Церква святого Kościół św

Ocena 8110

Jedna z najstarszych budowli w Rydze - koś ció ł ś w. Jana, to ciekawe poł ą czenie ró ż nych styló w architektonicznych od pó ź nego gotyku, pó ł nocnego odrodzenia i manieryzmu po barok. Podobnie jak wię kszoś ć budynkó w w starej Rydze, koś ció ł był wielokrotnie niszczony i odbudowywany. Pierwsza budowla sakralna w tym miejscu pojawił a się w 1234 roku, był to drewniany jednonawowy koś ció ł z mał ą kaplicą przylegają cą do klasztoru dominikanó w. W XV wieku koś ció ł został po raz pierwszy zniszczony, a dokonali tego mieszczanie, niezadowoleni z nadmiernych kontrybucji dominikanó w. Jednak wpł ywy zakonu w tej epoce był y w Rydze wcią ż duż e, dlatego koś ció ł wkró tce odbudowano i stał aż do wypę dzenia dominikanó w z miasta, po czym tł um mieszczan, podsycany kazaniami niemieckich anty- Katolicki misjonarz Melchior Hoffmann wł amał się do koś cioł a i doszczę tnie zniszczył wnę trze
Nastę pnie opuszczony budynek sł uż ył jako stajnia, spichlerz, a nawet arsenał , aż do koń ca XVI wieku, kiedy suzerenem Rygi został Stefan Batory, któ ry przekazał wspó lnocie luterań skiej koś ció ł ś w. do któ rego należ y po dziś dzień . W 1587 r. rozpoczę to zakrojoną na szeroką skalę odbudowę i ukoń czenie ś wią tyni – starą apsydę , któ ra popadł a w ruinę , rozebrano, uwalniają c tym samym miejsce na stworzenie nowej przybudó wki oł tarza. Prace, w wyniku któ rych koś ció ł znacznie się powię kszył , zakoń czono do 1589 roku.
Jeś li chodzi o cechy architektoniczne samej oficyny, to jest ona wykonana w modnym stylu manieryzmu, jest to trzynawowa obszerna sala z czę ś cią oł tarzową o zgrabnym wieloboku. Posadzka wykonana z ceglanych sklepień krzyż owych, organicznie poł ą czona z siatkową dekoracją sklepień nawy gł ó wnej sali parafialnej, spoczywa na kolumnach zakonu toskań skiego.
W 1677 r. w Rydze miał miejsce jeden z najsilniejszych i najbardziej niszczycielskich poż aró w w historii Rygi, podczas któ rego doszczę tnie spł onę ł a wschodnia czę ś ć oł tarza. Po poż arze odrestaurowano ceglane stropy absydy koś cioł a, do zewnę trznych symetrycznie rozmieszczonych nisz czę ś ci oł tarzowej dobudowano dwie rzeź by - Jana Chrzciciela, symbolizują cego ł atwowiernoś ć i naiwnoś ć luterań skich mieszkań có w oraz Salome, któ ry ucieleś nia zdradę i zdradę katolickiej elity miasta.
W kolejnych wiekach koś ció ł był wielokrotnie rozbudowywany i przebudowywany. Ostatni raz drewniana wież a spł onę ł a pociskiem w 1941 roku. Nastę pnie w 1973 r. został odrestaurowany, ale nie był już drewniany, ale metalowy.
Z koś cioł em ś w. Jana wią ż e się legenda - w XV wieku dwó ch zakonnikó w z klasztoru bardzo chciał o zostać kanonizowanymi. Zostali pochowani ż ywcem w murze klasztoru.
Gdy ż yli, Ryzhanowie karmili ich przez specjalnie pozostawioną dziurę w ś cianie. Jednak po ś mierci zakonnikó w Papież nigdy ich nie kanonizował . Szczą tki mnichó w wcią ż znajdują się w murach klasztoru, a na pamią tkę ich ś mierci w murze zewnę trznym wykonano otwó r w kształ cie krzyż a. Dziś w koś ciele odbywają się regularne naboż eń stwa i koncerty muzyki organowej, koś ció ł jest ró wnież otwarty dla turystó w.