Przyszłam na leczenie.
W 2012 roku przyjechał em do Berlina z niezbyt dobrego powodu.
Przyszł am na leczenie. Wydawał o się , ż e już nigdy nie bę dę chodzić , ale medycyna niemiecka czyni cuda i dwa lata pó ź niej nie tylko stał am na wł asnych nogach, ale mogł am chodzić . Podczas mojej drugiej wizyty postanowił em wzią ć przewodnika i zobaczyć miasto, co dał o mi nadzieję . Przewodnik nazywał się Aleksander, niestety nie pamię tam jego nazwiska. Zawió zł mnie swoim samochodem, w jakimś negatywnym ś wietle opowiedział mi o Niemcach i Berlinie, a ja zdecydował am: „no có ż , nadal kocham swó j Berlin.
W tym roku chciał am pokazać Berlin mojemu synowi (12 lat) i znó w wzią ć przewodnika : )
Kró tkie poszukiwania zakoń czył y się wielkim sukcesem, znaleź liś my Katyę Strauss. Nigdy nie doś wiadczył em tak ró ż nych emocji. Był o wiele fascynują cych historii, przeplatanych zabawnymi historiami, któ re wydarzył y się w historii Berlina. Pł akał em pod pomnikiem ofiar Holokaustu, Katia mó wił a tak emocjonalnie i jakoś po ludzku o wszystkich okropnoś ciach nazizmu.
Chociaż od razu przypomniał em sobie, jak mó j nieszczę sny przewodnik Aleksander powiedział : „Niemcy kł adli tu kamienie, nie mają gdzie wł oż yć pienię dzy”
Ale najważ niejsze! Dima, mó j syn, powiedział , ż e nigdy nie mieliś my takiego przewodnika.
Spę dziliś my cudowne 6 godzin i dosł ownie nie chciał o nam się wyjeż dż ać . Katii obiecano, ż e przyjedziemy na ś wię ta))
Berlin zawsze mi się podobał , ale dzię ki Katyi zakochał em się w nim.
Dlaczego piszę te sł owa wdzię cznoś ci!
Adelina
