Arboretum Krasnokutskiego - jedno z najstarszych arboretum na Ukrainie - nazywane jest perłą. Został założony na miejscu Krasnokuckiego Klasztoru Piotra i Pawła, który został zbudowany trzy lata później przez osadników z Korsunia. Klasztor powstał po fundacji Czerwonego Kuta. Stał przez 100 lat, a na rozkaz Katarzyny II został zamknięty. Nieco później Katarzyna przekazała ziemię Nazarowi Aleksandrovichowi Karazinowi. Był wówczas osobą niezwykle wykształconą, znał pięć języków. W czasie wojny z Turcją zasłynął jako wielki harcerz. Za założyciela parku uważa się jego syna Iwana Nazarowicza. Chociaż istnieje wersja, w której drugi syn, Wasilij Nazarowicz Karazin, założyciel Uniwersytetu w Charkowie, mógłby rozpocząć układanie parku. Tak czy inaczej, Iwanowi Nazarowiczowi udało się wiele zrobić dla parku, a kiedy zmarł przedwcześnie w wieku 56 lat, jego syn Iwan Iwanowicz kontynuował pracę.
Karazini byli pierwszymi aklimatyzatorami Ukrainy. Z Japonii, Chin, Ameryki, Kanady, Francji, Niemiec i innych krajów przywieźli do 600 gatunków rzadkich roślin, z których 50 nie rosło wcześniej na Ukrainie, w tym klon, akacja, jawor, sophora. Zakorzeniwszy się w arboretum w Krasnokutsku, rozpoczęli swoją podróż po kraju. Podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej największe zniszczenia wyrządzono arboretum. Wycięto wiele egzotyków, park porośnięty został gatunkami o niskiej wartości. Do 1957 r. liczba gatunków drzew i krzewów zmniejszyła się do 180. Obecnie w parku występują 353 gatunki flory i 29 gatunków fauny.
Przy wejściu do rezerwatu gości witają czułe i ciekawskie daniele – Kalinka i Krasunka oraz japońska Sophora. Gatunek ten został po raz pierwszy wprowadzony do parku w 1809 roku. W pobliżu - likier jarzębinowy i drzewo korkowe. Karazini jako pierwsi na Ukrainie rozpoczęli szczepienie drzew. Na początku oględzin widać zaszczepioną formę - jarzębina zwyczajna, forma płacząca. W pobliżu jarzębina, sprowadzona z Ameryki, krzew liany. Dalej świerki kanadyjskie, berberysy, jesion chiński, jałowiec dziewiczy, sprowadzony z Ameryki w 1809 roku. Oto drzewo ołówkowe - z nazwy jasno wynika, do czego służyło jego drewno. Eksperci twierdzą, że drzewa powinny być sadzone w pobliżu domu, są wiecznie zielone i bardzo dobrze oczyszczają powietrze. Do dziś rośnie duża, smukła jodła lula, zasadzona przez Karazinów. Z wysokich jodeł syberyjskich - nie bez powodu nazywane są drzewami masztowymi - Piotr Wielki wykonał maszty dla swoich statków.
Park ma szczególny mikroklimat: teren jest chroniony wysokimi drzewami. Dlatego kultury przywiezione z zagranicy nie umierają. Przykładem tego jest miłorząb dwuklapowy, zwany także drzewem szczęścia. Chcieć spróbować? Oprzyj się o bagażnik i pomyśl życzenie. Te drzewa mogą żyć nawet 2000 lat. Rosły nawet podczas dinozaurów, a potem zniknęły. Następnie ich dzikie gatunki zostały odnalezione w Chinach i rozpowszechnione.

Oprócz botanicznego park ma również wartość historyczną. Dawno, dawno temu znajdował się tutaj klasztor, w którym za panowania Katarzyny II ukrywali się buntownicy. Długość labiryntów sięga 18 kilometrów. Czerwony Kut został dwukrotnie spalony. Nikt nie mógł zająć klasztoru. Mnisi poruszali się po podziemnych przejściach, czerpali wodę ze źródeł. Następnie klasztor został zamknięty, ale jaskinie i podziemne przejścia zachowały się w arboretum w Krasnokutsku do naszych czasów.