Что и говорить, именно благодаря Турправде я узнала много разных полезных вещей о странах и континентах, отелях и турфирмах, перелетах и переездах. Но пожалуй самое главное, что дала мне ТурПравда – это люди, с которыми я здесь познакомилась. И вероятно при других обстоятельствах не встретилась бы никогда. Один из таких знаковых для меня людей - Kolia_oro.egor. С ним мы общаемся уже достаточно долго, давно и легко перешли на «ты». И вот его я как-то перестала считать незнакомым мне человеком, несмотря на то, что до сих пор живьем мы не виделись ни разу.
Когда в февральской перспективе замаячила поездка в Россию (всего лишь в качестве штурмана, но кто ж нынче без штурманОв ездит?), ничтоже сумняшеся тут же сообщила другу, дескать, готова бросить все и приехать в Юрлово, и может ли он принять нежданную гостью из Украины? Получив незамедлительный положительный ответ, пошла собирать чемодан.
И вот наступил день «Х». Прибыв в подмосковный город Обнинск, я обнаружила, что «КиевСтар» не подключил мне услугу роуминга, и теперь я в чужой стороне ваще без связи. Оплакав собственную тупизну (можно ж было взять другой телефон), поскакала за российским стартовым пакетом. И став наконец мобильной, позвонила Коле. Несмотря на поздний час, московские пробки и расстояние между Колиным Юрлово и «моим» Обнинском, он примчался за мной тут же стремительно на празднично-красной машинке и… Оказался ровно таким, как я себе его представляла. Очень редко картинка, которую составляешь в своей голове, зная кого-то исключительно заочно, совпадает потом с оригиналом. Здесь получилось 100% попадание. Было чувство, что мы знакомы сто лет, и просто долго не виделись.
По дороге в Юрлово болтали о том, о сем. Кусочек Москвы, увиденный ночью, поразил просто, как поражает любой большой город убежденную провинциалку :-). Вот например как хорош
Эта и две следующих картинки стырены из интернета. Но вы же сами понимаете, в этот эпический момент мне было вовсе не до фотографирования :-)
построенный в честь Муслима Магомаева
Но и даже на фоне помпезного Крокус-сити-холла не менее впечатляющим оказался дом, в котором живет наш Николай (все фото «личного пространства» включены в рассказ с разрешения владельца «пространства»:
В свободное от написания отзывов для Турправды время он строит своим детЯм сказочные фахверковые домики:
А в поселке, где живет - детские площадки:
Фото не сейчасное, ага. Еще с лета в Подмосковье „растет” грибок в такой „шляпке”. И я его видела!
Про сани, конечно, вы уже знаете (а если нет, щелкните слово «сани»):
А назавтра мы вместе смотрели Москву. В последний раз мы с ней виделись лет 10 назад. И тогда она показалась мне серой и неуютной, несмотря на то, что дело было летом. Сейчас же она мне неожиданно понравилась. И теперь я где-то понимаю и москвичей, и немосквичей, гордящихся ею. По сравнению с тем, какой я ее помню, Москва похорошела, заматерела и стала этакой дамой с лоском :-).
Еще оказалось, что смотреть Москву с коренным москвичом – это совсем не то, что гулять по ней в одиночестве или в составе групповой экскурсии. Единственное, из-за лимита времени погулять ножками не пришлось нигде. Везде ездили. И фотографии все сделаны из машины.
Вот московский курьез. Шарик вверху – это несостоявшийся ресторан. Когда достроили конструкцию, оказалось, что лифт из-за ее особенностей приделать невозможно. А пешком кто ж захочет карабкаться на такую высоту?! Так вот теперь и висит, невостребованный:
Вот Москва-Сити. Чем не недавно виденный благодаря Signora_L Гонконг?
Но таки нет, не Гонконг :))) :
А вот, казалось бы, самая обычная высотка. Но не все так однозначно. В «лужковскую» эпоху мэр со товарищи решил бороться с несанкционированными постройками высотных зданий. Строители ж как поступали: шоб дешевше получить разрешительные документы, декларировали в них 18-20 этажей. А потом, за время стройки, сверху «невзначай» этих самых этажей прирастало еще 30-40. Так вот этот дом и стал «показательной поркой» для таких хитрецов. Ему попросту «зарубили» лишние этажи. И сколько на момент проверки успели построить – столько и осталось. Хотя вблизи видно, что изначально планировалось гораааздо выше, дом даже как бы закручен вокруг своей оси, для устойчивости, очевидно:
За забором «Мосфильм»:
А впереди – МГУ, главный корпус, одна из семи «сталинских» высоток:
Оказывается, это здание построили по личному предложению Сталина. На момент строительства оно было самим высоким в Европе (34 этажа высотой 183,2 м, а вместе со шпилем 240 м). Изначально вместо шпиля планировалось установить скульптуру Ломоносова. Но, попыхивая трубкой, вождь пЭрЭдумал, и как и другие «сталинские» высотки эту тоже украсили шпилем со звездой. А еще Вера Мухина мечтала поставить перед этим зданием своих «Рабочего и колхозницу». Но получила отказ и в итоге скульптуру установили на ВДНХ.
Если стоять лицом к МГУ, то за спиной – всем знакомый вид, открывающийся с Воробьевых гор (ну если не лично, то в кино его видел каждый сто тыщ раз):
Если же повернуть „головы кочан” немного правее, то станет видна Шуховская телебашня. Вооон она, такая ажурная, еле виднеется вдалеке:
Ее построили еще в Гражданскую войну. И именно потому высотой она „всего” 150 м (вместо задуманных автором 350) – банально не хватило металла. Это первая высотная российская радиобашня и первая в России телебашня. И это гиперболодиная башня. Т.е. состоит из реальных гиперболоидов (ну да, тех самых, что описаны в „Гиперболоиде инженера Гарина”). Она знаменита во всем мире и в свое время даже была символом инженерной выставки в центре Помпиду в Париже.
А вот бронзовый Гагарин. Николай немало повеселил меня рассказом о том, как МГУ-шные старшекурсники разводят первокурсников на байку про то, что каждый год в ночь на 12-е апреля статуя оживает, по кинг-конговски поводит плечами и делает так: „У-у! У-у!”. И ведь находятся наивные дети, верящие в чудо!
Здесь Николай просто сказал: «Снимай». И я послушно нажала на кнопку фотоаппарата:
Оказалось, что в одной из частей любимого советского кинА «Операция Ы» - «Наваждение» - именно с этого крыльца, размахивая сумкой, спускается успешно сдавшая экзамен девушка Лида. В то время, как Шурик в ожиданье судьбоносной встречи нервно протирает очки и лохматит свои и без того лохматые волосы: http://coub.com/view/b8vnh. Сейчас здесь химический НИИ. А если полным титулом, то институт элементоорганических соединений им А.Н Несмеянова РАН. В его стенах много чего создали. Но пожалуй самое знаменитое - это искусственная черная икра.
А это бывшее имение Трубецких «Нескучное» в Нескучном же саду. И как бы оправдывая название, именно здесь снимают «Что? Где? Когда?». Теперь буду смотреть передачу и представлять эту картинку :)
В детстве, помню, не было большего счастья, чем приезд московских гостей, обязательно привозивших шоколад «Аленка» и конфеты «Ананасные». И то и другое делают здесь, на кондитерской фабрике «Красный Октябрь»:
Даже не могла предположить, что всемирно известный музей выглядит не только так:
Но и вот так:
А это творение рук церетелиевских, несостоявшийся Христофор, трансформировавшийся в Петра:
Ну вы же знаете эту знаменитую байку о том, что Зураб Константинович изваял для американцев первооткрывателя земель американских же – Христофора Колумба. Но че-то Кристофер не понравился в Америке. Тогда его пытались пристроить в Испании, Португалии, еще где-то. И поскольку нигде не срослось, в заключение всех этих перепитий маститым скульптором было решено, что после незначительной доработки памятник вполне себе может быть Петром Первым (хотя даже для меня загадка: какая связь между Петром и Москвой?). И так он, сердешный, теперь и «украшает» собой одну из московских набережных. А острые на язык москвичи придумывают ему всякие ехидные прозвища вроде «ТрусЫ сушатся» (разве не на это смахивают паруса? :) или «МужЫк с газетой».
Миновали церетелиевский ужоссс. Впереди справа виден кусочок знаменитого Дома на Набережной:
Его специально построили для советской номенклатурной элиты и интеллигенции. Ну вот сейчас кого удивишь дубовым паркетом в доме? Или грузовым лифтом, на котором вывозили мусор? А вот чтобы при постройке в квартирах специально приглашенными специалистами-реставраторами из Эрмитажа (!) были сделаны фрески?! Ну и в лучших традициях современных жилых комплексов еще тогда, в 30-х годах прошлого века в этом доме спроектировали клуб, кинотеатр, спортивный зал, универмаг, прачечную и амбулаторию, сберкассу и отделение связи, детский сад и ясли. Жильцы не готовили еду дома, а в столовой бесплатно по талонам получали готовые обеды и сухие пайки. Во внутренних дворах дома были разбиты газоны с фонтанами. Единственное, мебель в доме была унифицирована: на стульях, столах, комодах и буфетах висели бирки инвентарных номеров. И жильцы, въезжая, подписывали акт приемки, в котором учитывалось всё, вплоть до шпингалетов и, пардон, крышки от унитаза.
Неудивительно, что именно в этом доме в разное время «ответственными квартиросъемщиками» были например летчики Водопьянов и Каманин, режиссер Григорий Александров, маршалы Баграмян, Жуков, Тухачевский, Светлана Аллилуева, поэты Демьян Бедный и Михаил Кольцов, видные партийные деятели Алексей Косыгин, Никита Хрущев, Карл Радек и многие другие. Во время сталинских репрессий очень многие были репрессированы, пострадали целые семьи. И теперь дом – вроде памятника тому времени, людям, что в нем жили и уничтожившей их эпохе.
Ну а дальше получилась вот какая штука. Все ближе мост, прямо по курсу – Кремль. Пробка. Решила пока поснимать флаги на мосту, виды Кремля и т.д. Кроме вот этой:
больше никакие другие фото не получились. Вместо них – зияющая чернота и надпись «Файл не является изображением». Подумала, что глюкнул фотик. Но уже дома народ навел на мысль, что хто зна, может, на этом мосту стоят какие-нибудь специальные глушилки, дабы шпионы проклятые не смогли с помощью суперсовременной фото/видео аппаратуры проникнуть в святая святых кремлевского «закулисья». Проверить эту гипотезу можно было только одним способом: сделать те же фото, с тех же ракурсов, но уже российским фотоаппаратом :-). И представьте себе, все получилось. Поэтому очевидно дело не в работе спецслужб, а в специфических умениях украинских фотографов ))). Но как и положено, (щас голосом мультяшного Карлсона) друг спас друга. И дальнейшие картинки для рассказа на сайте мне продублировал Kolia_oro.egor.
Однако как только кремлевские звезды исчезли из моего объектива, украинский фотик заработал по-прежнему уверенно. И запечатлел Дом Пашкова (или Пашков дом):
Если коротко о нем, то это с его крыши Воланд покидал «испорченную квартирным вопросом» Москву.
И Тверскую-Ямскую,
по которой, а также вдоль по Питерской, «да с колокольчиком едет миленькой сам на троечке, едет батюшка во поддёвочке..». Сразу вспомнилась Бурлакова Фрося https://www.youtube.com/watch?v=o7QJlczXRuo :-)
И Белорусский вокзал, про который тоже есть кино:
Ну а вечером этого чудесного дня сидели с Егорычевыми у камина, ужинали… И было хорошо и спокойно, как бывает только у родных и близких тебе людей.
Из практически-подорожного. Поскольку я нигде не ходила/ездила одна, ни о ценах в общественном транспорте, ни собственно о нем самом ничего сказать не могу. Поразила дешевизна бензина - около 33 рублей (в пересчете на гривны примерно 10 грн. против наших 20 грн./1 л). И мобильная связь тоже весьма доступна: домой по российской МТС-совской карточке я звонила, точные цифры не приведу, но однозначно дешевле было, чем киевстаровский тариф. Дома я не хожу в МакДональдс. Как-то не очень он мне. А вот российский бургер ела дважды (в Москве и где-то под Брянском), и оба раза понравился. Отличные дороги (во всяком случае, в Брянской, Московской и Калужской областях). Хотя когда я восхищенно пролепетала об этом у Коли дома, москвичи посмеялись моему восторгу. По сравнению с поездкой двухгодичной давности появилось много заправок на трассе, а в них – кафетерии и благоустроенные туалеты. Т.е. и голод, и прочую нужду в дороге теперь легко можно удовлетворить. Во время движения большинство водителей вежливо уступает дорогу, что тоже приятно удивило.
Таможня. Традиционно едем не через Глухов, а через «Три сестры» (с нашей стороны Сеньковка, с российской – Новые Юрковичи, с белорусской - Веселовка. Потому и «Три сестры»). Здесь же действует и пеший переход. Пропускают группами по 5-6 человек, как по мне, осенью-весной это весьма сомнительное удовольствие: томительное ожидание в толпе страждущих, на ветру, карточки миграционные заполняешь «на спине» у соседа, ни отойти, ничего. И тоже хто зна, сколько времени это все займет. При поездке же в Россию на собственном автомобиле нужно закладывать на таможню не менее 6 часов (при поездке «туда», в обратку почему-то выпускают быстрее). Дотошно досматривали вещи (выборочно, но из машины заставили вынуть все). Придется заполнять таможенную декларацию на временный ввоз транспортного средства на территорию ОЕАС (долго соображала, шо оно такое :-). К ней нужны, как обычно, ксерокопии техпаспорта и паспорта владельца ТС. Поэтому лучше позаботиться об их наличии загодя. Сами бланки деклараций лежат возле будки таможенника на столике, бери-не хочу. Российский таможенник был более вдумчивым, чем его украинский коллега. Во всяком случае, вопросы задавал хоть невзначай, но в полном объеме. Наши как-то не шибко интересовались ни наличием у нас антиквариата, ни оружием-наркотиками :). Хотя собственно говоря, покидая ненадолго Родину, мы не запаслись ни первым, ни вторым, ни третьим. Удивились изменившимся правилам ввоза на российскую территорию алкоголя: теперь ввозить можно только 3 л на лицо. Причем крепость напитка не играет значения. И к 3-м беспошлинным литрам будут причислены и вискарик, водка, и вино, и пиво. Также не важно, куплены они в дьютике, или в обычном магазине.
По пути туда прямиком перед границей еще с нашей стороны, миновав небольшой проверочный пост (даже скорее пикет), свернули на минутку в близлежащий лесок. Не успели, пардон, оправиться, как тут же с погранпоста примчался на УАЗе погранец с вопросом: „А че это вы тут делаете, а?” Получив прямой ответ, мол, нам нада, захохотал и так же молниеносно укатил.
В этот раз открыли для себя нeбольшой новый отель в Чернигове. Что удобно – от него выезд на Сеньковку буквально в 0,5 км.
Еще понравился в рассветных лучах Седнев на реке Снов. Почему-то токо щас дошло, что он таки наверное Седнёв, а не СЕднев. Вот что ни говори, приятно вот так ехать по стране, читать названия населенных пунктов и тут же вспоминать читанные на ТП рассказы о них :-).
О, совсем забыла. На всех дорогах по России одно из любимых развлечений – разглядывание наличников на окнах. Вот у нас такие штуки встречаются только где-нигде на Черниговщине. А там – повсеместно. Причем есть ну реальные произведения искусства:
Ну, и в конце своей «московской саги» не могу не поблагодарить від щирого серця все семейство Егорычевых, благодаря которым поездка в близкую, но недружественную страну оставила столько самых приятных впечатлений. Я и правда чувствовала себя дорогим и желанным гостем. И очень надеюсь, что удастся отплатить той же монетой, но уже в Украине.
ПыСы: Спасибо всем, кто прочел! И особо обращаю внимание почтеннейшей публики на то, что все ссылки в рассказе кликабельны.
Nie trzeba dodawać , ż e dzię ki Turpravdzie nauczył em się wielu ró ż nych przydatnych rzeczy o krajach i kontynentach, hotelach i biurach podró ż y, lotach i transferach. Ale najważ niejszą rzeczą , któ rą dał mi TurPravda, są ludzie, któ rych tu spotkał em. I prawdopodobnie w innych okolicznoś ciach nigdy bym się nie spotkał . Jedną z takich znaczą cych dla mnie osó b jest Kolia_oro. ego . Komunikowaliś my się z nim od dawna, dawno temu i ł atwo przeszliś my na „ty”. I tak jakoś przestał em uważ ać go za obcego, mimo ż e nigdy nie widzieliś my się ż ywi.
Kiedy w lutym zbliż ał a się podró ż do Rosji (tak jak nawigator, ale kto teraz jeź dzi bez nawigatoró w? ), z wahaniem od razu powiedział a o tym znajomemu, mó wią c, ż e jest gotowa rzuć wszystko i przyjedź do Jurł owa , a czy moż e przyją ć niespodziewanego goś cia z Ukrainy? Po otrzymaniu natychmiastowej pozytywnej odpowiedzi poszł a odebrać walizkę.
I oto nadszedł dzień „X”.
Po przybyciu na moskiewskie przedmieś cie Obniń ska dowiedział em się , ż e KyivStar nie poł ą czył się z moją usł ugą roamingową , a teraz jestem po drugiej stronie poł ą czenia. Opł akiwał em wł asną gł upotę (moż na wzią ć inny telefon), skoczył em po rosyjski pakiet startowy. A kiedy w koń cu się poł ą czył a, zadzwonił a do Koli. Mimo pó ź nej pory, korkó w i odległ oś ci mię dzy Kolinem Jurł owem a „moim” Obninskim, od razu pobiegł za mną ś wią tecznym czerwonym samochodem i… Wyszł o dokł adnie tak, jak sobie wyobraż ał am. Bardzo rzadko obraz, któ ry robisz w gł owie, znają c kogoś tylko zaocznie, pokrywa się z oryginał em. Tutaj okazał o się , ż e trafił o w 100%. Miał o się wraż enie, ż e znamy się od stu lat i po prostu nie widzieliś my się od dawna.
W drodze do Jurł owa rozmawiali o tym. Kawał ek Moskwy, widziany w nocy, uderzył tak samo, jak imponuje każ demu duż emu miastu przekonany prowincjonalny : -).
Na przykł ad, jak dobrze
To i dwa nastę pne zdję cia został y usunię te z Internetu. Ale wiesz, w tym epickim momencie nie był em nastawiony na fotografowanie : -)
zbudowany na cześ ć muzuł mań skiego Magomajewa
Ale nawet na tle pompatycznego ratusza Crocus nie mniej imponują cy był dom, w któ rym mieszka nasz Mikoł aj (wszystkie zdję cia „przestrzeni osobistej” są zawarte w historii za zgodą wł aś ciciela „przestrzeni”): < /p>
W wolnym czasie buduje dla swoich dzieci bajeczne domy z muru pruskiego:
A w wiosce, w któ rej mieszka - place zabaw:
Zdję cie nie jest zaraź liwe, tak. Grzyb „roś nie” w takiej „czapce” od lata pod Moskwą.
I widział em go!
O sanie , oczywiś cie, ż e już znasz (a jeś li nie, kliknij sł owo "sanie"):
A nastę pnego dnia razem oglą daliś my Moskwę . Ostatni raz widzieliś my ją.10 lat temu. A potem wydał a mi się szara i niewygodna, mimo ż e był o lato. Teraz nagle ją polubił em. A teraz rozumiem gdzieś Moskali i nie-Moskali, któ rzy są z niej dumni. W poró wnaniu z tym, co ją pamię tam, Moskwa stał a się pię kniejsza, wyblakł a i stał a się taką kobietą z blaskiem : -).
Okazał o się też , ż e oglą danie Moskwy z rodowitym Moskwiczanem to nie spacerowanie samotnie lub w ramach wycieczki grupowej. Jedyną rzeczą jest to, ż e ze wzglę du na limit czasu nie musiał em nigdzie chodzić . Wszę dzie chodziliś my. A wszystkie zdję cia są zrobione z samochodu.
Oto ciekawostka Moskwy. Kula na gó rze to restauracja, któ ra się nie odbył a.
Gdy konstrukcja został a ukoń czona, okazał o się , ż e windy nie da się wykonać ze wzglę du na jej cechy.
A kto chce wspią ć się na taką wysokoś ć pieszo? ! ! Wię c teraz się zawiesza, nieodebrane:
Oto miasto Moskwa. Co był o ostatnio widoczne dzię ki Signora_L Hongkong ?
Ale nie, nie Hongkong : ))):
A tutaj, wydawał oby się , najzwyklejszy wież owiec. Ale nie wszystko jest takie jasne. W epoce „Ł uż kowa” burmistrz i jego towarzysze postanowili walczyć z nieautoryzowaną budową wież owcó w. Budowniczowie zrobili to samo: aby uzyskać pozwolenia taniej, zadeklarowali w nich 18-20 pię ter. A potem, w trakcie budowy, z gó ry „przypadkowo” te same pię tra wyrosł y kolejne 30-40. Wię c ten dom stał się „pokazową biczem” dla takich oszustó w. Po prostu „zhakował ” dodatkowe pię tra.
I ile udał o im się zbudować w czasie inspekcji - to wszystko, co został o.
Chociaż w pobliż u widać , ż e gó ra był a pierwotnie planowana wyż ej, dom wydaje się być nawet skrę cony wokó ł wł asnej osi, oczywiś cie dla stabilnoś ci:
Za pł otem „Mosfilm”:
Przed nami – MSU, gł ó wny budynek, jeden z siedmiu „stalinowskich” drapaczy chmur:
Okazuje się , ż e ten budynek został zbudowany na osobistą sugestię Stalina. W momencie budowy był a najwyż sza w Europie (34 kondygnacje o wysokoś ci 183.2 m, a wraz z iglicą.240 m). Począ tkowo zamiast iglicy planowano zainstalować rzeź bę Ł omonosowa. Ale, sapią c przez telefon, lider zmienił zdanie i podobnie jak inne „stalinowskie” drapacze chmur, ten został ozdobiony iglicą z gwiazdą . A Vera Mukhina marzył a o umieszczeniu swojego „robotnika i rolnika kolektywnego” przed tym budynkiem.
Ale odmó wiono jej iw efekcie rzeź ba został a zainstalowana w ENEA.
Jeś li stoisz naprzeciwko Moskiewskiego Uniwersytetu Pań stwowego, to za tobą – znajomy widok ze Wzgó rz Wró bli (no, jeś li nie osobiś cie, to widział em go w filmach sto tysię cy razy):
Jeś li nieco obró cisz „gł owy kolb” w prawo, zobaczysz wież ę telewizyjną Szuchowa. Wow, jest taka delikatna, ledwo widoczna w oddali:
Został zbudowany podczas wojny secesyjnej. I dlatego ma „tylko” 150 m wysokoś ci (zamiast planowanych przez autora 350) – metalu po prostu nie ma. To pierwsza wież owa rosyjska wież a radiowa i pierwsza wież a telewizyjna w Rosji. A to jest wież a hiperbolo. Oznacza to, ż e skł ada się z prawdziwych hiperboloidó w (no có ż , tych samych opisanych w Hiperboloidzie Garina).
Jest znana na cał ym ś wiecie i swego czasu był a nawet symbolem wystawy inż ynierskiej w centrum Pompidou w Paryż u.
A oto brą zowy Gagarin.
Mykola bardzo mnie ucieszył , opowiadają c mi o tym, jak licealiś ci MSU hodują pierwszoroczniakó w na rowerze, ż e co roku w nocy 12 kwietnia posą g budzi się do ż ycia, wzrusza ramionami w King Kongu i robi to: „Uh! UH Huh! ”. W koń cu są dzieci naiwne, któ re wierzą w cuda!
Tutaj Nikoł aj po prostu powiedział : „Zdejmij to”. I posł usznie nacisną ł em przycisk aparatu:
Okazał o się , ż e w jednej z czę ś ci ulubionego sowieckiego filmu „Operacja Y” – „Inwazja” – to wł aś nie z tego ganku, machają c torbą , schodzi dziewczyna Lida, któ ra pomyś lnie zdał a egzamin. Podczas gdy Shurik nerwowo wyciera okulary w oczekiwaniu na brzemienne w skutki spotkanie i mierzwi swoje i tak już potargane wł osy: http:// coub. pl / widok / b8vnh.
Obecnie dział a tu chemiczny instytut badawczy. Jeś li peł ny tytuł , Instytut Pierwiastkowych Zwią zkó w Organicznych im. AN Nesmeyanova RAS. W jego murach powstał o wiele rzeczy.
Ale chyba najbardziej znany jest sztuczny czarny kawior.
A to dawna posiadł oś ć Trubeckich „Nenudny” w Ogrodzie Nenudnym. I jakby uzasadniają c nazwę , tu krę cą „Co? Gdzie? Kiedy? ». Teraz obejrzę program i zaprezentuję to zdję cie : )
Pamię tam, ż e jako dziecko nie był o wię kszego szczę ś cia niż przyjazd moskiewskich goś ci, któ rzy zawsze przywozili czekoladę „Olenkę ” i cukierki „Ananas”. Oba są produkowane tutaj, w cukierni Chervonyi Zhovten:
Nie mogł em sobie nawet wyobrazić , ż e sł ynne na cał ym ś wiecie muzeum nie wyglą da tak:
Ale tak:
I to stworzenie rą k Tsereteli, Krzysztofa, któ re nie miał o miejsca, został o przemienione w Piotra:
No có ż , znacie tę sł ynną bajkę o tym, ż e Zurab Konstantinowicz stworzył dla Amerykanó w odkrywcę amerykań skich ziem – Krzysztofa Kolumba. Ale coś , czego Christopher nie lubił w Ameryce. Potem pró bowali go zbudować w Hiszpanii, Portugalii gdzie indziej. A ponieważ nie ró sł razem, pod koniec tego wszystkiego czcigodny rzeź biarz zdecydował , ż e po drobnym dopracowaniu pomnika ró wnie dobrze moż e być Piotr Wielki (choć nawet dla mnie tajemnicą : jaki jest zwią zek Piotra z Moskwą ? ). I tak, kochanie, zdobi teraz jeden z moskiewskich nasypó w. A moskale o ostrym ję zyku wymyś lają dla niego ró ż ne sarkastyczne przezwiska, takie jak „Tchó rze wyschli” (czyż nie są jak ż agle? ) albo „Czł owiek z gazetą ”.
Horror Tsereteli miną ł.
Na wprost po prawej stronie widać fragment sł ynnego Domu na nabrzeż u:
Został zbudowany specjalnie dla elity nomenklatury sowieckiej i inteligencji. Có ż , kto teraz bę dzie zaskoczony dę bową podł ogą w domu? Albo winda towarowa, na któ rej wynoszono ś mieci? Ale ż e podczas budowy w mieszkaniach specjalnie zaproszeni specjaliś ci-konserwatorzy z Ermitaż u (! ) Czy powstał y freski? ! ! Otó ż , zgodnie z najlepszymi tradycjami nowoczesnych osiedli mieszkaniowych, w latach 30. ubiegł ego wieku w tym domu zaprojektowano klub, kino, sił ownię , dom towarowy, pralnię i przychodnię , kasę oszczę dnoś ciową i dział ł ą cznoś ci, przedszkole i ż ł obek. Mieszkań cy nie gotowali w domu, aw jadalni otrzymywali gotowe obiady i suche racje ż ywnoś ciowe za darmo na kuponach. Na dziedziń cach domu uł oż ono trawniki z fontannami.
Z wyją tkiem tego:
Ż adne inne zdję cia nie został y opublikowane. Zamiast tego – zieją ca czerń i napis „Plik nie jest obrazem”. Myś lał em, ż e aparat się zepsuł.
Ale już w domu ludzie sugerowali, ż e kto wie, moż e na tym moś cie są jakieś specjalne tł umiki, ż eby przeklę ci szpiedzy nie mogli uż yć ultranowoczesnego sprzę tu foto/wideo do penetracji ś wią t kremlowskich ś wię tych „za kulisami”. Tę hipotezę moż na był o sprawdzić tylko w jeden sposó b: zrobić te same zdję cia, z tych samych ką tó w, ale rosyjskim aparatem : -). I wyobraź sobie, ż e wszystko się udał o. Dlatego oczywiś cie nie chodzi tu o pracę sł uż b specjalnych, ale o specyficzne umieję tnoś ci ukraiń skich fotografó w))). Ale zgodnie z oczekiwaniami (zgodnie z gł osem kreskó wki Carlson) przyjaciel uratował przyjaciela. I kolejne zdję cia do historii na stronie, któ rą zduplikował em Kolia_oro. egor.
Ale gdy tylko gwiazdy Kremla zniknę ł y z mojego obiektywu, ukraiń ski aparat nadal dział ał pewnie. I nagrany Dom Pashkov (lub Dom Pashkov):
Kró tko o nim, to wł aś nie z jego dachu Woland wyjechał z Moskwy zepsuty problemami mieszkaniowymi.
I Twer-Jamsk,
Na któ rym, a takż e wzdł uż ul. . ». Od razu wspomniał em Burlakov Fros https:// www. youtube. pl / oglą dać ? v = o7QJlczXRuo : -)
I dworzec biał oruski, o któ rym jest też film:
No có ż , wieczorem tego cudownego dnia siedzieliś my z Jegoryczami przy kominku, zjedliś my obiad...I był o dobrze i spokojnie, jak to tylko z bliskimi osobami bywa.
Z praktycznej drogi.
Ponieważ nigdzie nie jeź dził em sam, nie mogę nic powiedzieć o cenach transportu publicznego ani o rzeczywistym transporcie. Pod wraż eniem tanioś ci benzyny - okoł o 33 rubli (w UAH okoł o 10 UAH wobec naszych 20 UAH / 1 litr).
A komunikacja mobilna jest ró wnież bardzo dostę pna: dzwonił em do domu z rosyjską kartą MTS, dokł adnych liczb nie podam, ale był o to zdecydowanie tań sze niż taryfa Kyivstar. Nie chodzę do McDonalda w domu. Jakoś tak naprawdę mnie nie lubił . Ale dwa razy zjadł am rosyjskiego burgera (w Moskwie i gdzieś koł o Briań ska) i za każ dym razem mi się podobał o. Doskonał e drogi (w każ dym razie w rejonie Briań ska, Moskwy i Kał ugi). Chociaż kiedy entuzjastycznie opowiadał em o tym w domu Koli, Moskali ś miali się z mojego podziwu. W poró wnaniu z dwuletnią wycieczką na trasie był o wiele stacji benzynowych, w tym kawiarnie i schludne toalety. To jest.
a gł ó d i inne potrzeby na drodze moż na teraz ł atwo zaspokoić . Podczas jazdy wię kszoś ć kierowcó w grzecznie ustę puje, co ró wnież był o mił ym zaskoczeniem.
Cł a.
Tradycyjnie jedziemy nie przez Gł uchó w, ale przez „Trzy siostry” (z naszej strony Senkivka, po rosyjskiej – Novi Yurkovichi, po biał oruskiej – Veselivka. A zatem „Trzy siostry”). Istnieje ró wnież przejś cie dla pieszych. Mijają grupy 5-6 osobowe, moim zdaniem jesienią i wiosną jest to bardzo wą tpliwa przyjemnoś ć : mdł oś ci w tł umie cierpią cych, na wietrze wypeł niasz karty migracyjne „na plecach” są siada, czy nie zostawiaj, nic. A takż e kto wie, jak dł ugo to potrwa. Podró ż ują c do Rosji wł asnym autem trzeba leż eć na odprawie celnej przez co najmniej 6 godzin (podczas podró ż y "tam", inaczej z jakiegoś powodu wypuszczony szybciej). Skrupulatnie sprawdzane rzeczy (wybió rczo, ale zmuszane do wyjmowania wszystkiego z auta).
Bę dziesz musiał wypeł nić deklarację celną na czasowy wwó z pojazdu na terytorium OEAS (od dawna rozumiem, co to jest: -). Wymaga, jak zawsze, kserokopii ś wiadectwa technicznego i paszportu wł aś ciciela pojazdu. Dlatego lepiej wcześ niej zadbać o dostę pnoś ć
. Same deklaracje są przy budce celnej na stole, weź to, nie chcę . Rosyjski celnik był bardziej rozważ ny niż jego ukraiń ski odpowiednik. W każ dym razie zadał em pytanie, nieumyś lnie, ale w cał oś ci. Nasi ludzie jakoś nie byli zbytnio zainteresowani dostę pnoś cią antykó w czy broni-narkotykó w : ). Chociaż w rzeczywistoś ci opuszczają c Ojczyznę na kró tki czas, nie zaopatrzyliś my się w pierwszą , drugą ani trzecią . Zaskoczył y nas zmienione zasady wwozu na terytorium Rosji alkoholu: teraz moż na wwieź ć tylko 3 litry na osobę . A sił a napoju nie ma znaczenia. Liczy się do trzech litró w bezcł owych i vyskarik, wó dka, wino i piwo.
Nie ma ró wnież znaczenia, czy są kupowane w sklepie, czy w zwykł ym sklepie.
Po drodze tuż przed granicą z naszej strony, za mał ym punktem kontrolnym (bardziej przypominają cym pikietę ), skrę ciliś my na chwilę w pobliski las.
Nie zdą ż yli dojś ć do siebie, przepraszam, gdy pogranicznik wpadł z posterunku granicznego do UAZ z pytaniem: „Co ty tu robisz, co? „Uzyskawszy bezpoś rednią odpowiedź , mó wią , ż e jej potrzebujemy, ś miał się i rzucał ró wnie szybko.
Tym razem otworzyli mał y nowy hotel w Czernihowie. Co jest wygodne - od niej do Senkivki zaledwie 0.5 km.
Podobał y mi się też promienie ś witu Sednev nad rzeką Sniv . Z jakiegoś powodu tak się zł oż ył o, ż e prawdopodobnie był Sednevem, a nie Sednevem. Nie znaczy to, ż e fajnie jest jeź dzić po kraju, czytać nazwy osiedli i od razu przypominać sobie historie o nich czytane na TP: -).
Och, zupeł nie zapomniał em.
Na wszystkich drogach w Rosji jedną z ulubionych rozrywek jest uwzglę dnienie ram okiennych. Tutaj takie rzeczy zdarzają się tylko gdzieś w rejonie Czernihowa. I wszę dzie. I są prawdziwe dzieł a sztuki:
No có ż , na koniec mojej „moskiewskiej sagi” nie mogę się powstrzymać od podzię kowania z gł ę bi serca cał ej rodzinie Jegoryczowa, dzię ki któ rej podró ż do bliskiego, ale nieprzyjaznego kraju pozostawił a tak wiele przyjemnych wraż eń . Naprawdę czuł em się jak kochany i mile widziany goś ć . I mam wielką nadzieję , ż e da się spł acić tą samą monetą , ale już na Ukrainie.
Napisz: Dzię kuję wszystkim, któ rzy czytają ! A szczegó lnie zwracam uwagę drogiej publicznoś ci na to, ż e wszystkie linki w historii są klikalne.
