Zatopione miasto Is (Kemper-Cape Ra)
Przez jakiś czas jedziemy wzdł uż kanał u La Manche. Piaszczyste plaż e ustę pują miejsca skał om. I znowu piaszczyste plaż e.
A oto dział Finistè re – „koniec ś wiata”. To sł owo fascynuje mnie od dawna. Chciał em zobaczyć ten „koniec”. Dalej, już na Atlantyku, tylko zł owieszcza wyspa Ouessant, w pobliż u któ rej miał a miejsce jedna z najwię kszych katastrof ekologicznych XX wieku (z tankowca Amoco Cadiz wylał o się ponad 200 tysię cy ton ropy).
Najbardziej charakterystyczny departament najbardziej niefrancuskiej prowincji. Do tej pory z czystego Bretona sł yszał em tylko dudziarza na Rue Dinant. Cudowne czepce widoczne tylko na pocztó wkach. Nieznane nazwy osad na Wybrzeż u Ró ż owego Granitu nie wskazywał y na nic tradycyjnego.
ś redniowieczna ulica nazwana imieniem wieszcza z XI wieku
Musimy przekroczyć Finistè re do Zatoki Biskajskiej. Wyglą da na to, ż e skrę ciliś my na poł udnie w kierunku gó r Arre w pobliż u Morlaix. Pó ź niej, gdy wró cił em do domu i szukał em tych miejsc, któ re był y naprawdę bretoń skie, zdał em sobie sprawę , ż e zaledwie kilkadziesią t kilometró w na zachó d od Morlaix znajduje się „Droga ś wią tyń parafialnych”, co odró ż nia Bretanię od reszty Francji z punktu religijnego widzenia. Ci, któ rzy tam byli, opisali niesamowite zjawisko - cielę ta. A na poł udnie od Quimper, doką d zmierzamy, znajduje się Begoudin z najwyż szymi czepkami stroju narodowego w Bretanii.
Bretoń skie maski
Dotarliś my do Kemper, któ ry nie był obję ty programem. Hotel jest tranzytowy. Ale Maluanie radzili mi zobaczyć krzywą katedrę Kemper, przewodnik namalował też cudowne miasto kró la Gradlon. Pytam recepcjonistkę "czy daleko do centrum z katedrą "? Odpowiada „30 minut na piechotę ”, rysuje drogę na planie. Nie ma problemu, ale jest już wieczó r. Musisz wró cić przed zmrokiem, inaczej nie znajdziesz hotelu Ibis wś ró d niektó rych hangaró w. Namawiam kilka pań , ż eby poszł y do firmy. Droga był a dł uga i nieró wna. Przekroczyliś my linię kolejową nie oddalają c się od brzegó w Ody (trudno mi był o wró cić , bo wracaliś my o zmierzchu w inny sposó b).
Zał oż enie miasta wią ż e się z jedną z najsł ynniejszych legend Francji - o zatopionym mieś cie Is. Pó ł wysep Cornuay, któ rego stolicą jest Quimper, jest pod silnym wpł ywem otwartego Atlantyku. Tutaj, w Finistè re, rzą dzi Ocean. Być moż e dlatego wł aś nie w tych stronach narodził a się kiedyś legenda o zatopionym mieś cie (a moż e to nie jest legenda, ale prawdziwe wydarzenie? ).
W V wieku w tych miejscach rzą dził kró l Gradlon. Mó wią , ż e w mł odoś ci podró ż ował na Wyspy Brytyjskie i zabrał stamtą d rudowł osą pię knoś ć i konia. Przybywają c do Armoryki, kró lowa zmarł a, pozostawiają c mę ż owi có rkę Dau, któ ra urodził a się na morzu. Kró l ją rozpieszczał i wyrosł a na absurdalną i rozwią zł ą , ale ró wnie niesamowitą pię knoś ć jak jej zmarł a matka. Có rka kontrolował a ojca, któ ry był jej podporzą dkowany. Miał a dziwny, mistyczny zwią zek z morzem.
Namó wił a ojca, by zbudował miasto na brzegu. Dla ochrony przed morzem zbudowano molo ze ś luzą , a za nim duż y port, do któ rego zawijał y statki. Kró l zatrzymał klucz do zamka. Najbliż ej wszystkich zabudowań znajdował się pał ac, a có rka Gradlon mogł a wyjrzeć przez okno na ukochane morze, zejś ć na brzeg. Nazwał a siebie Oblubienicą Oceanu.
Ocean wyrzucił statki na brzeg. Ich druż yny stał y się niewolnikami, a towary trafił y do miasta. Miasto bogacił o się , a mieszkań cy pogrą ż yli się w przywarach. Czczony w mieś cie tylko ukochany przez kró lewską có rkę morza. Uroczystoś ci odbył y się na jego cześ ć . Na nich Dau wybrał a mę ż czyzn, któ rych lubił a. Ci, któ rzy spę dzili z nią noc, zniknę li na zawsze. Krą ż ył y plotki, ż e rano wrzucono ich do morza.
Ale pewnego dnia kró lewska có rka się zakochał a. Ocean za murami pał acu zaczą ł bulgotać i szaleć jak zazdrosny mą ż . Dau, w jakimś szaleń stwie, podbiegł a do bramy i otworzył a ją kluczem zabranym jej ojcu. Ocean wdarł się do miasta.
Dau pobiegł a do komnat ojca i powiedział a ojcu, ż e morze przebił o się przez tamę . Razem wsiedli na konia, przywiezionego kiedyś przez kró la z Wysp Brytyjskich, i wybiegli z miasta. Ocean gonił swoją narzeczoną , a szybki koń galopował już po falach. Z urwiska dobiegł gł os nakazują cy zrzucić dziewczynę z konia. To był a ś w. Gwenola. Kró l wzdrygną ł się , ale nie chciał opuszczać có rki. Nagle wś ró d fal, pod kopytami konia, ujrzał ludzi zabitych i utopionych przez jego có rkę w zatoce i rozpoznał ich. Kró l był przeraż ony, wskazał na utopioną có rkę . Rę ce Dau, zamarznię te od wody, nie powstrzymał y jej, spadł a z konia do wody. Ocean natychmiast zaczą ł się uspokajać , a kró lowi udał o się odpł yną ć . Miasto Is pozostał o zalane. (Inną wersję tej legendy moż na znaleź ć w opowiadaniu Maupassanta „W Bretanii”).
Niedaleko miejsc, w któ rych znajdował o się miasto Ys, na miejscu obecnego Quimper, ś wię ty Corentin zał oż ył swó j klasztor (jeden z siedmiu ś wię tych Bretanii). Wyczerpany nieszczę ś ciami kró l udał się do niego. Tam przeszedł na chrześ cijań stwo i osiadł w klasztorze. Miasto stopniowo się rozrastał o. Aby nie pomylić jej z innymi osadami zaczynają cymi się od „Quemper-”, gdzieś od XI wieku przed rewolucją , nosił a podwó jną nazwę „Quemper-Corentin”.
Real Camper jest miejscem handlu od czasó w rzymskich. Dł ugie ujś cie Ody pozwalał o schronić się przed burzami. Nastę pnie miasto został o wybrane na rezydencję biskupa.
W ję zyku bretoń skim nazwa miasta Quimper oznacza „zbieg rzek”. To tutaj rzeka Steyr wpada do Ody. Ten ostatni przepł ywa przez miasto, jego ujś cie rozszerza się na tzw. aber, a kilka kilometró w od Quimper uchodzi do Zatoki Biskajskiej. Czę ś ć historyczna jest zwarta, dobrze zachowana i ł atwa do zobaczenia. Niestety, nie miał em na to czasu. Dlatego pobiegł em tylko do katedry ś w. Corentin i obszedł go dookoł a.
Katedra ś w Corentina
Obecna gotycka katedra został a zbudowana w pierwszej poł owie XIII wieku na polecenie biskupa Renault na miejscu starego koś cioł a romań skiego. Ta katedra ma jedną osobliwoś ć : jej nawa jest zakrzywiona w lewo o 10°. Hipotezy są ró ż ne. Na przykł ad tak: gdy koś ció ł romań ski zaczę to odbudowywać i powię kszać , przestrzeń od pó ł nocy był a już zabudowana domami, nie został y one rozebrane. Inny mó wi, ż e po drugiej stronie koś cioł a znajdował się niski brzeg Ody o niestabilnych glebach, wię c nawę po prostu przewró cono. Wież e katedry został y ukoń czone w XIX wieku, ponieważ . na począ tku XVII wieku katedra został a poważ nie uszkodzona podczas poż aru. Pomię dzy nimi znajduje się konny posą g legendarnego kró la Gradlon na tym samym koniu, któ ry wyprowadził go z zalanego miasta Is. W czasie rewolucji pomnik z XV wieku. z oł owiu został utracony. W XIX wieku został odrestaurowany z kamienia. Dzisiejsza katedra jest miejscem ceremonii religijnych, z któ rych gł ó wna (5 sierpnia) zwią zana jest z siedmioma ś wię tymi bretoń skimi.
Zakrzywiona nawa
Pał ac biskupi przylega od poł udnia do katedry, w któ rej dziś mieś ci się Muzeum Bretanii. Jego obecny budynek pochodzi z XVII wieku; eksponaty: kolekcja archeologiczna, stroje ludowe, sztuka zdobnicza Finistè re.
W ś redniowieczu biskup był takż e gł ową miasta otoczonego murami. Pał ac ksią ż ą t Breton znajdował się po drugiej stronie Steyr. Dwie wł adze był y czasem wrogo nastawione, czasem dział ał y wspó lnie. „Ziemia Ksią ż ę ca” obejmował a pał ac sprawiedliwoś ci, wię zienie, mł yn i publiczne piece (dziś teren Placu Ziemi Ksią ż ę cej w pobliż u koś cioł a ś w. Mathieu). Pó ź niej wybudowano tam klasztor Urszulanek, w któ rym dziś mieś ci się mediateka. Jest też Cornuy Theatre i Centrum Sztuki Wspó ł czesnej.
W XIX wieku pojawił się cywilny samorzą d miejski. Dziś budynek ratusza znajduje się na placu przy pó ł nocnej fasadzie katedry. W pobliż u znajduje się Muzeum Sztuk Pię knych (prezentowane: dzieł a impresjonistó w przebywają cych w Bretanii; rysunki Cocteau, Dore; znajduje się sala poś wię cona poecie i artyś cie Maxowi Jacobowi, pochodzą cemu z tych miejsc; artyś ci lokalnego Pont- Szkoł a Aven). Plac nosi imię R. Laenneca, wynalazcy statoskopu, któ rego pomnik znajduje się tam.
Gł ó wna ulica (Kereon) odchodzi od zachodniej fasady, gdzie wcią ż moż na zobaczyć wiele domó w z muru pruskiego z XVII wieku. Ulica biegnie w kierunku „Krainy Ksią ż ę cej”.
Ulica Kereon
Na placu przed katedrą jeden z budynkó w jest ozdobiony fajansem. Fajans kamperowy znany jest nie tylko w Bretanii, jest kolekcjonowany na cał ym ś wiecie. Produkowany jest od począ tku XVIII wieku. W mieś cie znajduje się muzeum fajansu (w budynku pierwszej fabryki do jego produkcji - w dzielnicy Lokmaria). Wiele sklepó w z pamią tkami sprzedaje produkty wykonane z lokalnego fajansu. Jest pię ciokolorowy; motywy są gł ó wnie religijne i tradycyjne.
fajans dla kamperó w
Z dawnego opactwa Lokmaria zachował się romań ski koś ció ł Najś wię tszej Marii Panny z XI-XII wieku. Istnieje ró wnież klasztor benedyktynó w (XVII-XVIII w. ) z ogrodami. W mieś cie jest wiele ogrodó w, jest to jedno z miast ze znakiem „kwitnienia”.
Na uwagę zasł ugują ró wnież niskie mosty przez Odę .
jeden z mostó w przez Odę
W lipcu odbywa się ś wię to ziemi Cornuai (od 1923). Ś wię to rozpoczyna się przedstawieniem w teatrze Kornuay, potem przez miasto przechodzi procesja w strojach ludowych z instrumentami ludowymi (wś ró d któ rych oczywiś cie dudy). A na koniec ci, któ rzy chcą , mogą zatań czyć gawot (no, ten, któ ry tań czy na koń cu kreskó wek o Asterixie).
Tygodnie muzyki to takż e specjalna funkcja. Muzyka to gł ó wnie francuska muzyka klasyczna.
Rano opuszczamy Quimper dalej na zachó d do Przylą dka Ra, któ ry znajduje się na wybrzeż u zatoki Douarnenez. Dlatego po raz kolejny wró ciliś my do Quimper i udał o mi się wejś ć do katedry.
Jeś li staniesz na Przylą dku Ra zwró conym w stronę Atlantyku, to po prawej stronie na pó ł nocy bę dzie zatoka Utopcó w lub Umarł ych. To na brzegu tej zatoki znajdował o się legendarne miasto Is. Pobliski staw uważ any jest za port tego legendarnego miasta. W tej zatoce rzeczywiś cie znaleziono wielu martwych marynarzy i rybakó w. Wynika to z faktu, ż e pomię dzy przylą dkiem a wyspą Sekwana przepł ywa bardzo wartki nurt (do 15 m/s), a dno zachodniej Bretanii jest usiane skał ami.
Matka Boż a Utopionego
Z rzę du na wyspę Sekwanę i na prawo - w kierunku Ouessant, morze usiane jest latarniami morskimi. Na brzegu w pobliż u przylą dka Ra znajduje się latarnia morska (wejś cie na teren jest zamknię te, jak napisano na bramie; mię dzy latarnią a oceanem znajduje się figura Matki Boskiej Utopionej), dalej w morzu znajduje się latarnia morska. Latarnia „Stara Kobieta”, potem kolejna na skale i daleko, już na wyspie Sen jest kolejna. Ale i tak pł ywanie w tych miejscach jest dzisiaj najeż one wielkimi trudnoś ciami.
latarnie morskie i Wyspa Ś wię ta
Saint Island leż y nisko w oddali, czę sto zalewana przez wody Atlantyku. Nawet dzisiaj trudno się do tego dostać . Ale mieszkań cy nie chcą go opuś cić . Legendy mó wią , ż e kiedyś mieszkał o na nim dziewię ć prorokini staroż ytnej Armoryki. Uspokajali fale swoimi piosenkami. Ta wyspa jest ró wnież kojarzona z wró ż kami Morgan, urodzonymi z morza. Mó wi się , ż e có rka kró la Gradlon Dau był a ró wnież wró ż ką morską . A po ś mierci absurdalna dziewczyna wywoł uje burze, zatapia statki i marynarzy, ale potrafi też uspokajać morze.
