metry na lewo - drzwi do fryzjera, dwa metry na prawo - drzwi do kawiarni etnicznej), odważ ył bym się sugerują , ż e kasyna Saarland to banalna sala z automatami do gry. Jeś li się mylę , popraw mnie.
Kolejną atrakcją Saarbrü cken (jeś li moż na to tak nazwać ) jest „tramwaj tranzytowy”. Prowadzi od miasta Saarlouis (10 km na zachó d) do miasta Sarreguemines, któ re jest już we Francji. Wynika z Saarbrü cken z Bahnhofplatz wzdł uż Kaiserstrasse, nie był zainteresowany kosztem biletó w, skorzystał z niego tylko 1 raz jadą c z Saarbrü cken do Strassburga z przesiadką w Sarreguemines, opł ata był a wliczona w „bilet saarsko-alzacki”, na terytorium Saarbrü cken tramwaj zatrzymuje się okoł o 7-8 przystankó w.
Temat jedzenia. To, ż e w centrum jest wiele kawiarni, baró w z przeką skami i po prostu piekarnie (w tym francuska „boulangerie”) – myś lę , ż e dla nikogo nie jest tajemnicą . Kilka razy jedliś my obiad w kawiarni rybnej NordSea (podobną widział em w Wiedniu pó ł tora roku temu, nie są dził em, ż e to ogó lnoeuropejski projekt), wszystko jest bardzo przyzwoite i doś ć budż etowe.
Gł ó wnym daniem kuchni Saary są ogó lnie dania ziemniaczane, aw szczegó lnoś ci placki ziemniaczane (ich odpowiednik naszych plackó w ziemniaczanych). Nawiasem mó wią c, sł owo „ziemniak” przyszł o do nas wł aś nie z ję zyka niemieckiego – bo w okolicach Bahnhofstrasse widział em instytucję „Bitte sin Bit die Kartoffel”. Menu i ceny nie został y okreś lone.
Podró ż powrotna na lotnisko Frankfurt-Hann przebiegł a bez zakł ó ceń . Autobus wyjechał z dworca autobusowego o 10:45 z deklarowanym czasem przyjazdu o 12:45, odjazd był o 15:30. Wł aś ciwie przyjechał pó ł godziny wcześ niej. Resztę czasu poś wię cił em na bezcł ową rejestrację (w rzeczywistoś ci zaję ł a to 4 minuty, a ponad 40 - czekał em na celnika przy stanowisku ZOLL - na lotnisku jest ich dwó ch - po jednym w każ dym zaciskó w). W rzeczywistoś ci celnik jedynie podpisał i ostemplował czeki, wydał kopertę ze wskazanym adresem Global tax free office w Bratysł awie i zalecił wrzucenie czekó w z koperty do ż ó ł tej skrzynki pocztowej w samym centrum lotniska .
Zwrot przyszedł na kartę po 32 dniach, ale z najwyż szą prowizją . : -(
Nasz lot był opó ź niony o 20 minut, nie tylko dlatego, ż e kilka lotó w Ryana był o opó ź nionych przed nami. Ale po drodze przez czę ś ć czasu dogoniliś my i wylą dowaliś my w Ż ulianach z zaledwie 5-minutowym opó ź nieniem
