Katedra i Klasztor Dominikanów to budowla sakralna we Lwowie, jeden z najważniejszych zabytków architektury barokowej w mieście. W latach 90. katedra została przeniesiona do UKGK i nosi nazwę Kościoła Najświętszej Eucharystii. Od 1972 roku w budynkach klasztoru i dzwonnicy mieści się Muzeum Historii Religii i Ateizmu (obecna nazwa to Muzeum Historii Religii).

Pierwszy rzymskokatolicki klasztor i katedra dominikanów został zbudowany we Lwowie w stylu gotyckim w latach 1370-1375 według projektu Mikołaja Cecha.
W 1749 roku w tym samym miejscu położono fundamenty pod nową rzymskokatolicką katedrę dominikańską, zaprojektowaną przez inżyniera i architekta Jana de Witte, utalentowanego fortyfikatora i komendanta polskiej twierdzy w Kamieńcu Podolskim. Fundusze na budowę kościoła przeznaczył polski hetman Józef Potocki. Budową kierował Marcin Urbanik, od 1764 roku Krzysztof Muradovich, a elewację wykonał S. Fessinger. W 1865 r., według projektu architekta Juliana Zachariewicza, do cerkwi dobudowano czterokondygnacyjną dzwonnicę, stylizowaną w duchu baroku. W 1895 r. odbudowano kopułę, w latach 1905-1914 odnowiono wnętrze świątyni. W latach 1956-1958 przeprowadzono nowe prace konserwatorskie.
Kościół zbudowany jest z kamienia, w planie przedstawia wydłużony krzyż z owalną częścią środkową, dwie promieniście usytuowane kaplice, prostokątny ołtarz i przedsionek. Kościół wieńczy ogromna eliptyczna kopuła, podtrzymywana przez osiem par potężnych podwójnych kolumn. Mocno rozwinięty gzyms i zdobiony naczółek portalu nadają elewacji dynamizmu i wyrazu. Efekt ten potęgują rzeźby na frontonie, wykonane pod różnymi kątami.

W architekturze kościoła widoczne były wpływy katedry św. Piotra i kościoła Maria di Monte Santo w Rzymie, katedry św. Dominika w Bolonii, kościołów św. Karola Boromeusza i św. Piotra w Wiedniu.
We wnętrzu kościoła luksusowy barokowy ołtarz zdobią cztery duże posągi wykonane przez artystów z kręgu M. Palejowskiego. Galerie i loggie zdobią drewniane rzeźby wykonane przez lwowskich rzeźbiarzy z drugiej połowy XVIII wieku. We wnętrzu zachował się oryginalny projekt rzeźbiarski K. Fessingera. Istnieje kilka cennych zabytków sztuki: marmurowy nagrobek Y. Dunin-Borkovskiej autorstwa słynnego duńskiego rzeźbiarza B. Thorvaldsena (1816), pomnik gubernatora galicyjskiego F. Gauera dłuta A. Shimzera (pocz. XIX w.) , pomnik polskiego artysty A. Grotgera autorstwa V. Gademsky'ego (1880).

Do kościoła przylega budynek cel klasztornych, przebudowany na nowo w latach 1556-1621 i odrestaurowany po pożarach z lat 1766 i 1778.

W katedrze dominikańskiej przechowywano alabastrową figurę Matki Boskiej św. Jacka, którą misjonarz Jacek Odrovonż przywiózł z Kijowa do Galicza, a następnie trafiła do Lwowa.
W 1559 r. w klasztorze dominikańskim ukrywała się Galshka Ostrożska, spadkobierczyni ogromnej fortuny magnatów książąt Ostrożskich, którą podstępem nakłoniono do poślubienia polskiego namiestnika Luki z Gurki. Mąż Halszki przystąpił do oblężenia klasztoru, a następnie odciął dopływ wody, po czym dominikanie poddali się i przekazali Halshkę.

W budynku klasztoru dominikanów w 1707 r. podpisano porozumienie o sojuszu Rosji i Rzeczypospolitej w wojnie ze Szwecją.

W czasach sowieckich od 1972 roku w zespole klasztoru Dominikanów mieściło się Muzeum Historii Religii i Ateizmu.