Время путешествия: с 16 сентября по 24 сентября 2012 года.
Путь: Москва-(авиа через Франкфурт)- Абердин - (прокат авто) - Инвернесс - Аллапул - (паром) - Сторновей ( о. Льюис) - Тарбет ( о. Харрис) - ( паром) - Уиг ( о. Скай) - Форт Вильям - Бал-лох (Лох Ломонд) - Данди - Абердин - ( авиа через Франкфурт) - Москва.
Подготовка: Билеты купили заранее обошлись в 15000руб на человека- старались выбрать рейс с минимальным стыковочным временем. Все гостиницы бронировали через booking. com, tripadwizor. com на основании отзывов и средней оценки. Только одна гостиница из семи сняла предоплату в 50 фунтов. Обязательным условием было наличие своей парковки. Паром бронировали и оплачивали через официальный сайт calmac. co. uk там же и расписание. Машину - через Alamo. com. Все брони осуществляли из Москвы по карточке. Про языковой барьер: у меня знание языка на уровне первого класса общеобразовательной школы ( учу вместе с ребенком), у мужа с этим дело обстоит немногим получше. Это не явилось препятствием к путешествию. Если шотландец хочет вам что- нибудь объяснить- он это сделает, затратив на это столько времени и усилий, сколько потребуется, иногда переходя на язык жестов и танцев.
Скачав на ipad несколько карт с гео навигацией (my maps от google - необходимо постоянно подгружать, поэтому наличие инета актуально и MapsWithMe - работает без инета) и нанеся на первую из них точки нашего маршрута, мы стали паковать чемоданы.
Перелет: Из аэропорта Домодедово вылетели в Абердин с пересадкой во Франкфурте (Германия) авиакомпанией Люфтганза, имея в паспортах погашенную в апреле мультивизу Вели-кобритании. Шенгена не было, пересадка 55 минут, багаж сдали. В итоге вылет задержали на 30 минут, а во Франкфурте с первого раза не сели на полосу! Самолет задними шасси коснулся зем-ли и мы пошли опять на взлет! Со второй попытки сели на запасную полосу, потеряв еще минут 15, выйдя из самолета- бегом на пересадку. Нас ждали - успели! Далее без приключений долетели до Абердина, краткая стандартная беседа на таможне и мы последними вышли получать багаж. Оказалось, что мы на пересадку успели, а наш багаж - нет! Нас заверили, что багаж прилетит но-чью и как только это случится - его привезут к нам в отель. Заполнили бумаги на стойке авиаком-пании, описав багаж и оставив адрес отеля. Назад летели так же, со стыковкой в 1 час 20 минут, без приключений. Стыковка в 1.5 - 2 часа - это мало, везде надо бежать, что бы успеть.
Разобравшись с потерянным чемоданом мы направились за арендованной заранее маши-ной. Тут неувязочка получилась. Бронь осуществлялась по карточке (с нее же деньги уже и сняли), которую банк заблокировал ( и счет тоже) за три дня до поездки не по нашей вине, выдав новую карточку и переведя деньги на другой счет. Пришлось опять оплачивать машину уже с новой карты ( снятые прежде деньги за бронь обещали в течение семи дней вернуть уже на новую карту - почти выполнили обещание- через две недели деньги пришли на заблокированную карточку, о чем оповестил банк нас по телефону). Им необходимо было заблокировать некую страховую сумму, а карточка должна быть одна и та же. После 20 минут разбирательств и взаимных недопониманий, мы все же вышли из здания аэропорта с ключами и навигатором ( навигатор за доп. плату оказал-ся на английском - но есть и на русском, надо было просить). Брали Опель Астру 2.0 дизель с ав-томатом , соответственно с правым рулем, а парктроник у них редкость, поэтому без него ( пришлось парктроником мне быть). Международные права не понадобились ( хотя муж их заранее в Москве получил), достаточно русских. При сдаче машины никто ее не смотрел, оставили на той стоянке, где брали, поставив на свободное место в ряду с надписью Alamo (там несколько компаний базируются).
Про вождение: Первые полчаса муж цеплял обочину и ругался с навигатором. Я тихонько сидела и пыталась судорожно разобраться с картой ( с моим-то географическим критинизмом и путанием права и лева). Но через час муж привык и придерживался правила: " куда бы ни повер-нул - разделительная справа"! Скоростной режим: в населенных пунктах - 30 миль в час, вне их - 60 миль в час, на автобанах можно 70, но таких на нашем пути попадалось немного. Камеры до-вольно частое явление, но о них знаки предупреждают заранее и при подъезде к камере табло показывает твою скорость и пишет "slow", если едешь быстрее, чем надо и "thank you", если мед-леннее, ну и навигатор пищит, предупреждая о них. Камера снимает сзади задний желтый номер.
Есть пять типов дорог: голубые - автобан (навигатор удивил - автобана Глазго - Стирлинг на его картах не оказалось), зеленые - самые быстрые и удобные (на них даже навигатор знает с какой скоростью где надо ехать), оранжевые - чуть похуже ( поуже и навигатор уже скороть не зна-ет), желтые - одна полоса с уширениями через каждые 50 метров для разъезда со встречкой ( удовольствие еще то, но иногда других дорог просто нет, например на о. Льюис) и белые ( это непосредственно к жилым домам проселочные дорожки). Цвет дорог показывали скаченная карта от Google. Навигатор вещь хорошая - показывал расчетное время прибытия в конечный пункт, часто на это и ориентировались.
На карте MapsWithMe обозначены парковки. В каждом городе есть бесплатные, надо смот-реть указатель - пишут " free", а если платная - то оплата через паркоматы ( они сдачи не дают и принимают только монетки), стоящие рядом ( приблизительно 1.5 - 2 фунта за час, по воскресень-ям- часто бесплатно, на некоторых после 6 вечера парковаться нельзя).
На дорогах можно вне населенных пунктов останавливаться на парковках ( указываются заранее и обязательно в том месте, где есть достопримечательность, хороший вид и т. д. ), а в на-селенных пунктах - кроме паркинга можно вдоль дорог, если нет полос ( две желтые сплошные - нельзя парковаться никому, одна сплошная - можно не знаю кому и автобусу, желтый пунктир - только тем, кто живет рядом). Местные жители правила соблюдают условно: могут и ехать быст-рее, чем разрешено и парковаться, где им надо и по телефону за рулем болтать. Мы не рисковали и старались по мере возможности правила соблюдать. За рулем муж спиртное не пил, хотя вроде как бокал пива или вина можно.
Практически на всех перекрестках ( кроме как в Глазго) организовано круговое движение: кто на круге, тот и прав. Обилием светофоров может похвастаться только Глазго!
В итоге по одометру проехали 1150 миль, затратив на горючее 170 фунтов ( машину надо было сдать с полным баком, брали ее тоже с полным) плюс 420 фунтов за машину с навигатором и с полной страховкой.
Оговорюсь сразу: нас больше интересовала природа и экстерьеры замков, нежели их ин-терьеры. Мы заходили внутрь далеко не всех замков, которые видели, больше нравилось погулять вокруг них, посидеть на лавочках, полюбоваться ухоженными парками, садами и цветниками. Планировали день так: утром и вечером погулять там, куда не требуются билеты, так как все работать начинают с 10-00 и заканчивают в 18-00, а то и раньше (соответственно последний вход за полчаса до закрытия). В итоге мы посетили 17 замков.
Итак, путешествие начинается.
День первый. Aberdeen. Приехали в отель, багажа не было, поэтому оставлять было не-чего и поехали в центр города погулять на Kings st. Так как парковки искать пока не умели, остано-вились на первой попавшейся вблизи этой улицы и пошли гулять. Точно не были уверены, что сделали правильно, поэтому через 15 минут вернулись и поехали гулять. Чистенький спокойный город, особо не примечательный. Немного попетляв, вернулись в отель и пошли ужинать.
Первая ночь была в Atholl Hotel**** Aberdeen, 54 Kings Gate. Стандартный отель с при-ветливым персоналом (багаж наш все же привезли ночью, мы попросили нас не будить, так наш чемодан ждал нас спокойненько в подсобке, пока мы утром его не забрали), со своим баром и рестораном (где мы нормально поужинали), с довольно просторным номером, все необходимое было. Чистенько, аккуратненько, в санузле ванная с душем, унитаз и раковина с нормальными для нас смесителями. Большая удобная парковка во дворе. Внешне очень хорошо выглядит, есть на первом этаже общая зона для отдыха с неплохим видом. Два небольших для нас недостатка: нет Wi-Fi ( интернет есть, но через кабель, кабель тоже есть в номере и розетка, только некуда в iPad кабель втыкать. Но есть гостевой комп с интернетом в коридоре - им и воспользовались, хотелось бы инет в номере...), второй - далековато от центра- пешком не погулять, только на транспорте. Вид из окна у нас был на парковку - для меня это плюс, потому как спать не могу при шуме машин (с другой стороны дорога).
Утром, проснувшись и забрав багаж, пошли завтракать, потом рассчитались и покатили. Последнюю ночь тоже были в этом отеле, утром при выписке произошел небольшой казус - кто- то на наш номер записал свой ужин, разобрались, извинились - счета все же проверяйте! При первом заселении отель заблокировал 85 фунтов (столько стоил номер) на карточке и эта бронь висела месяц. Зачем, понять мы так и не смогли.
День второй.
Утром погуляли по старому Абердину: начали с Seaton Park, полюбовавшись мостиком через Brig o'Balgownie, парком и цветочными клумбами, вышли к собору св. Макара. Далее мимо Old Town House вышли к King's Colledge. Рядом много интересных домиков (башенки ворот в один из них напомнили мини замок, в котором томилась Рапунцель из детского мультика). Прогулка удалась, мы вернулись в машину и поехали на пляж. Это просто потрясающе! ! ! Эти песочные бескрайние пляжи с пустынными берегами поражают. Как жаль, что это Северное море! Какие пляжи пропа-дают! Нас спугнул дождь.
Выехав из Абердина, мы направились к замку- башне первого мера Абердина Drum Castle (внутрь не заходили, погуляли в парке, вход в парк бесплатный). Потом Crathes Castle ( погуляли вокруг, вход в парк бесплатный, в замок не пошли), оригинально подстриженные деревья в стиле модерн удивляют. И как они это делают?
Balmoral Castle был закрыт, заглянули к водопадику Фолл оф Фью (в ресторане со стеклян-ной стеной с видом на него мы собирались пообедать, но не тут-то было, оказалось, что в поне-дельник (а это был понедельник) некоторые рестораны не работают вообще или работают после 17-00). Удивил старенький каменный узенький однополосный мостик рядом с рестораном с полу-круглыми "ушками" для пешеходов, чтобы спрятаться от машин. Далее предстоял неблизкий пере-езд через знаменитый Хайленд к прославленному Шекспиром Cawdor Castle, в магазинчике при замке детям купила теплые шапки из шерсти шотландских овечек (по крайней мере, я на это на-деюсь). Запомнились причудливо постриженные деревья в виде лабиринтов и различных геомет-рических фигур. Вход и в замок, сад и парк платный (можно купить билет только в парк или в за-мок с садом). И на второй день финальная точка - Inverness.
Инвернесс понравился больше Абердина. Вечером погуляли по пешеходному центру (по-ужинали в ресторане, который посоветовала хозяйка) и вышли к местному замку. Замок особо ничем не знаменит, похоже, ему и лет- то всего ничего, но понравилось обилие бесстрашных зайцев, прыгающих вокруг него, и жирных чаек. Немного ниже по обе стороны реки стояли здания двух старых католических церквей ( в одной из них банк), но здания красивы, как и мосты ( в том числе и пешеходный). Погулять стоит.
Вторая ночь была в Iona Guest House 55 Kenneth Street Inverness.
Маленький, тесненький с небольшой парковочкой на три машины во дворике с хозяйкой - англичанкой домик в 10 минутах ходьбы через необычный пешеходный мостик от центра. Малень-кий номер на первом этаже с видом на парковку (повезло же - второй раз! ), оплату хозяйка взяла при заселении (мотивируя тем, что утром будет выписываться много народу? ! Всего было четверо постояльцев, двое из которых - мы! ). Все в номере было, в санузле - ванна с душем, унитаз и ма-люсенькая раковина (размер напомнил раковину в самолете) с английскими кранами, во встроен-ный шкаф - гардероб с трудом можно было попасть - мы так им и не смогли воспользоваться по прямому назначению. Утром заказали полный шотландский завтрак - еда не понравилась. После завтрака, перед отъездом, решили сходить на часок в присмотренный вечером магазинчик, так хозяйка попросила освободить номер сразу, хотя не было и 9-00 утра. В 10-00, придя из магазина, мы ей и парковку освободили. Вроде бы и ничего плохого у нее не было, но все равно неприятный осадок остался. Этот Guest House нам не понравился.
День третий.
Утром, погуляв по Инвернессу, мы направились конечно же на Loch Ness, как же без это-го! ! ! Красивое озеро с симпатичными развалинами Urquhart Castle (вход в замок платный). Светило солнышко, получились классные фотки. Спустились на берег позвать Нессии, а приплыли ... утки. Далее висковарня любимая нашим семейством Dalmore , удивительнейшие пляжи Dornoch (я на прибое нашла ракушку со свою ладошку), жаль дождь вновь прогнал нас, пообедали в местном ресторанчике и - вперед, к Dunrobin Castle. Яркий запоминающийся замок в баронском стиле гер-цогов Сазерлендов ( кстати это замок сами шотландцы не любят), с красивым ухоженным большим парком. Погуляли по замку и по парку (вход платный).
Далее- к водопаду Falls of Shin (лосось так и не прыгнул, сколько ни смотрели) и через сплошную тундру к итогу этого дня - Аллапулу. Дождь начинался и заканчивался раз двадцать. Устали фоткать радуги, даже двойные наблюдали (я столько радуг в один день и за год в России не видела). Пейзажи Хайленда специфические, суровые, завораживающие, бескрайние и спокой-ные. Описать сложно - их надо один раз увидеть и вы все поймете. Фото не передают того умиро-творения, тишины и ощущения полета. И вот мы добрались до края этого чуда, впереди - Аллапул.
Ullapool- тихая спокойная портовая деревушка, главная и единственная достопримеча-тельности - паром.
Третья ночь была в Birchgrove Guest House, 2 Kanachrine Court, Ullapool. Встретила ми-лая и веселая хозяйка Дона. Маленький уютный номер со всем необходимым (кроме стандартного набора были халаты, тапочки, лед в термосе, виски, сладости и фрукты, переходники для розеток). В санузле душевая кабина. Очень приятная, домашняя атмосфера. Завтрак оговорили вечером и утром нас ждала овсянка с медом и свежей малинкой, вареные яйца и стандартный набор континентального завтрака. Гостиная с камином, диваны и толстый черный кот лениво развалившийся на ковре перед камином. Идиллия! Хозяйка посоветовала ресторан , где можно поужинать. Договорились на более ранний завтрак, так как до парома были еще планы.
День четвертый.
Перед тем, как отправиться в плавание, мы решили посетить ущелье Корришалох с водо-падом Мезах (Corrieshalloch Gorge and Falls of Measach), которое находится в 20 минутах езды от города. Небольшое , но очень глубокое ущелье поражает, через него перекинут пешеходный мос-тик, а немного поодаль есть смотровая площадка. Погуляв там минут 40, поехали на паром, тем более, что регистрация на него заканчивается за 40 минут до отплытия. Поменяв распечатки брони на билеты, стали ждать.
Паром Ullapool -Stornoway (isle of Lewis). Огромный корабль величиной с пятиэтажку ( на нем можно недорого перекусить, есть бар), привез нас на остров Льюис. Во время пути была не-большая качка, попытались выйти пофоткаться на палубу - чуть не сдуло, выдержали минут 5 и бегом обратно внутрь. Внутри тоже все хорошо видно через панорамные стекла. Главная досто-примечательность острова ( а для нас и единственная, так как мы не хотели ночевать на нем и спешили на обратный паром (у нас было около 2.5 часов)), был парк мегалитов Калланиш ( Callanish). Мы побывали на Калланиш I, самый большой и посещаемый ( погуляв там на пронизы-вающем ветру минут 40), есть еще несколько сооружений поменьше - до них мы не добрались. Ощущения неоднозначные, но впечатления получили. Сам остров малонаселен и практически без деревьев - тундра, дорога однополосная с уширениями для разъездов со встечкой ( Passing Place) с перебегающими через дорогу овечками. Переехав на isle Harris, мы направились к парому Tarbert - Uig, чтобы переправиться на isle Skye. Сам паром был таким же. Солнце и отсутствие ветра даже позволило выйти на открытую палубу и посидеть там. День удался и в 6-00 вечера мы прибыли на остров Скай. По плану у нас на этот день было еще посещение родового замка клана Маклаудов Dunvegan Castle. Найдя отель и заказав ужин на вечер, направились к замку известного по фильму "Горец" клана. В это место попасть нам не удалось, вход в парк замка оказался закрыт (было уже 19-00, вход - платный, а рабочий день уже закончился). Ждать 10-00 утра у нас не было возможности, потому как утром рано мы собирались начать колесить по Скаю. Выехали на побережье и решили по нему прокатиться, и тут нам неожиданно открылся вид на этот замок - пофоткавшись на его фоне, продолжили свою мотопрогулку, проехав остров насквозь, выехали к Portree. Особо ничем не примечательный городок, расположенный на горе над заливом. Устроив уже привычный вечерний променад, вернулись ужинать в отель.
Четвертая ночь в Skeabost Country House Hotel, Isle of Skye, Skeabost Bridge, Portree. Это был самый дорогой отель в нашем путешествии - 110 фунтов за ночь. Впечатления от него остались неоднозначные. Это наш неудачный выбор в плане того, что нам нужно было только пе-реночевать и поскакать дальше (в этом смысле он не стоит своих денег), а в этом отеле надо про-вести как минимум выходные. Это старинный особняк с большой ухоженной территорией вокруг, с причалом для рыбалки и полем для гольфа, с большой парковкой. Первый этаж отдан множеству общественных зон со старинной мебелью и интерьерами: бар, ресторан, каминный зал с растоп-ленным настоящим камином и огромными мягкими диванами, бильярдная и т. д. Номер казался небольшим (а он был нормальным) из- за высоченных потолков. Вся мебель и сантехника в номе-ре была новой. Этот отель для любителей старины, давно не реставрированный, с ухабистым подъездом с трассы, далеко находящийся от населенных пунктов. Благодаря всему этому он хо-рошо запомнился и оставил приятное воспоминание. В номере помимо всего были халаты и мине-ралка.
День пятый.
Рассчитавшись в отеле мы покатили смотреть красоты острова Skye. Первой остановкой был замок Duntulm клана Макдональдсов. Это первый замок, идти к которому не стоило. Лил дождь, от трассы вела маленькая, плохо протоптанная тропа к руинам замка, расположенным на небольшом выступе, вокруг которой паслись все те же овечки. Подход к самим развалинам был закрыт. Достаточно было сфоткать его с дороги и поехать дальше. В итоге, вымокшие мы верну-лись назад и отправились снимать пейзажи Куиранга (Quirang), затем со смотровой площадки по-любовались водопадиком и черными базальтовыми скалами Kilt Rock ( китов и дельфинов не ви-дели) недалеко от Staffin и , доехав до гор Storr, полезли на них, чтобы увидеть Старика из Сторра ( Old men of Storr). Для меня это восхождение оказалось нелегким, после трех привалов, я отказалась дальше лезть и уселась на камешек (мне уже было плевать, что он мокрый) отдышать-ся, а муж вскарабкался к самому основанию этой огромной скалы, сказав потом, что самым слож-ным на подъеме был именно этот последний кусочек пути. Немного отдохнув, я увидела необык-новенную картину лежащую впереди, правее было видно три одинаковые горы, которые называются Три Сестры. Дух захватывает! Это словами не передать! И даже сюда забрались вездесущие овцы! Эта красота стоит того, чтобы туда взобраться, но ботинки надо нескользящие и покрепче. Муж до сих пор с восхищением вспоминает эти горы.
Спустившись (это оказалось немного попроще), переодев сухую и чистую обувь (обяза-тельно нужна запасная пара), поехали вдоль побережья. Пообедали в морском ресторане в Порт-ри и направились к мосту покидать Скай. Особых эмоций остров не вызвал ( исключая некоторые моменты и подъем на гору).
Выбравшись с острова мы направились еще к одному замку, который нельзя пропустить! Это, конечно же Eileen Donan, где снимался " Горец" ( вход платный). Внутри фотографировать нельзя, поэтому добродушный смотритель вынес во двор меч с надписью на эфесе Маклауд, там и можно было сфотографироваться. Полазив вдоволь по замку мы отправились в неблизкий путь к конечной точке этого дня - Форту Вильям.
Отыскав отель, как всегда, отправились на прогулку по центру города. Обыкновенный пор-товый городок, сюда съезжаются любители острых ощущений - скалолазания, горных велосипе-дов, а зимой - горных лыж.
День был хорошим - дождь начинался всего три раза.
Пятая ночь в Clan Macduff Hotel, Achintore Road, Fort William. Стандартный отель с большой парковкой на берегу неширокого залива. С видом на невысокие горы на другом берегу. Номер у нас был с хорошим видом на этот залив через огромное окно до пола и небольшим бал-кончиком. Сам бог велел устроить романтический ужин, что и было организовано за 20 минут. Бы-стро съездили до продуктового магазина в центре города и накупили всякой-всячины и конечно бутылочку виски. Утром в ресторане кроме континентального на выбор было еще пять видов зав-трака. Я брала пикшу с яйцом-шалот.
День шестой.
Утром направились к Лестнице Нептуна. Нам повезло, когда мы подошли, шлюзовалась старая угольная яхта. Ей оставалось два шлюза, а потом подряд повернулись (мосты не разводятся, а поворачиваются и становятся параллельно берегу) два моста автомобильный и маленький железнодорожный, пропуская ее. Из Форта Вильям ходит знаменитый паровозик Якобит (поклонникам Гарри Поттера его грех пропустить). Далее по плану было восхождение на самую высокую точку Шотландии вершину Бен Невис, но помня предыдущие свои мучения при карабканье на Storr, мне удалось уговорить мужа подняться на подъемнике на гору, расположенную рядышком (случайно по дороге заметили указатель) - 15 минут болтания между небом и землей и мы на вершине. Погуляв по двум небольшим маршрутикам и сделав кучу хороших фоток, мы спустились вниз тем же способом. Самих овец тут не видели, но продукты их жизнедеятельности и тут попадались. Эта прогулка в горы оказалась совсем не утомительной! Наверху достаточно прохладно - пригодились шапки и перчатки.
Пролетев мимо замка во французском стиле Инверари (жаль, что пропустили - на нашем маршруте он не был отмечен заранее), мы направились через знаменитое фантастической красоты ущелье Гленко на самое большое и живописное озеро Шотландии Лох Ломонд. По пути решили заглянуть на еще одни развалины Kilchurn Castle. Это второй замок, идти к которому не стоило, достаточно было полюбоваться им с дороги. Но мы пошли к нему поближе, по зелененькому лугу с беленькими овечками, рассчитывали прогуляться и погреться под солнышком, погода была пре-красной. Луг метров через 50 оказался гаденьким болотцем, местами ноги проваливались по щи-колотку, но мы - народ упертый и все равно дошли до берега реки, на противоположной стороне которой располагался этот замок. Это второй раз, когда понадобилась запасная обувь. Далее дорога шла вдоль озера Лох Ломонд, поэтому фоткать останавливались несколько раз, благо часто были парковки. Приехав в Balloch и найдя место своей ночевки, мы пошли гулять. Местный парк оказался большим и красивым с длинной дубовой аллеей, ведущей к Balloch Castle (он закрыт на реконструкцию), который расположен на холме над озером Лох Ломонд. Вечер был солнечным и теплым, мы посидели на лавочке у стен замка с видом на озеро и растущие ниже дубы, под которыми носились ярко рыжие белки. Потом был ужин в рекомендованном хозяйкой ресторане, по пути к которому на речушке мы увидели черного лебедя.
День был солнечным и теплым - дождь не начинался ни разу.
Шестая ночь в Gowanlea Guest House, Drymen Road, Balloch, Loch Lomond. Это был са-мый дешевый номер нашего путешествия - 60 фунтов за ночь. Небольшой дом, невзрачный на вид. Одно из тех мест, о котором по внешнему виду сложно судить о том, что внутри. Внутри оказался уютный guest house c общей гостинной и просторным хорошим номером. Мужу понравилось, что в номере была зарядка для айфона. Хозяйка Андреа чудесная приветливая женщина. Завтрак оговорили вечером.
День седьмой.
Утром был Dumbarton Castle, уютно расположенный между двумя скалами и практически незаметный со стороны суши, только часть крепостной стены, расположенной на вершине горы, подтвердила правильность нашего пути.
Глазго. Удивил и поразил. Нетипичный для Шотландии город. Архитектурные творения на каждом шагу - нестандартное мышление и видение превратило этот город в нечто неподдающееся описанию. Обязательно надо побывать и посмотреть, как уживается старое и новое в нем. Шум-ный, многолюдный, с мостом, поросшим березами и собором Глазго в лесах. Знаменитая башня- флюгер, к сожалению опять не работала. Город понравился, после нескольких почти безлюдных дней он нас буквально встряхнул. По городу курсируют туристические экскурсионные красные автобусы.
Так как посещать Глазго мы заранее не планировали, это получилось спонтанно, времени на него было всего полдня (этого мало, надо как минимум 3). Далее был конечно же обязательный для всех туристов отреставрированный и превращенный почти в аттракцион для детей Stirling Castle. Этот замок отвечает всем представлениям о классических оборонительных сооружениях: расположен на неприступной высокой горе, платная парковка непосредственно перед крепостны-ми воротами была забита под завязку - пришлось парковаться внизу в городке. Вход платный, ви-зит наш совпал с воскресеньем, народу было полно, аудиогида не хватило, посмотрели костюми-рованное представление, погуляли по замку , один из немногих замков, где можно фотографиро-вать везде, пообедали в местном кафе внутри замка на крыше с прекрасными видами, открываю-щимися с этой высокой точки на окрестности. Это просто рай для детей: они седлали пушки, куба-рем катались с горок, облачались в доспехи, каждые полчаса в различных уголках замка начина-лись для них мини представления, можно было своими руками сделать различные поделки, все можно трогать руками.
Покинув веселый Стирлинг, мы направились к сооружению, которое было возведено к Миллениуму - это Falkirk. Это своеобразный лифт для корабликов. Посетителей и там было нема-ло, дети игрались с водяными аттракционами, бегали босиком в трусах и футболках, а мы кута-лись в куртки, на улице было +12. Поразительно морозоустойчивые дети! ! ! Далее наш путь - в Дандии.
Седьмая ночь в Balgowan House 510 Perth Road Dundee. Большой особняк, расположен-ный рядом со старым ботаническим садом.
Это был самый шикарный номер в этот раз: огромный номер с кроватью, диваном и крес-лами, а санузел с ванной и душевой кабиной был размером с номер в нашей второй гостинице. Широкая лестница с витражом во всю стену вела вниз в столовую с настоящим камином и боль-шим обеденным столом. Нас встретил молодой хозяин Ричи - высокий накаченный блондин. Како-во было мое удивление, когда я увидела его рано утром в белом передничке, готовящим для нас завтрак!
День восьмой.
На следующий день был Данди - особо ничем не примечателен, кроме, разве что, судна Дискавери, стоящего там на приколе и превращенного в музей и огромного Tay Bridge. Проснув-шись пораньше мы направились в городок St. Andrews, знаменитый своим университетом, в кото-ром учился нынешний наследник престола принц Уильям. Сент Эндрюс красивый маленький ари-стократический старинный городок с развалинам замка и собора Святого Андрея, со студентами, облаченными в красные или черные накидки и красивым песчаным пляжем. Ко всему прочему это родина гольфа. Приятно было провести время, гуляя там. Покинув Сент Эндрюс мы направились к словно игрушечному Glamis Castle. Если есть время, то можно по пути заглянуть еще в два инте-ресных места – это развалины стоящего посреди озера Lochleven Castle и недалеко от него распо-ложенный Falkland Palace с симпатичными башенками. Мы долго там не задержались и направи-лись к замку Глэмис. Этот замок из красного кирпича знаменит прежде всего тем, что там роди-лась сестра нынешней королевы Англии. Замок сказочно красив, к нему ведет длинная аллея. Был дождь, и мы не смогли погулять в его окрестностях, но посмотрели его внутри, послушали про тайны и местных приведений (вход платный, экскурсия на английском языке, которую ведет милая пожилая женщина. Есть брошюрка на русском языке, в которой рассказывается о замке). Затем мы решили посетить замок герцогов Атолл, который считается воротами в Хайленд - это Blair Castle. Белоснежный замок Блэр, внутрь войти мы не успели - в 16-30 он закрылся, но вокруг еще можно было погулять (вход в замок и в сад платный, можно отдельно купить билеты). Сад обыч-ный, совсем не удивил. Рядом паслись знаменитые лохматые рыжие коровы, а по стоянке гуляли павлины. Теперь нам предстоял длинный переезд в Абердин. Дорогу периодически перебегали фазаны. По пути в Абердин обязательно надо заехать к самым романтическим развалинам Dunnottar Castle, где когда- то прятали сокровища шотландской короны. Стоящий в безлюдном месте на утесе, практически неприступный, омываемый почти с трех сторон морем, замок завора-живает и оставляет незабываемые воспоминания (внутрь замка вход 5 фунтов, закрывается в 17-00, а если сильный ветер или шторм, то может быть закрыт, но даже внешний вид его издали стоит того, чтобы посетить это суровое но красивое место).
Восьмая ночь опять в Atholl Hotel**** Aberdeen, 54 Kings Gate.
День девятый.
Утром, по дороге в аэропорт, заправили машину, поставили ее на стоянке, где брали, от-дали ключи и навигатор на стойке внутри аэропорта и - полетели домой. Занавес….
Дополнительно хочется добавить, что в этом путешествии мы сознательно не посетили столицу Эдинбург. Этот город очень красив и замечателен, ему нужно отвести свое время, что мы и сделали весной. Знаменитая Королевская миля с Эдинбургским замком вначале (вход платный, есть аудиогид на русском) и дворцом Холироуд в конце (также есть аудиогид на русском), приме-чательна каждым домом, а уходящие в обе стороны улочки и мосты, застроенные так, что сначала и не понимаешь, что это мост. Здесь надо провести как минимум дней пять. Есть туристические экскурсионные автобусные маршруты по городу.
Путешествие удалось! ! !
Czas podró ż y: od 16 wrześ nia do 24 wrześ nia 2012 roku.
Trasa: Moskwa - (samolot przez Frankfurt) - Aberdeen - (wynajem samochodu) - Inverness - Ullapool - (prom) - Stornoway (Lewis Island) - Tarbet (Harris Island) - (prom) - Wiig (Skye Island) - Fort William - Ballloch (Loch Lomond) - Dundee - Aberdeen - (drogą lotniczą przez Frankfurt) - Moskwa.
Przygotowanie: Bilety kupione z gó ry kosztują.15 000 rubli za osobę - staraliś my się wybrać lot z minimalnym czasem przesiadki. Wszystkie hotele został y zarezerwowane poprzez rezerwację . com, tripadwizor. com na podstawie recenzji i ś redniej oceny. Tylko jeden hotel na siedem wycofał zaliczkę w wysokoś ci 50 funtó w. Trzeba był o mieć wł asny parking. Prom został zarezerwowany i opł acony przez oficjalną stronę internetową calmac. wspó ł . uk jest też rozkł ad jazdy. Samochó d - przez Alamo. com. Wszystkie rezerwacje został y dokonane z Moskwy kartą . O barierze ję zykowej: mam znajomoś ć ję zyka na poziomie I klasy liceum (uczę z dzieckiem), z tym mó j mą ż jest trochę lepszy.
Nie stanowił o to przeszkody w podró ż y. Jeś li Szkot chce ci coś wytł umaczyć , zrobi to, poś wię cają c temu tyle czasu i wysił ku, ile potrzeba, czasami przechodzą c na ję zyk migowy i tań czą c.
Po pobraniu kilku map z nawigacją geograficzną na iPada (moje mapy z google - musisz stale przesył ać , wię c obecnoś ć Internetu jest istotna, a MapsWithMe - dział a bez Internetu) i zaznaczają c punkty naszej trasy na pierwszym z nich zaczę liś my pakować nasze torby.
Przelot: Lecieliś my z lotniska Domodiedowo do Aberdeen z przesiadką we Frankfurcie (Niemcy) liniami lotniczymi Lufthansy, z anulowaną w kwietniu multiwizą do Wielkiej Brytanii w naszych paszportach. Nie był o Schengen, transfer trwał.55 minut, bagaż został przekazany. W efekcie lot został opó ź niony o 30 minut, a we Frankfurcie po raz pierwszy nie siedzieli na pasie startowym! Samolot dotkną ł ziemi tylnym podwoziem i znó w ruszyliś my do startu! Przy drugiej pró bie usiedliś my na pasie awaryjnym, tracą c kolejne 15 minut, wychodzą c z samolotu, biegną c na zmianę.
Czekaliś my - na czas! Potem polecieliś my bez ż adnych incydentó w do Aberdeen, kró tka standardowa rozmowa na odprawie celnej i byliś my ostatnimi, któ rzy wyszliś my odebrać bagaż . Okazał o się , ż e udał o nam się przenieś ć , ale nasz bagaż nie! Zapewniono nas, ż e bagaż dotrze w nocy, a gdy tylko to nastą pi, zostanie przewieziony do naszego hotelu. Dokumenty wypeł niliś my w kasie linii lotniczej, opisują c bagaż i pozostawiają c adres hotelu. Odlecieli tą samą drogą , z czasem dokowania 1 godzina 20 minut, bez incydentó w. Dokowanie po 1.5 - 2 godzinach to za mał o, musisz biegać wszę dzie, aby zdą ż yć na czas.
Po uporaniu się z zagubioną walizką udaliś my się po wypoż yczony wcześ niej samochó d. Tutaj doszł o do nieporozumienia. Rezerwacja został a dokonana na kartę (pienią dze już został y z niej pobrane), któ rą bank zablokował (i konto też ) na trzy dni przed wyjazdem bez naszej winy, wydają c nową kartę i przelewają c pienią dze na inne konto.
Musiał em ponownie zapł acić za samochó d z nowej karty (obiecali w cią gu siedmiu dni zwró cić wypł acone wcześ niej pienią dze za rezerwację na nową kartę - obietnicę prawie speł nili - dwa tygodnie pó ź niej pienią dze trafił y na zablokowaną kartę , któ ra bank powiadomił nas telefonicznie). Musieli zablokować pewną sumę ubezpieczenia, a karta musiał a być taka sama. Po 20 minutach postę powania i wzajemnych nieporozumień mimo wszystko wyszliś my z budynku lotniska z kluczami i nawigatorem (nawigator okazał się być po angielsku za dodatkową opł atą - ale jest też po rosyjsku, trzeba był o zapytać ). Wzię li Opel Astra 2.0 diesel z automatycznym, odpowiednio, kierownicą po prawej stronie, a ich czujniki parkowania są rzadkie, wię c bez niego (musiał em być czujnikiem parkowania). Prawa mię dzynarodowe nie był y potrzebne (choć mó j mą ż otrzymał je wcześ niej w Moskwie), wystarczy Rosjanie.
Gdy samochó d został przekazany, nikt go nie oglą dał , zostawili go na parkingu, gdzie go zabrali, stawiają c w wolnym miejscu w rzę dzie z napisem Alamo (ma siedzibę tam kilka firm).
O jeź dzie: Przez pierwsze pó ł godziny mó j mą ż jechał autostopem na pobocze i przeklinał z nawigatorem. Siedział em cicho i gorą czkowo pró bował em poradzić sobie z mapą (z moją krytyką geograficzną i pomieszaniem prawej i lewej strony). Ale po godzinie mą ż przyzwyczaił się do tego i zastosował się do zasady: „gdziekolwiek się obró cisz, linia podział u jest po prawej”! Limit prę dkoś ci: w osadach – 30 mil na godzinę , poza nimi – 60 mil na godzinę , na autostradach moż na 70, ale na naszej drodze był o ich niewiele. Kamery są doś ć powszechne, ale znaki ostrzegają o nich z wyprzedzeniem, a gdy zbliż asz się do kamery, tablica wynikó w pokazuje Twoją prę dkoś ć i pisze „wolno”, jeś li jedziesz szybciej niż to konieczne i „dzię kuję ”, jeś li wolniej, no có ż , nawigator piszczy, ostrzeż enie o nich. Kamera strzela z tył u do tylnej ż ó ł tej tablicy rejestracyjnej.
Istnieje pię ć rodzajó w dró g: niebieska - autostrada (nawigator był zaskoczony - nie był o na jego mapach autostrady Glasgow-Stirling), zielona - najszybsza i najwygodniejsza (nawet nawigator wie, jak szybko jechać ), pomarań czowa - trochę gorzej (wę ż szy i nawigator już nie wie jak szybko), ż ó ł ty – jeden pas z poszerzeniami co 50 metró w za przejazd pasem z przeciwka (to jeszcze przyjemnoś ć , ale czasem po prostu nie ma innych dró g np. na Lewis Island) i biał ym (drogi wiejskie bezpoś rednio do toró w budynkó w mieszkalnych). Kolor dró g pokazał a pobrana mapa z Google. Nawigator to dobra rzecz - pokazywał szacowany czas dotarcia do miejsca docelowego i czę sto się tym kierowali.
Parkingi są zaznaczone na mapie MapsWithMe. W każ dym mieś cie są darmowe, trzeba spojrzeć na tabliczkę - piszą "darmowe", a jeś li jest pł atne, to pł acą przez parkomaty (nie wydają reszty i przyjmują tylko monety) stoją ce w pobliż u (okoł o 1.
W rezultacie przejechaliś my 1150 mil na liczniku, wydają c 170 funtó w na paliwo (samochó d musiał zostać zwró cony z peł nym bakiem, zabrali go ró wnież z peł nym), plus 420 funtó w za samochó d z nawigacją i z peł ne ubezpieczenie.
Zaraz zrobię rezerwację : bardziej interesował a nas przyroda i zewnę trza zamkó w niż ich wnę trza. Nie wchodziliś my do wszystkich zamkó w, któ re widzieliś my, bardziej lubiliś my spacerować po nich, siedzieć na ł awkach, podziwiać zadbane parki, ogrody i klomby. Dzień zaplanowaliś my tak: rano i wieczorem wybierzmy się na spacer, gdzie bilety nie są wymagane, ponieważ wszyscy zaczynają pracę o 10:00 i koń czą o 18:00, a nawet wcześ niej (odpowiednio ostatnie wejś cie to poł owa godzinę przed zamknię ciem). W efekcie odwiedziliś my 17 zamkó w.
Tak zaczyna się podró ż.
Pierwszy dzień . Aberdeen. Dotarliś my do hotelu, nie był o bagaż u, wię c nie był o co wyjeż dż ać i pojechaliś my do centrum miasta na spacer ulicą Kings.
Ponieważ nie wiedzieliś my jeszcze, jak szukać parkingu, zatrzymaliś my się przy pierwszym, któ ry natkną ł się na tę ulicę i poszliś my na spacer. Nie byliś my do koń ca pewni, co zrobiliś my poprawnie, wię c po 15 minutach wró ciliś my i poszliś my na spacer. Miasto czyste i spokojne, niezbyt godne uwagi. Po odrobinie zamieszania wró ciliś my do hotelu i poszliś my na obiad.
Pierwsza noc odbył a się w Atholl Hotel**** Aberdeen, 54 Kings Gate. Standardowy hotel z przyjazną obsł ugą (nasz bagaż wcią ż przynoszono w nocy, prosiliś my, ż eby nas nie budzić , wię c nasza walizka czekał a na nas spokojnie na zapleczu do czasu odebrania rano), z wł asnym barem i restauracja (gdzie zjedliś my normalny obiad), z doś ć przestronną salą , wszystko co potrzebne był o. Czysto, schludnie, w ł azience jest ł azienka z kabiną prysznicową , muszlą klozetową oraz umywalką z normalnymi dla nas kranami. Duż y wygodny parking na podwó rku. Na zewną trz wyglą da bardzo dobrze, na parterze znajduje się czę ś ć wspó lna do wypoczynku z dobrym widokiem.
Dwie mał e wady dla nas: brak Wi-Fi (jest internet, ale po kablu, jest też kabel w pokoju i gniazdko, ale nie ma gdzie wpią ć kabla do iPada. Ale jest komputer goś cia z Internet na korytarzu - korzystali, chcialbym internet do pokoju... ), drugi - daleko od centrum - nie chodz na piechote, tylko transportem. Mieliś my widok z okna na parking - dla mnie to plus, bo nie mogę spać przy hał asie samochodó w (po drugiej stronie drogi).
Rano, po przebudzeniu i odebraniu bagaż u, poszliś my na ś niadanie, potem opł aciliś my i odjechaliś my. Ostatniej nocy byliś my ró wnież w tym hotelu, rano przy wymeldowaniu doszł o do mał ego incydentu - ktoś nagrał kolację w naszym pokoju, zał atwił to, przeprosił - i tak sprawdź rachunki! Przy pierwszym zameldowaniu hotel zablokował na karcie 85 funtó w (tyle kosztuje pokó j) i ta rezerwacja wisiał a na miesią c. Dlaczego nie mogliś my zrozumieć.
Drugi dzień.
Rano spacerowaliś my po starym Aberdeen: wyruszyliś my z Seaton Park, podziwiają c most nad Brig o'Balgownie, park i klomby, udaliś my się do Katedry ś w. Makara. Nastę pnie przeszliś my obok Old Town House do King's College. W pobliż u znajduje się wiele ciekawych domó w (wież yczki bramy do jednego z nich przypominał y minizamek, w któ rym Roszpunka marniał a z bajki dla dzieci). Spacer zakoń czył się sukcesem, wró ciliś my do samochodu i pojechaliś my na plaż ę . To po prostu niesamowite! ! ! Te niekoń czą ce się piaszczyste plaż e z opuszczonymi brzegami są niesamowite. Szkoda, ż e to jest Morze Pó ł nocne! Jakich plaż brakuje! Deszcz nas przestraszył.
Opuszczają c Aberdeen skierowaliś my się do wież y zamkowej pierwszego burmistrza Aberdeen Drum Castle (do ś rodka nie weszliś my, chodziliś my po parku, wstę p do parku jest bezpł atny). Potem Zamek Crathes (spacerowaliś my, wejś cie do parku darmowe, do zamku nie chodziliś my), oryginalne przystrzyż one drzewa w stylu Art Nouveau zaskakują . A jak oni to robią?
Zamek Balmoral był zamknię ty, popatrzyliś my na wodospad Fall of Few (mialiś my zjeś ć obiad w restauracji z przeszkloną ś cianą wychodzą cą , ale tak się nie stał o, okazał o się , ż e w poniedział ek (a był to poniedział ek) trochę restauracje pracują w ogó le lub pracują po 17-00). Zaskoczył mnie stary kamienny, wą ski jednopasmowy mostek obok restauracji z pó ł okrą gł ymi „uszami” do ukrywania się pieszych przed samochodami. Nastę pnie daleka podró ż przez sł ynne Highland do sł ynnego zamku Cawdor, sł ynnego Szekspira, w sklepie na zamku dzieci kupił y ciepł e czapki z weł ny szkockich owiec (przynajmniej mam taką nadzieję ). Pamię tam misternie przycię te drzewa w formie labiryntó w i ró ż nych figur geometrycznych. Wejś cie do zamku, ogrodu i parku jest pł atne (moż na kupić bilet tylko do parku lub do zamku z ogrodem). A drugiego dnia ostatni punkt to Inverness.
Lubił em Inverness bardziej niż Aberdeen.
Wieczorem przeszliś my się po deptaku (zjedliś my obiad w poleconej przez gospodynię restauracji) i wyszliś my do miejscowego zamku. Zamek nie sł ynie z niczego szczegó lnie, wyglą da jakby miał zaledwie rok, ale lubił obfitoś ć nieustraszonych zają có w skaczą cych wokó ł niego i tł ustych mew. Nieco niż ej po obu stronach rzeki znajdował y się zabudowania dwó ch starych koś cioł ó w katolickich (jeden z nich ma brzeg), ale budynki są pię kne, podobnie jak mosty (w tym dla pieszych). Warto chodzić.
Druga noc był a w Iona Guest House 55 Kenneth Street Inverness.
Mał y, ciasny z mał ym parkingiem na trzy samochody na podwó rku z wł aś cicielką - Angielką , dom 10 minut spacerem przez niezwykł ą kł adkę od centrum. Mał y pokó j na parterze z widokiem na parking (na szczę ś cie drugi raz! ), gospodyni wzię ł a zapł atę przy zameldowaniu (motywowana tym, ż e duż o osó b bę dzie się wymeldować rano? Ł ą cznie był o czterech goś ci, w tym dwó ch z nas! ).
Wszystko był o w pokoju, w ł azience - wanna z prysznicem, muszla klozetowa i maleń ka umywalka (rozmiarem przypominał a umywalkę w samolocie) z angielskimi kranami, szafa wnę kowa - do szafy trudno był o wejś ć - nie mogliś my go uż yć z powodu bezpoś redniego celu. Rano zamó wiliś my peł ne szkockie ś niadanie - jedzenie nie przypadł o nam do gustu. Po ś niadaniu, przed wyjazdem, postanowiliś my wybrać się na godzinę do sklepu pod opieką wieczorem, wię c gospodyni poprosił a o natychmiastowe opuszczenie pokoju, chociaż nie był o nawet 9-00 rano. O 10-00, po wyjś ciu ze sklepu, zwolniliś my dla niej parking. Wyglą da na to, ż e nie miał a nic zł ego, ale nadal pozostał nieprzyjemny posmak. Nie podobał nam się ten pensjonat.
Dzień trzeci.
Rano, spacerują c po Inverness, udaliś my się oczywiś cie do Loch Ness, jak mogł oby się bez niego obejś ć ! ! ! Pię kne jezioro z ł adnymi ruinami zamku Urquhart (wstę p do zamku pł atny). Ś wiecił o sł oń ce, a zdję cia był y ś wietne. Zeszli na brzeg, ż eby zadzwonić do Nessii, i popł ynę li...kaczkami.
Dalej destylarnia ukochana przez naszą rodzinę Dalmore, najwspanialsze plaż e Dornoch (znalazł am muszelkę z dł oni na falach), szkoda, ż e deszcz znó w nas odwió zł , zjedliś my obiad w lokalnej restauracji i - dalej do zamku Dunrobin . Jasny i niezapomniany zamek w stylu magnackim ksią ż ą t Sutherland (nawiasem mó wią c, sami Szkoci tego zamku nie lubią ), z pię knym, zadbanym duż ym parkiem. Chodziliś my po zamku iw parku (wstę p pł atny).
Dalej – obok wodospadu Falls of Shin (ł osoś nie skakał , nieważ ne jak bardzo patrzyliś my) i przez cią gł ą tundrę do koń ca tego dnia – Ullapool. Deszcz zaczynał się i koń czył dwadzieś cia razy. Zmę czony robieniem zdję ć tę czom, nawet podwó jnie obserwowanym (w Rosji nie widział em tylu tę czy w cią gu jednego dnia i roku). Krajobrazy gó rskie są specyficzne, surowe, fascynują ce, niekoń czą ce się i spokojne. Trudno to opisać - trzeba je raz zobaczyć , a wszystko zrozumiesz. Zdję cia nie oddają tego spokoju, ciszy i poczucia lotu. I tak dotarliś my na skraj tego cudu, z przodu – Ullapool.
Ullapool to cicha, spokojna wioska portowa, gł ó wną i jedyną atrakcją jest prom.
Trzecia noc był a w Birchgrove Guest House, 2 Kanachrine Court, Ullapool. Spotkał em sł odką i wesoł ą gospodynię Don. Mał y przytulny pokó j ze wszystkim co potrzeba (opró cz standardowego zestawu był y szlafroki, kapcie, ló d w termosie, whisky, sł odycze i owoce, przejś ció wki do gniazdek). W ł azience znajduje się kabina prysznicowa. Bardzo przyjemna, domowa atmosfera. Wieczorem umawialiś my się na ś niadanie, a rano czekaliś my na pł atki owsiane z miodem i ś wież ymi malinami, jajka na twardo i standardowy zestaw ś niadaniowy kontynentalny. Salon z kominkiem, sofami i grubym czarnym kotem wylegują cym się leniwie na dywanie przed kominkiem. Idylla! Gospodyni zaproponował a restaurację , w któ rej moż na zjeś ć obiad. Umó wiliś my się na wcześ niejsze ś niadanie, bo przed promem był y jeszcze plany.
Dzień czwarty.
Przed wypł ynię ciem postanowiliś my odwiedzić wą wó z Corrieshalloch i wodospad Measach, któ ry znajduje się.20 minut jazdy od miasta.
Uderza mał y, ale bardzo gł ę boki wą wó z, nad nim przerzucony jest kł adka dla pieszych, a nieco dalej znajduje się taras widokowy. Po 40 minutach marszu udaliś my się na prom, zwł aszcza, ż e rejestracja na niego koń czy się.40 minut przed odpł ynię ciem. Zmieniwszy wydruki rezerwacji biletó w, zaczę li czekać.
Prom Ullapool-Stornoway (wyspa Lewis). Ogromny statek wielkoś ci pię ciopię trowego budynku (moż na na nim niedrogi posił ek, jest bar) zawió zł nas na wyspę Lewis. W trakcie podró ż y był o lekkie koł ysanie, pró bowali wyjś ć zrobić zdję cie na pokł adzie - prawie odleciał o, wytrzymali okoł o 5 minut i wbiegli z powrotem do ś rodka. Ró wnież w ś rodku wszystko jest dobrze widoczne przez panoramiczne okna. Gł ó wną atrakcją wyspy (a dla nas jedyną , ponieważ nie chcieliś my na niej nocować i pospieszyliś my na prom powrotny (mialiś my okoł o 2.5 godziny)) był park megalitó w Callanish.
Odwiedziliś my Callanish I, najwię kszą i najchę tniej odwiedzaną (spacerowaliś my tam przeszywają cym wiatrem przez okoł o 40 minut), jest kilka mniejszych konstrukcji - nie dotarliś my do nich. Uczucia są mieszane, ale wraż enia otrzymane. Sama wyspa jest sł abo zaludniona i praktycznie bez drzew - tundra, droga jednopasmowa z poszerzeniami na przejazdy z przeł ę czą (Passing Place) z biegają cymi w poprzek owcami. Po przejś ciu na wyspę Harris udaliś my się na prom Tarbert - Uig, aby przeprawić się na wyspę Skye. Sam prom był taki sam. Sł oń ce i brak wiatru pozwolił y nawet wyjś ć na otwarty pokł ad i tam posiedzieć . Dzień miną ł dobrze io 18:00 dojechaliś my na wyspę Skye. Zgodnie z planem w tym dniu odwiedziliś my ró wnież rodowy zamek klanu MacLeod, Dunvegan Castle. Po znalezieniu hotelu i zamó wieniu kolacji na wieczó r udaliś my się do zamku klanu znanego z filmu „Gó ral”. Nie udał o nam się dotrzeć do tego miejsca, wejś cie do parku zamkowego był o zamknię te (był a już.19-00, wejś cie był o pł atne, a dzień pracy już się skoń czył ).
Nie mieliś my okazji doczekać się do godziny 10:00, bo wcześ nie rano mieliś my wyruszyć w podró ż po Sky. Pojechaliś my na wybrzeż e i postanowiliś my nim pojeź dzić , a potem nagle ujrzeliś my ten zamek - robią c zdję cie na jego tle, kontynuowaliś my jazdę motocyklem, jadą c przez wyspę , pojechaliś my do Portree. Szczegó lnie niepozorne miasto poł oż one na gó rze nad zatoką . Po zaaranż owaniu znanej już wieczornej promenady wró ciliś my na kolację do hotelu.
Czwarta noc w Skeabost Country House Hotel, Isle of Skye, Skeabost Bridge, Portree. To był najdroż szy hotel w naszej podró ż y - 110 funtó w za noc. Wraż enia z niego pozostał y niejednoznaczne. To nasz niefortunny wybó r z uwagi na to, ż e wystarczył o nam tylko przenocować i jechać dalej (w tym sensie nie jest to warte swojej ceny), a w tym hotelu trzeba spę dzić przynajmniej weekend. Jest to stara rezydencja z duż ym ogrodem krajobrazowym wokó ł , z molo rybackim i polem golfowym, z duż ym parkingiem.
Na pierwszym pię trze znajduje się wiele ogó lnodostę pnych pomieszczeń z zabytkowymi meblami i wnę trzami: bar, restauracja, sala kominkowa z roztopionym prawdziwym kominkiem i ogromnymi mię kkimi kanapami, sala bilardowa itp. Pomieszczenie wydawał o się mał e (i był o normalne ) ze wzglę du na wysokie sufity. Wszystkie meble i hydraulika w pokoju był y nowe. Ten hotel dla mił oś nikó w staroż ytnoś ci, od dawna nie odrestaurowywany, z wyboistym wjazdem z autostrady, z dala od osad. Dzię ki temu został dobrze zapamię tany i pozostawił mił e wspomnienie. W pokoju opró cz wszystkiego był y szlafroki i grabie.
Dzień pią ty.
Po zapł aceniu w hotelu pojechaliś my zobaczyć pię kno wyspy Skye. Pierwszym przystankiem był Duntulm Castle of the MacDonalds. To pierwszy zamek, do któ rego nie warto był o chodzić . Padał deszcz, mał a, sł abo wydeptana ś cież ka prowadził a z drogi do ruin zamku, poł oż onego na niewielkiej pó ł ce skalnej, wokó ł któ rej pasł y się wszystkie te same owce.
Podejś cie do samych ruin był o zamknię te. Wystarczył o zrobić mu zdję cie z drogi i jechać dalej. W rezultacie zmokliś my i wró ciliś my i poszliś my fotografować krajobrazy Quirang (Quirang), potem z tarasu widokowego podziwialiś my wodospad i czarne bazaltowe skał y Kilt Rock (wielorybó w i delfinó w nie widzieliś my) nie daleko od Staffin i po dotarciu do gó r Storr, wspią ł się na nie, aby zobaczyć Starcó w ze Storr. Dla mnie to podejś cie okazał o się trudne, po trzech postojach odmó wił am dalszej wspinaczki i usiadł am na kamyku (nie dbał am o to, ż e był mokry), ż eby zł apać oddech, a mą ż wspią ł się na samą bazę tej ogromnej skał y, mó wią c pó ź niej, ż e najtrudniejszy To był ten ostatni kawał ek drogi, któ ry się wznosił . Po kró tkim odpoczynku zobaczył em leż ą cy z przodu niezwykł y obraz, po prawej stronie widać był o trzy identyczne gó ry, któ re nazywają się Trzema Siostrami. Duch jest zniewalają cy! To jest poza sł owami! I nawet wszę dobylskie owce dotarł y tutaj!
Na to pię kno warto się wspinać , ale buty muszą być antypoś lizgowe i mocniejsze. Mó j mą ż wcią ż z podziwem wspomina te gó ry.
Po zejś ciu (okazał o się to trochę ł atwiejsze), przebraniu się w suche i czyste buty (zdecydowanie potrzebna jest zapasowa para) pojechaliś my wzdł uż wybrzeż a. Zjedliś my lunch w nadmorskiej restauracji w Port-ree i udaliś my się na most, aby opuś cić Skye. Wyspa nie wywoł ał a ż adnych specjalnych emocji (poza kilkoma chwilami i wspinaczką na gó rę ).
Po zejś ciu z wyspy udaliś my się do kolejnego zamku, któ rego nie moż na przegapić ! To oczywiś cie Eileen Donan, gdzie krę cono „Gó ral” (wstę p jest pł atny). W ś rodku nie moż na robić zdję ć , wię c dobroduszny dozorca przynió sł miecz z napisem na rę kojeś ci Macleoda na dziedziniec, gdzie moż na był o zrobić zdję cie. Po dostatecznym wspię ciu się wokó ł zamku ruszamy w daleką podró ż do koń cowego punktu tego dnia – Fort William.
Po znalezieniu hotelu jak zawsze wybraliś my się na spacer po centrum miasta.
Zwykł e miasteczko portowe, przyjeż dż ają tu poszukiwacze mocnych wraż eń - wspinaczka, kolarstwo gó rskie, a zimą - narty.
Dzień był dobry - tylko trzy razy zaczę ł o padać.
Pią ta noc w hotelu Clan Macduff, Achintore Road, Fort William. Standardowy hotel z duż ym parkingiem nad brzegiem wą skiej zatoki. Z widokiem na niskie gó ry po drugiej stronie. Mieliś my pokó j z dobrym widokiem na tę zatokę przez ogromne okno na podł ogę i mał y balkon. Sam Bó g zamó wił romantyczną kolację , któ rą zorganizowano za 20 minut. Szybko poszliś my do sklepu spoż ywczego w centrum miasta i kupiliś my ró ż ne rzeczy i oczywiś cie butelkę whisky. Rano w restauracji opró cz ś niadania kontynentalnego do wyboru był o jeszcze pię ć rodzajó w ś niadań . Miał em ł upacza z szalotkami.
Dzień szó sty.
Rano udaliś my się na Schody Neptuna. Mieliś my szczę ś cie, gdy się zbliż yliś my, blokował się stary jacht wę glowy.
Został y jej dwie ś luzy, a potem z rzę du skrę cili (mosty nie rozchodzą się , ale skrę cają i stają się ró wnoległ e do wybrzeż a) dwa mosty dla samochodó w i kolejka, mijają c ją . Sł ynny silnik Jacobite biegnie z Fort William (grzechem dla fanó w Harry'ego Pottera jest tę sknić za nim). Dalej zgodnie z planem nastą pił o wejś cie na najwyż szy punkt Szkocji, na szczyt Ben Nevis, ale pamię tają c moje poprzednie udrę ki podczas wspinaczki na Storr, udał o mi się namó wić mę ż a, aby wjechał windą na poł oż oną nieopodal gó rę ( przypadkowo zauważ ył em znak po drodze) - 15 minut przesiadywania mię dzy niebem a ziemią i jesteś my na szczycie. Po przejś ciu dwoma mał ymi minibusami i zrobieniu kilku dobrych zdję ć , zeszliś my tą samą drogą . Samych owiec nie widziano tutaj, ale natrafiono tu ró wnież na produkty ich ż yciowej dział alnoś ci. Ten spacer po gó rach wcale nie był mę czą cy! Na gó rze jest doś ć chł odno - przydał y się czapki i rę kawiczki.
Przelatują c obok zamku Inverary w stylu francuskim (szkoda, ż e go przegapiliś my - nie był z gó ry oznaczony na naszej trasie), skierowaliś my się przez sł ynne fantastyczne pię kno wą wozu Glencoe do najwię kszego i najbardziej malowniczego jeziora w Szkocji, Loch Lomond. Po drodze postanowiliś my zajrzeć do kolejnych ruin zamku Kilchurn. To drugi zamek, do któ rego nie warto był o chodzić , wystarczył o podziwiać go z drogi. Ale podeszliś my do niego bliż ej, po zielonej ł ą ce z mał ymi biał ymi owieczkami, spodziewaliś my się spaceru i wygrzewania się na sł oń cu, pogoda był a pię kna. Po okoł o 50 metrach ł ą ka okazał a się paskudnym bagnem, miejscami nogi spadł y do kostek, ale jesteś my upartymi ludź mi i wcią ż dotarliś my do brzegu rzeki, po przeciwnej stronie któ rej znajdował się ten zamek . To już drugi raz, kiedy potrzebne są zapasowe buty. Dalej droga biegł a wzdł uż Loch Lomond, wię c kilka razy zatrzymywaliś my się , aby zrobić zdję cia, ponieważ czę sto był y parkingi.
Przybywają c do Balloch i znajdują c miejsce na nocleg, poszliś my na spacer. Tutejszy park okazał się duż y i pię kny z dł ugą dę bową aleją prowadzą cą do Zamku Balloch (zamknię tego z powodu remontu), któ ry znajduje się na wzgó rzu nad jeziorem Loch Lomond. Wieczó r był sł oneczny i ciepł y, usiedliś my na ł awce pod murami zamku z widokiem na jezioro i rosną ce w dole dę by, pod któ rymi pę dził y jaskrawoczerwone wiewió rki. Potem był a kolacja w poleconej przez gospodynię restauracji, po drodze do któ rej zobaczyliś my czarnego ł abę dzia na rzece.
Dzień był sł oneczny i ciepł y - nigdy nie zaczę ł o padać.
Szó sta noc w Gowanlea Guest House, Drymen Road, Balloch, Loch Lomond. To był najtań szy pokó j w naszej podró ż y - 60 funtó w za noc. Mał y dom, niepozorny z wyglą du. To jedno z tych miejsc, w któ rych trudno stwierdzić , co jest w ś rodku, patrzą c na nie. Wewną trz znajdował się przytulny pensjonat ze wspó lnym salonem i dobrym przestronnym pokojem. Mę ż owi podobał o się , ż e w pokoju był a ł adowarka do iPhone'a. Wł aś cicielka Andrea to cudowna i przyjazna pani.
Ś niadanie zorganizowano wieczorem.
Dzień sió dmy.
Rano odwiedziliś my zamek Dumbarton, wtulony w dwie skał y i prawie niezauważ alny od strony lą du, tylko fragment muru twierdzy, znajdują cego się na szczycie gó ry, potwierdzał poprawnoś ć naszej drogi.
Glasgow. Zaskoczony i zdumiony. Nie typowe szkockie miasto. Kreacje architektoniczne na każ dym kroku - nieszablonowe myś lenie i wizja zmienił y to miasto w coś nie do opisania. Zdecydowanie powinieneś odwiedzić i zobaczyć , jak wspó ł istnieją w nim stare i nowe. Gł oś no, tł oczno, z mostem poroś nię tym brzozami i katedrą w Glasgow w lesie. Sł ynna wież a wiatrowskazowa niestety znowu nie dział ał a. Miasto nam się spodobał o, po kilku prawie pustych dniach dosł ownie nami wstrzą snę ł o. Po mieś cie kursują czerwone autobusy turystyczne.
Ponieważ nie planowaliś my z gó ry wizyty w Glasgow, stał o się to spontanicznie, został o na to tylko pó ł dnia (to nie wystarczy, trzeba co najmniej 3). Nastę pny był oczywiś cie obowią zkowy dla wszystkich turystó w, odrestaurowany i przekształ cony niemal w atrakcję dla dzieci Zamek Stirling. Zamek ten speł nia wszystkie wyobraż enia klasycznych budowli obronnych: znajduje się na nie do zdobycia wysokiej gó rze, pł atny parking bezpoś rednio przed bramami twierdzy był przepeł niony - musiał em parkować poniż ej w mieś cie. Wejś cie jest pł atne, nasza wizyta zbiegł a się w niedzielę , był o duż o ludzi, zabrakł o audioprzewodnika, oglą daliś my pokaz kostiumó w, spacerowaliś my po zamku, jednym z niewielu zamkó w, gdzie moż na robić zdję cia wszę dzie, zjedliś my lunch w lokalnej kawiarni wewną trz zamku na dachu z pię knymi widokami z tego wysokiego punktu na okolicę.
To po prostu raj dla dzieci: siodł ali armaty, staczali się po wzgó rzach, ubrani w zbroje, co pó ł godziny w ró ż nych czę ś ciach zamku, zaczynał y się dla nich mini przedstawienia, wł asnymi rę kami robili ró ż ne rę kodzieł a, wszystko dał oby się dotknię ty rę kami.
Zostawiają c wesoł ego Stirlinga, udaliś my się do budynku, któ ry został wzniesiony na Tysią clecie - to jest Falkirk. To rodzaj windy do ł odzi. Był o tam też sporo zwiedzają cych, dzieci bawił y się przejaż dż kami wodnymi, biegał y boso w szortach i T-shirtach, a my owijaliś my się w kurtki, na zewną trz był o +12. Niesamowicie zimne, odporne dzieci! ! ! Dalej nasza droga - w Dandii.
Sió dma noc w Balgowan House 510 Perth Road Dundee. Duż a rezydencja poł oż ona obok starego ogrodu botanicznego.
Tym razem był to pokó j najbardziej luksusowy: ogromny pokó j z ł ó ż kiem, sofą i fotelami oraz ł azienka z wanną i kabiną prysznicową był a wielkoś ci pokoju w naszym drugim hotelu.
Szerokie schody z peł nowymiarowymi witraż ami prowadził y w dó ł do jadalni z prawdziwym kominkiem i duż ym stoł em jadalnym. Spotkaliś my się z mł odą wł aś cicielką Richie - wysoką blondynką . Jakie był o moje zdziwienie, gdy wcześ nie rano zobaczył am go w biał ym fartuchu przygotowują cym dla nas ś niadanie!
Dzień ó smy.
Nastę pnego dnia był o Dundee - nieszczegó lnie godne uwagi, moż e z wyją tkiem statku Discovery, któ ry jest tam rozł oż ony i przekształ cony w muzeum, i ogromnego mostu Tay. Obudziliś my się wcześ nie i udaliś my się do miasta St. Andrews sł ynie z uniwersytetu, na któ rym studiował obecny nastę pca tronu, ksią ż ę William. St. Andrews to pię kne, mał e arystokratyczne stare miasto z ruinami zamku i katedrą ś w. Andrzeja, ze studentami ubranymi w czerwone lub czarne peleryny i pię kną piaszczystą plaż ą . Ponadto jest kolebką golfa. Mił o był o spę dzić tam czas spacerują c.
Rano w drodze na lotnisko zatankowali samochó d, zaparkowali na parkingu, gdzie go zabrali, oddali kluczyki i nawigatora przy kasie na lotnisku i odlecieli do domu. Kurtyna….
Dodatkowo dodam, ż e na tej wycieczce celowo nie odwiedziliś my stolicy Edynburga. To miasto jest bardzo pię kne i cudowne, potrzebuje czasu, co zrobiliś my wiosną . Sł ynna Kró lewska Mila z Zamkiem Edynburskim na począ tku (wstę p pł atny, jest audioprzewodnik w ję zyku rosyjskim) i Pał ac Holyrood na koń cu (jest też audioprzewodnik w ję zyku rosyjskim), jest godna uwagi dla każ dego domu, a ulice i mosty, któ re biegną w obie strony, zbudowane w taki sposó b, ż e na począ tku nie zdajesz sobie sprawy, ż e to most. Musisz tu spę dzić co najmniej pię ć dni. Przez miasto przebiegają turystyczne trasy autobusowe.
Wyjazd udany! ! !
