Park wypoczynkowy Saki jest słusznie dumą miasta. Odwiedzający mają wrażenie, że park był tam od zawsze. Ponad sto lat temu rozciągał się tutaj step spalony przez upał. Na rzadkiej glebie ludzie stworzyli stworzoną przez człowieka oazę. Park rośnie z roku na rok, a jego terytorium zajmuje obecnie prawie 50 hektarów. Rośnie w nim około 80 gatunków drzew i krzewów. Rzadkie połączenie leśnej, leśno-stepowej, śródziemnomorskiej roślinności tworzy malowniczy zielony zespół.

Mieszkańcy parku uzdrowiskowego Saki to eleganckie akacje, odrosty srebrzyste, robinii miodowej, tamaryszek, odrosty srebrzyste, wiązy, jesiony. W parku uzdrowiskowym Saki dobrze zakorzeniły się rośliny z basenu Morza Śródziemnego i Chin, Japonii i Ameryki Północnej: dąb i brzoza, klon polny i amerykański, sofora japońska, cis i wiąz purpurowy, jałowiec i sosna. Kochające ciepło cyprysy, cedr himalajski, chińska wisteria, róża syryjska znalazły drugą ojczyznę.
Drzewa w parku rosną jak podłogi. Wszystko to tworzy najbardziej malownicze pejzaże: skoczny śpiew młodości na wiosnę, złoty smutek mijającej jesieni, zamyśloną ciszę zimy, dźwięczny śmiech południowego lata. W parku można swobodnie i swobodnie oddychać, powietrze jest czyste i świeże, nasycone tlenem i wzbogacone jonami soli uzdrawiającego jeziora.

Spacery po parku są bardzo przydatne dla górnych dróg oddechowych, piękne krajobrazy mają dobroczynny wpływ na chorych, wzmacniają ich układ nerwowy. W całym parku znajdują się artystyczne rabaty kwiatowe, przytulne ławeczki, trejaże z pnączami. W centrum parku wzniesiono pomnik ku czci radzieckich lotników poległych w walkach o wyzwolenie Krymu. U stóp obelisku płonie wieczny płomień. W centralnej alei, w gęstwinie stuletnich dębów, stoi popiersie N.V. Gogola, który był leczony w kurorcie Saki w 1835 roku.