Mezhgorshchina jest słusznie uważana za najbardziej malowniczy zakątek Zakarpacia. Przyciąga podróżników zalesionymi górami, pochmurnymi łąkami, rwącymi rzekami Tereblya i Chernaya Reka oraz leczniczymi źródłami wód mineralnych, takimi jak Burkug.

Ale od dawna uważa się, że najcenniejszym i najważniejszym skarbem obszaru międzygórskiego jest jezioro Synewyr („Morskoje Oko”) na wysokości 989 metrów nad poziomem morza. Jezioro Synewyr powstało w okresie polodowcowym, około 10 tysięcy lat temu, w wyniku nakładania się doliny rzeki przesunięciami. Zagłębienie wypełnione było wodą z trzech górskich potoków. Wielkość i głębokość jeziora Synevyr zmienia się w zależności od ilości opadów. Średnia powierzchnia jeziora Synevyr to 4-5 ha, głębokość 8-10 metrów. Najgłębszy punkt to 22 m. Pstrąg jeziorny, tęczowy i potokowy dobrze czują się w czystej, zimnej wodzie. A wokół „Morskiego oka” rosną smukłe jodły, których wiek sięga 140-160 lat. Woda w jeziorze jest zimna nawet latem - 10-19 stopni.
Jezioro Synewyr to jedna z wizytówek ukraińskich Karpat. Istnieje legenda, według której malownicze jezioro powstało z potoku łez córki hrabiego Xin, w miejscu, gdzie jej ukochany, prosty pasterz Wierchowiński Vir, został zabity kamiennym blokiem na rozkaz podłego hrabiego.

Według legendy Xin płakała tak gorzko, że zalała nią całą dolinę. Tak więc pojawiło się jezioro Synevyr.

W dnie Synewyru znajduje się dziura, która służy jako rodzaj naturalnego regulatora poziomu wody, dzięki czemu jezioro nie wylewa się z brzegów nawet podczas największych powodzi.

Ludzie starali się też dopełnić piękno natury – architekci z powodzeniem wkomponowali platformy widokowe w otaczający krajobraz. A na półwyspie znajduje się 13-metrowa kompozycja rzeźbiarska „Sin and Vir” wyrzeźbiona z mahoniu.