В последний день "Копенгагского уикенда" перед нами возникла дилемма - как провести время после обеда? Поехать в "гости к Гамлету" в датский городок Эльсинор или же нанести визит в соседнюю Швецию, в "самый южный" ее город - Мальмё. Что такое Европа? - "Лоскутное одеяло" на материке Евразия. Мы тратим 8 часов, чтобы доехать из Киева до Херсона, тогда как из Дании в Швецию можно попасть всего лишь за каких-то полчаса, так что воспользоваться этой возможностью было очень соблазнительно. И как ни манили к себе "Гамлетовские места", славянская натура, желающая получать "два в одном", и уверения супруга о том, что он мечтает о Мальмё с тех пор как в детстве прочитал рассказ о скромном шведском инспекторе полиции, вылавливающем в этом "маленьком приморском городке" отчаянных конрабандистов, помогли принять правильное решение. Основательно подкрепившись "У Лоры" и "зарезервировав" путем утопления монетки в Нюхавне повторное возвращение в Копенгаген (в "следующий раз" - точно в Эльсинор! ), мы направились в сторону вокзала.
Копенгаген не хотел выпускать нас из своих объятий и попытался подбросить "альтернативу" в виде интеллигентного вида мужчины средних лет, у которого мы решили уточнить дорогу. "Да, вокзал находится там, - ответил мужчина по-английски. - А это очень хороший художественный музей, очень советую. Великолепная коллекция полотен! " И он указал на оранжевое здание Глипотеки через дорогу. "Спасибо! - отвечаю. - Но мы уже запланировали поездку в Мальмё. Мы ведь сможем уехать в Мальмё с вокзала? " "Да, сможете. Но музей лучше, " - грустно ответил мужчина. Мало кого из туристов можно "соблазнить" посещением художественной галлереи, когда перед ним маячит перспектива поездки в соседнюю страну... "Сегодня посещение музея бесплатно! "- безнадежно прокричал датчанин вслед нашим удалаяющимся силуэтам.
Копенгагенский вокзал мне понравился. Большой, светлый, понятный. Билеты на поезд мы купили в автомате при входе в вокзал. Покупка билетов настолько проста, что я даже не запомнила деталей : ) На вокзале есть автоматы датских и шведских железных дорог. В ходе подготовки к поездке, наиболее полную информацию о ж/д сообщении "Копенгаген - Мальмё" я почерпнула на сайте шведских железных дорог (http://www. sj. se). Шведы активно используют и промотируют свои "стальные магистрали". На сайте железнодорожного ведомства Швеции можно даже скачать туристическую брошюру "На поезде по Швеции" на русском языке. Такое трепетное отношение к железной дороге мне, как дочери железнодорожников, импонирует. Поэтому я воспользовалась шведским автоматом с буквами "SJ". Кроме того, на датском ж/д сайте не было английского языка, и я побаивалась, что и датские автоматы могут быть лишены "дружественного" англоязычного меню. Для людей, предпочитающих "живое общение", на вокзале есть традиционные билетные кассы с англоговорящими кассирами. Стоимость международного билета в одну сторону- 107 шведских крон, которые в апреле 2010 примерно равнялись 13$. Поезда из Копенгагена в Мальмё ходят с десятиминутным интервалом, но нам пришлось подождать минут 30, так-как на ближайшее время билеты были уже проданы.
Мы еще немного послонялись по вокзалу, выпили кофе, купили местных марципановых конфет (на вокзале оказались дешевле, чем в городе), - и вот уже, сверкая надписью "Helsingor- Malmo", подкатила наша забитая "под завязку" электричка. На перроне Копенгагена вышло довольно много народа, а после аэропорта вагоны практически опустели. Сидячих мест хватало всем. Поезд новый, с мягкими сиденьями и со специальными вагонами для пассажиров с велосипедами и колясками. Билеты на входе не проверяли, и до самого Мальмё кондуктор так и не появился. Ехать следует до остановки "Malmo Central" (не путать с "Malmo Syd"! ). Переехав через разделяющий Данию и Швецию пролив Эрсунн по знаменитому восьмикиллометровому мосту-тонеллю, мы уже через 35 минут оказались в Мальмё.
Путеводитель по Швеции, уважаемого доселе издательства "Томаса Кука", обещал показать все красоты Мальмё всего лишь за полтора часа пешеходной прогулки. Это нас вполне устраивало, так-как было уже четыре часа пополудни, а мы хотели еще перекусить, зайти в какой-нибудь музейчик, закупиться магнитами и сувенирами... В Данию планировали вернуться к девяти вечера, чтобы отдохнуть, прогуляться по вечернему Копенгагену и собрать сумку перед завтрашним утренним вылетом домой. Дабы ничего не пропустить, решили строго следовать предложенному путеводителем маршруту, который начинался как раз от вокзала Мальмё. Когда, по прошествии сорока минут(! ) путеводитель наконец-то вывел нас к "достопримечательности", помеченной на карте цифрой "1", решили его засунуть поглубже в ... рюкзак и прибегнуть к проверенной годами тактике "ФИ" ("ФОТОГРАФИРУЙ- читай в ИНТЕРНЕТЕ": )). И пошли себе, куда глаза глядят, щелкая фотиком налево и направо. Мы без труда нашли Ратушную площадь со статуей Карла X ("отбившему" город у датчан), церковь Св. Петра, сфотографировались рядом с "Оркестром оптимистов"-самой фотографируемой скульптурой в Швеции. Все эти "основные" достопримечательности находятся в 5 минутах ходьбы от вокзала. Готический шпиль церкви Петра - первое, что вы замечаете, оказавшись на мальмском перроне. Господин из "Томаса Кука", составлявший маршрут по Мальмё или злой шутник, или никогда там не был. Кому еще придет в голову водить туристов 40 минут кругами, чтобы они наконец-то посмотрели на "Музей современного искусства", расположенный в здании заброшенной электростаниции? ! Везло нам, короче говоря, в тот день на изобразительные музеи : )))
Мальмё, кроме своей сложной судьбы и долгой истории, отмечен любовью представителей местной "богемы"(поэтов, художников, актеров), в этом мало чем отличаясь от "самых южных городов" других стран. В летнее время сюда съезжаются "знаменитости" со всей Швеции и мира, чтобы принять участие в красочных фестивалях и амбициозных проектах. Но скажу честно: в воскресенье, в апреле, после обеда - делать в Мальмё абсолютно нечего. Закрыто ВСЁ. От аптеки до музея. Уважающему себя туристу даже магнит купить негде! Из ресторанов работает только ларек фаст-фуда у бронзовых ног коня короля Карла X, да несколько дорогих ресторанов на "Лила торв". Одним словом - ПРОВИНЦИЯ! : ) Бытует мнение, что жизнь в шведском Мальмё на порядок дешевле жизни в датском Копенгагене. Поэтому малоимущие граждане и экономные туристы предпочитают селиться в Мальмё и оттуда ежедневно ездить в Копенгаген - кто на экскурсию, а кто - на работу или учебу. Не могу подтвердить эту "теорию", так-как единственной нашей покупкой в Мальмё в тот день была чашка кофе, которую мы купили за 12 евро(! ) в ресторанчике, расположенном на тихой улочке недалеко от площади "Лила". Двенадцать евро за чашечку "эспрессо"! Таких цен я не встречала даже в Копенгагене. Не знаю, может быть отели Мальмё и дешевле копенгагенских, но перспектива тратить ежедневно по 26 баксов на проезд вряд ли прельстит прижимистого туриста. Ну, разве что заехать в Мальмё на месяц, сняв комнату у какой-нибудь шведской старушки и купив себе проездной.
Я люблю маленькие аккуратные городки. Поэтому о поездке в Мальмё с его "пряничными" домиками, мощеными улочками и дикими утками абсолютно не жалею. Из особо запомнившегося и "поразившего воображение": еще не очень старое кладбище (самым свежим могилкам около 50-ти лет), превращенное в городской парк, на главной аллее которого расположено КАЗИНО (! ). К казино мимо могилок подъезжают на белых "Мерседесах" бритоголовые шведы с золотыми цепурами на шеях. Улицы в Мальмё нужно переходить внимательно потому что, в отличие от Копенгагена, дорогу пешеходам здесь уступают только водители автобусов. Очень умилили крошечные старинные домики высотою в два человеческих роста, зачастую "зажатые" между домов современной застройки. А лаконичная скульптура "Шведская меланхолия" в виде мужчины в берете, обратившего свой плачущий взор на пожарную станцию по ту сторону канала - тронула до глубины души.
Солнце начало клониться к закату и мы, все еще не потерявшие надежду разжиться магнитом из Мальмё, решили придти на вокзал чуть пораньше. Но увы, вопреки нашим ожиданиям, сувенирных лавок на вокзале не оказалось, а небольшой вокзальный супермаркет продавал только интернациональную "масс-маркетовскую" продукцию ("Сникерсы", "Марсы" и "Орбиты"). Коротая время, сделали пару кадров внутреннего убранства вокзала Мальмё, частично находившегося на реконструкции. Не найдя свой поезд на электронном табло, мы не растерялись, а наученные опытом поездки в Вену из Будапешта, "вычислили" свой поезд на бумажном расписании по времени отправления в 20:15 ("Лунд-Мальмё-Копенгаген").
Состав, на котором мы поехали обратно, отличался от поезда, доставившего нас в Мальмё. В нем было только два вагона, и цвет поезда был не черный, а сиреневый. Слегка подивившись местной привычке указывать на поезде станцию отправления, а не прибытия (на первом вагоне было написано "Lund"), мы комфортно разместились на шести сиденьях внутри поезда. Утомленный прогулкой и разочарованный поисками магнита супруг, почти мгновенно задремал, а я с любопытством принялась разглядывать рекламки на стенах, призывающие шведов съездить в гости к датчанам в Копенгаген. Но вот, наконец, приятный женский голос что-то промурлыкал из динамика, двери закрылись и мы В ПОЛНОМ ОДИНОЧЕСТВЕ двинулись в путь. Минут через пятнадцать в вагоне появился пожилой кондуктор. Он заглянул в билеты и поинтересовался, куда мы направляемся. "В Копенгаген: ), "- ответила я по-английски (вообще-то на билете написано). "Но мы едем в Лунд, "- недоуменно ответил дедушка. "Лунд? ! ! Но нам надо в Копенгаген!! ! "- холодея от ужаса выпалила я. "Поезд следует в Лунд, "- дедушка сочувственно посмотрел на меня поверх очков, а спрятанная в седых усах усмешка как бы говорила: "Ага! Попались, голубчики! " На несколько секунд в воздухе повисла неловкая пауза, во время которой я в уме пыталась прикинуть, сколько денег у нас останется после уплаты штрафа ... "Я был у первого вагона, и если бы вы показали мне билет, перед тем как сесть в поезд, этого бы не случилось, "- нарушил молчание седой кондуктор. "Мы были там, но Вас там не было, "-брякнула я. Старичок обиженно сверкнул на меня стеклами очков: "Я тридцать лет служу на железной дороге и хорошо знаю свое дело! Не было такого дня, чтобы я не выходил к первому вагону перед отправкой поезда! " Между тем, стрелки часов неумолимо приближались к девяти вечера. В то время, пока дедушка посвящал меня в тонкости работы кондуктора, маленький сиреневый поезд мчался по просторам Швеции, все дальше унося нас от Мальмё, от Копенгагена и от аэропорта Каструп, из которого мы должны были улететь домой в Киев в 9 утра следующего дня. "ОК! Вот шуд ви ду нау? "- прервала я повествование заслуженного работника шведской ж/д. Дедушка на минуту задумался, посмотрел на меня голубыми скандинавскими глазами и спросил: "Do you speak English? " Тю! А на каком языке мы с тобой, мил человек, общаемся последние пять минут? ! Обалдев от такой постановки вопроса, я ответила: "ДА!! ! " На чистом русском языке: ) Удовлетворенный ответом дедушка, кивнул головой, мол: "Щас я все устрою. " И метнулся "кабанчиком" в кабину машиниста. Поезд стал притормаживать... Вернувшись, дедуля начал громко и медленно выговаривать английские слова, сопровождая свою речь активной жестикуляцией (видимо наконец-то сообразил, что перед ним иностранцы): "Сейчаааас, вы выйдееетеее на отсановкееее, перейдеееетеее на противоположную стооороонуууу. Через пять минуууут (показывает пять пальцев и стучит по циферблату наручных часов) будет ееехааать поооезд в Мааальмёёё. Остановите поезд (дословно: "Stop the train"). Пооокаааажете кондуктору билееетыыы (трясет нашими тикетами), объясните ситуацию, вернетесь в Мальмё, пересядете на свой поезд в Копенгаген. " Затем, дав напутственный совет: "Аккуратно переходите дорогу! " он высадил нас на безлюдной платформе где-то посреди необъятных просторов Шведского королевства и растворился вместе с поездом в густых скандинавских сумерках. Станция находилась "в чистом поле" в буквальном смысле этого слова, до самого горизонта окруженная качественным скандинавским сухостоем. В метрах ста от железнодорожной платформы находился вместительный ангар, при ближайшем рассмотрении оказавшийся Казино(азартный народ эти шведы! ) и Отелем в одном лице. И ангар, и железнодорожная платформа назывались одинаково - "Бурлёв". Через некоторое время, как бы подчеркивая "колорит" сложившегося положения, мимо нас с тихим шелестом промчался товарный поезд...
Я грустно стояла на платформе, думая о том, что имел в виду дедушка, когда советовал нам "остановить поезд", а также о том, что вряд ли кому-либо придет в голову искать нас в шведской глубинке. В это время муж, сообразивший, что никто из наших знакомых, даже побывавших в Швеции, не сможет похвастаться пребыванием в "Бурлёве", восторженно носился взад-вперед по платформе, стараясь запечатлеть каждую минуту нашего пребывания на ней. Но вот на горизонте показалась сиреневая электричка из Лунда, муж поднял руку и... остановил поезд! : ) Из дверей первого вагона выглянуло удивленное лицо кондуктора - афрошведа. "Ви тук зэ ронг трейн! Ви нид ту гэт ту Копенгаген! Ви тук зэ ронг трэйн!. . "- затараторила я потрясая билетами. "Итс ноу проблем, "- удивленно произнес темнокожий скандинав и легонько подтолкнул нас внутрь вагона.
Вновь оказавшись перед железнодорожным расписанием на вокзале в Мальмё, мы с ужасом обнаружили, что ПОСЛЕДНЯЯ электричка на Копенгаген уходит через три минуты! Естественно, новые билеты мы купить не успевали. Кроме того, из-за реконструкции вокзала, для того чтобы попасть на платформу, надо было сделать порядочный пятиминутный "крюк". Но Бог хранит дураков и туристов! Когда мы, запыхавшиеся и испуганные, влетели на платформу, случилось чудо - пунктуальный датский поезд ОПОЗДАЛ на 10 минут! : ) Чтобы избежать "объяснений" с датским кондуктором, мы решили "затеряться" в специальном вагоне среди колясок и велосипедов. Примостившись между детской коляской с маленьким индусом и спортивным велосипедом, машинально рассматриваю наши "просроченные" билеты. Мама дорогая! 20:15 - это было время нашего ПРИБЫТИЯ в Копенгаген, а не время отправления из Мальмё! Выходит, мы не только перепутали поезда, но еще и свой поезд благополучно "прогуляли"! В этот момент в вагон зашла кондукторша. Обильно заливаюсь краской и обреченно протягиваю ей билеты. Женщина посмотрела билеты, улыбнувшись, поставила на них закорючку и что-то пролепетав на незнакомом языке, похлопала меня по коленке: "Не переживай". Вернув нам билеты, она удалилась в соседний вагон. На этом закончились наши "приключения". Мы благополучно вернулись в Копенгаген, а затем и домой в Киев, привезя с собой кучу датских сувениров и шведских воспоминаний.
Желаю всем приятных путешествий и ярких впечатлений! : )
Ostatniego dnia „Kopenhaskiego Weekendu” stanę liś my przed dylematem – jak spę dzić czas po obiedzie? Aby udać się na „wizytę do Hamlet” w duń skim mieś cie Elsinore lub odwiedzić są siednią Szwecję , jej „najbardziej na poł udnie wysunię te” miasto - Malmö . Czym jest Europa? - „Koł dra patchworkowa” na kontynencie Eurazji. Na dojazd z Kijowa do Chersoniu spę dzamy 8 godzin, natomiast z Danii do Szwecji moż na dojechać w zaledwie pó ł godziny, wię c skorzystanie z tej okazji był o bardzo kuszą ce. I bez wzglę du na to, jak kusił o się „Hamlet Places”, sł owiań ska natura, chcą ca „dwa w jednym”, i zapewnienia mę ż a, ż e marzy o Malmö , odką d w dzieciń stwie przeczytał historię o skromnym szwedzkim inspektorze policji, któ ry ł apie w tym „mał ym nadmorskim miasteczku” zdesperowani przemytnicy pomogli podją ć wł aś ciwą decyzję.
Po gruntownym odś wież eniu się u Laury i „zarezerwowaniu” przez utopienie monety w Nyhavn na drugi powró t do Kopenhagi („nastę pny raz” – dokł adnie do Elsinore! ), skierowaliś my się w stronę dworca.
Kopenhaga nie chciał a nas wypuś cić ze swojego uś cisku i pró bował a rzucić „alternatywę ” w postaci inteligentnie wyglą dają cego mę ż czyzny w ś rednim wieku, od któ rego postanowiliś my utorować drogę . „Tak, jest tam stacja kolejowa", odpowiedział mę ż czyzna po angielsku. „I to bardzo dobre muzeum sztuki, bardzo je polecam. Doskonał a kolekcja obrazó w! " I wskazał pomarań czowy budynek Glyptote po drugiej stronie ulicy . "Dzię kuję ! - Odpowiadam. - Ale już zaplanowaliś my wycieczkę do Malmö . Czy moż emy wyjechać do Malmö ze stacji? " "Tak, moż esz. Ale muzeum jest lepsze, " odpowiedział ze smutkiem mę ż czyzna. Niewielu turystó w moż e „skusić się ” na wizytę w galerii sztuki, gdy przed nimi wył ania się perspektywa wyjazdu do są siedniego kraju...„Dzisiaj zwiedzanie muzeum jest bezpł atne!
- krzykną ł Duń czyk beznadziejnie za naszymi oddalają cymi się sylwetkami.
Podobał mi się dworzec w Kopenhadze. Duż y, lekki, przejrzysty. Kupiliś my bilety kolejowe z automatu przy wejś ciu na dworzec. Kupowanie biletó w jest tak proste, ż e nawet nie pamię tam szczegó ł ó w : ) Na dworcu znajdują się automaty biletowe na koleje duń skie i szwedzkie. Przygotowują c się do podró ż y, najbardziej kompletne informacje na temat poł ą czenia kolejowego Kopenhaga-Malmö znalazł em na stronie internetowej Kolei Szwedzkich (http://www. sj. se). Szwedzi aktywnie wykorzystują i promują swoje „stalowe autostrady”. Na stronie szwedzkiego wydział u kolei moż na nawet pobrać broszurę turystyczną „Pocią giem w Szwecji” w ję zyku rosyjskim. Taki peł en czci stosunek do kolei imponuje mi, jako có rce kolejarzy. Uż ył em wię c szwedzkiej maszyny z literami „SJ”.
Ponadto na duń skiej stronie kolejowej nie był o ję zyka angielskiego i obawiał em się , ż e duń skie maszyny mogą zostać pozbawione „przyjaznego” angielskiego menu. Dla osó b preferują cych „komunikację na ż ywo” na stacji znajdują się tradycyjne kasy biletowe z angloję zycznymi kasjerami. Koszt mię dzynarodowego biletu w jedną stronę to 107 koron, co w kwietniu 2010 r. kosztował o okoł o 13 dolaró w. Pocią gi z Kopenhagi do Malmö kursują z dziesię ciominutową przerwą , ale musieliś my czekać.30 minut, ponieważ bilety na najbliż szą przyszł oś ć był y już wyprzedane.
Krę ciliś my się trochę po dworcu, piliś my kawę , kupowaliś my lokalne marcepanowe sł odycze (na dworcu okazał y się tań sze niż w mieś cie), a teraz mienią c się napisem „Helsingor-Malmo” nasz spakowany „do gał ek ocznych” podwiną ł pocią g elektryczny. Sporo ludzi wysiadł o na peronie w Kopenhadze, a po lotnisku wagony był y prawie puste. Dla wszystkich był o wystarczają co duż o miejsc.
Pocią g jest nowy, z mię kkimi siedzeniami i specjalnymi wagonami dla pasaż eró w z rowerami i wagonami. Bilety nie był y sprawdzane przy wejś ciu, a konduktor nie pojawiał się aż do Malmö . Należ y udać się na przystanek „Malmo Central” (nie mylić z „Malmo Syd”! ). Po przekroczeniu Cieś niny Ersund, któ ra oddziela Danię i Szwecję , wzdł uż sł ynnego oś miokilometrowego mostu tunelowego, w 35 minut dotarliś my do Malmö.
Przewodnik po Szwecji, do tej pory szanowany przez wydawnictwo „Thomas Cook”, obiecał pokazać wszystkie uroki Malmö w zaledwie pó ł torej godziny na piechotę . To nam cał kiem nieź le odpowiadał o, bo był a już czwarta po poł udniu, a chcieliś my coś przeką sić , pó jś ć do jakiegoś muzeum, kupić magnesy i pamią tki… spakować się przed jutrzejszym porannym lotem do domu.
Kto inny pomyś lał by o woż eniu turystó w w kó ł ko przez 40 minut, aby wreszcie zajrzeć do „Muzeum Sztuki Nowoczesnej” mieszczą cego się w budynku opuszczonej elektrowni? ! Kró tko mó wią c, mieliś my szczę ś cie tego dnia do wspaniał ych muzeó w : )))
Malmö , poza trudnym losem i dł ugą historią , naznaczone jest mił oś cią przedstawicieli tutejszej „bohemy” (poetó w, artystó w, aktoró w), pod tym wzglę dem niewiele ró ż ni się od „najdalej wysunię tych na poł udnie miast” innych krajó w. Latem przyjeż dż ają tu „celebryci” z cał ej Szwecji i ś wiata, by wzią ć udział w barwnych festiwalach i ambitnych projektach. Ale szczerze mó wią c: w niedzielę , w kwietniu, po obiedzie, w Malmö nie ma absolutnie nic do roboty. Wszystko jest zamknię te. Od apteki do muzeum. Szanują cy się turysta nie moż e nawet kupić magnesu! Z restauracji jest tylko stragan z fast foodami przy brą zowych nogach konia kró la Karola X i kilka drogich restauracji na Lila Torv. Jednym sł owem - PROWINCJA!
: ) Istnieje opinia, ż e ż ycie w szwedzkim Malmö jest znacznie tań sze niż ż ycie w duń skiej Kopenhadze. Dlatego biedni obywatele i oszczę dni turyś ci wolą osiedlać się w Malmö i stamtą d codziennie podró ż ować do Kopenhagi - niektó rzy na wycieczkę , inni do pracy lub nauki. Nie mogę potwierdzić tej „teorii”, bo jedynym naszym zakupem w Malmö tego dnia był a filiż anka kawy, któ rą kupiliś my za 12 euro (! ) w restauracji znajdują cej się na cichej ulicy niedaleko Placu Lila. Dwanaś cie euro za filiż ankę espresso! Takich cen nie widział em nawet w Kopenhadze. Nie wiem, moż e hotele w Malmö są tań sze niż te w Kopenhadze, ale perspektywa wydawania 26 dolcó w dziennie na podró ż raczej nie skusi ską pego turysty. No, moż e poza tym, ż eby zatrzymać się na miesią c w Malmö , wynają ć pokó j od jakiejś starej Szwedki i kupić bilet podró ż ny.
Kocham mał e, zadbane miasteczka.
Dlatego absolutnie nie ż ał uję wycieczki do Malmö z jego „piernikowymi” domkami, brukowanymi uliczkami i dzikimi kaczkami. Z najbardziej zapadają cych w pamię ć i „uderzają cych w wyobraź nię ”: niezbyt stary cmentarz (najś wież sze groby mają okoł o 50 lat), zamieniony w park miejski, przy gł ó wnej alei któ rego znajduje się KASYNO (! ). Szwedzi z ogolonymi gł owami i zł otymi ł ań cuchami na szyjach podjeż dż ają do kasyna obok grobó w biał ymi mercedesami. Ulice w Malmö należ y przejeż dż ać ostroż nie, ponieważ w przeciwień stwie do Kopenhagi tylko kierowcy autobusó w ustę pują pieszym. Bardzo poruszył y mnie malutkie stare domy, wysokie na dwa ludzkie wysokoś ci, czę sto „wciś nię te” mię dzy domy nowoczesnych budynkó w. A lakoniczna rzeź ba „Szwedzka melancholia” w postaci mę ż czyzny w berecie, któ ry z pł aczem skierował wzrok na remizę po drugiej stronie kanał u, dotknę ł a do gł ę bi.
Sł oń ce zaczę ł o zachodzić , a my, wcią ż nie tracą c nadziei na zdobycie magnesu z Malmö , postanowiliś my przyjechać na stację nieco wcześ niej. Ale niestety, wbrew naszym oczekiwaniom, na dworcu nie był o sklepó w z pamią tkami, a mał y supermarket dworcowy sprzedawał tylko mię dzynarodowe produkty „masowe” („Snickers”, „Mars” i „Orbits”). W tym czasie wykonaliś my kilka uję ć dekoracji wnę trz stacji Malmö , któ ra był a czę ś ciowo w trakcie przebudowy. Nie znajdują c naszego pocią gu na elektronicznej tablicy wynikó w, nie byliś my zagubieni, ale nauczeni doś wiadczeniem podró ż y do Wiednia z Budapesztu, „obliczyliś my” nasz pocią g na papierowym rozkł adzie jazdy w czasie odjazdu o 20:15 ( "Lund-Malmö -Kopenhaga").
Skł ad, po któ rym wró ciliś my, ró ż nił się od pocią gu, któ ry zawió zł nas do Malmö . Był y w nim tylko dwa wagony, a kolor pocią gu nie był czarny, lecz liliowy.
Nieco zdumiewają c się miejscowym zwyczajem wskazywania stacji odjazdu, a nie przyjazdu do pocią gu (pierwszy wagon był oznaczony „Lund”), wygodnie usadowiliś my się na sześ ciu miejscach w pocią gu. Zmę czony chodzeniem i sfrustrowany poszukiwaniem magnesu, mó j mą ż niemal natychmiast zasną ł , a ja zaczę ł am z ciekawoś cią patrzeć na reklamy na ś cianach, namawiają c Szwedó w do odwiedzenia Duń czykó w w Kopenhadze. Ale w koń cu przyjemny kobiecy gł os zamruczał coś z gł oś nika, drzwi się zamknę ł y i my, CAŁ KOWICIE SAMI, wyruszyliś my w drogę . Pię tnaś cie minut pó ź niej w samochodzie pojawił się starszy konduktor. Spojrzał na bilety i zapytał , doką d jedziemy. "Do Kopenhagi: )" odpowiedział em po angielsku (wł aś ciwie to jest napisane na bilecie). „Ale jedziemy do Lund”, odpowiedział dziadek ze zdumieniem. „Lund?! ! Ale musimy jechać do Kopenhagi!!! ” – wypalił em zimno z przeraż enia.
„Pocią g jedzie do Lund”, dziadek spojrzał na mnie ze wspó ł czuciem znad okularó w, a uś miech ukryty w jego siwych wą sach zdawał się mó wić : „Aha! oszacuj, ile pienię dzy zostanie nam po zapł aceniu mandatu…” był przy pierwszym wagonie, a gdybyś pokazał mi bilet przed wejś ciem do pocią gu, to by się nie stał o – przerwał ciszę siwowł osy konduktor. – Byliś my tam, ale ciebie tam nie był o – wypalił em. Starzec bł ysną ł do mnie z urazą w okularach: "Sł uż ę na kolei od trzydziestu lat i dobrze znam swó j interes! Nie był o dnia, ż ebym nie wyszedł do pierwszego wagonu przed odjazdem pocią gu! " , wskazó wki zegara nieubł aganie zbliż ał y się do dziewią tej wieczorem.
Podczas gdy dziadek wprowadzał mnie w tajniki pracy dyrygenta, mał y liliowy pocią g pę dził przez bezkres Szwecji, zabierają c nas coraz dalej z Malmö , z Kopenhagi i z lotniska Kastrup, ską d mieliś my lecieć do domu do Kijowa na 9 rano nastę pnego dnia. „OK! Oto shud vi du nau? ” – przerwał em historię zasł uż onego pracownika szwedzkiej kolei. Dziadek zastanowił się przez chwilę , spojrzał na mnie niebieskimi skandynawskimi oczami i zapytał : „Czy mó wisz po angielsku? ” A w jakim ję zyku ty i ja, drogi czł owieku, komunikujemy się przez ostatnie pię ć minut? ! Oszoł omiona takim sformuł owaniem pytania odpowiedział am: "TAK!!! " Czystym rosyjskim : ) Zadowolony z odpowiedzi dziadek skiną ł gł ową , mó wią c: "Zaraz wszystko zał atwię ". I pospieszył "dzik" do kabiny kierowcy. Pocią g zaczą ł zwalniać...
Po powrocie dziadek zaczą ł gł oś no i powoli wymawiać angielskie sł owa, towarzyszą c swojej przemowie aktywnymi gestami (podobno w koń cu zorientował się , ż e przed nim są obcokrajowcy): „Teraz wyjdź na przystanek, idź na przeciwną stoooooooo. In five minutes (shows five fingers and tapping on the dial of the wrist watch) will eeaaat the train to Maaalmö ö ö . Stop the train (literally: "Stop the train"). Oooooaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaing tickets of the conductor (shaking our tickets), explain the sytuacji, wró ć do Malmö , przesią dź się do swojego pocią gu do Kopenhagi. „Nastę pnie dają c radę poż egnalną : „Ostroż nie przejdź przez ulicę! ” wysadził nas na opustoszał ym peronie gdzieś poś rodku rozległ ych przestrzeni szwedzkiego kró lestwa i znikną ł wzdł uż z pocią giem w gę stym skandynawskim zmierzchu.
Stacja znajdował a się „na otwartym polu” w dosł ownym tego sł owa znaczeniu, otoczona po sam horyzont wysokiej jakoś ci skandynawskim posuszem. Sto metró w od peronu znajdował się pojemny hangar, po bliż szym przyjrzeniu się okazał o się , ż e to Kasyno (gracze, ci Szwedzi! ) i Hotel w jednym. Zaró wno hangar, jak i platforma kolejowa nazwano tak samo – „Burlev”. Po jakimś czasie, jakby podkreś lają c „kolor” obecnej sytuacji, z cichym szmerem przemkną ł obok nas pocią g towarowy…
Stał em ze smutkiem na peronie, myś lą c o tym, co dziadek miał na myś li, kiedy radził nam „zatrzymać pocią g”, a takż e, ż e nikomu nie przyjdzie do gł owy szukać nas w szwedzkim buszu.
W tym czasie mó j mą ż , zdają c sobie sprawę , ż e ż aden z naszych znajomych, nawet tych, któ rzy byli w Szwecji, nie moż e pochwalić się byciem w Burlevie, entuzjastycznie biegał tam iz powrotem po peronie, starają c się uchwycić każ dą minutę naszego pobytu na nim. Ale wtedy na horyzoncie pojawił się liliowy pocią g z Lund, mą ż podnió sł rę kę i… zatrzymał pocią g! : ) Z drzwi pierwszego wagonu wyjrzał a zdziwiona twarz konduktora - Afroshwede. „Wee tuk ze rong train! Wee nid tu get tu Copenhagen! Wee tuk ze rong train! …” – trajkotał em, potrzą sają c biletami. „To ż aden problem”, powiedział ze zdziwieniem ciemnoskó ry Skandynaw i delikatnie wepchną ł nas do samochodu.
Po raz kolejny przed rozkł adem jazdy pocią gó w na stacji w Malmö z przeraż eniem stwierdziliś my, ż e OSTATNI pocią g do Kopenhagi odjeż dż a za trzy minuty! Oczywiś cie nie mieliś my czasu na zakup nowych biletó w.
Dodatkowo w zwią zku z przebudową dworca, aby dostać się na peron, trzeba był o zrobić porzą dny, pię ciominutowy „objazd”. Ale Bó g ratuje gł upcó w i turystó w! Kiedy zdyszani i przeraż eni wlecieliś my na peron, zdarzył się cud - punktualny duń ski pocią g spó ź nił się.10 minut! : ) Aby unikną ć „wyjaś nień ” z duń skim konduktorem, postanowiliś my „zgubić się ” w specjalnej bryczce wś ró d bryczek i roweró w. Siedzą c mię dzy wó zkiem z mał ym Indianinem a sportowym rowerkiem, mechanicznie sprawdzam nasze „przeterminowane” bilety. Kochana mamo! 20:15 - to był czas naszego PRZYJAZDU do Kopenhagi, a nie czas wyjazdu z Malmö ! Okazuje się , ż e nie tylko pomieszaliś my pocią gi, ale ró wnież skutecznie „przegapiliś my” wł asny pocią g! W tym momencie do wagonu wszedł konduktor. Rumienię się obficie i zgubnie wrę czam jej bilety.
Kobieta spojrzał a na bilety, uś miechnę ł a się , zakrę cił a na nich i wymamrotał a coś w nieznanym ję zyku, poklepał a mnie po kolanie: „Nie martw się ”. Po zwró ceniu nam biletó w udał a się do nastę pnego wagonu. Na tym zakoń czył a się nasza „przygoda”. Wró ciliś my bezpiecznie do Kopenhagi, a potem do domu do Kijowa, przywoż ą c ze sobą mnó stwo duń skich pamią tek i szwedzkich wspomnień.
Ż yczę wszystkim przyjemnych podró ż y i ż ywych wraż eń ! : )
