Отпуск! Ура! Наконец-то! Так, куда едем? Смотрим инет - распродажа на Бангкок - выбирай на вкус - Эмираты, Катары, Свисс, Трансаэро (зря смеетесь, зато у них прямой перелет)все по 15 тыс руб на нос. Пока решили с дальнейшим направлением из Бкк, остались Катары. Ок! Летим! На Филиппины с заездом в Тай! 10 дней остров Боракай, 1 день Манила, 2 дня Бкк. Перелеты Москва-Доха-Бангкок с Катарами, Бангкок-Манила-Катиклан с Себу Пасифик, потом паром до Боракая. Отели в брони, е-тикеты распечатали, чемоданы собрали. На Филиппины в первый раз. Кой-какую инфу из инета вытащили.
Вот и Домодедово. Катарский сервис с первых шагов - никого народу на регистрацию, мгновенно сдали багаж, пошли шататься по дьютикам: Сели в самолет, похоже, нам искренне рады, что мы выбрали их компанию, сервис на 5 звезд, как и позиционируют. Доха. Мы тут в первый раз, удивились, что нет рукавов к терминалу, вышли из самолета по трапу - накрыло 40-градусной жарой, и это в 4-то утра! В терминале накрыло 18-градусным холодом - ох уж эти азаты, стараются показать всем, как у них отлично кондеи работают. 2 часа покурили бамбук - пожалте в самолет на Бангкок. Рукава снова нет - едем к самолету на автобусе порядка 10 минут, причем кругами, по дороге - обзорная экскурсия по Дохе, вдали их небоскребы, рядом какая-то крепость. Подъехали к самолету. Снова вкусная обильная еда, питье без ограничений, подушки с одеялами, фильмы, телепрограммы, игры и т. д.
Welcome, Бангкок! Вышли на улицу покурить - опять накрыло - родной удушливой влажной жарой. Сын в шоке, он первый раз в Бкк, - если вечером так, что же днем будет? Успокоили, что за 10 дней на острове привыкнет и к жаре, и к влажности. Ждем Себушный самолет. Приятно удивлены - нулевый аэробус! Еда за бабосы - бюджетные авиалинии, что поделать! Перекусили и спать: спать? Ага, щас! Кааак затурбулировало! Как на разбитой грунтовке в телеге! Одно непонятно - сигнала пристегнуть ремни не поступало: Катары бы уже давно всех пристегнули и кресла выпрямили и головы руками велели бы прикрыть! А этим хоть бы хны! Бортпроводницы сидят треплются, как ни в чем не бывало! Понятно, значит полет проходит в штатном режиме, трясти должно: Хорошо, хоть недолго, 3.5 часа. Подлетаем к Маниле - дождина поливает, пролетаем над дорогой - машины по капот в воде!!! Как вообще едут - непонятно! Самолет садится, видно, что тормозит с трудом - еще бы, вода со взлетки не успевает слиться! Подкатываем к терминалу - слава богу, подали рукав. Терминал? 3 практически работает только на Себу Пасифик. Новячий, местами еще не доделанный - бегущие дорожки пока не запустили, но они есть. Просторно, стекло, металл, полированный керамгранит и : холод. Опять кондеи на всю катушку! А мы-то в маечках! А сидеть-то 5 с лишним часов! Сбегали покурили на улицу - дождь продолжается, но мелкий, лужи глубокие, видно, льет с утра, ну да ладно, знали же, что в несезон едем! Единственно, радует, +27, согрелись хоть. Пошли регистрироваться. Сначала взвесили багаж, мы спокойны - на троих 20 кило, умещаемся с запасом, взвесили нас (на мелкие самолеты они и пассажиров взвешивают) - опять спокойны - мы не любители фастфуда, выступаем в среднем весе. Пошли к своему гейту. Пока прикорнули на стульях, (у них разделительных ручек нет - можно лечь), подходит время посадки: Проходит время посадки: Ребята, откройте бординг! Перед нами на Катиклан 3 рейса, всех объявляли и уводила девочка с табличкой < Caticlan>. Послали мелкого(19лет) выяснить обстакановку - он у нас самый главный англичанин. Пришел, говорит, задерживается рейс, наверное, т. к. точно никто ничего не знает. Смотрим в окно - ниче не поймем - дождь кончился, солнце, тучки редкие, че не летим-то?! Еще полчаса ожидания, так, кажется, объявляют наш рейс: Да, наш рейс! НАШ РЕЙС ОТМЕНЕН! И ВСЕ ПОСЛЕДУЮЩИЕ ТОЖЕ!!! Идите и меняйте билеты! На ЗАВТРА!!! КАТАСТРОФА!!!!! Идем получать багаж, лихорадочно соображая, что будем делать в Маниле, поскольку в планы останавливаться на день в столице Филиппин не входило, да и где останавливаться? Судорожно пытаюсь вспомнить названия рекомендованных гостиниц в районе Макати: К стойке обмена очередь уже немалая - можем на первый завтрашний рейс и не перебронировать: Блин! А че это рядом стойка свободная? Они же все Себу Пасифик обслуживают: Ну-ка, попробуем спросить! С плачущими лицами подходим - мол, сами мы не местные, поможите, чем можите: И помогают! Ура!!! Нам меняют наши катиклановские билеты на сегодня же, на Калибо! Остров тот же, но до лодочной станции на Боракай 1.5 часа езды на машинке! Фигня! Берем! Рейс через 20 минут! Бегом сдавать багаж, бегом через контроли, бегом к гейту. Стоп! Опять та же картина, бординг закрыт, никто ниче не знает, мелкий их заколебал, сказали наконец-то - остров не принимает, на Катиклан ваще сегодня никто не улетел, на Калибо этот рейс, если полетит, будет первый: Че же там у них за погода-то? Ураган-буря-тайфун? Может и правда, лучше в Маниле пересидеть? Но тут остров дает добро и мы грузимся в самолет. Перелет был страшным. Просто страшным. Все сидели пристегнутыми, включая стюардесс, летели практически только местные, с такими лицами, что на 90 процентов уверены, что не долетим: Количество ям не сосчитывалось, трижды самолет практически падал (видимо, подъемная сила для крыла в очень густом облаке практически отсутствует), облачность такая, что казалось, иллюминаторы заклеены напрочь белой бумагой. И вдруг! Облака пропали, привет, остров Панай! Залив с лодочками, пальмочки, домики, речушка: нет, не речушка, бурный поток с глиной, море около коричневого цвета, рисовые поля не зелёные, бурые, рис не видно, очень много воды! Даа, наверное, дождина был нехилый! Сели, подрулили к крошечному аэропортику, вышли - духота, дождик крапает. Мальчики пошли получать багаж, стою, курю - смотрю, местный красавец стоит с табличкой < La carmela>, фамилии другие, но отель на первые сутки-то наш! Может, на хвоста сядем? Иду выяснять - красавец созвонился с отелем, сказал, дождется владельцев фамилий на табличке и нас возьмет. Только начал какую-то пургу мести насчет ночевки в Калибо, типа на Боракай лодок нет. Ну и пошел ты, брат, на: Сами доберемся! Прыгнули в минибасик, едем в Катиклан! После четырех перелетов и двух бессонных ночей (ну не спится мне в самолете), глаза закрываются: Не спать! Смотреть! Не рассчитывали же на обзорную экскурсию по Панаю - раз получилось - смотри на жизнь местного населения! А жизнь-то не очень: На рисовых полях суета - лишнюю воду спускают! А воды оччень много! Проехали несколько речушек - просто бурные потоки, судя по залитым берегам! Наверное у ребят капало не один день! На очередном каком-то перекрестке в каком-то поселке тормозит полиция, водила поговорил, покачал головой, с кем-то созвонился, но дальше все-таки поехали. В чем было дело, не сказал. Через пару километров мы сами поняли. Дорогу завалил оползень! Нет дороги! Правда, уже подогнали экскаватор, он уже все расчищает, но это же не полчаса! Оказалось, все фигня! Щас мы выгрузимся, с помощью местных с чемоданами переберемся через завал, а с другой стороны завала нас уже ждет другой минибасик - с ним-то и созванивался наш водила! Вот это сервис для туристов! Вот это борьба за клиента! Выгружаемся, аборигены подхватывают наши чемоданы, нас - за руки, и вперед, через глину, камни на другую сторону. Грузимся в другой басик - нас ждет Катиклан! Или не ждет? Оказалось, не ждет: На лодочной станции грустные фаранги (в основном корейцы), ботов до Боракая НЕТ! Со вчерашнего обеда! ЗАСАДА!!! И в Маниле ни одна собака об этом не сказала! Перекусываем шашлычками (ммм, вкусняшка) из Andoc*s, думаем, где ночевать. Местный помогайка предлагает апартаменты на троих за 1300 песо, ехать от станции за 50 песо, смотреть или нет? Нафиг ехать, пошли пешком, вернулись через 5 минут - комната 4 кв. м, кровать полуторка + раскладушка, запрыгивать на лежбища от входной двери, туалет есть, душа нет, короче, разводилово. Остаемся на станции. Выходим к пирсу - а че лодок нет? По нашим понятиям, море волнуется не сильно, с грустью смотрим на Боракай - он в 2 км напротив! Если б не багаж - можно и вплавь: Погода меняется ежесекундно. Только что просвечивало солнце, тут же ветер, сшибающий с ног, пальмы практически лежат, стеной дождь! Возвращаемся в помещение станции! Господи, куда приехали, зачем? 4 перелета, двое бессонных суток! Пошли третьи! Чо на наш любимый Самуй не поехали? Сидели бы щас, лобстера Сингхой запивали: Солнце зашло мгновенно, небесный выключатель выключили: Устраиваемся на стульях: Сна нет, погода не улучшается, смотрим телевизор - местные новости показывают наш тайфун Feria, как всех у них залило, как 8 человек погибло, 11 пропало без вести, как торнадо перевернул судно с рыбаками и другая подобная поднимающая настроение инфа: Да, в тропическом шторме мы еще не бывали! Местных спрашивать о чем-либо бесполезно, говорят, завтра проснемся и увидим погоду. Местный туристический информационный центр выложил распечатки из инета с движением тайфуна. Сегодня мы в центре, завтра Ферия-Феерия уйдет в сторону Тайваня. Может быть. Забываемся сном. В 4 утра начинается суета - выходим на пирс - море поспокойнело, говорят, лодки будут. Через полчаса картина вновь меняется - опять ветер и дождь! Еще через час вроде успокоилось, рассвело: Всех подняли, сказали - езжайте на другую лодочную станцию - оттуда будут лодки до Боракая. Хватаем трицикл - отдельная песня, к мопеду прикручена кибитка на 3-4 человек, чемодан на крышу кибитки, конструкция абсолютно странная и ненадежная. Вообще, филиппинцы удивляют - летать в непонятный ветер и облачность, гонять на сопливых трициклах и, будучи островным государством, бояться выходить в слегка волнующееся море! Боракай-то в пяти минутах плавания! Мы реально плыли 5 минут! Всех заставили спасательные жилеты надеть!
Наконец-то! БОРАКАЙ!!!!! Короче, 3 дня лесом, 2 дня полем, река, болото, гора - и мы на месте. Вылетев из Домодедово в 1 ночи 23 июня, мы оказались на желанном острове 25 июня в 7 утра. Опять трицикл до La Carmela, на ресепшене объяснялки про отсутствие лодок, слава богу, оплаченные сутки не пропали. Видимо, это у них обычная практика. Бросили чемоданы, позавтракали, пошли замачиваться в рассоле под названием Сулу. Кстати, в море на всем Вайт биче мы купались в то утро единственные! На нас смотрели, как на реально сумашедших! Фотографировали, как достопримечательность! А волнение и не очень-то сильное: Так же мы когда-то были на штормливом Ламае на Самуи - купались только русские, мимо идешь: - < Привет, Россия! > В ответ, ессно, русская речь. Рассол подействовал - усталость ушла, поняли, что мы наконец-то на отдыхе! Огляделись - мама дорогая! И это пляж, входящий в десятку лучших в мире? А пляж-то, собственно, где? Отель, трехметровой ширины дорожка перед отелем, трехметровая полоска пальм, а дальше - вода, т. е. полоса прибоя: Может, прилив такой сильный? Ладно, фигня, зато в море падать близко! После купания пошли искать отель. Про Лакармелу ниче плохого говорить не буду - все есть на трипадвизоре, отель постройки конца 70-х, гремящий оконник, номер в виде тюремной камеры с окном, застекленным почему-то рифленым стеклом, короче, перекантоваться одну ночь, просто бронировать через инет было проще и дешевле именно его, а дальше мы и не собирались в нем жить. После часового променада в сторону 1 станции (на острове три так называемые лодочные станции - местные ориентиры на пятикилометровом пляже) находится то, что нужно по соотношению цена-качество. Boracay dream beach resort (сайт отеля
http://www.boracaydreamresort.com/ ) ждет нас завтра утром и станет нашим прибежищем на последующие 9 дней/8ночей. Опять в море и спать! Проснулись - темно, пошли искать ужин. Заранее знали из инета про рынок Тилипапа, купили сифуд, сок, ром и в кафешку напротив - нам все быстренько приготовили и мы все это небыстренько употребили. Кстати, на стене подобных заведений есть упреждающая надпись, что со своей едой и питьем нельзя - фигня, во-первых, рома у них нет (а лед к нему приносят! ), только пиво, во-вторых, салат из помидоров и авокадо под сифуд мы едим тазиками, а они готовят салаты не очень и вообще с овощами не очень дружат, типа рыба, мясо, курица - это еда, рис - хлеб, а силос - это не про них: Познакомились с чудесным парнем-официантом по имени Марлон - респект ему, потом ходили к нему каждый вечер, он помогал выбрать продукты (всяческая рыба, креветки, лобстеры, устрицы и т. д. ) и советовал, как их лучше приготовить! Заведение называется Plato D*Boracay Resto Paluto Coocing Service. Будете на Боракае - смело туда, спрашивайте Марлона - поможет во всем! Кстати, он потом очень он удивился, когда мы попросили 2 кило мелких креветок сварить просто с солью - у них так просто не готовят - зато на веранде отеля потом был реальный пир с пивом, просто отличный обед!
Утром следующего дня мы поняли, ради чего прилетели за тридевять земель. Таких видов просто не бывает, фотошоп отдыхает! Мы буквально полгода назад на Мальдивах были, но там красоты другие! Полный штиль и на небе ни одного облака! Белейший песок, прозрачное море, голубое небо, парусники на горизонте, пальмы над водой. Все проблемы, заботы, тревоги предыдущих дней растворились в этом парадайзе. Если у них в несезон такая погода, что тогда в сезон? Отдых начался! Кто-нибудь скажет, зачем было так далеко тащиться ради белого песочка и синего моря, когда есть турция, египет и т. д. Дело в том, что именно Боракай предоставляет в комплексе мальдивские пейзажи, тайскую тусу, азиатскую дешевизну и почти европейское качество отдыха, отсутствие соплеменников, отсутствие негативно расположенных к русским турко-египетских арабов. На второй-третий день прибила лень такая, что лишних 100 шагов до магазинчика или бара сделать невозможно. Короче, релакс полноценный, а мы искали именно такой отдых. Да, смотреть кроме как на пейзажи, на Боракае нечего, но за смесью экскурсионки и пляжного расслабона пожалте в Камбоджу или Бирму. И погода после тайфуна вознаградила нас солнечными сухими днями, дождь был ночью один раз перед отъездом. Правда, в какой-то момент мы тщетно молили о тучах и прохладе дождя, когда, несмотря на все защитные крема и купание в футболках, все-таки сгорели. Конечно, мы не лежали тупо целыми днями на пляже, даже скатались на обзорную экскурсию на лодке вокруг острова с заездом на другие пляжи, снорком и обедом, но только для того, чтобы убедиться, что вайт бич лучший пляж на острове, снорклинг бедноват по сравнению с Мальдивами и Египтом, а рыбу у Марлона готовят лучше. Не напрягали даже продавцы жемчуга и очков. В общем, отдохнули по полной программе.
Через 9 дней улетели в Манилу, полдня погуляли по району Макати. Потом 2 дня Бангкок, Королевский дворец мелкому показали - он первый раз в Бкк, пошлялись, пошоппинговались и в обратный путь, в Москву полюбившимися нам Катарами. 7 июля в 8 утра сели в Домодедово. Опять накрыло, теперь уже родным холодом, всего+9.
Итак, некоторые выводы:
Перелет получился долгий, можно лететь напрямую в Манилу теми же Катарами или Эмиратами, но это дороже в несколько раз, так же как и выбирать между филиппинскими авиалиниями и бюджетным Себу Пасификом. У нас все билеты по 4 плеча в каждую сторону стоили на троих 7.000руб.
Отель в несезон легко выбирается на месте, скидки дают легко. Наш трипл в филиппинском бамбуково-соломенном стиле на втором этаже каменного здания с кондеем, холодильником, телевизором, удобствами, душем, просторной верандой с видом в довольно большой сад, американскими завтраками, лежаками, пляжными полотенцами стоил 1300 руб /сутки. Короче, все необходимое за очень небольшие деньги, там же только ночевать! Персонал очень приветлив, мчится (если к филиппинцам вообще применимо это понятие) выполнять просьбу мгновенно.
Остров Боракай приятен во всех отношениях - белый пляж (мелкий песок даже в самую жару прохладный - удивительно! ), море, солнце, пальмы - как заказывали, большое количество отелей на любой вкус, рестораны на любой вкус, расположение вайт бича на запад - каждый вечер народ фотографирует вечернее представление, которое устраивает трио: заходящее солнце-море-небо. Сувениры никакие, везти особо нечего, хотя впечатление от отдыха - главный сувенир. Вечером все выходящие на пляж отели и рестораны устраивают ужин-буфет по цене от 200песо/чел.
Немного о ценах: на рынке D*Tilipapa (вечером, днем - дороже) редснеппер 180 песо/кг, голубой марлин 250песо/кг, грин лобстеры 700 песо/кг, креветки королевские 350песо/кг, мелкие 200 песо/кг, крабы 350песо/кг, устрицы 25песо/кг, манго 50песо/кг, ананас 30 песо/шт, помидоры 50песо/кг, авокадо 40песо/кг, вода 35песо/1.5л, сок 95песо/л кипрский, ЮАР, испанский и т. д., пиво Сан Мигель 32песо/0.33л, отличный ром пятилетний 23песо/250мл, шикарный двенадцатилетний ром 140 песо/0.7л - как с такими ценами на алкоголь не спились, прям не знаю. Шашлычки 10песо на улице, курица-гриль150песо/шт, в ресторане чек от 120 песо/чел. Трицикл 30-50 песо практически в любой конец острова (за троих), обзорная экскурсия по острову $50 лодка, еда не включена; приготовление купленной еды в кафешке 100-150 песо/кг.
Курс 1песо=0.65 руб, меняли в аэропорту доллары по курсу $1=48песо.
Отдохнули отлично, правда не были на Бусуанге, Бохоле, Эль-Нидо, не видели тарсиеров, по Маниле бегом, только по одному району, но в этот раз мы не имели цели объезжать другие острова. В следующий раз, может быть.
Wakacje! Hurra! Wreszcie! Wię c doką d idziemy? Oglą damy Internet - wyprzedaż do Bangkoku - wybierz wedł ug wł asnego gustu - Emirates, Katar, Suisse, Transaero (nie ś miać się , ale mają bezpoś redni lot) wszystko za 15 tysię cy rubli za nos. Decydują c się na dalszy kierunek z Bkk, Katar pozostał . OK! Leć my! Na Filipiny z przystankiem w Tai! 10 dni Boracay Island, 1 dzień Manila, 2 dni BKK. Loty Moskwa-Doha-Bangkok z Katarem, Bangkok-Manila-Caticlan z Cebu Pacific, nastę pnie promem do Boracay. Hotele w rezerwacji, e-bilety wydrukowane, walizki spakowane. Na Filipiny po raz pierwszy. Niektó re informacje został y pobrane z Internetu.
Oto Domodiedowo. Obsł uga katarski od pierwszych krokó w - nikt się nie odprawił , bł yskawicznie odprawił bagaż e, poszliś my wę drować po dutiku: Wsiedliś my do samolotu, wyglą da na to, ż e szczerze się cieszymy, ż e wybraliś my ich firmę , obsł uga 5 gwiazdek , jak są ustawione. Doha. Byliś my tu pierwszy raz, zdziwiliś my się , ż e nie ma rę kawó w do terminalu, wysiedliś my z samolotu po drabinie – był o tam 40-stopniowe upał , a to był o o 4 rano!
Terminal był pokryty 18-stopniowym mrozem - ach, ci Azaty, starają się wszystkim pokazać , jak dobrze dział ają ich klimatyzatory. Paliliś my bambus przez 2 godziny - proszę lecieć do Bangkoku. Znowu nie ma rę kawó w - do samolotu jedziemy autobusem na okoł o 10 minut, a po drodze w kó ł ko - zwiedzanie Doha, ich drapacze chmur daleko, jakaś forteca w pobliż u. Podjechaliś my do samolotu. Znowu pyszne obfite jedzenie, nielimitowane picie, poduszki z kocami, filmy, programy telewizyjne, gry itp.
Witaj w Bangkoku! Wyszedł em na zewną trz, aby zapalić - ponownie przykryty - rodzimy duszą cy wilgotny upał . Syn jest w szoku, to jego pierwszy raz w BKK – jeś li tak jest wieczorem, to co bę dzie w cią gu dnia? Zapewnili mnie, ż e za 10 dni na wyspie przyzwyczai się zaró wno do upał u, jak i wilgoci. Czekamy na samolot Sebusha. Mile zaskoczony - zero airbusa! Jedzenie za pienią dze - tanie linie lotnicze, co robić ! Ugryź i ś pij: spać ? Tak, wł aś nie teraz! Zajebiś cie burzliwy! Jak na zepsutym podkł adzie w wó zku!
Jedno nie jest jasne - nie był o sygnał u do zapinania pasó w: katarzy już dawno zapię liby wszystkich, wyprostowali krzesł a i kazali zakrywać gł owy rę kami! I to chociaż henna! Stewardesy siedzą i rozmawiają , jakby nic się nie stał o! Wiadomo, wtedy lot odbywa się w normalnym trybie, powinno się trzą ś ć : Có ż , przynajmniej nie na dł ugo, 3.5 godziny. Lecimy do Manili - leje deszcz, przelatujemy nad drogą - auta są pod maskę w wodzie !! ! Jak idą - nie jest jasne! Samolot lą duje, widać , ż e spowalnia z trudem - jednak woda ze startu nie ma czasu się ł ą czyć ! Podjeż dż amy pod terminal - dzię ki Bogu, dali nam rę kaw. Terminal? 3 praktycznie dział a tylko na Cebu Pacific. Nowe, w miejscach jeszcze nieukoń czonych - bież nie nie został y jeszcze uruchomione, ale są . Przestronna, szklana, metalowa, porcelanowa polerowana i: zimna. Znowu kondei w peł ni! A my jesteś my w koszulkach! I siedzieć coś wię cej niż.5 godzin!
Biegaliś my i paliliś my na dworze - deszcz nadal, ale pł ytkie, gł ę bokie kał uż e, wydaje się lewać rano, ale có ż , wiedzieliś my, ż e jedziemy poza sezonem! Jedyna rzecz, proszę , +27, przynajmniej rozgrzana. Poszedł em się zarejestrować . Najpierw zważ yliś my bagaż e, jesteś my spokojni - na trzy 20 kg pasujemy z marginesem, zważ yliś my nas (waż ą pasaż eró w na mał ych samolotach) - znowu spokojni - nie jesteś my mił oś nikami fast foodó w, rywalizujemy w wadze ś redniej. Idź do swojej bramy. Kiedy przykucnę liś my na krzesł ach (nie mają uchwytó w dzielą cych - moż na się poł oż yć ), nadchodzi czas wejś cia na pokł ad: Czas wejś cia na pokł ad mija: Chł opaki, otwó rzcie wejś cie! Przed nami 3 loty do Caticlan, wszystkich zapowiedział a i zabrał a dziewczyna z napisem . Wysł ali mał ego (19 latka) ż eby dowiedział się o oszkleniu - to nasz najważ niejszy Anglik. Przyjechał , mó wi, lot jest chyba opó ź niony, bo nikt nie wie na pewno. Wyglą damy przez okno - nic nie rozumiemy - deszcz się skoń czył , sł oń ce, chmury są rzadkie, dlaczego nie lecimy?!
Kolejne pó ł godziny czekania, wię c wyglą da na to, ż e nasz lot jest ogł oszony: Tak, nasz lot! NASZ LOT ODWOŁ ANY! I WSZYSTKIE PONIŻ SZE TEŻ!! ! Idź i zmień bilety! Na jutro!! ! KATASTROFA!!!! ! Idziemy po bagaż , gorą czkowo myś lą c o tym, co bę dziemy robić w Manili, skoro nie był o tego w planach zatrzymanie się na dzień w stolicy Filipin, a gdzie się zatrzymać ? Gorą czkowo staram się zapamię tać nazwy polecanych hoteli w rejonie Makati: Do kantoru już jest dł uga kolejka - pierwszy lot moż emy zrobić jutro i nie zmieniać rezerwacji: Cholera! Dlaczego to bezpł atne stoisko jest w pobliż u? Wszyscy sł uż ą Cebu Pacific: Có ż , spró bujmy zapytać ! Podchodzimy z pł aczem - mó wią , ż e sami nie jesteś my lokalni, pomagamy w każ dy moż liwy sposó b: A oni pomagają ! Hurra!! ! Zmieniają nasze bilety Caticlan na dziś , na Kalibo! Wyspa jest taka sama, ale do stacji ł odzi na Boracay jest 1.5 godziny jazdy samochodem! Gł upie gadanie! Bierzemy! Lot za 20 minut! Biegnij, ż eby odprawić bagaż , przebiegnij przez kontrole, biegnij do bramki. Zatrzymać!
Znowu to samo zdję cie, boarding zamknię ty, nikt nic nie wie, maluch się zawahał , w koń cu powiedzieli - wyspa nie przyjmuje, w koń cu nikt dziś nie poleciał do Caticlan, ten lot jak leci to bę dzie pierwszy do Kalibo: Co tam mają na pogodę ? Huragan-burza-tajfun? Moż e to prawda, lepiej posiedzieć w Manili? Ale wtedy wyspa daje zielone ś wiatł o i ł adujemy nas do samolotu. Lot był straszny. Po prostu okropne. Wszyscy siedzieli zapię ci, w tym stewardesy, latali prawie tylko miejscowi, z takimi minami, ż e są w 90 procentach pewni, ż e nam się nie uda: Nie policzono liczby dziur, samolot praktycznie trzykrotnie rozbił się (podobno jest praktycznie brak windy dla skrzydł a w bardzo gę stej chmurze), był o tak pochmurno, ż e wydawał o się , ż e iluminatory są cał kowicie pokryte biał ym papierem. I nagle! Chmury zniknę ł y, witaj Wyspie Panay!
Zatoka z ł ó dkami, palmami, domami, strumykiem: nie, nie strumyk, burzliwy strumyk z gliną , morze prawie brą zowe, pola ryż owe nie zielone, brą zowe, ryż u nie widać , duż o wody! Tak, prawdopodobnie deszcz był mdł y! Usiedli, podkoł owali na maleń kie lotnisko, wysiedli - duszno, padał o. Chł opcy poszli po bagaż e, stoję , palę - widzę , miejscowy przystojny mę ż czyzna stoi z napisem , nazwy są inne, ale hotel na pierwszy dzień jest nasz! Czy moż emy usią ś ć na ogonie? Dowiem się - przystojny mę ż czyzna zadzwonił do hotelu, powiedział , ż e poczeka na wł aś cicieli nazwisk na tabliczce i zabierze nas. Wł aś nie zaczą ł em jaką ś zamieć zemsty za spę dzenie nocy w Kalibo, jakby na Boracay nie był o ł odzi. No to poszedł eś , bracie, na: Sami tam dotrzemy! Wskoczyliś my do minibusa, jedziemy do Caticlan! Po czterech lotach i dwó ch nieprzespanych nocach (no có ż , nie mogę spać w samolocie) zamykam oczy: Nie ś pij! Wyglą dać!
Nie liczyli na wycieczkę krajoznawczą po Panay – raz już – spó jrz na ż ycie miejscowej ludnoś ci! Ale ż ycie nie jest bardzo: na polach ryż owych jest pró ż noś ć - nadmiar wody jest odprowadzany! A wody jest duż o! Przejechaliś my przez kilka strumieni - po prostu strumienie wzburzone, są dzą c po zalanych brzegach! Prawdopodobnie chł opaki kapali wię cej niż jeden dzień ! Na kolejnym skrzyż owaniu w jakiejś wiosce policja zwolnił a, kierowca gadał , krę cił gł ową , dzwonił do kogoś , ale nadal jechał . Co się stał o, nie powiedział . Po kilku kilometrach sami zrozumieliś my. Osuwisko zablokował o drogę ! Brak drogi! Co prawda koparka już został a przywieziona, już wszystko sprzą ta, ale to nie pó ł godziny! Okazał o się , ż e to wszystko bzdury! W tej chwili bę dziemy rozł adowywać , z pomocą miejscowych z walizkami przejedziemy przez blokadę , a po drugiej stronie blokady czeka już na nas kolejny minibus - nasz przewoź nik wezwał go! To usł uga dla turystó w! To jest walka o klienta!
Rozł adowujemy, tubylcy zabierają nasze walizki, my - za rę ce i naprzó d, przez glinę , kamienie na drugą stronę . Wsiadamy do kolejnego basu - czeka na nas Caticlan! Czy nie czekasz? Okazał o się , ż e nie czekał : Na stacji ł odzi był y smutne farangi (gł ó wnie Koreań czycy), ł odzi na Boracay NIE był o! Od wczorajszego obiadu! ZASADZKA!! ! A w Manili ani jeden pies tak nie powiedział ! Zajadamy się kebabami (mmm, pycha) z Andoc*s, zastanawiamy się gdzie przenocować . Lokalny pomocnik oferuje mieszkania dla trzech osó b za 1300 pesos, jechać ze stacji za 50 pesos, oglą dać czy nie? Nafig iś ć , poszedł pieszo, wró cił za 5 minut - pokó j o powierzchni 4 metró w kwadratowych. m, pó ł tora ł ó ż ka + skł adane ł ó ż ko, wskakuj na pokó j z drzwiami wejś ciowymi, jest toaleta, nie ma prysznica, w skró cie razvodilovo. Zostajemy na stacji. Wychodzimy na molo - dlaczego nie ma ł odzi? Wedł ug naszych wyobraż eń morze nie martwi się zbytnio, ze smutkiem patrzymy na Boracay – jest 2 km naprzeciwko! Gdyby nie bagaż - moż na pł ywać : pogoda zmienia się co sekundę.
Wł aś nie prześ wiecił o sł oń ce, potem wiatr powiał , palmy praktycznie leż ał y, padał o jak ś ciana! Wró ć my na stację ! Panie, gdzie przyszedł eś , dlaczego? 4 loty, dwa bezsenne dni! Przyjdź trzeci! Dlaczego nie pojechał eś na naszą ukochaną Koh Samui? Siedzieliś my teraz, popijają c homara z Singhą : Natychmiast zaszł o sł oń ce, wył ą cznik na niebie był wył ą czony: Siadamy na krzesł ach: Nie ś pimy, pogoda się nie poprawia, oglą damy telewizję - lokalne wiadomoś ci pokazują nasz tajfun Feria, jak wszyscy zalali, jak zginę ł o 8 osó b, 11 zaginę ł o, jak tornado przewró cił o statek z rybakami i inne podobne podnoszą ce na duchu infa: Tak, jeszcze nie byliś my w tropikalnym sztormie! Nie ma sensu pytać miejscowych o cokolwiek, mó wią , jutro się obudzimy i zobaczymy pogodę . Lokalne Centrum Informacji Turystycznej wraz z ruchem tajfunu wysł ał o wydruki z Internetu. Dziś jesteś my w centrum, jutro Feriya-Feeriya wyruszy w kierunku Tajwanu. Być moż e.
Zapominamy o ś nie. O 4 rano zaczyna się zamieszanie - wychodzimy na molo - morze jest spokojniejsze, podobno bę dą ł ó dki. Pó ł godziny pó ź niej obraz znó w się zmienia - znowu wiatr i deszcz! Godzinę pó ź niej wydawał o się , ż e się uspokoił o, zaś witał o: wszyscy wstali, powiedzieli - idź na inną stację ł odzi - stamtą d bę dą ł odzie na Boracay. Ł apiemy tró jkoł owiec - osobna piosenka, do motoroweru przyczepiony jest namiot dla 3-4 osó b, walizka na dachu namiotu, konstrukcja absolutnie dziwna i zawodna. W ogó le Filipiń czycy są zaskakują cy – latanie w niezrozumiał ym wietrze i zachmurzeniu, jeż dż enie zasmarkanymi tró jkoł owcami i, bę dą c pań stwem wyspiarskim, boją c się wyjś ć na lekko wzburzone morze! Boracay to pię ciominutowy ż agiel! Wł aś ciwie pł ywaliś my przez 5 minut! Wszyscy zostali zmuszeni do zał oż enia kamizelek ratunkowych!
Wreszcie! BORACAY!!!! ! W skró cie 3 dni w lesie, 2 dni w polu, rzeka, bagno, gó ra - i tam jesteś my. Wyruszają c z Domodiedowa o 1 w nocy 23 czerwca, wylą dowaliś my na upragnionej wyspie 25 czerwca o 7 rano.
Znowu tró jkoł owiec do La Carmela, na recepcji był y wyjaś nienia o braku ł odzi, dzię ki Bogu, opł acony dzień nie przepadł . Najwyraź niej jest to powszechna praktyka. Zostawiliś my walizki, zjedliś my ś niadanie, poszliś my moczyć się w solance zwanej Sulu. Nawiasem mó wią c, tego ranka byliś my jedynymi, któ rzy pł ywaliś my w morzu na cał ej Biał ej Plaż y! Patrzyli na nas, jakbyś my byli naprawdę szaleni! Sfotografowany jak punkt orientacyjny! A podekscytowanie nie jest zbyt silne: Byliś my też kiedyś na burzliwym Lamai na Koh Samui - pł ywali tylko Rosjanie, jedziesz: - < Witaj Rosja! > W odpowiedzi essno, przemó wienie po rosyjsku. Solanka zadział ał a - zmę czenie minę ł o, zorientowaliś my się , ż e wreszcie jesteś my na wakacjach! Rozejrzyj się - droga mamo! A to jest 10 najlepszych plaż na ś wiecie? Gdzie dokł adnie jest plaż a? Hotel, trzymetrowa ś cież ka przed hotelem, trzymetrowy pas palm, a potem woda, czyli pas surfingu: Moż e fala jest tak silna? Dobra, bzdura, ale wpadnię cie do morza jest bliskie!
Po ką pieli poszliś my szukać hotelu. Nie powiem nic zł ego o Lacarmela - wszystko jest na tripadvisor, hotel zbudowany pod koniec lat 70. , grzechoczą ce okno, pokó j w formie wię ziennej celi z oknem przeszklonym z jakiegoś powodu szkł em falistym, jednym sł owem, ł atwiej był o zmienić jedną noc, po prostu ł atwiej był o zarezerwować przez internet i taniej niż jest, a potem już nie mieliś my w nim mieszkać . Po godzinnym deptaku w kierunku stacji 1 (na wyspie są trzy tzw. przystanki ł odzi - lokalne zabytki na pię ciokilometrowej plaż y) znajdziesz to, czego potrzebujesz pod wzglę dem stosunku ceny do jakoś ci. Boracay wymarzony kurort na plaż y (strona hotelu
http://www. boracaydreamresort. com/ ) czeka na nas jutro rano i bę dzie naszym schronieniem przez nastę pne 9 dni / 8 nocy. Znowu w morzu i spać ! Obudziliś my się - był o ciemno, poszliś my poszukać obiadu. Wiedzieliś my wcześ niej z Internetu o rynku Tilipap, kupiliś my owoce morza, sok, rum i poszliś my do kawiarni naprzeciwko - wszystko został o dla nas szybko przygotowane i nie wykorzystaliś my wszystkiego.
Nawiasem mó wią c, na ś cianie takich lokali widnieje napis ostrzegają cy, ż e nie moż na przynosić wł asnego jedzenia i picia - bzdury, po pierwsze rumu nie mają (i przynoszą do niego ló d! ), Tylko piwo, a po drugie sał atka z pomidoró w i awokado pod któ rą jemy owoce morza w miskach, ale nie robią zbyt dobrze sał atek i generalnie nie są zbyt przyjazne z warzywami, np. ryby, mię so, kurczak to jedzenie, ryż to chleb, a kiszonka nie jest o nich: Spotkaliś my wspaniał ego kelnera o imieniu Marlon - szacunek do niego, potem chodziliś my do niego co wieczó r, pomagał w wyborze produktó w (wszelkiego rodzaju ryby, krewetki, homary, ostrygi itp. ) i doradzał jak najlepiej je ugotować ! Zakł ad nazywa się Plato D*Boracay Resto Paluto Coocing Service. Jeś li jesteś na Boracay - nie wahaj się tam pojechać , zapytaj Marlona - we wszystkim pomoż e! Nawiasem mó wią c, bardzo się pó ź niej zdziwił , gdy poprosiliś my 2 kg mał ych krewetek, ż eby ugotować tylko z solą - nie gotują się tak ł atwo - ale potem był a prawdziwa uczta z piwem na hotelowej werandzie, po prostu ś wietny lunch!
Rankiem nastę pnego dnia zdaliś my sobie sprawę , dlaczego polecieliś my do odległ ych krajó w. Takich widokó w po prostu nie ma, photoshop odpoczywa! Byliś my dosł ownie sześ ć miesię cy temu na Malediwach, ale są ró ż ne pię knoś ci! Cał kowity spokó j i ani jednej chmury na niebie! Najbielszy piasek, przejrzyste morze, bł ę kitne niebo, ż agló wki na horyzoncie, palmy nad wodą . Wszystkie problemy, zmartwienia, niepokoje z poprzednich dni został y rozwią zane w tym raju. Skoro mają taką pogodę poza sezonem, to co w sezonie? Wakacje rozpoczę te! Ktoś powie, dlaczego trzeba był o brną ć tak daleko w imię biał ego piasku i bł ę kitnego morza, skoro jest Turcja, Egipt itd. Faktem jest, ż e to wł aś nie Boracay dostarcza malediwskie krajobrazy, tajskie imprezy, azjatycką tanioś ć i prawie europejskie jakoś ć wypoczynku w kompleksie, brak wspó ł plemień có w, brak turecko-egipskich Arabó w negatywnie nastawionych do Rosjan.
Drugiego czy trzeciego dnia był am tak leniwa, ż e nie dał o się zrobić dodatkowych 100 krokó w do sklepu czy baru. Kró tko mó wią c peł ny relaks, a szukaliś my wł aś nie takich wakacji. Tak, nie ma na co patrzeć poza krajobrazami na Boracay, ale dla poł ą czenia wycieczek i relaksu na plaż y, wybierz się do Kambodż y lub Birmy. A pogoda po tajfunie wynagrodził a nas sł onecznymi, suchymi dniami, raz w nocy przed wyjazdem padał o. To prawda, ż e w pewnym momencie na pró ż no modliliś my się o chmury i chł ó d deszczu, kiedy mimo wszystkich kremó w ochronnych i ką pieli w T-shirtach nadal się wypalaliś my. Oczywiś cie nie leż eliś my gł upio cał y dzień na plaż y, wybraliś my się nawet na wycieczkę ł odzią krajoznawczą po wyspie z przystankiem na innych plaż ach, snurkowaniem i lunchem, ale tylko po to, aby upewnić się , ż e biał a plaż a jest najlepszą plaż ą na wyspa, nurkowanie z rurką jest sł abe w poró wnaniu z Malediwami i Egiptem, a ryby Marlona są lepiej przygotowane. Nawet sprzedawcy pereł i okularó w się nie mę czyli.
Ogó lnie wypoczę ty w peł ni.
Po 9 dniach polecieliś my do Manili, spacerowaliś my po regionie Makati przez pó ł dnia. Nastę pnie przez 2 dni Bangkok, Pał ac Kró lewski był pokazywany maluchom - to był pierwszy raz w Bkk, wę drowali po okolicy, robili zakupy i w drodze powrotnej, do Moskwy, katarzy, któ rych kochaliś my. 7 lipca o 8 rano usiadł w Domodiedowie. Znowu pokryty, teraz rodzimy chł ó d, tylko +9.
A wię c kilka wnioskó w:
Lot okazał się dł ugi, moż na polecieć bezpoś rednio do Manili tym samym Katarem lub Emiratami, ale jest to kilka razy droż sze, podobnie jak wybó r mię dzy Philippine Airlines a budż etowym Cebu Pacific. Mamy wszystkie bilety na 4 ramiona w każ dą stronę kosztują.7000 rubli za trzy.
Hotel poza sezonem jest ł atwo wybierany na miejscu, ł atwo udziela się rabató w.
Nasza tró jka w filipiń skim stylu bambusowo-sł omkowym na drugim pię trze kamiennego budynku z klimatyzacją , lodó wką , telewizorem, udogodnieniami, prysznicem, przestronną werandą z widokiem na doś ć duż y ogró d, amerykań skie ś niadania, leż aki, rę czniki plaż owe kosztują.1300 rubli / dzień . Kró tko mó wią c, wszystko, czego potrzebujesz za bardzo mał e pienią dze, po prostu spę dź tam noc! Personel jest bardzo przyjazny, pospiesznie (jeś li ta koncepcja w ogó le dotyczy Filipiń czykó w), aby natychmiast speł nić proś bę.
Wyspa Boracay jest przyjemna pod każ dym wzglę dem - biał a plaż a (drobny piasek jest chł odny nawet w najgorę tszych - niesamowite! ), morze, sł oń ce, palmy - zgodnie z zamó wieniem, duż a liczba hoteli na każ dy gust, restauracje na każ dy gust, lokalizacja biał ej plaż y na zachó d - wszyscy wieczorem fotografują wieczorny spektakl, któ ry aranż uje trio: zachodzą ce sł oń ce-morze-niebo. Pamią tek nie ma, nie ma nic specjalnego do przywiezienia, choć gł ó wną pamią tką jest wraż enie reszty.
Wieczorem wszystkie hotele i restauracje z widokiem na plaż ę umawiają się na kolację w formie bufetu od 200 pesos/os.
Trochę o cenach: na targu D*Tilipapa (wieczorem, po poł udniu - droż ej) snapper 180 pesos/kg, marlin niebieski 250 pesos/kg, homary zielone 700 pesos/kg, krewetki kró lewskie 350 pesos/kg, mał e 200 peso/kg, kraby 350 peso/kg, ostrygi 25 peso/kg, mango 50 peso/kg, ananas 30 peso/szt. , pomidory 50 peso/kg, awokado 40 peso/kg, woda 35 peso/1.5 l, sok 95 peso/l Cypr, Poł udnie Afryka, Hiszpanie itd. , piwo San Miguel 32pesos/0.33l, doskonał y 5-letni rum 23pesos/250ml, szykowny 12-letni rum 140pesos/0.7l - nie wiem jak się nie upił em przy takich cenach alkoholu. Szaszł yki 10 pesos na ulicy, grillowany kurczak 150 pesos/szt, w restauracji czek od 120 pesos/os. Rower tró jkoł owy 30-50 pesos do prawie każ dej czę ś ci wyspy (dla trzech osó b), zwiedzanie wyspy ł odzią za 50 USD, bez wyż ywienia; gotowanie zakupionej ż ywnoś ci w kawiarni 100-150 pesos/kg.
Stawka wynosi 1 peso = 0.65 rubla, zmienili dolary na lotnisku po kursie 1 USD = 48 pesos.
Wypoczę liś my ś wietnie, choć nie zwiedziliś my Busuang, Bohol, El Nido, nie widzieliś my wyrakó w, biegaliś my po Manili, tylko w jednym rejonie, ale tym razem nie mieliś my celu omijać innych wyspy. Moż e nastę pnym razem.