Yeni-Kale, Yenikale (ukr. Yeni-Kale, krym: Yeñi Qale) to twierdza na brzegu Cieśniny Kerczeńskiej w północno-wschodniej części miasta Kercz, zbudowana przez Turków w latach 1699-1706. Nazwa przetłumaczona z języka tureckiego oznacza Nową Twierdzę.

Budowę twierdzy kierował Goloppo, Włoch, który przeszedł na islam. W budowie brało również udział kilku francuskich inżynierów. Yeni-Kale miało ogromne znaczenie strategiczne – położona w najwęższej części cieśniny twierdza, uzbrojona w potężne armaty, kontrolowała przepływ statków między Morzem Azowskim a Morzem Czarnym. Ponadto Yeni-Kale służyła jako rezydencja tureckiej paszy.
Twierdza miała na planie kształt nieregularnego pięcioboku i zgodnie ze stromym reliefem była rozlokowana na kilku poziomach. Na rogach znajdowało się pięć półbastionów, zdolnych wytrzymać długie oblężenie i potężny ostrzał artyleryjski. Niektóre z nich były daleko wysunięte poza obwód murów. Tym samym znacznie zwiększono obszar zniszczenia wroga i pojawiła się możliwość ostrzału flankowego terytorium przylegającego do murów. Dodatkowym poziomem obrony była fosa, która otaczała twierdzę z trzech stron, z wyjątkiem strony przybrzeżnej.

Yeni-Kale zajmowała obszar około 2,5 hektara, w skład którego wchodziły: dwie prochownie, arsenał, budynki mieszkalne, zbiornik na wodę, łaźnia, meczet. Garnizon Yeni-Kale tworzyło około 800 żołnierzy tureckich i 300 tatarskich. Poważnym problemem był brak świeżej wody – jedyna studnia w twierdzy nie była w stanie zapewnić wody całej jej ludności. Dlatego też wybudowano ceramiczne podziemne wodociągi w celu zaopatrzenia w wodę, łączące Yeni-Kale ze źródłem znajdującym się kilka kilometrów od twierdzy.
Latem 1771 r. wojska rosyjskie rozpoczęły inwazję na Krym. Yeni-Kale została zdobyta bez walki przez jednostki 2. Armii generała dywizji N. V. Borzova. Garnizon turecki, pomimo dużych posiłków, które przybyły statkiem na kilka dni przed przybyciem Rosjan, opuścił fortecę. W 1774 r. na mocy traktatu Kyuchuk-Kainarji Kercz i Yeni-Kale zostały przeniesione do Rosji.

Pod koniec XVIII wieku Yeni-Kale straciło znaczenie militarne, a w 1835 roku na jego terenie zlokalizowano zabudowania szpitala wojskowego. Podczas wojny krymskiej 1853-1856. Twierdza została częściowo naprawiona, a wewnątrz zainstalowano kilka baterii nadbrzeżnych. 12 maja 1855 r. weszli do bitwy z eskadrą angielską, która weszła do Cieśniny Kerczeńskiej. Ale działa dawały krótki zasięg, więc rosyjskie dowództwo wydało rozkaz nitowania działa, wysadzenia prochowni i opuszczenia pozycji. W 1880 roku, po likwidacji szpitala wojskowego znajdującego się wewnątrz twierdzy, Yeni-Kale została ostatecznie opuszczona.
W drugiej połowie XX wieku przeprowadzono w twierdzy szereg prac restauracyjnych, a Yeni-Kale uzyskał status zabytku architektonicznego chronionego przez państwo. Dziś Yeni-Kale jest jednym z zabytków Krymu.