Łuk Tytusa jest najstarszym łukiem triumfalnym w Rzymie i znajduje się na samym początku Świętej Drogi. Łuk poświęcony jest podbojowi Judei i zdobyciu Jerozolimy przez cesarza Tytusa w 71 roku, jednak został zbudowany 10 lat później od tego wydarzenia przez nowego cesarza Domicjana niedługo po śmierci Tytusa. Łuk jest jednoprzęsłową bramą z półkolumnami o wysokości 15 mi szerokości 13,5 m. Materiałem łuku był biały marmur. Na szczególną uwagę zasługuje dekoracja Łuku Tytusa – na fasadzie przedstawione są cztery marmurowe wiktoria, przęsło zdobią płaskorzeźby przedstawiające wielki wyczyn cesarza. W dawnych czasach łuk był również ozdobiony brązowym posągiem cesarza wraz z boginią Wiktorią na kwadrydze, ale nie zachował się on do dziś. W średniowieczu część łuku triumfalnego uległa zniszczeniu, dlatego odbudowę pomnika przeprowadzono w 1821 r. z inicjatywy papieża Piusa VII – dokończono nową część łuku z trawertynu. Łuk Tytusa jest prototypem późniejszych budowli triumfalnych w Rzymie.